WEvet haklısınız olaylar daha 5 gün önce oldugu icin biraz konuyu acmamak istiyorum 15 20 gün snra o güne kadar tartsmasız gitmeyi ve uygun diille konusmayı düşünüyorum ben inanıyorum bazende hemen ümidim gidiyor napcagımı o konuda kestiremiyorum
WEvet haklısınız olaylar daha 5 gün önce oldugu icin biraz konuyu acmamak istiyorum 15 20 gün snra o güne kadar tartsmasız gitmeyi ve uygun diille konusmayı düşünüyorum ben inanıyorum bazende hemen ümidim gidiyor napcagımı o konuda kestiremiyorumÖncelikle şu moral bozukluğundan uzaklaşın, önümüz bayram eşinizle yeni bir başlangıç yapmak için güzel bir fırsat.
Güven kaybedecek ne yaptınız? ben tam olarak anlamadım ama telefona yüklenen ses kaydını kastediyorsanız eşinize kesin ve net bir dille bu konuyla ilginiz olmadığını, onu sevip güvendiğinizi ve sizden şüphe etmesinin sizi üzüp kırdığını ben dili kullanarak aktarın ve konuyu bir daha açmamak üzere ( tartışma anında eski konuları açmayın lütfen bu evliliğin dinamitidir) kapatın.
Diyorsanız ki eşim bana güvenini kaybetti, tekrar nasıl kazanırım?
Öncelikle bu iş akşamdan sabaha olmaz biraz zaman ister.
İkincisi eşinizin evde olup biten herşeyi anneciğine aktarması da sizin güveninizi sarsmış kısacası güven kaybı karşılıklı.
Bu nedenle de suçlu psikolojisine girmenize gerek yok.
Başbaşa oturup sakince bu yaşananları konuşun ve hepsini geride bırakıp sevgi, saygı ve güven üzerine kurulu bir evliliğe devam etmek istediğinizi söyleyin bakalım nolacak?
Bizi de haberdar etmeyi unutmayın olur mu?
Güven olmadan evlilik olmaz ki zaten .O zaman eşim bana iyice kinlenir diye düşünüyorum kv aglıyo heöen dayaanamıyo esim güven sıkıntısı bir cözebilsem bende ona güvensizim nazı konılarda ama kuşak ardı edebilirim onunkini masl kazanabilirim
Sonradan olaylar bu duruma getirdi bizi böyle baslamamstıkki biz sizde böyle bir durum olsa esinizin güvenini nasıl kazanırdınız :/Güven olmadan evlilik olmaz ki zaten .
Güvenmediği biriyle neden evlenmiş .
Eşinle yeterince acık Şekilde konuşmalısın
Ben bans güvenmiyorsan bu iş burada bitsin sende annenin yanına git derdim herhalde çok sinir olup . Zor bir durumdasın .Sonradan olaylar bu duruma getirdi bizi böyle baslamamstıkki biz sizde böyle bir durum olsa esinizin güvenini nasıl kazanırdınız :/
Deneyecegim biraz durulalım konusacagımBen bans güvenmiyorsan bu iş burada bitsin sende annenin yanına git derdim herhalde çok sinir olup . Zor bir durumdasın .
Annesine herseyi anlatmamalı .
Ben olsam Açıkça rahatsız olduğumu ve varsa birlikte konuşmamız gerektiğini söylerdim.
Ben ona knusma demiyorum ki annesi benimle dalga gecer givi konusmus esimde gülmüş daşga gecmsler ben onun karısıysam onu yapmamalıydı yoksa knussun ama beni konusmasınYa ne var ki onu söylemesinde. Bırakın söylesin, ailesiyle konuşmalarına karışmayın bu kadar. Sonuçta o onun ailesi, merak etmeleri çok normal.
Bence kesin KonuşDeneyecegim biraz durulalım konusacagım
Sizce umut var mı düzelir mi ya da miyiz?Bence kesin Konuş
Canım aramasına da tamam diyrlim ama onlar köyde ve esim en ufak bi izin köye gitmek ben gelmicem dedigim zamanlarda iyi sen evde dur naparsan yap smdi 5 gündür iyiz yani eve döndüğümüzden beri ve dün cay icerken bana dediki biraz söyle uysal olsan ne dedi haa sdedim demekki ben bitiyor ama bi de su var babası cuma günü konusmaya gittigimizde bosanmak falan yok o senin namusun evinize gidin dediğinde esim EGER BİDAHA YAPSIN SİZE SORMADAN ACARIM BOSANMA DAVASINI dedi bunları düşünüyorum gerceklik payı var mıdır bilemiyorum
Öyle olmuyo bizimki de diyoki sen uyanıksın bir o ladarda yerin altında var bilmem ne birsürü sey keske o da gülerek deseBiz de sürekli boşuyoruz birbirimizi :) sanmıyorum ya ciddi olsun. Karakteri gereği biraz sinirliyse ona göre davranmak lazım napalım bir kere çıktık bu yola. Onlarda bazı konularda bizi idare ediyorlar. Benimki de der aynısını biraz söz dinlesen diye :) dinlerim kocam dinlemez miyim hiç derim gülerim. Şakaya vur artık. Bu tarz cümleler kuracağı konulara girme. İnatlaşma. Dediğini tatlı tatlı yaptır. Eşinin ailesi senin tarafındaysa sende benim gibi onlarla konuş. Ben kv me dedim sessizce anne bu bayram gelmek istiyor ama biz size yeni geldik sizce de uygunsa benim aileme gitmek istiyorum diye. Tamam yavrum dedi baya güzel konuştu. Kayınpederle konuşmuş. Onlara sözde benden habersiz eşime tembihlediler. Kızı ailesine götür onlarında hakkı sizi görmek vs vs dediler. Bazen eşim anlıyor çok kurnazsın diyor :) napayım seninle başka türlü baş edemem diyorum gülüyorum. İdare edeceğiz artık.
Daha çok yenisiniz . Alışkanlıklarını değiştirmekte zaman alır belki ama düzelebilirSizce umut var mı düzelir mi ya da miyiz?
Bilmiyor huylu huyundan vazgecmez diyorum ama ben degişirsem o da degişebilir diyoeum1Eşiniz çocuk gibi her olumsuzluğu gidip ailesine anlatıyor şikayet ediyor çekilir gibi değil. Karı koca olmak, ayrı bir aile kurmak, mahremiyet gibi kavramları bilmiyor sanırım
Canım özele bakar mısınDaha çok yenisiniz . Alışkanlıklarını değiştirmekte zaman alır belki ama düzelebilir
BakayımCanım özele bakar mısın
Oncelikle Allah bir omur mutluluk huzur versin soylemeden edemeyecegim yeni evli olmaniza ragmen cok guzel yorumlamissiniz.Ha bana sorarsaniz cogunlugun aksine o cicim aylari dedikleri aylar berbat.Karakter catismasi ve sonra kabullenme dinginlik bence daha huzurlu.Bizde yedinci aydayız. Benzer şeyler yaşanıyor bizim evimizde de. Hatta konunu okurken başlarda ben mi yazdım bunu dedim. Ben çabuk öfkelenirim. Eşim ise hırslıdır. Kırılırsa daha çok kırar, üzülürse daha çok üzer, bağırırsam o daha çok bağırır. Meydan okursam hiç dur demez. Blöf yemez yani. Annesine günlük şeyleri anlatmasında benim için bir sakınca yok. Annesiyle ve babasıyla her gün mutlaka konuşur. Hatta aramazsa annesi dayanamaz sahurda arar mesela ama ben bunun hiç art niyetle yapıldığını sanmıyorum. Ailesini çok seviyorum. Özelimiz hariç anlatır ev halimizi. Hanım yemek yapmış der mesela. Annesi sorar ne pişirmiş diye. Şakalaşırız yani ailesiyle hep kahkalı olur sohbetler. Bende kendi annemi her gün iki üç kere ararım. Anlatırım herşeyi ( yine özelimiz hariç) eşim için geldi gitti yedik çay yaptım vs. Gurbette olunca özleniyor normal bana göre bunlar.
Kavga ediyoruz ve tecrübelilerin söylediğine göre bir iki yıl evlilik oturasıya kadar olurmuş. Sonra eşler birbirini tanıyıp sakinleşirmiş. Eşime bakıyorum annesinin kanatları altından yeni çıktı. Babasının gölgesindeydi hep. Şimdi kendisi bir aile oldu. Hiç bilmediği sorumluluklar öğrendi. Evde eksik bitmiyor diye sızlanıyor ama ben bunu hiç alınmadım çünkü bende yeni öğreniyorum bir çok şeyi. Birbirinden tamamen farklı iki dünyayi bir eve koyup kapıyı kapatıyorlar. İçerde fırtınalar kopuyor gerçekten ama hepsi karakter çatışması sonuçta. Biz kadınlar daha yatkın oluyoruz evliliğe genellikle ama erkekler için gerçekten zor bence. Eşim mesela yıllarca çalışmış ve kazandığını hep kendine harcamış. Beraber gezdik yedik içtik yalan yok çok tatil yaptık. Şehir şehir gezdik ülkeyi ama sorumluluk yoktu. Çalışır biriktirir gezerdik :) şimdi öyle olmuyormuş. İkimizde ilk defa kira diye birşeyle karşılaştık. Aidat varmış, faturalar varmış, marketi varmış. Biz mesela hep suyu musluktan içen ailelerdik ama burda içilmiyormuş. Sürekli su alıyoruz. Evin temizliği varmış, yemeği varmış. Biz buluşunca (uzak memleketlerdendik) evlilikten önce birlikte olurduk yalan konuşmayayım şimdi:) ama o zaman özlem oluyormuş. Şimdi özlenmiyor her gün aynı evdeyiz( çok şükür ) ama insanlık işte bazen bir tarafın yapası gelmiyor ama hatır işin içine giriyormuş. Bambaşka bir aile, akrabalar oluyormuş. Kendi ailem benim için ne kadar önemliyse eşimin ailesi de ona önemli. Asla benim ailem öncelikli demem mesela. İkisi de eşittir bu evde. İki tarafta başımızın tacıdır. Ama erkeğin alışması bir nebze daha zor. Daha bir sürü şey. Bende alışamıyorum evliliğe. Zorlanıyorum. Erkeği de anlamak lazım. Şuan bana çok bağlı değil. Bende ona değilim. Kafam atsa çeker giderim modundayım. O da öyle. Seviyoruz deli gibi ama dedm ya daha bekarlıktan kurtulamadık ve hep egolarımız tartışıyor. Burda uzun yıllardır evli olanlar diyor ya hep kolay yıkılmıyor yuva diye. Hah işte biz daha o “yuva” kavramını tam oturtamadık. Zamanla bence de düzelecek. İkimizde daha yeni aile mi olduk biz şimdi demeye başladık. Geçen hafta eşim ilk defa evlenmişim ben dedi. Farkına vardı bir meselede. Bana hala bir iki gün kalıp evime dönecekmişim gibi geliyor arada :) bazıları yadırgayabilir bu yazdıklarımı. Kimisi hemen aile olur kafasında ama beş parmağın beşi bir değil. Herkesin iç dünyası bambaşka. Herşeye rağmen iyi ki evlenmişim bu adamla. Seviliyorum, değer görüyorum. Kavgalar bitecek bence. Sende çok yıpratma kendini bence. Zamana bırak. Sabırlı ol. Eşine zaman tanı aile olduğunu kendisi anlasın. Sen ne kadar anlatsan da şuan onun ailesi anne ve babası. Kafasında kolay değişmiyor bu kavramlar. Uzun oldu kusura bakma ama kendi yaşadıklarım üstünden anlatmak iatedim. İnşallah huzurlu yuvalarımız olur.
23 yasındayım 6 ay kadar nişanlılık sürecimiz varKaç yaşındasınız ve evlenmeden önce ne kadar süredir beraberdiniz?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?