• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Bir derdim var . Nolur yardimci olun bana

astrojurnal siz böyle yazınca aynı sizin gibi hisseden bir çocuk geldi aklıma, kızımın oyun arkadaşı vardı bir zamanlar, çocuğun annesi de arkadaşımdı o dönem, 5-6 yaş çocuğuydu kızımla arkadaş, bir gün oynasınlar diye aldım bizim eve getirdim onlar oynuyor ben de günlük rutin işlerimi yapıyorum, bir ara ağlamaklı ses duydum kızımın odasından, çocuk kızıma annen yok annen bizi terk etti diye ağlıyor kızım teselli ediyordu.

Çocuk ikna olmadı sanırım, kızım banyoya getirmişti ben de banyoyu ovuyorum haldır huldur, bak annem burada bizi terk etmedi dedi çocuğun ağlaması durdu oynamaya devam ettiler, neyse çocuk gittikten sonra kızım bir tuhaftı çocuklar bazı şeylerden hemen etkileniyor, çok üzgünüm anne X'in annesi babasına sizi terk edeceğim diyormuş dedi, o anı hiç unutmam yanaklarımı tutup terk etmez değil mi diye sormuştu, aslında belki de ben onu terk eder miyim diye soruyordu bilmiyorum, çocukların aklından neler geçiyor kestirmek zor çünkü.
Anneler çocuklarını terk etmez deyip öpmüştüm, o günkü küçük kızım hala küçük kızım, kaç yaşına gelmesine rağmen bir arkadaşının evinde anne baba huzursuzluğu varsa, arkadaşı etkileniyorsa hemen yanıma geliyor sarılıp öpmemi istiyor bir şey demese de halinden tavrından anlıyorum, evlat ister 6 yaşında olsun ister 26, söz konusu anne baba sevgisi olunca küçük bir çocuğa dönüşebiliyor, insan her yarayı kapatıyor da anne babasının açtığı yara ömür boyu kanıyor.

Bu konuya çok yazdım son yazım olsun, evlilikler kötü gidiyorsa şiddet de olsa aldatma da devam edeceğim diye diretmesin kimse, boşansınlar ama çocuklarına asla terk edilme duygusunu yaşatmasınlar, sevgilerini varlıklarını evlatlarından esirgemesinler.

evet kadın ve erkek boşanabilir ancak çocuk -iradesi dışında- dünyaya getirilmiş bir varlık. ve madem dünyaya geldi onun fiziksel ve ruhsal sağlığı da ana babaya emanet.
ben kimse çocuğuna yapışık olsun, sağlıksız dipdibelik yaşansın demiyorum.
ama madem varlar, o çocuklar hakettikleri ilgi, sevgi ve önceliği görmeliler.
elbette çocuğunu gözünü kırpmadan bırakan anneler de var, o zaman da evladım beni sevmiyor diye ufacık çocuğu suçlamamak lazım.
bu hikayedeki en mağdur o iki yavrucuk.
 
evet kadın ve erkek boşanabilir ancak çocuk -iradesi dışında- dünyaya getirilmiş bir varlık. ve madem dünyaya geldi onun fiziksel ve ruhsal sağlığı da ana babaya emanet.
ben kimse çocuğuna yapışık olsun, sağlıksız dipdibelik yaşansın demiyorum.
ama madem varlar, o çocuklar hakettikleri ilgi, sevgi ve önceliği görmeliler.
elbette çocuğunu gözünü kırpmadan bırakan anneler de var, o zaman da evladım beni sevmiyor diye ufacık çocuğu suçlamamak lazım.
bu hikayedeki en mağdur o iki yavrucuk.
Genelde boşanmalarda en mağdur olan kişi çocuklar oluyor, bu konuyu çok fazla sahiplendim sanırım çocuk aşkıyla yanmamama rağmen boşanmış çiftlerin çocuklarından çok etkilendiğim için, bir lokma çocuklar ya çiftin arasında güç savaşı için kullanılıyor veya ebeveynlerden biri çocuğundan vazgeçiyor.

İnsanın başına her şey gelebilir, aşık olursunuz bir sürü hayaller kurarak evlenirsiniz, hiçbir şey umduğunuz gibi gitmeyebilir ve sonucunda boşanabilirsiniz de, ki evlenmek kadar boşanmak da haktır, mutsuzsanız yürümüyorsa çocuk var deyip devam etmenin mantığı yok, gerekli ilgi ve sevgiyi gösteriyorsanız boşanmış ailelerin çocukları da mutlu mesut yaşıyor.

Burada hepimizin içselleştirdiği nokta çocuklar ve o çocukların terk edilmişlik duygusu, kimse hatta evlatlar bile boşanmış ebeveynlerine ömür boyu bekar kal diyemez, yeniden aşık olur evlenirsiniz başka çocuklarınızda olur ama var olan çocuklarınıza arkanızı dönüp gidemezsiniz.
 
Genelde boşanmalarda en mağdur olan kişi çocuklar oluyor, bu konuyu çok fazla sahiplendim sanırım çocuk aşkıyla yanmamama rağmen boşanmış çiftlerin çocuklarından çok etkilendiğim için, bir lokma çocuklar ya çiftin arasında güç savaşı için kullanılıyor veya ebeveynlerden biri çocuğundan vazgeçiyor.

İnsanın başına her şey gelebilir, aşık olursunuz bir sürü hayaller kurarak evlenirsiniz, hiçbir şey umduğunuz gibi gitmeyebilir ve sonucunda boşanabilirsiniz de, ki evlenmek kadar boşanmak da haktır, mutsuzsanız yürümüyorsa çocuk var deyip devam etmenin mantığı yok, gerekli ilgi ve sevgiyi gösteriyorsanız boşanmış ailelerin çocukları da mutlu mesut yaşıyor.

Burada hepimizin içselleştirdiği nokta çocuklar ve o çocukların terk edilmişlik duygusu, kimse hatta evlatlar bile boşanmış ebeveynlerine ömür boyu bekar kal diyemez, yeniden aşık olur evlenirsiniz başka çocuklarınızda olur ama var olan çocuklarınıza arkanızı dönüp gidemezsiniz.

zaten çocuklar iki ebeveynden de yeterli ilgi ve sevgiyi görünce son derece güzel bir hayatları olabiliyor. anne babanın anlaşamaması normal ama çocuk varsa onun önceliği baki.
problemli bir evlilikte elbette çocuk büyütülmesin ama boşandık ben de sırtımı döneyim mantalitesi hiç de doğru değil.
konu sahibi de illa ki ankarada yada ankaraya daha yakın bir yerde iş bulabilirdi. eşi evi ona bırakıp kendisi gidebilirdi. nafaka ile idare edebilirdi.
bir annenin bu kadar küçük çocuklarını gerçekten kendi isteğiyle bırakması bana tuhaf geliyor.
çocuklarımdan ayrılamam diyip farklı çözümler üretebilirlerdi. yazdıklarından anladığım kadarıyla oldu olası kızının onu sevmediğini düşünmüş. belki de o yüzden bağ kuramadı ve gitmek kolay geldi.
belki kızı evlilik devam ederken annesinin sorunlu taraf olduğunu seziyordu. o nedenle de huzursuz ortamın sebebi olarak anneyi görüyordu. bu yüzden de mesafeliydi.
ben de mesela problemi babamın çıkardığını gözlemlediğim için anlattığım olayda annemin gidişinden çok daha fazla korkmuştum.
yine aynı şeyi yazıcam ama çocuklar harika gözlemciler ve sünger gibi emiyorlar yaşananları.
konu sahibini günah keçisi ilan etmiyorum ama yansıttığı kadar masum olmadığını da düşünüyorum.
 
Genelde boşanmalarda en mağdur olan kişi çocuklar oluyor, bu konuyu çok fazla sahiplendim sanırım çocuk aşkıyla yanmamama rağmen boşanmış çiftlerin çocuklarından çok etkilendiğim için, bir lokma çocuklar ya çiftin arasında güç savaşı için kullanılıyor veya ebeveynlerden biri çocuğundan vazgeçiyor.

İnsanın başına her şey gelebilir, aşık olursunuz bir sürü hayaller kurarak evlenirsiniz, hiçbir şey umduğunuz gibi gitmeyebilir ve sonucunda boşanabilirsiniz de, ki evlenmek kadar boşanmak da haktır, mutsuzsanız yürümüyorsa çocuk var deyip devam etmenin mantığı yok, gerekli ilgi ve sevgiyi gösteriyorsanız boşanmış ailelerin çocukları da mutlu mesut yaşıyor.

Burada hepimizin içselleştirdiği nokta çocuklar ve o çocukların terk edilmişlik duygusu, kimse hatta evlatlar bile boşanmış ebeveynlerine ömür boyu bekar kal diyemez, yeniden aşık olur evlenirsiniz başka çocuklarınızda olur ama var olan çocuklarınıza arkanızı dönüp gidemezsiniz.
Yazdiginiz son cümleyi büyük harflerle yaziyor olmam bagirmak anlaminda olmayip ne kadar önemli olduğunu, bu konuyu bir gün okuyacaklar içindir:

...AMA VAR OLAN ÇOCUKLARINIZA ARKANIZI DÖNÜP GIDEMEZSINIZ.
 
Genelde boşanmalarda en mağdur olan kişi çocuklar oluyor, bu konuyu çok fazla sahiplendim sanırım çocuk aşkıyla yanmamama rağmen boşanmış çiftlerin çocuklarından çok etkilendiğim için, bir lokma çocuklar ya çiftin arasında güç savaşı için kullanılıyor veya ebeveynlerden biri çocuğundan vazgeçiyor.

İnsanın başına her şey gelebilir, aşık olursunuz bir sürü hayaller kurarak evlenirsiniz, hiçbir şey umduğunuz gibi gitmeyebilir ve sonucunda boşanabilirsiniz de, ki evlenmek kadar boşanmak da haktır, mutsuzsanız yürümüyorsa çocuk var deyip devam etmenin mantığı yok, gerekli ilgi ve sevgiyi gösteriyorsanız boşanmış ailelerin çocukları da mutlu mesut yaşıyor.

Burada hepimizin içselleştirdiği nokta çocuklar ve o çocukların terk edilmişlik duygusu, kimse hatta evlatlar bile boşanmış ebeveynlerine ömür boyu bekar kal diyemez, yeniden aşık olur evlenirsiniz başka çocuklarınızda olur ama var olan çocuklarınıza arkanızı dönüp gidemezsiniz.
Ben de cok icsellestirdim. Terkedilmis cocuk gormeye dayanamiyorum. Bir insana yapilacak en buyuk kotuluk bu, cunku en yakininiz olmasi gereken kisilerden geliyor.

Kv'min bir komsusu torununa bakiyor. Annesi 6 aylikken birakip gitmis. Cocuk simdi 7 yaslarinda. Onceleri anneyle empati kuruyordum. Kimbillir neler yasadi da evladini birakti diye dusunurdum. Cocugun babasi da hayirsiz, kafasi yerinde degil, anladigim kadariyla siddet de varmis. Babaanne ve dede yaslilar, cocuga bir sekilde bakiyorlar ama cocuk kimsesiz gibi. Cocuk kv'mi cok seviyor, arada geliyor. Cocuk buyudukce annesine olan ozlemini goruyorum. Nefret ettigini soyluyor ama icten ice ne kadar mahsun, ne kadar boynu bukuk oldugunu goruyorsunuz. Artik ben de anneye empati yapamiyorum. Onca sene cocugu arayip sormamanin bir bahanesi olamaz. O cocuk hicbir zaman bu eksikligi gidrremeyecek malesef. Bu cok aci.
 
zaten çocuklar iki ebeveynden de yeterli ilgi ve sevgiyi görünce son derece güzel bir hayatları olabiliyor. anne babanın anlaşamaması normal ama çocuk varsa onun önceliği baki.
problemli bir evlilikte elbette çocuk büyütülmesin ama boşandık ben de sırtımı döneyim mantalitesi hiç de doğru değil.
konu sahibi de illa ki ankarada yada ankaraya daha yakın bir yerde iş bulabilirdi. eşi evi ona bırakıp kendisi gidebilirdi. nafaka ile idare edebilirdi.
bir annenin bu kadar küçük çocuklarını gerçekten kendi isteğiyle bırakması bana tuhaf geliyor.
çocuklarımdan ayrılamam diyip farklı çözümler üretebilirlerdi. yazdıklarından anladığım kadarıyla oldu olası kızının onu sevmediğini düşünmüş. belki de o yüzden bağ kuramadı ve gitmek kolay geldi.
belki kızı evlilik devam ederken annesinin sorunlu taraf olduğunu seziyordu. o nedenle de huzursuz ortamın sebebi olarak anneyi görüyordu. bu yüzden de mesafeliydi.
ben de mesela problemi babamın çıkardığını gözlemlediğim için anlattığım olayda annemin gidişinden çok daha fazla korkmuştum.
yine aynı şeyi yazıcam ama çocuklar harika gözlemciler ve sünger gibi emiyorlar yaşananları.

konu sahibini günah keçisi ilan etmiyorum ama yansıttığı kadar masum olmadığını da düşünüyorum.
Boldladığım kısıma kesinlikle katılıyorum, çocuklar hissetmedi kavgalarımızı duymadı anlamadı diyoruz ya bazen, o kendimizi kandırmaktan başka bir şey değil, çocuklar her şeyi anlıyor hissediyor.
Kavga edince bir kere modunuz düşük oluyor, hal ve hareketlerinize yansıtıyorsunuz, istediğiniz kadar rol yapmaya çalışın, hararetli bir kavga sonrası evde güller saçarak dolaşmıyorsunuz, çocuklar bir terslik olduğunu seziyor.

Bir de o yaşlardaki çocuklar için beni sevmiyor deyip işin içinden çıkmak mantıksız, çocuk onlar bazen korkularını bastırmak için dahi size karşı tepkili olabiliyorlar, bazen daha çok sevilme isteğiyle anneye veya babaya daha fazla ilgi gösterebiliyorlar, onların iç dünyasını çözebilmek gerçekten zor, hiç ummadığınız bir sözünüzden davranışınızdan bambaşka anlamlar çıkarabiliyorlar.




 
Boldladığım kısıma kesinlikle katılıyorum, çocuklar hissetmedi kavgalarımızı duymadı anlamadı diyoruz ya bazen, o kendimizi kandırmaktan başka bir şey değil, çocuklar her şeyi anlıyor hissediyor.
Kavga edince bir kere modunuz düşük oluyor, hal ve hareketlerinize yansıtıyorsunuz, istediğiniz kadar rol yapmaya çalışın, hararetli bir kavga sonrası evde güller saçarak dolaşmıyorsunuz, çocuklar bir terslik olduğunu seziyor.

Bir de o yaşlardaki çocuklar için beni sevmiyor deyip işin içinden çıkmak mantıksız, çocuk onlar bazen korkularını bastırmak için dahi size karşı tepkili olabiliyorlar, bazen daha çok sevilme isteğiyle anneye veya babaya daha fazla ilgi gösterebiliyorlar, onların iç dünyasını çözebilmek gerçekten zor, hiç ummadığınız bir sözünüzden davranışınızdan bambaşka anlamlar çıkarabiliyorlar.

bence konu sahibi daha kendisi çocuk olduğu, olgunlaşmadığı için kızını sanki sıra arkadaşı gibi görüp "ama beni sevmiyor zaten" diye çocukça bahaneler buluyor.
keşke olaylar böyle gelişmeseymiş ama dışarıdan burayı okuyorsa umarım biraz olsun kendine gelir ve sorumluluklarının farkına varır.
 
Yazdiginiz son cümleyi büyük harflerle yaziyor olmam bagirmak anlaminda olmayip ne kadar önemli olduğunu, bu konuyu bir gün okuyacaklar içindir:

...AMA VAR OLAN ÇOCUKLARINIZA ARKANIZI DÖNÜP GIDEMEZSINIZ.

Ben de cok icsellestirdim. Terkedilmis cocuk gormeye dayanamiyorum. Bir insana yapilacak en buyuk kotuluk bu, cunku en yakininiz olmasi gereken kisilerden geliyor.

Kv'min bir komsusu torununa bakiyor. Annesi 6 aylikken birakip gitmis. Cocuk simdi 7 yaslarinda. Onceleri anneyle empati kuruyordum. Kimbillir neler yasadi da evladini birakti diye dusunurdum. Cocugun babasi da hayirsiz, kafasi yerinde degil, anladigim kadariyla siddet de varmis. Babaanne ve dede yaslilar, cocuga bir sekilde bakiyorlar ama cocuk kimsesiz gibi. Cocuk kv'mi cok seviyor, arada geliyor. Cocuk buyudukce annesine olan ozlemini goruyorum. Nefret ettigini soyluyor ama icten ice ne kadar mahsun, ne kadar boynu bukuk oldugunu goruyorsunuz. Artik ben de anneye empati yapamiyorum. Onca sene cocugu arayip sormamanin bir bahanesi olamaz. O cocuk hicbir zaman bu eksikligi gidrremeyecek malesef. Bu cok aci.
Çok yazdım, ukala bilmiş diyecekler diye yazmayacaktım artık ama ister istemez konu beni içine çekiyor çünkü erişkin insanların duygularla baş edebileceğini bildiğimden çok üstünde durmam ama çocuklar çok başka bir dünya olduğundan onların hayal kırıklıkları, sevgi ilgi beklentilerinden çok etkileniyorum.

Anne ya da babalar çok berbat şartlara sahip olabilirler, boşandıktan sonra bir süre kendilerine gelemeyebilirler, imkanları elvermediği için çocukları eşe bırakarak boşanabilirler, bunu eleştiremem ama imkanları iyileştirip bir an önce çocuklarınla görüşmek için elinden gelen her şeyi yaparsın, zaten hepimizin üstünde durduğu kısım da bu.

Misal siteye girmek için vakit ayırıyoruz değil mi? Siteye girmek için elimizde pc, tablet veya akıllı telefon oluyor, kullandığımız cihaza internet yüklüyoruz bunların hepsi para ve zaman, hatta emek.

Şuraya verdiğimiz zamanı evladımız hak etmiyor mu? 2-3 dakika yahu, annecim sizi seviyorum çok özledim en kısa zamanda geleceğim, her maaşınızdan kenara çok değil 10 lira ayırsanız 1 yılda 120 lira yapar, pazardan alın markası da olmasın şartlar öyledir pazardan olur 2 tişört alıp yollarsınız, tişörte paranız yetmedi mi toka alın cicili bicili, anne baba koksun da isterse lastik toka olsun.

Her şeyi anlarım, her çileyi, her imkansızlığı, her çaresizliği anlarım hak veririm ama çocuklarla iletişimde olmamayı, yakınlarında olmamayı bana kimse anlatamaz zira artık hiçbir şey eskisi gibi değil, kadınlar eskiden kocası tarafından sokağa atılıp çocukları elinden alındığında kimin kapısını çalacağını bilemezmiş, çoğunda okur yazarlık da yokmuş, aileleri de kır dizini otur boşanmış kadın olarak geldin kapımıza çocuklara babası baksın dermiş kadın susar otururmuş, çalıştırılmaz kapı dışarı çıkarılmazmış, namus namus deyip başka bir adama yeniden gelin edilirmiş, artık kadının bahtına nasıl bir adam çıkarsa bak bu çaresizliktir bir şey diyemem ama şimdi haber kanalları bile bir whatsapp hattına bakıyor, çocuğumu babası kaçırdı bana göstermiyor diyen kadınların haberlerini görüyorum, elinde evladının fotosu her yolu deniyor, kimi sahip çıkın iş istiyorum çocuklarımla yaşamak istiyorum diyerek sesini duyuruyor bu bir çabadır sonucu iyi olur veya olmaz ama en azından kadın der ki yavrum ben senin için her şeyi yaptım.

Sen el elde baş başta otur bekle çocuk büyüsün de seni bir gün bulsun diye, niye bulayım yahu ben çocuktum sen erişkin, ben evlattım sen anne ya da baba, beni sen dünyaya getirdin sen ara denir böyle anne babalara.
 
Devletimiz 15 yaşındaki kızları kadın gibi görenleri desteklesin ,işte 16 yaşında evlenen bir kadının hayatı böyle oluyor. Küçücük evlendiği için çocukları da çok benimseyememiş belli ki.
 
Çok yazdım, ukala bilmiş diyecekler diye yazmayacaktım artık ama ister istemez konu beni içine çekiyor çünkü erişkin insanların duygularla baş edebileceğini bildiğimden çok üstünde durmam ama çocuklar çok başka bir dünya olduğundan onların hayal kırıklıkları, sevgi ilgi beklentilerinden çok etkileniyorum.

Anne ya da babalar çok berbat şartlara sahip olabilirler, boşandıktan sonra bir süre kendilerine gelemeyebilirler, imkanları elvermediği için çocukları eşe bırakarak boşanabilirler, bunu eleştiremem ama imkanları iyileştirip bir an önce çocuklarınla görüşmek için elinden gelen her şeyi yaparsın, zaten hepimizin üstünde durduğu kısım da bu.

Misal siteye girmek için vakit ayırıyoruz değil mi? Siteye girmek için elimizde pc, tablet veya akıllı telefon oluyor, kullandığımız cihaza internet yüklüyoruz bunların hepsi para ve zaman, hatta emek.

Şuraya verdiğimiz zamanı evladımız hak etmiyor mu? 2-3 dakika yahu, annecim sizi seviyorum çok özledim en kısa zamanda geleceğim, her maaşınızdan kenara çok değil 10 lira ayırsanız 1 yılda 120 lira yapar, pazardan alın markası da olmasın şartlar öyledir pazardan olur 2 tişört alıp yollarsınız, tişörte paranız yetmedi mi toka alın cicili bicili, anne baba koksun da isterse lastik toka olsun.

Her şeyi anlarım, her çileyi, her imkansızlığı, her çaresizliği anlarım hak veririm ama çocuklarla iletişimde olmamayı, yakınlarında olmamayı bana kimse anlatamaz zira artık hiçbir şey eskisi gibi değil, kadınlar eskiden kocası tarafından sokağa atılıp çocukları elinden alındığında kimin kapısını çalacağını bilemezmiş, çoğunda okur yazarlık da yokmuş, aileleri de kır dizini otur boşanmış kadın olarak geldin kapımıza çocuklara babası baksın dermiş kadın susar otururmuş, çalıştırılmaz kapı dışarı çıkarılmazmış, namus namus deyip başka bir adama yeniden gelin edilirmiş, artık kadının bahtına nasıl bir adam çıkarsa bak bu çaresizliktir bir şey diyemem ama şimdi haber kanalları bile bir whatsapp hattına bakıyor, çocuğumu babası kaçırdı bana göstermiyor diyen kadınların haberlerini görüyorum, elinde evladının fotosu her yolu deniyor, kimi sahip çıkın iş istiyorum çocuklarımla yaşamak istiyorum diyerek sesini duyuruyor bu bir çabadır sonucu iyi olur veya olmaz ama en azından kadın der ki yavrum ben senin için her şeyi yaptım.

Sen el elde baş başta otur bekle çocuk büyüsün de seni bir gün bulsun diye, niye bulayım yahu ben çocuktum sen erişkin, ben evlattım sen anne ya da baba, beni sen dünyaya getirdin sen ara denir böyle anne babalara.

evet aynen böyle. yolda dilenci görsek 1-2 tl çıkarıp veriyoruz, insan çocuğu için 5er tl para biriktiremez mi ? tek gün izni var diye gitmiyormuş. ctesi mesai biter bitmez binse otobüse pazar sabah orada zaten. haid her hafta gitme 15 günde bir gidersin yani.
yani adam söylemese okula başlaması bile umrunda olmayacak sanki.
ondan sonra evlat hasreti çekiyorum demek bana çok yapmacık geliyor.
bu devirde herkesin elinde herşey var.
ayda 1 bile gitsen gidersin gene.

bir de bunu çocuk asil görev değildire çevirenler olmuş. insan yaptığını takip edecek bir zahmet. etmiyorsa da millete özlüyorum diyip güya vicdan rahatlamayacak.
 
evet aynen böyle. yolda dilenci görsek 1-2 tl çıkarıp veriyoruz, insan çocuğu için 5er tl para biriktiremez mi ? tek gün izni var diye gitmiyormuş. ctesi mesai biter bitmez binse otobüse pazar sabah orada zaten. haid her hafta gitme 15 günde bir gidersin yani.
yani adam söylemese okula başlaması bile umrunda olmayacak sanki.
ondan sonra evlat hasreti çekiyorum demek bana çok yapmacık geliyor.
bu devirde herkesin elinde herşey var.
ayda 1 bile gitsen gidersin gene.

bir de bunu çocuk asil görev değildire çevirenler olmuş. insan yaptığını takip edecek bir zahmet. etmiyorsa da millete özlüyorum diyip güya vicdan rahatlamayacak.
Ya hadi 2 ayda bir olsun. Hiç gitmemekten yine iyidir. Hiç gitme, haftada bir zorla ara, sonra da ben anneyim de. Oldu paşam başka? :olamaz:
Sanki el alemin çocuğuna bak dendi, bizzat kendi çocuğunuza da bakmayacaksanız pes artık! Herkes mükemmel anne olmak zorunda değildir yazmış bir de. :D Tabi ki olmak zorunda, doğurduysan mükemmel bir anne o-la-cak-sın! Eğer en ufak bir şüphen dahi varsa da yapmayacaksın. Her çocuk mükemmel bir anneyi hak eder. Bunun istisnası yok, beden olumlama gibi bir şey sandı herhalde anneliği. Evet mükemmel bir fiziğin olmasa da olur, ama mükemmel bir anne olmak zorundasın çocuğun varsa.
 
Evlenme. Herseyden önce ANNE ol !! Herseyden önce, cocuklarini düsüneceksin! Biliyorum genc evlenmissin Erken Anne olmussun Cok yasadin vs. Ama Senin yüzünden Bu cocuklar, büyüyene kadar, sana karsi nefret dolu olcaklar! Lütfen saglikli büyümeleri icin, Birazcik annelik yap. Evlenme. Onlarin yasadigi sehire tasin. Orda kendine Bir is ve Kücük Bir daire bul. Neden Bir kadin evli olmasi lazim?! Bence kendini biraz fazla düsünoyorsun. Zaten her evlilik Bir süre sonra b*tan. Bu yüzden, Bir ceki düzen ver kendine!!! Birak su upucuz bahaneleri ve ANNE OL !!!! Sonra bakarsin ciftlemeye....😒 Allah yardimciniz olsun hanefendi!
 
24 yasindayim . Gecen sene bosandim . 7 yillik evliligi aldatma , hakaret , siddet konularindan anlasmali bitirdik . İki tane yavrum var . Ama cocuklarim bende degil . Eski esim bana karsi kotu olsada cocuklarina cok merhametli bi adamdi . Heleki bosaninca bu tamamen daha gun yuzune cikti . Cocuklar niye babasinda derseniz benim bakacak gucum yoktu . Hayatimda hic calismamistim ne evim ne meslegim vardi . Simdi konuya doneyim . Bosandim farkli bir sehire anneannemlerin yanina geldim . Cocuklarimsa ankara da . Yani cok uzagiz . Ha diyince isten izin alip cikamiyorum . Ankaraya kafama gore gidip cocuklarimi goremiyorum . Burda yasadigim yerde bir uzman cavusla tanistik ve cok iyi anlasiyoruz . Yasi benden biraz buyuk ve beni bosanma psikolojisindende herseydende o cikardi . Kendisi bekar ve denizlili . Cocuklar konusunda istedikleri zaman tatil amacli iki uc ay gelip gidebilirler yanimiza falan dedi . Ailesyle tanistim gayet olumlular . Simdi asıl soru dun eski esim aradi . Kizim 1. Sinifa basladi ve gel gor cocukla bir ilgilen diyo ve ben burda isten cikamiyorum . Ciksam yasadigim bolgede is bulmam imkansizin imkansizi . Hadi diyelim yine patronuma yalvar yakar bi sekilde gidiyorum . Ama geri donunce yine ayni seyler oluyor .bide kizim 7 yasinda ve artik beni istemiyo . Telefonda bile konusmak istemiyo benimle . Babasi zorla veriyomus telefonu . Simdi diceksinizki e cocuk sogumus senden . Hayir evliykende beni sevmiyodu kizim . Ben aglasam o gulerdi . Ve asiri babaci asiri sekilde . Konuya doneyim konustugum uzman cavustanda vok hoslaniyorum sevgiliyizde . Evlilk yolunda ilerliyorum . Her seyi arti benim icin . Kadina cok kiymet veren uysal sakin anlayisi biri . Eger bi sorun cikmazsa bir iki aya kadar nisan yapicaz ama ben hala acabalardayim . Acabadan kastım sevgilimle alakali digil 1 senedir eminim ben ondan surekli beraberiz . Huyunu suyunu cozdum . Asil soru ilerde cocuklar icin bi sorunum olurmu , evlenmek mantiklimi , evlenmesem napicam , ailemin yaninda rahat digilim baskidayim surekli , ankaraya gitsem kadin basima napicam , bi akil verin , bekle desenizde bana bi faydasi yok suan . Anca calisip burda bekleemeye devam edicem . Bi adim atmaliyim . Ya bi kac ay sonra evlenicem ya da ankaraya tek basima cocuklarin yanina gidicem ama bu ne kadar dogru bi karar . Yardim edin lutfen aklim cok karisik . Hangisi dogru karar lutfen .
Gercekten aklim almiyor... Nasil birakabildin El kadar cocuklarini be.. pes yani vallahi pesssss
 
24 yasindayim . Gecen sene bosandim . 7 yillik evliligi aldatma , hakaret , siddet konularindan anlasmali bitirdik . İki tane yavrum var . Ama cocuklarim bende degil . Eski esim bana karsi kotu olsada cocuklarina cok merhametli bi adamdi . Heleki bosaninca bu tamamen daha gun yuzune cikti . Cocuklar niye babasinda derseniz benim bakacak gucum yoktu . Hayatimda hic calismamistim ne evim ne meslegim vardi . Simdi konuya doneyim . Bosandim farkli bir sehire anneannemlerin yanina geldim . Cocuklarimsa ankara da . Yani cok uzagiz . Ha diyince isten izin alip cikamiyorum . Ankaraya kafama gore gidip cocuklarimi goremiyorum . Burda yasadigim yerde bir uzman cavusla tanistik ve cok iyi anlasiyoruz . Yasi benden biraz buyuk ve beni bosanma psikolojisindende herseydende o cikardi . Kendisi bekar ve denizlili . Cocuklar konusunda istedikleri zaman tatil amacli iki uc ay gelip gidebilirler yanimiza falan dedi . Ailesyle tanistim gayet olumlular . Simdi asıl soru dun eski esim aradi . Kizim 1. Sinifa basladi ve gel gor cocukla bir ilgilen diyo ve ben burda isten cikamiyorum . Ciksam yasadigim bolgede is bulmam imkansizin imkansizi . Hadi diyelim yine patronuma yalvar yakar bi sekilde gidiyorum . Ama geri donunce yine ayni seyler oluyor .bide kizim 7 yasinda ve artik beni istemiyo . Telefonda bile konusmak istemiyo benimle . Babasi zorla veriyomus telefonu . Simdi diceksinizki e cocuk sogumus senden . Hayir evliykende beni sevmiyodu kizim . Ben aglasam o gulerdi . Ve asiri babaci asiri sekilde . Konuya doneyim konustugum uzman cavustanda vok hoslaniyorum sevgiliyizde . Evlilk yolunda ilerliyorum . Her seyi arti benim icin . Kadina cok kiymet veren uysal sakin anlayisi biri . Eger bi sorun cikmazsa bir iki aya kadar nisan yapicaz ama ben hala acabalardayim . Acabadan kastım sevgilimle alakali digil 1 senedir eminim ben ondan surekli beraberiz . Huyunu suyunu cozdum . Asil soru ilerde cocuklar icin bi sorunum olurmu , evlenmek mantiklimi , evlenmesem napicam , ailemin yaninda rahat digilim baskidayim surekli , ankaraya gitsem kadin basima napicam , bi akil verin , bekle desenizde bana bi faydasi yok suan . Anca calisip burda bekleemeye devam edicem . Bi adim atmaliyim . Ya bi kac ay sonra evlenicem ya da ankaraya tek basima cocuklarin yanina gidicem ama bu ne kadar dogru bi karar . Yardim edin lutfen aklim cok karisik . Hangisi dogru karar lutfen .
Mümkünse yeni evliliğinizde çocuk yapmayın, bir çocuk daha yanmasın.
Ayrıca size şiddet uygulayan, hakaret eden adam melek gibi bir baba olamaz kendinizi kandırmayın.
Bakın oğlum 3. Sınıfta geçen tenefüste kapıdan oğluma bakayım dedim, baktım 1. Sınıflardan beş altı çocuk ağlıyor. Hepsinin annesi yanında, bir tanesi ağlıyor ama gelen giden yok. İçime dert oldu ertesi gün gittim aynı çocuk yine " anneee" diye deli gibi ağlıyor. Bugünde gittim anne yine ortada yok, çocuk yine ağlıyor.
3 gündür sırf o çocuğu teselli etmek için okula gidiyorum.
Bakın kendi evlatlarımdan değil yabancı bir çocuktan bahsediyorum.
Sizse kalkmış 6 yaşında bir çocuğun sizi sevmediğinden filan bahsediyorsunuz.
Kusura bakmayın ama annelik bu değil. O çocuk nasıl endişelidir, kapıda bekleyen anneleri görünce nasıl üzülüyordur kimbilir.
Sevgilinizin nasıl olduğu kısmı beni ilgilendirmiyor. Oraları okuma gereği bile duymadım.
2 günlüğüne de olsa kızınızın yanına gitmelisiniz.
 
Ben anlamadım açıkçası burdaki aşırı bilmiş üstten üstten yapılan yorumları. Sizin kolay bir hayatınız olsa 24 senelik ömrünüze yedi senelik bir evlilik, iki de çocuk sığdırmazdınız. Hakkınızda hayırlısı buymuş ki boşanmışsınız öyle bir adamdan boşanmanıza çok sevindim. Burda ANNE OL ANNE diye bağıranlardan ziyade siz ne istediğinize odaklanın, çocuk yaşta evlenmiş çocukken anne olmuşsunuz, bir şeyleri eksik yapmanızdan daha doğal hiçbir şey olamaz. Çok çok gençsiniz Allahın izniyle önünüzde kocaman bir ömür var, bu ömrü sadece anneliğe ayırmak zorunda asla değilsiniz. Kimse kusura bakmasın ama insan bazen kendini düşünmeli hele ki ömrünün baharındayken. Erkek arkadaşınızdan eminseniz tabi evlenin Allah isteyen herkese nasip etsin huzurlu mutlu bir yuva kurmayı. Çocuklarınızla pedagog eşliğinde görüşmenizde çok fayda olacaktır. Allah yolunuzu bahtınızı açık etsin.
 
Ben anlamadım açıkçası burdaki aşırı bilmiş üstten üstten yapılan yorumları. Sizin kolay bir hayatınız olsa 24 senelik ömrünüze yedi senelik bir evlilik, iki de çocuk sığdırmazdınız. Hakkınızda hayırlısı buymuş ki boşanmışsınız öyle bir adamdan boşanmanıza çok sevindim. Burda ANNE OL ANNE diye bağıranlardan ziyade siz ne istediğinize odaklanın, çocuk yaşta evlenmiş çocukken anne olmuşsunuz, bir şeyleri eksik yapmanızdan daha doğal hiçbir şey olamaz. Çok çok gençsiniz Allahın izniyle önünüzde kocaman bir ömür var, bu ömrü sadece anneliğe ayırmak zorunda asla değilsiniz. Kimse kusura bakmasın ama insan bazen kendini düşünmeli hele ki ömrünün baharındayken. Erkek arkadaşınızdan eminseniz tabi evlenin Allah isteyen herkese nasip etsin huzurlu mutlu bir yuva kurmayı. Çocuklarınızla pedagog eşliğinde görüşmenizde çok fayda olacaktır. Allah yolunuzu bahtınızı açık etsin.
Ne ekersek onu biçeceğiz inşallah
 
24 yasindayim . Gecen sene bosandim . 7 yillik evliligi aldatma , hakaret , siddet konularindan anlasmali bitirdik . İki tane yavrum var . Ama cocuklarim bende degil . Eski esim bana karsi kotu olsada cocuklarina cok merhametli bi adamdi . Heleki bosaninca bu tamamen daha gun yuzune cikti . Cocuklar niye babasinda derseniz benim bakacak gucum yoktu . Hayatimda hic calismamistim ne evim ne meslegim vardi . Simdi konuya doneyim . Bosandim farkli bir sehire anneannemlerin yanina geldim . Cocuklarimsa ankara da . Yani cok uzagiz . Ha diyince isten izin alip cikamiyorum . Ankaraya kafama gore gidip cocuklarimi goremiyorum . Burda yasadigim yerde bir uzman cavusla tanistik ve cok iyi anlasiyoruz . Yasi benden biraz buyuk ve beni bosanma psikolojisindende herseydende o cikardi . Kendisi bekar ve denizlili . Cocuklar konusunda istedikleri zaman tatil amacli iki uc ay gelip gidebilirler yanimiza falan dedi . Ailesyle tanistim gayet olumlular . Simdi asıl soru dun eski esim aradi . Kizim 1. Sinifa basladi ve gel gor cocukla bir ilgilen diyo ve ben burda isten cikamiyorum . Ciksam yasadigim bolgede is bulmam imkansizin imkansizi . Hadi diyelim yine patronuma yalvar yakar bi sekilde gidiyorum . Ama geri donunce yine ayni seyler oluyor .bide kizim 7 yasinda ve artik beni istemiyo . Telefonda bile konusmak istemiyo benimle . Babasi zorla veriyomus telefonu . Simdi diceksinizki e cocuk sogumus senden . Hayir evliykende beni sevmiyodu kizim . Ben aglasam o gulerdi . Ve asiri babaci asiri sekilde . Konuya doneyim konustugum uzman cavustanda vok hoslaniyorum sevgiliyizde . Evlilk yolunda ilerliyorum . Her seyi arti benim icin . Kadina cok kiymet veren uysal sakin anlayisi biri . Eger bi sorun cikmazsa bir iki aya kadar nisan yapicaz ama ben hala acabalardayim . Acabadan kastım sevgilimle alakali digil 1 senedir eminim ben ondan surekli beraberiz . Huyunu suyunu cozdum . Asil soru ilerde cocuklar icin bi sorunum olurmu , evlenmek mantiklimi , evlenmesem napicam , ailemin yaninda rahat digilim baskidayim surekli , ankaraya gitsem kadin basima napicam , bi akil verin , bekle desenizde bana bi faydasi yok suan . Anca calisip burda bekleemeye devam edicem . Bi adim atmaliyim . Ya bi kac ay sonra evlenicem ya da ankaraya tek basima cocuklarin yanina gidicem ama bu ne kadar dogru bi karar . Yardim edin lutfen aklim cok karisik . Hangisi dogru karar lutfen .
Konuyu surekli sevgiliye dönüyor🤮
Cocugun sana ihtiyaci var ve bunu gormuyorsun!
Bencil🤮
 
Ben anlamadım açıkçası burdaki aşırı bilmiş üstten üstten yapılan yorumları. Sizin kolay bir hayatınız olsa 24 senelik ömrünüze yedi senelik bir evlilik, iki de çocuk sığdırmazdınız. Hakkınızda hayırlısı buymuş ki boşanmışsınız öyle bir adamdan boşanmanıza çok sevindim. Burda ANNE OL ANNE diye bağıranlardan ziyade siz ne istediğinize odaklanın, çocuk yaşta evlenmiş çocukken anne olmuşsunuz, bir şeyleri eksik yapmanızdan daha doğal hiçbir şey olamaz. Çok çok gençsiniz Allahın izniyle önünüzde kocaman bir ömür var, bu ömrü sadece anneliğe ayırmak zorunda asla değilsiniz. Kimse kusura bakmasın ama insan bazen kendini düşünmeli hele ki ömrünün baharındayken. Erkek arkadaşınızdan eminseniz tabi evlenin Allah isteyen herkese nasip etsin huzurlu mutlu bir yuva kurmayı. Çocuklarınızla pedagog eşliğinde görüşmenizde çok fayda olacaktır. Allah yolunuzu bahtınızı açık etsin.
bir degil iki tane cocuk yapmayi bilen bir zahmet bakmayi da bilsin. bilmiyorsa da cikip adam gibi ben annelik yapmayacagim desin. yok kizim beni sevmezdi yok babalari gostermez diye bahane uydurmasin. kendi hayati zor gecti diye cocuklarin hayatini zindan etmesine gerek yok. cocuk yapmayi bilen anne olmayi da bilecek, bilmiyorsa da ona gore davranacak. kendini sucsuz gostermeye calismanin bir mantigi yok. dunyanin iyisi konu sahibi degil.
 
Back