- 28 Aralık 2023
- 1.746
- 7.763
olsun ne guzel ki ev sizinmis.Ayy evet izmir antalya fln hepten uçtu. Istanbul zaten ayyuka çıktı. Benim şansım kendi evim olması. Sanssizligim evin varoşlarda olması
Evet ben de bu şekilde bir karar verdim sanırım sizlerden çözümleri duydukça. bizi en az yoracak çözüm bu olacakEngelli kadrosundan atandığınız için yaşadığınız şehirde durma hakkı varken direkt radikal değişimlere ben olsam girmezdim.
Önce İstanbul da alıştırma yapardım sonra zaten yine aynı sebebi gösterip istediğiniz yere yine tayin olursunuz.
Aman hiç bu kadar detay düşünme mis gibi başla zaman ilerledikçe il dışı tayinler il içi tayinler becayişler bir sürü şey çıkıyor. 657 olduktan sonra tüm iller senin yani acele etmeye düzenine devam et. İstanbulda daha iyi semte geçersin gerekirse bu evin seninse kiraya verirsin vs bakarsın yani 4-5 sene idare edersin( kesin gitme kafasında olursan) çocuk liseye başlarken şehir değişsen evdede tek durur ki liseler tam gün devlette kafanda rahat olur servisle gelir gider.Adalet bakanlığına atandım memur olarak. Ne yapicam orda o da belli değil. Keşke mubasir yapsalar beniya da yaz kızım olsam
Ben olsam gidemezdim sanırım. Ben de varoşlarda yaşadım uzunca bir süre ama iç anadoluda küçük bir şehirde memur olmak çok başka. Akşam çıkan gezen biriyseniz çok sıkıcı günler sizi bekler. Akşam bir saatten sonra hayat biter, kendinizi geliştirme şartınız kısıtlı falan.. İstanbula tayininizi aldırsanız çıkan yere yakın bir yere taşınma şansınız yok mu?merhaba herkese uzzuun zaman sonra ne yapacağımı bilmediğim bir konuda fikir almaya geldim.
ben 33 yasinda 9 yaşında kızı olan bir anneyim. Şu an özel sektörde çalışıyorum home office. Fakat bir mucize oldu ve kamuya memur olarak atandım. Istanbul da yaşıyorum 25 yıldır hatta ayni mahalleden dahi çıkmadım ikamet olarak. Atandığım yer ise yozgat boğazlıyan.
Hiç görmedim gitmedim. Sadece atanmış olmak için tercihlerime yazdım. Nasılsa gelmez, gelmezse de üzülmem zaten evden çalışmaya kendi çocuğuma bakmaya devam ederim diyordum. Olursa olur olmazsa devam mantığı.
Şimdi atandim ve ne yapacağıma karar veremiyorum hem istanbul un kaosundan, deprem korkusundan, mültecisi fln derken kaçıp gitmek istiyorum hem de 700 km öteye kasabadan hallice bi yere ailemi sürüklemek beni çok korkutuyor.
Kızıma orda eşimin bakması gerek. Kimsemiz olmayacak orda. 9 yaş evde yalnız olmak icin zaten küçük ustelik bilmedigi bi yerde onu yalnız bırakıp ruh sağlığını bozamam. Eşimin canına minnet. Simdi hadi desem valiz toplar.
Ama alışır mıyız pişman mı oluruz ne halt ederiz fikrim yok. Eşim çocuğa baksa 1-2 sene ev beyi olmasi demek bu. O kadar evde duran adam zaten bir daha çalışmayı istemez bence.
Benim ailem ise çocuğa biz bakalim siz gidin kafasında. Bu buyuk fedakarlik aslinda evet ama kızıma tam ergenlik öncesi bu kaosu yaşatmak hic mantıklı gelmiyor. Anneler beni anlar.
Ama iş olarakta yozgatta ne kadar yoğun olabilir ki, istanbul un kalabalığına kiyasla diyorum. Engelli kadrodan atandım bu arada. Bir defalık tayinimi işe baslamadan yaşadığım sehre alma hakkım var. Bunu yapmak en mantıklısı fakat istanbulun neresine düşerim, trafikte gunde kac saat gider ben o tempoya nasil dayanırım orası muamma.
Istanbulda kalirsam kizima okul saatleri dışında yine annem bakacak. Cıft maas girecek eve. Duzenimiz bozulmayacak. Ama içimdeki istanbuldan defolup gitme duygusunu ancak istanbullular anlar. Hep gitmeyi hayal ettim ama hic yozgat i tahmin edemedim.
Depremden çok korkuyorum, varoşlarda yaşıyorum bildiginiz esenyurt, bagcilar misali. Ayda bir birileri vurulur bir aksiyon bir manyaklık duzeni.
Simdi bana siz olsaydiniz ne yapardınız bunu anlatın lutfen, zira benim beynim bitti.
Cok guzel anlatmışsınız, ben de 4 yıl uğraştım sonunda oldu. Hani gitsem mi şımarıklığı degil de göreve baslamadan tayin hakkım olduğu için ikileme soktu bu durum beni. Büyük bir değişime adapte olmuşsunuz, tebrik ederim. Umarım sizin ve aileniz için hayat cok guzel fırsatlar getirir karşınıza.Hayırlı olsun öncelikle.
Bende 1 sene önce atandım. 37 yaşımda 9 yaşında kızım var.
Atanmak icin 10 sene uğraştım, 5 kere sınava hazırlanmak gerekti. Bunun için o kadar ter döktüm, hayal kırıklığı yaşadım, dirsek curuttum ki, sizin gibi gitsem mi simarikligi yaşamadan koşa koşa gittim.
Doğu da merkeze uzak bir ilçeye atandım, kaloriferli ev bile yok dediler, sobalı evde otururum dedim, gittim bir kaloriferli ev buldum.
Evim 160m² idi. Bu bulduğum ev 70m²
Esyalarimin bir kismini sattım bir kısmını depoya koydun sığacak kadar eşya alıp taşındım.
Çocuk için komşuları gözlemledim bir süre, sonra bir komşumun çocuk bakımı için müsait olduğunu gördüm, teklif ettim kabul etti Allah razı olsun ondan.
3 saat bakicida oluyor, kalan saat okulda oluyor.
Ben memurluğu zor kazandigim için kıymetini biliyorum. Şartları bir şekilde oluşturdum. Bu bir geçiş dönemi, bundan sonra neresi olur burda kaç sene kalırız bilmiyorum ama artık garanti bir meslegim var şükürler olsun. Daha önce özel sektörde çalıştığım için devlet memurluğu kıymetini anlıyorum.
Peki böyle bir adamın neden ev erkeği olacağına kanaat getirdiniz? Çok garip bir bakış açısı. 9 yaşındaki çocuğa her türlü çözüm bulunur, sanki kundakta gibi anlatıyorsunuz.İşte boğazlıyan da bu sartlar var mıdır hic bilemedim. Google dan bakıp duruyorum anca ama belki burda oralari bilen vardır.
Okullara baktım hep kucuk kucuk 100 150 ogrencili okullar tabii ki bende eşimin evde olmasını istemiyorum o bile ne kadar dayanabilir ki hayatinda hiç evde oturmamış. Max 2 ay fln issiz kaldı çalıştığı yer iflas edince. Bu benim hiç bilmedigim bir yol o yüzden benim aklıma gelmeyip diger insanların deneyip gördüğü tecrubeleri duymak icin açtım konuyu
Cook teşekkür ederim.Cok guzel anlatmışsınız, ben de 4 yıl uğraştım sonunda oldu. Hani gitsem mi şımarıklığı degil de göreve baslamadan tayin hakkım olduğu için ikileme soktu bu durum beni. Büyük bir değişime adapte olmuşsunuz, tebrik ederim. Umarım sizin ve aileniz için hayat cok guzel fırsatlar getirir karşınıza.
İstanbulda kalıp daha sonra aynı yere gıdersenız kotu olur cunku focuk ortaokul lıse cagına gelmıs olacak . Ozaman egıtım daha önemli .Evet ben de bu şekilde bir karar verdim sanırım sizlerden çözümleri duydukça. bizi en az yoracak çözüm bu olacak
Ya senelerdir ilk kez konu açıyorum arka arkaya cevaplar gelince onlara bakarken arada kaynamış vallahi saklancak bi işi yok, freze ustasi o da. Metal imalat işleri yaniKocanız ne iş yapıyor meraktan çıldıriciğim neden bir türlü bu soruya cevap vermiyorsunuz
Çocuğu cok mu minnoş anlattim bilemedim ki, yani zaman kötu, nasıl adapte olur vs tarzi sorular vardi aklimda bunlari yazarken yoksa ben 7 kardesim 4 yasinda iken annem komsuya emanet edip işe başladı. Ben 9 yaşıma geldigimde kardesime bakip sobayi kendim yakabiliyordum ama neler yaşadım nasıl bi yalnizlik hissiydi allah biliyor içimi.Peki böyle bir adamın neden ev erkeği olacağına kanaat getirdiniz? Çok garip bir bakış açısı. 9 yaşındaki çocuğa her türlü çözüm bulunur, sanki kundakta gibi anlatıyorsunuz.
Kusura bakmayın ama ben böyle konulara biraz kızıyorum. Yazarken olursa olur olmazsa nasip diyerek yazıp sonra olduğunda olursa olur kısmını atlamanız başka birinin atanma hakkını elinden almanız kısmına giriyor.merhaba herkese uzzuun zaman sonra ne yapacağımı bilmediğim bir konuda fikir almaya geldim.
ben 33 yasinda 9 yaşında kızı olan bir anneyim. Şu an özel sektörde çalışıyorum home office. Fakat bir mucize oldu ve kamuya memur olarak atandım. Istanbul da yaşıyorum 25 yıldır hatta ayni mahalleden dahi çıkmadım ikamet olarak. Atandığım yer ise yozgat boğazlıyan.
Hiç görmedim gitmedim. Sadece atanmış olmak için tercihlerime yazdım. Nasılsa gelmez, gelmezse de üzülmem zaten evden çalışmaya kendi çocuğuma bakmaya devam ederim diyordum. Olursa olur olmazsa devam mantığı.
Şimdi atandim ve ne yapacağıma karar veremiyorum hem istanbul un kaosundan, deprem korkusundan, mültecisi fln derken kaçıp gitmek istiyorum hem de 700 km öteye kasabadan hallice bi yere ailemi sürüklemek beni çok korkutuyor.
Kızıma orda eşimin bakması gerek. Kimsemiz olmayacak orda. 9 yaş evde yalnız olmak icin zaten küçük ustelik bilmedigi bi yerde onu yalnız bırakıp ruh sağlığını bozamam. Eşimin canına minnet. Simdi hadi desem valiz toplar.
Ama alışır mıyız pişman mı oluruz ne halt ederiz fikrim yok. Eşim çocuğa baksa 1-2 sene ev beyi olmasi demek bu. O kadar evde duran adam zaten bir daha çalışmayı istemez bence.
Benim ailem ise çocuğa biz bakalim siz gidin kafasında. Bu buyuk fedakarlik aslinda evet ama kızıma tam ergenlik öncesi bu kaosu yaşatmak hic mantıklı gelmiyor. Anneler beni anlar.
Ama iş olarakta yozgatta ne kadar yoğun olabilir ki, istanbul un kalabalığına kiyasla diyorum. Engelli kadrodan atandım bu arada. Bir defalık tayinimi işe baslamadan yaşadığım sehre alma hakkım var. Bunu yapmak en mantıklısı fakat istanbulun neresine düşerim, trafikte gunde kac saat gider ben o tempoya nasil dayanırım orası muamma.
Istanbulda kalirsam kizima okul saatleri dışında yine annem bakacak. Cıft maas girecek eve. Duzenimiz bozulmayacak. Ama içimdeki istanbuldan defolup gitme duygusunu ancak istanbullular anlar. Hep gitmeyi hayal ettim ama hic yozgat i tahmin edemedim.
Depremden çok korkuyorum, varoşlarda yaşıyorum bildiginiz esenyurt, bagcilar misali. Ayda bir birileri vurulur bir aksiyon bir manyaklık duzeni.
Simdi bana siz olsaydiniz ne yapardınız bunu anlatın lutfen, zira benim beynim bitti.
birde diyor ya eşimin canına minnetbu kurumun İstanbul'da her yerde mi ofisi/şubesi neyse var?
illa ki nereler olacağı belli değil midir?
tayin isteseniz nereye vereceklerine bağlı olarak istanbul içinde taşınabilirsiniz, İstanbuldan kurtulamasanız da semtten kurtulursunuz.
diğer opsiyon boğazlıyanda 4+1 ev filan baksanız bir süre sizinle kalabilecek bir anne abla filan olabilir mi?
eşinizi işten alacağınıza bir süre böyle idare edip çocuğu belki okuldan sonra kursa etüde filan verirsiniz ya da onu okuldan karşılayıp yemek verecek, başında duracak bir kaç saatlik birini bulabilirsiniz.
yani nasıl bir eşiniz var ki 1 sene 2 sene evde oturur ondan sonra da çalışmaz o zaman diye bir senaryo yazdınız, benim bile gözüm korktu burada.
hayırlı ugurlu olsun öncelikle çoçugunuzu orada okula yazdırsanız okul dönüşü içinde bakıcı olsa eşinizde evde hanımlık yapmasın oda girsin bi işe çalışsın insanın şans ayagına hep gelmiyor istanbul bya pahalı ve şartları zor bir şehirmerhaba herkese uzzuun zaman sonra ne yapacağımı bilmediğim bir konuda fikir almaya geldim.
ben 33 yasinda 9 yaşında kızı olan bir anneyim. Şu an özel sektörde çalışıyorum home office. Fakat bir mucize oldu ve kamuya memur olarak atandım. Istanbul da yaşıyorum 25 yıldır hatta ayni mahalleden dahi çıkmadım ikamet olarak. Atandığım yer ise yozgat boğazlıyan.
Hiç görmedim gitmedim. Sadece atanmış olmak için tercihlerime yazdım. Nasılsa gelmez, gelmezse de üzülmem zaten evden çalışmaya kendi çocuğuma bakmaya devam ederim diyordum. Olursa olur olmazsa devam mantığı.
Şimdi atandim ve ne yapacağıma karar veremiyorum hem istanbul un kaosundan, deprem korkusundan, mültecisi fln derken kaçıp gitmek istiyorum hem de 700 km öteye kasabadan hallice bi yere ailemi sürüklemek beni çok korkutuyor.
Kızıma orda eşimin bakması gerek. Kimsemiz olmayacak orda. 9 yaş evde yalnız olmak icin zaten küçük ustelik bilmedigi bi yerde onu yalnız bırakıp ruh sağlığını bozamam. Eşimin canına minnet. Simdi hadi desem valiz toplar.
Ama alışır mıyız pişman mı oluruz ne halt ederiz fikrim yok. Eşim çocuğa baksa 1-2 sene ev beyi olmasi demek bu. O kadar evde duran adam zaten bir daha çalışmayı istemez bence.
Benim ailem ise çocuğa biz bakalim siz gidin kafasında. Bu buyuk fedakarlik aslinda evet ama kızıma tam ergenlik öncesi bu kaosu yaşatmak hic mantıklı gelmiyor. Anneler beni anlar.
Ama iş olarakta yozgatta ne kadar yoğun olabilir ki, istanbul un kalabalığına kiyasla diyorum. Engelli kadrodan atandım bu arada. Bir defalık tayinimi işe baslamadan yaşadığım sehre alma hakkım var. Bunu yapmak en mantıklısı fakat istanbulun neresine düşerim, trafikte gunde kac saat gider ben o tempoya nasil dayanırım orası muamma.
Istanbulda kalirsam kizima okul saatleri dışında yine annem bakacak. Cıft maas girecek eve. Duzenimiz bozulmayacak. Ama içimdeki istanbuldan defolup gitme duygusunu ancak istanbullular anlar. Hep gitmeyi hayal ettim ama hic yozgat i tahmin edemedim.
Depremden çok korkuyorum, varoşlarda yaşıyorum bildiginiz esenyurt, bagcilar misali. Ayda bir birileri vurulur bir aksiyon bir manyaklık duzeni.
Simdi bana siz olsaydiniz ne yapardınız bunu anlatın lutfen, zira benim beynim bitti.
etüd e yazdırırsınız eşinizde çalışır iş çıkış etüdden alırsınız ayrıca evde yalnız da kalabilir o kadarda küçük değil.Kızımız tek başına yapamaz evde biz işteyken. Bildiğimiz tanıdığımız kimse yok orada. Onunla kalması gerek
yani tayin isteyip istanbulun atandığınız yerine taşınmanız hem varoi mahallesinden kurtulmanızı sağlar hem eşinizin işine devam etmesini sağlar. Bilmem böyle düşünürdüm sanırımmerhaba herkese uzzuun zaman sonra ne yapacağımı bilmediğim bir konuda fikir almaya geldim.
ben 33 yasinda 9 yaşında kızı olan bir anneyim. Şu an özel sektörde çalışıyorum home office. Fakat bir mucize oldu ve kamuya memur olarak atandım. Istanbul da yaşıyorum 25 yıldır hatta ayni mahalleden dahi çıkmadım ikamet olarak. Atandığım yer ise yozgat boğazlıyan.
Hiç görmedim gitmedim. Sadece atanmış olmak için tercihlerime yazdım. Nasılsa gelmez, gelmezse de üzülmem zaten evden çalışmaya kendi çocuğuma bakmaya devam ederim diyordum. Olursa olur olmazsa devam mantığı.
Şimdi atandim ve ne yapacağıma karar veremiyorum hem istanbul un kaosundan, deprem korkusundan, mültecisi fln derken kaçıp gitmek istiyorum hem de 700 km öteye kasabadan hallice bi yere ailemi sürüklemek beni çok korkutuyor.
Kızıma orda eşimin bakması gerek. Kimsemiz olmayacak orda. 9 yaş evde yalnız olmak icin zaten küçük ustelik bilmedigi bi yerde onu yalnız bırakıp ruh sağlığını bozamam. Eşimin canına minnet. Simdi hadi desem valiz toplar.
Ama alışır mıyız pişman mı oluruz ne halt ederiz fikrim yok. Eşim çocuğa baksa 1-2 sene ev beyi olmasi demek bu. O kadar evde duran adam zaten bir daha çalışmayı istemez bence.
Benim ailem ise çocuğa biz bakalim siz gidin kafasında. Bu buyuk fedakarlik aslinda evet ama kızıma tam ergenlik öncesi bu kaosu yaşatmak hic mantıklı gelmiyor. Anneler beni anlar.
Ama iş olarakta yozgatta ne kadar yoğun olabilir ki, istanbul un kalabalığına kiyasla diyorum. Engelli kadrodan atandım bu arada. Bir defalık tayinimi işe baslamadan yaşadığım sehre alma hakkım var. Bunu yapmak en mantıklısı fakat istanbulun neresine düşerim, trafikte gunde kac saat gider ben o tempoya nasil dayanırım orası muamma.
Istanbulda kalirsam kizima okul saatleri dışında yine annem bakacak. Cıft maas girecek eve. Duzenimiz bozulmayacak. Ama içimdeki istanbuldan defolup gitme duygusunu ancak istanbullular anlar. Hep gitmeyi hayal ettim ama hic yozgat i tahmin edemedim.
Depremden çok korkuyorum, varoşlarda yaşıyorum bildiginiz esenyurt, bagcilar misali. Ayda bir birileri vurulur bir aksiyon bir manyaklık duzeni.
Simdi bana siz olsaydiniz ne yapardınız bunu anlatın lutfen, zira benim beynim bitti.