- 8 Mayıs 2022
- 47
- -92
-
- Konu Sahibi Guclukizben
- #41
Hep kötü şeyleri yazdım ancak baba olarak çok ilgili birisi. Sonrasında o da çok pişman oluyor bebeğin yanında böyle tartışıyoruz diye. İşten geldiği gibi hemen alır ilgilenir.
Halbuki 3 yil icinde hem kendinize düzgün eş, hem cocugunuza düzgün baba bulabilirdiniz.
+++++++Konudaki tek eğitimli cahil o değil ki. Kendine yetecek kadar maaşı olmasına rağmen gözünü morartan adaa ortak eve giren, böyle iğrenç adama çocuk veren kadının hiç mi suçu yok? O çok mu aydın dayak yiyip fondötenle kapatıp ise giderken?
Çevresine, ailesine, bebeğine karşı harika bir insan sadece biz evlilikte saygıyı bir yerde kaçırdık sonra da toparlayamadık. Ben de kendimi tutamayıp çok hakaret ettim. Sussan, hakaret etmesen bana ben zaten böyle bir insan değilim diyor. Anlık sinirlerim var diyor. Pişman olup özür diliyor, yarım saat bile sürmüyor pişmanlığı.Ablacım çok mu aradın bu deccaldan 2 dk önce doğmuş herifi. Bir de böyle insanları baba yapıyorsunuz gerçekten pes.
Bu nasıl bir kendini kandirma biçimidir böyle? İnsan hamile karısına pazar poşeti tasitmaz, adam Hamile karısının gözünü morartiyor, bebeğine sakat bırakma tehlikesi yaşatıyor. Hayal dünyanda bu adam mı harika bir baba? Öyle harika bir baba ki sen üç aylık bebeği tutarken düşme pahasına seni dövüyor , bebeğin aklı çıkıyor korkudan, belki travma yaşıyor. Ama harika baba!Çevresine, ailesine, bebeğine karşı harika bir insan sadece biz evlilikte saygıyı bir yerde kaçırdık sonra da toparlayamadık. Ben de kendimi tutamayıp çok hakaret ettim. Sussan, hakaret etmesen bana ben zaten böyle bir insan değilim diyor. Anlık sinirlerim var diyor. Pişman olup özür diliyor, yarım saat bile sürmüyor pişmanlığı.
Merhaba ben 8 yıldır görev yapan bir öğretmenim. Ortak arkadaş sayesinde şehirlerimiz yakın diye eşim ile tanıştırıldım. Görünüşü o kadar çok hoşuma gitmişti ki bu çocuk bana bakmaz bile diyordum ancak huyu berbatmış geç öğrendim. Evliliğimiz ilk yılında 3-4 bulaşık sabaha kaldı diye beni aşağıladı, kadın dediğin mutfaktan belli olur ne biçim kadınsın diye. Benden habersiz 2 kredi çekti maaşı sadece bunları ödemeye yeterdi benim maaşıma güvendi ama bana haber bile vermedi. Tartışmalar ilk aylarda bunlardan başladı. Aşağılaması hiç bitmedi. Yemeklerimi severek yer ancak okuldan çok yorgun döndüğüm için yemekleri yaparken ondan geldiğinde salata yapmasını istedim diye beni mi bekledin yaptırmak için diyen birisi. Ben evi süpürüp silmeye başlayınca arkadaşları ile buluşmaya gider. Hep hayallerim vardı benim gibi öğretmen olsun eve beraber gelir her şeyi beraber yaparız, gezeriz mutlu oluruz diyordum ama evin içindeki her iş kadının göreviymiş. O evin dışındakileri yaparmış o da alışverişmiş. Bir eğitimci nasıl bu kadar cahil olabilir hala aklım almıyor. Anlatamıyorum, sabredemiyorum, katlanamıyorum dayanamıyorum. İlk aylarda o beni aşağıladı sustum, vurdu sustum . Kades uygulamasına bastım, polisler geldi eşimin memurluğu yanmasın diye yanlışlıkla bastım dedim. Polisler de önemsemedi zaten. 3. yılda yaşadığım şiddet ve hakaretin dolmuşluğuyla kapının kilidini değiştirdim boşanacağım bu sefer dedim. Ama anneme bile söylemedim çünkü öncesinde beni kötüsü gidip iyisi gelmez diye geri göndermiş bir insan. Yani annem bile arkamda durmamıştı. İlk gün ailesinde kaldı 2. gün de ailesi benimle konuşmak için geldi ve bizi barıştırdılar. İlk günler güzeldi sonra yine hakaret, aşağılama, şideet başlıyordu kendine hakim olamıyordu ve artık ben de çıldırmış gibiydim Vileda sapını onun sırtında kırdım. Benim gücüm ona yetmiyordu ve o sinirle hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlıyordum. Balkondan kendimi atmayı düşündüm, günahından korktum. 4. yılımızda kredi ile ev satın aldık ve hamileydim de her şey çok güzel olacak dedik. Annem benimle ilgilenmeye geldi, taşınmaya yardım etmek için düşük tehlikem vardı. Eşim evde şortla gezmiyormuş kendi evinde mülteci gibi olmuş diye benimle tartışmaya başladı. Oysa kendi ailesi ile aynı mahalledeyiz ve benim annem başka şehirden ben doğum yapacağım diye gelmiş kalmak zorunda. Zaten kendimi çok yalnız hissediyorum bu şehirde. Annem 17 gün kaldı diye kavga çıktı hamileydim gözümü morarttı. Aileme de hep hakaret ediyor onları aşağılıyor. Bebeğim doğdu annem 3 gün görebildi sadece torununu ona dokundurmadı bile annem ağlaya ağlaya beni bırakıp gitmek zorunda kaldı. Annesi gelip bana hiç destek olmadı. Sezeryanla doğum yaptım 2 gün hastanede yattım evde 2. günden başladım iş yapmaya. Annem eşimin şimdiki hallerini görünce boşanmamı destekliyor ama şimdi de ben bebeğimden dolayı cesaret edemiyorum. A*ına koyiyim or*spu dedi bana bugün bebeğimin yanında. Bebeğim kucağımdayken saçımı yolduu, tekmeler attı ama ben de boş durmadım karşılık verdim. Sevgi saygı tamamen bitmiş bizde. Düzelir mi ya da nasıl boşanacağım. Evin kredisi benim üzerime 4 yılı var ödemelerimin, şimdi ücretsiz izindeyim bebeğimle ilgileniyorum . Benim burada kimsem yok. Tayin istesem memleketime asla tayinim çıkmaz. Burada da kalmak istemiyorum.
Cinayetler de anlık bir öfke sonucu işleniyor,gerçekten şu yorumlar akıllı insan işi değil.Çevresine, ailesine, bebeğine karşı harika bir insan sadece biz evlilikte saygıyı bir yerde kaçırdık sonra da toparlayamadık. Ben de kendimi tutamayıp çok hakaret ettim. Sussan, hakaret etmesen bana ben zaten böyle bir insan değilim diyor. Anlık sinirlerim var diyor. Pişman olup özür diliyor, yarım saat bile sürmüyor pişmanlığı.
Ne mükemmel bir insanmış, harikaymış bir de... Başınıza fazla darbe aldınız sanırım, başka açıklaması yok şu yazdıklarınızın...Çevresine, ailesine, bebeğine karşı harika bir insan sadece biz evlilikte saygıyı bir yerde kaçırdık sonra da toparlayamadık. Ben de kendimi tutamayıp çok hakaret ettim. Sussan, hakaret etmesen bana ben zaten böyle bir insan değilim diyor. Anlık sinirlerim var diyor. Pişman olup özür diliyor, yarım saat bile sürmüyor pişmanlığı.
Çocuk kucağınızdayken vurmaya kalkan vuran baba nasıl iyi baba oluyor, karnınızdayken bile yediğiniz dayağı hissetmiştir. Ya böyle insanı sinirden zıplatan konu açıyorsunuz, kocam şöyle kocam böyle diyorsunuz. Adamlara beddua ediyoruz, ayrıl boşan git çocuğunu bari kurtar diyoruz, gelen cevap aslında özünde iyi biri harika baba. İkinci çocuğu ne zaman düşünüyorsunuz bari ondan haber verin. Dayağı paylaşacak başkaları da lazım. Çocuk biraz büyüyünce anneme vurma derse bir yumruk da o nasiplenir. Nasıl anneniz size sahip çıkmamış siz de çocuğunuza sahip çıkmayın. Vuran kıran küfreden aşağılayan yumruk atıp göz morartan adamları sakın bırakmayın. Çünkü onlar özünde çok iyiler, tanısak çok severiz.Hep kötü şeyleri yazdım ancak baba olarak çok ilgili birisi. Sonrasında o da çok pişman oluyor bebeğin yanında böyle tartışıyoruz diye. İşten geldiği gibi hemen alır ilgilenir.
Ama burda insanların ne demesini bekliyorsunuz ki...Bende burda her konuya boşan boşan diye yorum yapanlara kızıyorum bazen de sizin durumunuz çok farklı şiddet var işin içinde ağıza alınmayacak küfürler siz kendinize değer vermez önemsemezseniz hiç kimse önemsemez emin olun gelen giden ezer o yüzden güçlü olmanız lazım ve bir eğitimci olarak ufkunuzun daha açık olması gerekirken siz yapılacak dedikodulara takılıyorsunuz çok şaşırdım sağlıklı düşünemediginiz belli bir piskolojik destek almanızda fayda var.Boşanan bir öğretmen arkadaşımla da konuştum ben, boşanınca her şey harika mı oluyor, anne ayrı şehirde baba ayrı şehirde okulda anneler günü babalar günü için etkinlikler yapılacak, mahkemede çocuğu almak için iki taraf kavga edecek. Ben bilmiyorum cidden burada boşanıp mutlu olan kaç kişi var ya da evlilikleriniz gerçekten harika mı, dört dörtlük eşleriniz var çok şanslısınız ama ben o şanslı kişi değilim. Birisi demişti ya öğretmenler odasında dedikodun yapılacak diye mi boşanmıyorsun evet tam da öyle benim arkamdan kimse bir evliliği bile yürütemedi demesinler diye deneyeceğim. Sizin gibi klavye delikanlıları çok güzel konuşur çünkü. Ben sizi tanımadığım halde bile ilk mesajları okumaya başladığımda ağlama kirizne girdim ben cahilim ben tam bir salağım, bebeğimi de yaktım kendimi de yaktım diye ama şuan bakıyorum da oturduğunız yerden yorum yapmak size çok kolay. Benim yaşadıklarımı kimse bilmiyor, ben tamamen sindirildim bu evlilikte ve eski güçlü halimi özlüyorum ama olmuyor. İlk başta bütün mesajlara hak verdim ancak şuan benim yerimde olsanız siz de beceremezdiniz boşanma sürecini başlatmayı yeni bir hayat kurmayı. Oturduğunuz yerden konuşmak çok kolay ama.
Korku filmi gibi resmen benim annem sizin okumamış versiyonunuz yirmi yıl çekti noldu olan ona oldu biz büyüdük akillandik ama babam hala aynı soyluyorum size çekmeyin bu çocuk büyüyecek psikolojisini bozmayın bunu yaşamak zorunda değilsiniz olan çocuğunuzun mutsuzlukla geçen kavgalı şiddetli saygısız bir evde geçen mahfolmus bir çocuk olacak ben 26 yaşındayım babam yüzünden erkeklere güvenmiyorum annemin yaşadığı her şeyi biz de yaşadık aynı psikolojide oluyor insan kendinize gelin ve böyle bir adamı çekmeyin maaşınız var mesleğiniz var kimseye boyun egmeyin adam çocuk büyütürken düzelecek mi sanıyorsun daha beteri olur ahlaksız adamMerhaba ben 8 yıldır görev yapan bir öğretmenim. Ortak arkadaş sayesinde şehirlerimiz yakın diye eşim ile tanıştırıldım. Görünüşü o kadar çok hoşuma gitmişti ki bu çocuk bana bakmaz bile diyordum ancak huyu berbatmış geç öğrendim. Evliliğimiz ilk yılında 3-4 bulaşık sabaha kaldı diye beni aşağıladı, kadın dediğin mutfaktan belli olur ne biçim kadınsın diye. Benden habersiz 2 kredi çekti maaşı sadece bunları ödemeye yeterdi benim maaşıma güvendi ama bana haber bile vermedi. Tartışmalar ilk aylarda bunlardan başladı. Aşağılaması hiç bitmedi. Yemeklerimi severek yer ancak okuldan çok yorgun döndüğüm için yemekleri yaparken ondan geldiğinde salata yapmasını istedim diye beni mi bekledin yaptırmak için diyen birisi. Ben evi süpürüp silmeye başlayınca arkadaşları ile buluşmaya gider. Hep hayallerim vardı benim gibi öğretmen olsun eve beraber gelir her şeyi beraber yaparız, gezeriz mutlu oluruz diyordum ama evin içindeki her iş kadının göreviymiş. O evin dışındakileri yaparmış o da alışverişmiş. Bir eğitimci nasıl bu kadar cahil olabilir hala aklım almıyor. Anlatamıyorum, sabredemiyorum, katlanamıyorum dayanamıyorum. İlk aylarda o beni aşağıladı sustum, vurdu sustum . Kades uygulamasına bastım, polisler geldi eşimin memurluğu yanmasın diye yanlışlıkla bastım dedim. Polisler de önemsemedi zaten. 3. yılda yaşadığım şiddet ve hakaretin dolmuşluğuyla kapının kilidini değiştirdim boşanacağım bu sefer dedim. Ama anneme bile söylemedim çünkü öncesinde beni kötüsü gidip iyisi gelmez diye geri göndermiş bir insan. Yani annem bile arkamda durmamıştı. İlk gün ailesinde kaldı 2. gün de ailesi benimle konuşmak için geldi ve bizi barıştırdılar. İlk günler güzeldi sonra yine hakaret, aşağılama, şideet başlıyordu kendine hakim olamıyordu ve artık ben de çıldırmış gibiydim Vileda sapını onun sırtında kırdım. Benim gücüm ona yetmiyordu ve o sinirle hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlıyordum. Balkondan kendimi atmayı düşündüm, günahından korktum. 4. yılımızda kredi ile ev satın aldık ve hamileydim de her şey çok güzel olacak dedik. Annem benimle ilgilenmeye geldi, taşınmaya yardım etmek için düşük tehlikem vardı. Eşim evde şortla gezmiyormuş kendi evinde mülteci gibi olmuş diye benimle tartışmaya başladı. Oysa kendi ailesi ile aynı mahalledeyiz ve benim annem başka şehirden ben doğum yapacağım diye gelmiş kalmak zorunda. Zaten kendimi çok yalnız hissediyorum bu şehirde. Annem 17 gün kaldı diye kavga çıktı hamileydim gözümü morarttı. Aileme de hep hakaret ediyor onları aşağılıyor. Bebeğim doğdu annem 3 gün görebildi sadece torununu ona dokundurmadı bile annem ağlaya ağlaya beni bırakıp gitmek zorunda kaldı. Annesi gelip bana hiç destek olmadı. Sezeryanla doğum yaptım 2 gün hastanede yattım evde 2. günden başladım iş yapmaya. Annem eşimin şimdiki hallerini görünce boşanmamı destekliyor ama şimdi de ben bebeğimden dolayı cesaret edemiyorum. A*ına koyiyim or*spu dedi bana bugün bebeğimin yanında. Bebeğim kucağımdayken saçımı yolduu, tekmeler attı ama ben de boş durmadım karşılık verdim. Sevgi saygı tamamen bitmiş bizde. Düzelir mi ya da nasıl boşanacağım. Evin kredisi benim üzerime 4 yılı var ödemelerimin, şimdi ücretsiz izindeyim bebeğimle ilgileniyorum . Benim burada kimsem yok. Tayin istesem memleketime asla tayinim çıkmaz. Burada da kalmak istemiyorum.
Maalesef bazı şeyler huydur ve değişmez. Ben küçüklüğümden beri benim hakkımda acaba ne konuşuyorlar ne diyorları düşünen biriydim. Boşanmak evet çok doğru ve güzel bir seçimdi ancak ben çok imrendim bunu başaranlara, hep merak ettim nasıl başardılar nereden başladılar toparlanmaya diye. Benim boşanan arkadaşımın eşi boşanma davası açtı, arkadaşım oğlu için çok üzülüyor, oğlu babaya çok düşkün, arkadaşım boşanma dedi bana, bu yaşadıklarımın hepsini anlatamadım ama.Ama burda insanların ne demesini bekliyorsunuz ki...Bende burda her konuya boşan boşan diye yorum yapanlara kızıyorum bazen de sizin durumunuz çok farklı şiddet var işin içinde ağıza alınmayacak küfürler siz kendinize değer vermez önemsemezseniz hiç kimse önemsemez emin olun gelen giden ezer o yüzden güçlü olmanız lazım ve bir eğitimci olarak ufkunuzun daha açık olması gerekirken siz yapılacak dedikodulara takılıyorsunuz çok şaşırdım sağlıklı düşünemediginiz belli bir piskolojik destek almanızda fayda var.
Başkası guclukiz boşandı diye dedikodu yapacağından korkmak yerine artık kendinize değer verin bir çocuğunuz var onu düşününBoşanan bir öğretmen arkadaşımla da konuştum ben, boşanınca her şey harika mı oluyor, anne ayrı şehirde baba ayrı şehirde okulda anneler günü babalar günü için etkinlikler yapılacak, mahkemede çocuğu almak için iki taraf kavga edecek. Ben bilmiyorum cidden burada boşanıp mutlu olan kaç kişi var ya da evlilikleriniz gerçekten harika mı, dört dörtlük eşleriniz var çok şanslısınız ama ben o şanslı kişi değilim. Birisi demişti ya öğretmenler odasında dedikodun yapılacak diye mi boşanmıyorsun evet tam da öyle benim arkamdan kimse bir evliliği bile yürütemedi demesinler diye deneyeceğim. Sizin gibi klavye delikanlıları çok güzel konuşur çünkü. Ben sizi tanımadığım halde bile ilk mesajları okumaya başladığımda ağlama kirizne girdim ben cahilim ben tam bir salağım, bebeğimi de yaktım kendimi de yaktım diye ama şuan bakıyorum da oturduğunız yerden yorum yapmak size çok kolay. Benim yaşadıklarımı kimse bilmiyor, ben tamamen sindirildim bu evlilikte ve eski güçlü halimi özlüyorum ama olmuyor. İlk başta bütün mesajlara hak verdim ancak şuan benim yerimde olsanız siz de beceremezdiniz boşanma sürecini başlatmayı yeni bir hayat kurmayı. Oturduğunuz yerden konuşmak çok kolay ama.
Aynen de öyle oluyor ya haykırarak söylüyorum aynen de öyle boşan demiştim anneme bırak bu adamı ben okumam sana bakarım demiştim sonra ne oldu çekmeye devam etti annem olan bize de oldu annemi hergun döven atan şoven bağıran çağıran huzursuz bir ev huzursuz bı çocukluk gençlik anne olarak buna hakkınız yok sırf birileri ayrılmış diyecek diye bunu çekmeyin benim annem sahipsiz mesleksiz biriydi siz meslekli kariyerlisiniz kendinize gelin ya dönün kendinize bir bakın buna layık değilim deyin duzelmeyecek çocuk olsun düzelir dediniz belki de hani nerede sihirli bir güç yok bosanin bu adamdan sinirlendim ya kendimi koydum çünkü o çocuğun yerineÇocuğunuz ergenlik çağında bozulan psikolojisiyle beni neden doğurdun bu iğrenç yaşama ortak ettin deyince mi gelecek aklınız başınıza?
Aferin size ileride cocugunuz sizden nefret edecek. Bu sözü unutmayin "sizden NEFRET edecek". Benimde annem babam ayri annemle ne kadar gurur duysam az. Bundan 20 küsür sene önce mahalle baskisina ragmen basarmis sayesinde bende güclü bir kadinim. Sizin gibilerinin cocuklarida ayni oluyor dayak yer oturur aşagi hakkini savunamaz üc kuruşluk adamlarin ilgisini sevgi zanneder. O kadar bencilsiniz ki ne desek az geliyorMaalesef bazı şeyler huydur ve değişmez. Ben küçüklüğümden beri benim hakkımda acaba ne konuşuyorlar ne diyorları düşünen biriydim. Boşanmak evet çok doğru ve güzel bir seçimdi ancak ben çok imrendim bunu başaranlara, hep merak ettim nasıl başardılar nereden başladılar toparlanmaya diye. Benim boşanan arkadaşımın eşi boşanma davası açtı, arkadaşım oğlu için çok üzülüyor, oğlu babaya çok düşkün, arkadaşım boşanma dedi bana, bu yaşadıklarımın hepsini anlatamadım ama.