Soylemediginiz her şey,vermedigimiz her cevap içinizde dağ gibi birikiyor.Cevap vermenizi,sormanizi tavsiye ederim.Söyle bir anımı anlatayım.Bir gün görümcem bana gelecekti.Birkac saat sonra onun samimi olduğu ve benim de arada görüştüğüm bir kız arkadaşı ve annesini de cagirsak mi laflarız falan diye yazışiyorduk görümcemle.Sonradan ben dedim ki ya evde de hiç ikram edilecek bir şey yok çağırmasak mi vazgecsek falan diye düşündüm ve gorumceme yazdım.O zamanlar da 7-8 aylık falan hamileydim.
O da dedi ki çağırdım artık bir şey olmaz.Ama dedim ikram yok.Ne yapalım.Ne dese begenirsin.O senin problemin
ve aynen böyle gülücüklü emoji atarak.Elbette benim problemim sonuçta misafir benim evime gelecek ama ne bileyim.siz olsanız ne dersiniz.simdi hemen beğenmedim bildirimleri gelecektir bu mesajıma
ama ben aşırı bozulmuştum bu duruma.Tabi ki kalkıp kek falan yaptım onlar gelmeden.Ama şöyle soylemesini isterdim bir şey olmaz ya yabancı değil onlar,bir kek falan çırparız hemen ne olacak falan. O cümlesinden bana kıymet vermediğini düşünmüştüm.bilmiyorum ya konu sahibi seni kendime benzettim.Ama artık baya baya cevap veriyorum,yoksa içimdekiler bana zarar veriyor.