- 17 Aralık 2015
- 26.694
- 48.686
- 598
çok teşekkür ederim
çok teşekkür ederim@nemesischamallows
Benim oyun terapisinde yararlandığım iki kaynak:
Soldaki kitap daha akademik bir dille yazılmış olup içinde aileye yönelik bir bölüm olmakla birlikte saha çalışanlarına daha uygun.
Sağdaki kitapta her yaş grubundan çocukla uygulanabilecek çok sayıda oyun/uygulama örneği var.
Ben öğretmenim, gelişim psikolojisi okudum ama kızımın ağlaması psikolojimi bozuyor çoğu zaman. Ağlama gayet normal. Daha duygularını tanımıyor, kontrol etmeyi bilmiyor. Ağlama krizlerinde yapılacak en doğru şey. Sakince sarılmak, yanında olduğunu hissettirmek ve geçmesini beklemek. Geçince de yine güven verici sözler söylemek.Ben doğru sözü hiçbir zaman yanlış anlamam çok haklısınız benim tahammül eşiğimde azaldı farkındayım destek alsam iyi olacak galiba
Ah canım niye kötü anne ilan edeyim oturup yedirmedin ya? İnsan yetiştirmenin bu kadar zor olduğunu bilseydim, çocuk isterken 2 kere daha düşünürdüm. Ancak dediğim gibi hızla büyüyorlar. Anne olmak çok zormuş gerçekten.İnşallah dediğiniz gibi olur ben size bişey desem inşallah beni kötü anne ilan etmezsiniz büyük oğlan kabızdı kaka yaparken kustu altıda pişik olmuş dedim ilk önce altını temizleyeyim sonra kusmuğu temizlerim altını temizledim bezi sarıp sarmaladım kenara koydum yeri sildiğim peçetelerle birlikte atayım git gel yapmayayım dedim hemde kusmuğa basarlar dedim..Bi 2-3 dak işim bitti küçük oğlan sen bezi aç kakadan ye (daha küçük o zamanlar)deliye döndüm ağzını sıcak suyla yıkadım duş aldırdım ama ben hem sinirden hem çocuğuma üzüntümden oturdum ağladım..kendimi suçladım o olayı hatırladıkça içim bi tuhaf oluyor
her çocuk kakasinin tadina bir kez de olsa mutlaka bakarmışİnşallah dediğiniz gibi olur ben size bişey desem inşallah beni kötü anne ilan etmezsiniz büyük oğlan kabızdı kaka yaparken kustu altıda pişik olmuş dedim ilk önce altını temizleyeyim sonra kusmuğu temizlerim altını temizledim bezi sarıp sarmaladım kenara koydum yeri sildiğim peçetelerle birlikte atayım git gel yapmayayım dedim hemde kusmuğa basarlar dedim..Bi 2-3 dak işim bitti küçük oğlan sen bezi aç kakadan ye (daha küçük o zamanlar)deliye döndüm ağzını sıcak suyla yıkadım duş aldırdım ama ben hem sinirden hem çocuğuma üzüntümden oturdum ağladım..kendimi suçladım o olayı hatırladıkça içim bi tuhaf oluyor
Katılıyorum. Eskiden çocukları salarlardı bağa bahçeye, akşam yorgunluktan bayılırlardı. Şimdi bir kaç metrekare evde ne yapsınlar. Çocuklar normal ve enerjilerini atmaları lazım...
Birkac sene derken tam olarak kac seneye tekabul ediyorAh canım niye kötü anne ilan edeyim oturup yedirmedin ya? İnsan yetiştirmenin bu kadar zor olduğunu bilseydim, çocuk isterken 2 kere daha düşünürdüm. Ancak dediğim gibi hızla büyüyorlar. Anne olmak çok zormuş gerçekten.
Birkaç seneye kalmaz çok rahat edersin emin ol. Allah her anlamda kuvvet versin.
Benim oğlumda bezin kenarindan sızan kakayi tadip, elini de suratıma sürmüştüher çocuk kakasinin tadina bir kez de olsa mutlaka bakarmışsizin anneliğinizle alakasi yok yani siz yakalamışsınız şanslısınız bence
yaş aralığı az baya zorlanmanız çok normal. hele de yaramaz çocuklarda hepten zor. ama geçecek bir süreç bu. 2 yaşındaki 2 yaş sendromunda ağlamalar normal.. zor geliyor biliyorum ama elinizden geleni yaptığınız halde ağlıyorsa bırakın ağlasın. bana çocuk doktoru öyle söyledi. bi de çocuk ağlamasın diye her istediğini yaptığınzda çocuk dha çok ağlıyor. sakız olayı gibi. aslında ağlaması da sakız için değil.. büyüyor... zeka olarak büyüyor... kelimeleri yetmiyor... hani olur ya bize de canımız sıkılır da neye sıkılır bilmeyiz herşeye sararız. yemeğe sararız. güzel pişmez ona sararız. o da öyle bir süreçten geçiyor. yapabileceği şeyleri yapsın izin verin. ağlayınca ilgisini dağıtın. dağılmıyor yine ağlıyorsa bekleyin ağlasın. sakinleşince alıp konuşun. ama en önemlisi gerçekten de zaman... 2 yaş sendromu süre isteyen birşey ve maalesef az çok herkes böyle...Sevgili arkadaşlar Allah canlarını sağ etsin iki tane çocuğum var bir 3.5 yaşında diğeri ise 25 aylık ikiside erkek...İlki yaramaz bir çocuktu ikincisi doğmadan önce bize gelenler hep yaka silkip bana kolaylıklar dileyip giderlerdi...İkincisi doğdu hayatım tamamen değişti eşim ilkini götürüp gezdiriyordu bende kafamı dinliyordum ama eşim ikisini götüremediği için biri benle mutlaka kalıyor ne anne var ne kayınvalide yani ben hiç kafamı dinleyemezden hale geldim birde ikinci çocuğum aşırı yaramaz ve zor bir çocuk aynı zamanda tuhaf bir çocuk...Hiç yerinde durmaz bir yerde oturur görsem hastamı acaba diye düşünürüm...TV telefon asla izlemez.Oyuncaklarla asla oynamaz..Sürekli peşimde tuvalete gidecek olsam benden önce gider mutfakta bir yalnız iş yapamam,birde inatçı mesela bişeyi ister vermem hemen ağlamaya başlar veririm bu kez almaz yine ağlar almadığı için yukarı kaldırırım bu kez yine ağlar..Dün mesela parktan sonra markete uğradık sakız dedi sakız aldık verdik eline ağlamaya atmaya başladı aldık rafa koyduk yine ağlamaya başladı aman nasıl ağlama sanki dövdük başka susun diye eline bişeyler sıkıştırdık ağladı attı aldık yerlerine koyduk yine ağladı eve gelene kadar ağladı rahat 45 dk ağlamıştır susturmaya çalışalım diyorum kucağıma alıyorum kendini yerlere atıyor vuruyor...rahatlasın başını yanağını okşuyorum bu kez daha çok ağlıyor.Yemek sofrasında asla durmaz mama sandalyesine 3 tane kemer yaptık yine oturturamadık her yemekte burnumuzdan getiriyor ya bişeylrr kırıp dağıtıyor ya kalkacam deyip çığlık çığlığa ağlıyor iki senedir bir kere sofrada huzur bulamadık..İki kardeşin kavgaları desen zaten bitiriyor beni büyük oğlan küçüğe sürekli vuruyor...Büyük oğlanda birde reflü var kabız oluyor kusuyor,hasta oluyor kusuyor,ağlıyor kusuyor,gülüyor kusuyor,koşturuyor kusuyor,kusmuksuz yerimiz kalmadı halılar koltuklar yataklar siliyorum yinede kusmuk kusmuk kokuyor...Kafayı yemek üzereyim alora diye bir hap var bitkisel sakinleştirici yok arkadaşlar iki kere alıyorum üst üste onun faydası yok diyorum ki bağırmayayım sakin olayım akşama doğru çileden çıkartıyorlar artık kendime vakit ayıramıyorum Allah var eşim çok yardımcı yeri gelir altlarını değiştirir yemeklerini yedirir uyutur gezdirir ama yetmiyor kalbim pır pır ediyor akşama kadar yapmayın etmeyin diyorum bir gram laf dinlemiyorlar yapma dediğim herşeyi yapıyorlar..Bir akıl fikir verin arkadaşlar benim çocuklar sizcede aşırısı değiller mi yoksa normalmi...
Ailenin düzenli bir yasami varsa, anneler ve babalar HAYIR demesini biliyorsa ve cocukla ilgileniyorsa, ne sendrom olur ne hyper aktiv.Sistemli olmanız çok güzel bişey, ama siz sistemli olduğunuz için çocuklarınız böyle değiller
Yada çocukları böyle olan anneler bu güven ortamını saglayamadiklari için değil.
Öyle demedim diyeceksiniz belki ama dediklerinizden direk bu çıkıyor ☺
Çocuk zorsa yapılacak şey sakinlik sabır.
O cocugun arıza çıkaracagi varsa siz ne yaparsanız yapın yine çıkarır.
Size düşen yine sadece sabır çekmek kalır
Çocuk büyütmek ilk paragrafta anlattığıniz gibi bişey değil.Ailenin düzenli bir yasami varsa, anneler ve babalar HAYIR demesini biliyorsa ve cocukla ilgileniyorsa, ne sendrom olur ne hyper aktiv.
Ama cocuklari her istedigi olursa, her istedigi alinirsa, cocugu televizyon ve Internet egitiyorsa, ozaman o cocuklarda her sendrom olur. Bastan biz cocukken ve benim cocuklari in zamanindada cocuklar annelerine yalvarirdi, bir sey isterse, simdi bakiyorum anneler bacak kadar cocuga yalvariyor, oglum yapma, oglum etme, nolursun yapma. HAYIR deyip karsisina cekmiyor.
Ben sokak hayvanlarin karnini doyurdum ve annemle ve bir yasli komsuyla Terrassede oturduk kahvalti yapiyoruz ve hayvanciklar da kenara cekildiler karinlari doyduktan sonra, bir kedi yatmis duvara kendini temizliyor, orda komsulardan bir genc Anne oglu ile cikti disari ve cocuk kediyi gördügü gibi, elne tas ve sopa alip hayvanin üzerine yürümeye basladi, Ben de heeeey, yapma diye bagirinca, cocuk korktu ve Hemen bjrakti ellerindemi tasi. Annesi dikilnis karsimiza, yalvariyorum yapma diye ama laf dinlemiyor, hic söz geciremiyorum, cocukta 3 yas sendrom var. Niye sen ona yalvariyorsun, al Eli den tasi ve sopayi ve hic kimsenin cani acitilmaz de, eger yaparsa, tut Eli den gir iceri. Annemisin basina yoksa sogan cücügümüsün dedi annem. Yok öyle olmazmis, cocugun psikolojisi bozulurmus.
Cok anneler passif ve ilgisiz. Üzerinde ki annelik sorumunu baskalarina birakiyor. Komsulara, ögretmenlere, cocuk bakicilara vs.
amcamin oglunuda tuvalet egitiminde hem haliya sivayip hemde agzini sapirdata sapirdata yerken yakalamistikBenim oğlumda bezin kenarindan sızan kakayi tadip, elini de suratıma sürmüştü
Ablamlarin arası da 1.5 yaş, küçüğü büyügununkini baya yemiş
Buradan tüm soğan cücüklerine selam olsun.Ailenin düzenli bir yasami varsa, anneler ve babalar HAYIR demesini biliyorsa ve cocukla ilgileniyorsa, ne sendrom olur ne hyper aktiv.
Ama cocuklari her istedigi olursa, her istedigi alinirsa, cocugu televizyon ve Internet egitiyorsa, ozaman o cocuklarda her sendrom olur. Bastan biz cocukken ve benim cocuklari in zamanindada cocuklar annelerine yalvarirdi, bir sey isterse, simdi bakiyorum anneler bacak kadar cocuga yalvariyor, oglum yapma, oglum etme, nolursun yapma. HAYIR deyip karsisina cekmiyor.
Ben sokak hayvanlarin karnini doyurdum ve annemle ve bir yasli komsuyla Terrassede oturduk kahvalti yapiyoruz ve hayvanciklar da kenara cekildiler karinlari doyduktan sonra, bir kedi yatmis duvara kendini temizliyor, orda komsulardan bir genc Anne oglu ile cikti disari ve cocuk kediyi gördügü gibi, elne tas ve sopa alip hayvanin üzerine yürümeye basladi, Ben de heeeey, yapma diye bagirinca, cocuk korktu ve Hemen bjrakti ellerindemi tasi. Annesi dikilnis karsimiza, yalvariyorum yapma diye ama laf dinlemiyor, hic söz geciremiyorum, cocukta 3 yas sendrom var. Niye sen ona yalvariyorsun, al Eli den tasi ve sopayi ve hic kimsenin cani acitilmaz de, eger yaparsa, tut Eli den gir iceri. Annemisin basina yoksa sogan cücügümüsün dedi annem. Yok öyle olmazmis, cocugun psikolojisi bozulurmus.
Cok anneler passif ve ilgisiz. Üzerinde ki annelik sorumunu baskalarina birakiyor. Komsulara, ögretmenlere, cocuk bakicilara vs.
O öyle değil işte mesela grip oldu diyelim o gribi atlatana kadar günde 10 kez kusuyor 3 yıldan beri ne yedirdiysem koltuktan halıdan temizliyorum misafirliğe gidiyoruz çok koşturdu diyelim pat diye halıya kusuyor yanımda poşet taşıyorum olmadı hiçbiyere gitmiyorum...Doktora götürdüm kendiliğinden geçer ilaç veririm ama faydası olmaz dedi birde huy etti...Valla hiç bişeyi dışardan bakıp kınamayın artık kusmuk kokusuna karşı aşırı tepki veriyor beynim benimde midem bulanıyor kusma ihtiyacı duyuyorum sonuçta bende insanım başımı koltuğa koysam kusmuk kokuyor yatağa koysam kusmuk kokuyor aşırı derecede artık midem kalkıyor...Çocuğum kilo almasa tabiki kritik nokta yaşıtlarına göre kilolu bile sayılır...Yani meşhur bir laf vardır yaşamayan bilmez aynen o durumdayımya ben şeye takildim, çocuklar normal seyrinde ama annenin ifadeleri... kızım sürekli kussaydı koltuk hali koku..filan umrum olmazdı benim.Isteyerek yapmaz ki kuzu, kimbilir ne kadar rahatsızdır o da, üstelik sürekli kusuyorsa yemek borusu tahriş olur, daha bir sürü rahatsızlık...tedavisine odaklanmaktan baska birşey düşünemez insan, yemişim halıyı koltuğu...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?