Eşimle 4 senelik evliyiz. Bir buçuk yaşında bir oğlumuz var. Kültürel olarak farklı hayatlardan geldik. Ama aşkla sevgiyle evlendik. İlk zamablar ara ara aileler konusunda çatışmalar yaşadık ama günün sonunda kendi yuvamizin huzuruna baktık. Tabiki yiprandik ama bı şekilde hallettik. Ya da gecistirdik bilemiyorum.hamileligimin son ayları kızkardeşi evimize geldi tatile sanmıştık ama bende kalıp çalışmayı planlamis bize danışmadan ne kadar istemediğimi anlattiysamda anlamamakta kalmakta ısrarci oldu ve bu süreçte fazlasıyla gerildim tartıştım yiprandim. çok sikintili geçen bı hamileligin sonunda da bunları yaşadım ve olan oldu çocuğum erken doğdu. Ve ben bunu hala sindiremiyorum o kızı affedemiyorum. Eşim destek olmaya çalışsa da gün sonunda kardeşim napayım dedi tabikide bana yerlesmedi gönderdik ailesinin yanına ama bunu çözene kadar ben perişan oldum. Ve bunlar yetmiuo gibi çocuğumuz oldugundan beridir eşim bana karşı fazlasıyla acımasız oldu. Çok pimpririkli olduğu için sürekli çocukla ilgili komutlar verip beni sanki bakiciymisim gibi hissettirmeye başladı. Çocuk düşunce hastalanınca falan sürekli benim beynimi yiyo sen nerdeydin nasıl düşer nasıl olur. Bir buçuk senedir sürekli böyleyiz. Bebeğim erken doğdu 19 gün kuvezde kaldı bünyesi güçsüz bı bebekti ve her ağladığında katılıyordu ve eşim bunlara şahit olduğu için fazla panik oldu. Her ağlasa öyle olcak korkusuyla yaşadığından benim üstüme çok geliyo ve bu beni çok yipratiyo ve de fevri bı insan yapiyo. Ufacık şeylere bile fazla tepki verir oldum. Zaten bebek bakmak çok zor bir süreçken destek olacağına böyle ruhen beni bitirmesine katlanamiyorum artık. Aslında çok yardım eder ev işi yemek çocuk konusunda her iş gelir elinden gocunmaz yardımını esirgemez ama bunu yaparken bir yandan da benim üstüme geliyor. Bı kavga olunca da daha ne istiyosun her işinde sana destek olmaya çalışıyorum benim gibisini bulamazsın çocuk için konusuyosam da benimde çocuğum konuşayım nolcak diyo ama mevzu konuşman değil beni suçlar tarzi davranman. Anlatiyorum olmuyo kavga ediyorum olmuyo. Napcagimi şaşırdım cikmazdayim.
5 ay kaldı bu şekilde. Ve lohusalıkta ben bide bununla uğraştım psikolojik olarak çok yıprandım cocugun kuvezdeydi evde istemediğim biri bide üstüne korona oldum çocuğumu göremedim bı sure sinir sistemin çökmüştü. Ve hala ilk günki gibi ofkeliyim o kıza
