Arya Eva'nin hikayesini hem bir anne hem de abisini kaybetmis bir kardes olarak okudum.
Haddim olmayarak birkac sey soylemek isterim
AryaEvaninAnnesi Tabii bu bana, anneme ve aileme ozel bir durum, herkes aynisini yasamak zorunda degil.
Annem abime hamileyken annem siddet görmüş (1980 yili malum olaylari, aile ici siddet degil) doktorlar bu durumun abimin erken dogmasina sebep olduğunu, henuz cigerleri tam gelisemeden doğduğu icin bebegi kurtaramayacaklarini, annemin kendisini hazirlamasi gerektigini telkin ederek doğumunu gerceklestirmisler. Abim tum gerceklere inat 7 hafta kadar yasamis ancak sonunda vefat etmis.
Annem sonrasinda uzun seneler bir bebegi sevemeyecegini, abime ihanet edecegini dusunerek cocuk planlamamis, kendisini hazir hissettigini dusundugunde ise bana hamile kalmis (bu surec uzun tedaviler sonucu, serklaj ameliyati gibi destek tedavilerle gerceklesmis yani oyle hadi istedim cocuk yapayım degil ciddi bir caba var)
Tum bunlara ragmen, annem ile abimin arasindaki bağı ben bir turlu asamadim, o hep aramızdaydi, abin olsa soyle yapardi, abin olsa boyle olurdu, abin olsa bizi boyle severdi, abin olsa seni okula gotururdu, abin olsa belinin kemerini o baglardi, abin olsa şimdi cocuklarina dayilik yapardı, abin olsa yegenlerini cok severdi, abin olsaydi bu isler buraya gelmezdi, keske burada abin de olsaydi, keske abin olaydi onun da mezuniyetini gorseydik, abin olsaydi da ilk damatligi ona almis olsaydim gibi gibi... bircok cumle, bircok kiyaslama ile büyüdüm ben.
Annem bunlarin hicbirini bilerek beni üzmek ya da kiyaslamak icin yapmadi, yasasaydi su an 44 yasinda olacak olan abim hep aramizda bizim (halen) ben bundan rahatsizlik duymuyorum artik ama bir yanim hep eksik, sanki asla annemin yuzde yuz sevgisine haiz olamayacakmisim gibi geliyordu, cunku sonucta abim degildim.
Bazen oyle yalniz kaldigim oldu ki hic gormedigim abimi bazen öyle yerlere koydum ki hic kimse onun gibi olamaz diye dusundugum zamanlar oldu, hicbir gun onunla girdiğim anlamsiz rekabette kazanamadim, hep kendimi ben abim kadar iyi degilim diye sucladigim zamanlarla bogustum buyurken evet cok salakca belki, cok da yanlis, ama kucuktum ve savasamayacagim biri vardi annemle aramda.
Annem iyi bir annedir fedakardir, canayakindir, arkadastir, bi dedigimi iki etmez, hicbir zaman akademik basarilarim sebebiyle kizmamistir (hep dereceyle mezun olmusumdur yani belki de kizacak sebep vermedim bilmiyorum) yanlis arkadas tercihleri ve yanlis es (anneme gore) tercihim sebebiyle cok sorunlar yasadik ama icimden bir ses hala sunu diyor, "abim olsaydi annem onla bu sorunları yasamazdi".
Beni anlayamayabilirsiniz belki, ama sonradan doğan çocukların duygularinin da boyle bir basligin konusu olmasi gerektigini dusundum.
Cennet kuşunuzun kaybina cok üzüldüm, Allah sabırlar versin.
Evladinizi saglikla buyutun, evladinizdan yana yuzunuz gulsun insallah, yolunuz acik olsun
umarım sevmiştir. Umarım annesi ile gurur duyuyordur. Umarım oğlum da gurur duyar
