Merhaba hanımlar, ben 5 yıl önce peşimden koşan beni prenses gibi hissettiren biriyle sevgili oldum. İlk 1 yıl her şey çok güzeldi rüyadaydım , ilk defa biri bana bu kadar değer veriyordu onun çok saf olduğunu düşünürdüm bana asla kötülük yapmaz derdim , aile yapısı olarak yaşadığı yer bakımından bana çok uzak biriydi fakat gözüm bunları görmüyomuş o zamanlar..
ilişkinin son 1 yılında söylediğim her söze tepki veriyordu,kızıyordu, bağırıyordu hatta beğenmediği bir şey söylediğimde ki bana göre normaldi evi dağıtıyordu . Bunlar bana normal geliyordu o zamanlar çok sinirli heralde böyle tepki veriyor diyordum sonra eve alışveriş yapardı gönlümü almaya çalışırdı barışırdık ( ne aptalmışım ) .
Biz son yıl evlilik kararı aldık , maddi yönden hiçbir talebim olmadı çeyizimi her şeyimi kendim hallettim düğünü biz yaptık ailemin durumu iyi değil diyordu , neyse evlendik balayında altınları istedi vermek istemedim kavga çıkardı döndük onun memleketinde yaşamayı kabul etmiştim , 1 haftada temizlikten olsun tembellik yapıyorsun diyerek üstüme yürüdü çalışan biriyim yetişemiyordum beni ittirdi aileme küfürler etti panik atak geçirdim ertesi gün ailemin yanına gittim , onlar beni mutlu beklerken yaşadığımı anlattım daha yenisiniz alışırsınız dediler geri döndüm ve daha şiddetlendi artık kollarımı morartıyordu kapıya atıyordu beni ‘ bir kere lavabonun üstünde leke vardı niye temizlemeden dışrı çıkıyorsun dedi bende görmemişim dedim sinirlendi baya bende sen temizle o zaman bu kadar büyütülcek bir şey değil dedim saçımı çekti iki saat bağırdı ailemi arayıp şikayet etti’ ben bu gormu okuyarak yaşadıklarımın gerçek olduğunu ve bunlrı haketmediğimi düşündüm çünkü yalanım saygısızlığım kötü huyum yoktu bunları yapması için .. çocuk istiyordu ve bende çok istiyordum ama burada okuduklarıma bakarak çocuğumu bu adamın yanında büyütemem diyip yapmadım 1 yıl boyunca ve tayin dönemine kadar çektim bu herifi her küfür ettiğinde daha çok uzaklaştım ve güçlendim kendimi kurtarmalıydım aileme anlattım her şeyi ve dedim ki eğer benim arkamda durmayıp bir daha oraya gönderirseniz bu adam beni öldürür dedim öfke sorunu vardı , ya benim yanımda durursunuz ya da ben yoluma sizsiz devam ederim dedim ve destek oldular hiç bir şey talep etmeden anlaşmalı boşandık tam bir narsistmiş zamanla daha iyi anlıyorum şimdi yeni hayatımda kurslara gidiyorum işime bakıyorum kendimi huzurlu kılmaya çalışıyorum , biliyorum boşanmak çok zor bir süreç ama inanın zamanla geçiyor o gücü içinizde bulun değerinizi bilin hanımlar kimseye muhtaç değilsiniz .
ilişkinin son 1 yılında söylediğim her söze tepki veriyordu,kızıyordu, bağırıyordu hatta beğenmediği bir şey söylediğimde ki bana göre normaldi evi dağıtıyordu . Bunlar bana normal geliyordu o zamanlar çok sinirli heralde böyle tepki veriyor diyordum sonra eve alışveriş yapardı gönlümü almaya çalışırdı barışırdık ( ne aptalmışım ) .
Biz son yıl evlilik kararı aldık , maddi yönden hiçbir talebim olmadı çeyizimi her şeyimi kendim hallettim düğünü biz yaptık ailemin durumu iyi değil diyordu , neyse evlendik balayında altınları istedi vermek istemedim kavga çıkardı döndük onun memleketinde yaşamayı kabul etmiştim , 1 haftada temizlikten olsun tembellik yapıyorsun diyerek üstüme yürüdü çalışan biriyim yetişemiyordum beni ittirdi aileme küfürler etti panik atak geçirdim ertesi gün ailemin yanına gittim , onlar beni mutlu beklerken yaşadığımı anlattım daha yenisiniz alışırsınız dediler geri döndüm ve daha şiddetlendi artık kollarımı morartıyordu kapıya atıyordu beni ‘ bir kere lavabonun üstünde leke vardı niye temizlemeden dışrı çıkıyorsun dedi bende görmemişim dedim sinirlendi baya bende sen temizle o zaman bu kadar büyütülcek bir şey değil dedim saçımı çekti iki saat bağırdı ailemi arayıp şikayet etti’ ben bu gormu okuyarak yaşadıklarımın gerçek olduğunu ve bunlrı haketmediğimi düşündüm çünkü yalanım saygısızlığım kötü huyum yoktu bunları yapması için .. çocuk istiyordu ve bende çok istiyordum ama burada okuduklarıma bakarak çocuğumu bu adamın yanında büyütemem diyip yapmadım 1 yıl boyunca ve tayin dönemine kadar çektim bu herifi her küfür ettiğinde daha çok uzaklaştım ve güçlendim kendimi kurtarmalıydım aileme anlattım her şeyi ve dedim ki eğer benim arkamda durmayıp bir daha oraya gönderirseniz bu adam beni öldürür dedim öfke sorunu vardı , ya benim yanımda durursunuz ya da ben yoluma sizsiz devam ederim dedim ve destek oldular hiç bir şey talep etmeden anlaşmalı boşandık tam bir narsistmiş zamanla daha iyi anlıyorum şimdi yeni hayatımda kurslara gidiyorum işime bakıyorum kendimi huzurlu kılmaya çalışıyorum , biliyorum boşanmak çok zor bir süreç ama inanın zamanla geçiyor o gücü içinizde bulun değerinizi bilin hanımlar kimseye muhtaç değilsiniz .
sevgiliyken alırdı bende inanırdım niye böyle her şeye sinirleniyorsun derdim , sen şöyle diyosun böyle yapıyosun o yüzden sinirleniyorum derdi bende suçu o zamanlar kendimde aradım ne söylediysem onu dememeye çalışırdım bu sefer başka bir şeye kızardı bir kaç kere evimi dağıttı sinirden bidaha yapmayacağım dedi bende inandım işte o zamanlar ah ah .. evlenince bunların dozu arttı aileme küfür ediyordu kollrımı sıkıyordu artık buraları okuyarak gözüm açıldı benim yaşadıklrım normal olamaz dedim ben kötü bir şey yapmıyordum ki neden bu öfke şiddet diye kendimi yedim yaptığım işten bir şey anlamadım kilo verdim nefes alamayacak duruma gelmiştim ne yaşdığımı anlamlandıramıyordum şoktaydım nerdeyse , ama küfür ede ede beni küçümseye küçümseye gözümü açtı , psikoloğa gidelim dedim gittik anlttım doktora ; temas kırmızı çizginiz olsun dokunmayın birbirinize kavga ederken dedi onu da dinlemedi ilaç kullan dedi kullanamadı bana ; sen şizofrensin delisin diyordu halbuki ben yaşadıklrımın şokundan depresyona girmişim ben ilaç kullanmaya başladım , onun çocukluğuna benzeyen çocuğumun olmadını çok isteyerek evlenmiştim ,büyük ameliyat oldum sevgiliyken yoğun bakımda gep onun çocukluk fotoğrafına bakarak kendime gelmeye çalışıyordum ama benden bu hevesimi nasıl aldı haberi yok , her kavgadan sonra ben susuyordum konuşmaya çalışıyordu ben istemiyordum gönlümü almaya çalışıyordu ama insan annesine edilen küfürlerden sonra geri dönüşü olmuyordu ki
ilk başlarda çok güçsüz hissediyordum yalnız ne yaptım derdim yaşlanınca kim destek olacak derdim boşanmış biri olarak nasıl devam ederim diyip katlanırdım ama inanınnn bana yürekten inanın hayatta tek boşanan ben değilmişim çok şükür işim var kimseye muhtaç değilim aileme bile o yüzden kadınlarımız okuyun meslek edinin mrgü örün aşçılık kursuna gidin aile de bir yere kadar bu hayatta gerçekten yalnızız ve bu hayatımızın değerini bilip kimsenin eline vermeyelim
Haklısınız dedikleriniz de. Umarım karşınıza hayırlı ve iyi insanlar çıkar artık. Eee sizde de tecrübe var kötüyü anlar ve şutlarsınız. 
cümlemizin inşallah teşekkür ederim güzel dilekleriniz için 
Denedim onaylıyorum. O hayatımdan çıktığı an harika şeyler oldu. İnanamıyacağım birine dönüştüm. Zamanla harika şeyler olacak hayatınızda göreceksiniz. 
