Tabiki bu kişisel düşüncedir.Ancak ben duramazdım kim kaç yaşında olursa olsun gider vururdum yüzlerine.Dediğim gibi bu benim yapımla alakalı olabilir.İnşallah çekirdek ailenizle mutlu bir hayat sürersiniz.
Tabiki bu kişisel düşüncedir.Ancak ben duramazdım kim kaç yaşında olursa olsun gider vururdum yüzlerine.Dediğim gibi bu benim yapımla alakalı olabilir.İnşallah çekirdek ailenizle mutlu bir hayat sürersiniz.Babam öleli sekiz yıl oluyor, sadece annem hayatta şu an. Bir de üç abim. Zamanında sordum. Neden bu kadar yardım ediyorsun baba dedim. Sen böyle yaptıkça abim adam olmaz ki, size güveniyor diyordum. O da baba yüreği diyordu. Torunlara kıyamam diyordu, o gelinin ne suçu var diyordu. O zaman insan susuyor işte.
Yaşım da gençti o zaman. Büyüklere akıl vermek haddimize mi? Ben gene de bunları söylüyordum. Abime de bir kere demiştim. Ben kul hakkı yemem demişti bir keresinde, ben de duramadım. Biz senelerce kira ödedik sen babamın evinde sefa sürdün. Gerçekten kul hakkı yemediğini mi düşünüyorsun dedim. Sustu öyle.
Aramız nasıl? Bayramdan bayrama telefonda konuşuyoruz usulen. Annem 80 yaşına geldi zaten yalnız başına köyde. Onu da artık yargılamıyorum. Zamanı geri alamam. Ailemi değiştiremem. İhtiyaç duyduğunda (manevi olarak yani, maddi yönden annemin bize ihtiyacı yok zaten) destek oluyorum, günaşırı arıyorum. Teknolojik bir sorunu olursa destek veriyorum falan. Ne yapayım bu yaştan sonra annemi değiştirsem, o imkanlar geri gelmez. Hepsi anladı zamanla hatasını ama ben 42 yaşıma geldim. Ne yapabilirim ki düşman olsam elime ne geçecek, dost kalsam ne?
Tekamül içinde kendi ailemle (eşimle olan çekirdek ailemle) mutlu olmaya bakıyorum.
Evet tam da böyle. Ben 24 senedir onlardan ayrı çatıda yaşıyorum. Hatta geçenlerde annemle tartıştığımızda beni diğerlerinden ayırdığına dair “Sende ilk eşinle ve köpeğinle gelirdin. Ben arkanızdan garajda köpeğin kıllarını temizlerdim” dedi. Evleri müstakildi. Köpeğime garajda bakmama razı gelmişlerdi. Ama arkamızdan temizlediğini, bana da çok annelik yaptığını söyledi.siz uzaktaysanız ve annenin yakınında uyanık kardeşiniz varsa biraz da bundan oluyor diye görüyorum çevremde.
Evet panda. En küçüğümüz benden 10 yaş küçük. Günde en az annemi 30-40 kere arar.Çocuklardan birisi annesine sormadan su bile almiyosa, bagimli gibi davranıp beceriksiz ve kendi basina hayatta kalamayacakmis izlenimi veriyosa anne o cocugu daha fazla koruma egiliminde olabiliyor. Muhtemelen kardesin cok guzel beceriksiz numarasi yapiyodur. Boyleleri malı mülkü batirsa bile anasinin gozunden düşmez
Benim özel hayatım çok inişli çıkışlı oldu ama babam hayattayken 1 kere bana kötü bir söz söylemedi. Kardeşim evlerinde çıkan kavgaların benden kaynaklandığını söylüyor. Öyle olsaydı babam bana da yansıtmaz mıydı? Hatta en yakın arkadaşı “sen asiydin ama en çok seni severdi” dedi.Aslında sorunun cevabı burada. Böyle tanımlanmanıza sebep olan durum neyse tam olarak o yüzden ayrım yapıyor. Doğru yada yanlış bu söylenen burası ayrı bir konu. Ama bu epey büyük bir itham.
Aynı şey bizde de söz konusu. Kardeşim en ufak sağlık sorunlarında bine bin katıyor. Geçen beynime pıhtı attı demiş. Öyle bir şey yok. Sonrasında böbreklerim enfeksiyon oldu demiş. Doktor bunların çok ciddi hastalıklar olduğunu. Hastanede yatması gerektiğini söyledi. İğne olup, ilaç alıp ayaklanıyor nasıl oluyorsa.Evlat ayıran insanlar bok gibi insanlar çünkü çok düşünmeye gerek yok. Benim annemde evlat ayırır erkek kardeşime tapar. Dünden beri yoğun mide ağrısı çekiyorum çok fazla sağlık problemim var anneme söyledim dalga geçerek neyin var dedi tersledim kapattım kardeşim olsa kafayı yerdi en basiti. Siz kendi ailenize bakın düşünmeyin insanlar değişmiyor aile şans işi.Herkes de şanslı olmuyor.
Evet girl. Ben hep kendi başının çaresine bakan, hatası ya da doğrusuyla kendi kararlarının arkasında duranım. Mesela bu ekspertiz değerlendirmesinde fiyatların bazıları yanlış çıktı. Ben sayfalarca raporu okudum. Kaynakça gösterdikleri insanları aradım. Fiyatların piyasa değerini öğrendim. Annem telefonunu yolladığım bir adama “ ben fark etmemiştim, kızım görmüş. O çok uyanıktır” demiş. Ama gel gör ki en akıllımızı kardeşim olarak görüyormuş.Sen daha dişli ve becerikli misin diğerlerine göre?
Kesinlikle Robin. Babam yaşarken böyle olaylar cereyan etmedi. Babam haklıya haklı, haksıza haksız derdi. Annem adaleti sağlayamadı. Düşün ablam benim kafamda cep telefonu kırdı. Annem “hastaneye gitmeyelim. Pamuk basarız geçer. Sakın ablandan şikayetçi olma” dedi.Herkes layığıyla annelik yapamıyor maalesef. Annenizin bu tutumu kardeşlerinizede yansımış gücü ondan alıyorlar. Senin başına buyruk olman kardeşinin bunları söylemesine beddua etmesine sebep olmamalı büyük ihtimalle işin içine mal mülk girdiği için böyleler. Allah kalplerine merhamet versin. Seninde yardımcın olsun.
Bilmiyorum ama bi yerde okumustum . anne ozellik olarak yanlislarla dogrulariyla kendine benzeyen cocugunu daha cok sever sahiplenir diyordu .alakasi varmi bilememİyi günler arkadaşlar.
Ben 44 yaşında bir kadınım. Aşina olanlar vardır aranızda. 3 sene önce babamı kaybettikten sonra ailemle çözülmesi mümkün olmayan sorunlar yaşadık. İlk başta ablam kafamda cep telefonu parçaladı. Sonrasında kardeşim çocuğuma beddua etti. “Bir ailenin başına gelebilecek en kötü şeysin. Çocukluğum senin sorunların yüzünden kavgalarla geçti. Bize ne yaşattıysan o çocukta bin beterini sana yaşatsın” gibilerinden bir şey dedi. Mail hala duruyor. Ben ailenin başına buyruk olanıydım. Kendi bildiğimi okudum. Diğer iki kız kardeşim muhafazakar hayat sürdüler.
Bize kalan işletmelerden de dışlanınca ailemle ortaklığı bitirme kararı almıştım. Annem binbir rica ile bunu erteletti. Adaletli olacağını ve kendi aramızda sulh ile çözmemizin daha fayda sağlayacağını söyleyip benim beklememi istedi. 3 ay boyunca bekledim, mevcut işletmelerimize, gayrimenkullerimize ekspertiz çıkardık. Bana sundukları teklif son derece mantık dışıydı. Aynı kazanca sahip iki işletmeden birinde annemle %50 kalmamı, gayrimenkullerden de feragat etmemi istediler. Bende anneme “adaletin bu muydu” dedim. Biz senle anlaşamıyoruz deyip telefonu kapadı. Bugün whatsappta fark ettim. Engellemiş beni.
Öğlen bir avukat aradı. İhtiyari arabulucu imiş. 2 kardeşim ve annem onu tayin etmiş. Benle görüşmek istiyormuş. Bende kendi avukatımı aradım. Onların tayin ettiği arabulucunun çokta sağlıklı olmayacağını. Benimde bir arabulucu bulmamı filan söyledi. Neyse o konuyu bir şekilde çözeceğim.
Eski açtığım konulara bakarken fark ettim. Annem 2,5 sene önce başlamış beni dışlamaya.
Annemin bana uyguladığı psikolojik şiddet
Geçen 2,5 senede benim iki kızım oldu. Annem kızlarıma toplam 3 saat bakmadı. “Yaşlıyım ben” dedi. Yeğenlerime sefer tası ile yemek taşıyan kadın benim çocuklarımı da benimsemedi.
Düşünüyorum neden böyle oldu diye. Sanırım ben erken yaşta evlendiğim için bana annelik duygusu beslemiyor. Bir de en küçüğümüzün en akıllı olduğunu düşünüp, onun oyuncağı gibi oldu.
Diyorum benim kendi ailem var. Çocuklarım var. Çok takmayayım. Bu meseleyi de bir an önce çözüp önüme bakayım. Bir yandan da boğuştuğum sağlık sorunlarım var. Zehirli guatr oldum. Kalbim sıkışıyor gibi oluyor. Gözlerim bulanık görüyor. İlaç kullanıyorum. Şu an kontrol altında. Panik atak için de ayrıca ilaç kullanıyorum. Belki baskılamaya çalıştığım öfke için psikologa giderim. Belki yüzleşsem ve kabullensem benim için daha iyi olur.
Benim anlamadığım ve size sormak istediğim bir anne nasıl olurda evlatlarını ayırabiliyor? Benimde 2 evladım var. Bir şey alırken bile aralarında kıskançlık olmasın diye aynı renk, aynı marka alıyorum. Yani bu evlat ayırma evresi büyüyünce mi oluyor?
Vakit ayırıp yazan herkese şimdiden teşekkür ederim.
O zaman hep yaptığınızı yapın, güçlü olun ve hakkınızı alın. Böyle aileye böyle tavır.Evet girl. Ben hep kendi başının çaresine bakan, hatası ya da doğrusuyla kendi kararlarının arkasında duranım. Mesela bu ekspertiz değerlendirmesinde fiyatların bazıları yanlış çıktı. Ben sayfalarca raporu okudum. Kaynakça gösterdikleri insanları aradım. Fiyatların piyasa değerini öğrendim. Annem telefonunu yolladığım bir adama “ ben fark etmemiştim, kızım görmüş. O çok uyanıktır” demiş. Ama gel gör ki en akıllımızı kardeşim olarak görüyormuş.
Kesinlikle Robin. Babam yaşarken böyle olaylar cereyan etmedi. Babam haklıya haklı, haksıza haksız derdi. Annem adaleti sağlayamadı. Düşün ablam benim kafamda cep telefonu kırdı. Annem “hastaneye gitmeyelim. Pamuk basarız geçer. Sakın ablandan şikayetçi olma” dedi.
Almıyorum. Onlar kendi kafalarına göre harcama yapıyor. Aydan aya bana A4 kağıdına gelir-gider tablosu geliyor. Bende zaten bu kara düzene isyan ettiğim için ortaklığı bitireceğim dedi. Ama 3 ay boyunca düşünüp bana son derece adaletsiz bir teklifle geldiler. Bugün arabulucu aradı. “Ankara’ya gelebilir misiniz” dedi. Bende 2 bebekle bir yere kıpırtayamayacağımı söyledim. 10 Kasım’da kendi Antalya’ya gelecek. Ama avukatım onların bulduğu birinin çokta sağlıklı karar veremeyeceğini söyledi.İşletmelerden ve gayrimenkullerden olan gelirden payınızı alıyor musunuz?Umarım şu ana kadar tamamını onlara bırakmadınız.
Anneme en çok benzeyen büyük ablam. Evcimen. Kendi halinde. Ama annem bariz bir şekilde en küçüğümüzü kayırıyor. Ben hiç birine benzemiyorum çünkü zaten onların evinden 20 yaşında çıktım. Bir daha da aynı çatıda yaşamadım.Bilmiyorum ama bi yerde okumustum . anne ozellik olarak yanlislarla dogrulariyla kendine benzeyen cocugunu daha cok sever sahiplenir diyordu .alakasi varmi bilemem
Hiç şaşırmadım. O zaten başının çaresine bakar düşüncesiyle bu karakterdeki çocuklarla pek ilgilenmez aileler. Tamamen bilinçsizce, zayıf olanı kayırma içgüdüsüEvet girl. Ben hep kendi başının çaresine bakan, hatası ya da doğrusuyla kendi kararlarının arkasında duranım. Mesela bu ekspertiz değerlendirmesinde fiyatların bazıları yanlış çıktı. Ben sayfalarca raporu okudum. Kaynakça gösterdikleri insanları aradım. Fiyatların piyasa değerini öğrendim. Annem telefonunu yolladığım bir adama “ ben fark etmemiştim, kızım görmüş. O çok uyanıktır” demiş. Ama gel gör ki en akıllımızı kardeşim olarak görüyormuş.
İyi günler arkadaşlar.
Ben 44 yaşında bir kadınım. Aşina olanlar vardır aranızda. 3 sene önce babamı kaybettikten sonra ailemle çözülmesi mümkün olmayan sorunlar yaşadık. İlk başta ablam kafamda cep telefonu parçaladı. Sonrasında kardeşim çocuğuma beddua etti. “Bir ailenin başına gelebilecek en kötü şeysin. Çocukluğum senin sorunların yüzünden kavgalarla geçti. Bize ne yaşattıysan o çocukta bin beterini sana yaşatsın” gibilerinden bir şey dedi. Mail hala duruyor. Ben ailenin başına buyruk olanıydım. Kendi bildiğimi okudum. Diğer iki kız kardeşim muhafazakar hayat sürdüler.
Bize kalan işletmelerden de dışlanınca ailemle ortaklığı bitirme kararı almıştım. Annem binbir rica ile bunu erteletti. Adaletli olacağını ve kendi aramızda sulh ile çözmemizin daha fayda sağlayacağını söyleyip benim beklememi istedi. 3 ay boyunca bekledim, mevcut işletmelerimize, gayrimenkullerimize ekspertiz çıkardık. Bana sundukları teklif son derece mantık dışıydı. Aynı kazanca sahip iki işletmeden birinde annemle %50 kalmamı, gayrimenkullerden de feragat etmemi istediler. Bende anneme “adaletin bu muydu” dedim. Biz senle anlaşamıyoruz deyip telefonu kapadı. Bugün whatsappta fark ettim. Engellemiş beni.
Öğlen bir avukat aradı. İhtiyari arabulucu imiş. 2 kardeşim ve annem onu tayin etmiş. Benle görüşmek istiyormuş. Bende kendi avukatımı aradım. Onların tayin ettiği arabulucunun çokta sağlıklı olmayacağını. Benimde bir arabulucu bulmamı filan söyledi. Neyse o konuyu bir şekilde çözeceğim.
Eski açtığım konulara bakarken fark ettim. Annem 2,5 sene önce başlamış beni dışlamaya.
Annemin bana uyguladığı psikolojik şiddet
Geçen 2,5 senede benim iki kızım oldu. Annem kızlarıma toplam 3 saat bakmadı. “Yaşlıyım ben” dedi. Yeğenlerime sefer tası ile yemek taşıyan kadın benim çocuklarımı da benimsemedi.
Düşünüyorum neden böyle oldu diye. Sanırım ben erken yaşta evlendiğim için bana annelik duygusu beslemiyor. Bir de en küçüğümüzün en akıllı olduğunu düşünüp, onun oyuncağı gibi oldu.
Diyorum benim kendi ailem var. Çocuklarım var. Çok takmayayım. Bu meseleyi de bir an önce çözüp önüme bakayım. Bir yandan da boğuştuğum sağlık sorunlarım var. Zehirli guatr oldum. Kalbim sıkışıyor gibi oluyor. Gözlerim bulanık görüyor. İlaç kullanıyorum. Şu an kontrol altında. Panik atak için de ayrıca ilaç kullanıyorum. Belki baskılamaya çalıştığım öfke için psikologa giderim. Belki yüzleşsem ve kabullensem benim için daha iyi olur.
Benim anlamadığım ve size sormak istediğim bir anne nasıl olurda evlatlarını ayırabiliyor? Benimde 2 evladım var. Bir şey alırken bile aralarında kıskançlık olmasın diye aynı renk, aynı marka alıyorum. Yani bu evlat ayırma evresi büyüyünce mi oluyor?
Vakit ayırıp yazan herkese şimdiden teşekkür ederim.
Ben anneme 3 aydır soruyorum onların bir düşüncesi var mı diye. “Hayır” dedi. Geçen hafta bir teklifle geldiler ki akıllara zarar. O ikisi beraber kalıp, büyük payı alacaklar. Benim annemle beraber küçük payda kalmamı istiyorlar. Madem teklifinizin adil olduğunu düşünüyorsunuz ben sizin istediğinizde kalayım dedim. Cevap yazmadılar. Bugün de arabulucu aradı. Ve annem bütün bu olanlara seyirci kalıyor.Diğer kardeşler sıkıntı çıkarır diye de sizin arkanızda durmak istemiyor olabilir. Diğerleri manipüle ediyordur.
Bende bunu yapmaya çalışıyorum Miracle. Biliyorsun biri 21 aylık diğeri 8 aylık iki çocuğum var. Hayatımın fiziksel anlamda en zorluk yaşadığım zamanda annem yoktu. Diğer torunlarına sefer tasıyla yemek taşıdı. Bana karşı nasıl bu kadar sevgisiz hiç aklım almıyor.Tekamül içinde kendi ailemle (eşimle olan çekirdek ailemle) mutlu olmaya bakıyorum.
Ek olarak bence durumu kabullenin sizin on plana çıkan ebeveyniniz babanizmis. O da vefat etmis.Tek sizin başınıza gelen bir durum degil. Çok sebep var. Ve kendim de dahil az ya da çok herkeste görüyorum. Bazen sorunlu çocuk, bazen uzaktaki çocuk, bazen kız ya da erkek çocuk, bazen ebeveynin o çocuk dogdugundaki ruh hali, bazen almaya alisan çocuğun doyumsuzlugu, bazen kendine benzeyen uzar gider liste...
Sizinkinin sebebini siz bilirsiniz. Belki o çocukla daha çok vakit geçirme, belki sizin daha "gürültülü" olmanız, belki babanızla olan baginiz, belki küçük kardeşle annenin bağımlı iliskisi...Ben artik tek çocuğun daha sağlıklı olmaya başladığını görüyorum. Batsa da çıksa da sonunda daha sağlıklı, tutarlı bir hayat oluşuyor. Kardeş ilişkileri genel olarak gördüğüm 30lu yaşlarda bozuluyor.
Ortada bir vasiyet olmadığı için hepimize 1/4 pay kaldı. Değerleri farklı, kazançları farklı. Mesela geçen sene bir arsa aldık Ankara Yapracık’tan. Bir sene içinde %100 arttı. İmar çıkınca oraya değer biçilmiyor. Onun kendilerinde kalmasını istiyorlar.Babanın malı değil miydi bu? Niye hakkınız olan payı almıyorsunuz? Babaanne ve dede vefat etmiştir diye düşünüyorum. 1/6'sı sizin.
1 büyük ve 1 küçük yer varsa küçük yerin size düşen payı kadarını alın. Geri kalan annenizin olsun hissesi. Büyük olan yeri de ne yaparlarsa yapsınlar. Anneye hissenin bedelini verip size satışını da sağlayabilirsiniz veya tamamen size.
Küçük yer dışında almanız gereken yer varsa size bedelini versinler. Onlar kendi aralarında ne yaparlarsa yapsınlar. İflas ederseler de en azından siz payınızı kurtarın.
Bu aileyle alakalı Şaşıfelek. Benim eşimin 2 kuzeni var. Küçüğün ikizleri oldu. Ablası kardeşine yardımcı olmak için yan apartmanlarına taşındı. Gece ikizlerin 3-6 nöbetini ablası tuttu. Aile ne verirse çocuklarda onu alıyor.Ben artik tek çocuğun daha sağlıklı olmaya başladığını görüyorum. Batsa da çıksa da sonunda daha sağlıklı, tutarlı bir hayat oluşuyor. Kardeş ilişkileri genel olarak gördüğüm 30lu yaşlarda bozuluyor.
Şöyle anlatayım şaşıfelek. Ben küçükken babam beni hep yanında gezdirdi. Koyu Beşiktaş taraftarıydı. Maçlara giderdik. Arabalara meraklıydı galeriler gezerdik. Yetişkin oldum. Bir davet olsun, bir arkadaşının kızının düğünü olsun ben eşlik ettim. İlk eşim çok iyi tahsilli bir adamdı. Babam onu kendi oğlu gibi benimsedi. Yurtdışlarına benim eşimle gitti. Bir takım elbise alırken benim eski eşime de aldı. İlk eşim bizim işlerimizin büyümesinde de büyük katkı sağladı. Sonra ben 35 yaşında boşandım. Babam “eve geri dön” dedi. “Ben gelinlikle çıktım kefenle dönerim” dedim. Dönmedim. Babamda zorlamadı. Babamla hep düzeyli bir ilişkim oldu. Ne yaşadıysam yine de yüz göz olmadık.Belki size olan öfkesinin sebeplerinden biri babanızın favori cocugu olmanız. Çok karmaşık, çok uzun konular. Sabaha kadar örnek hikaye anlatsam bitmez.
Su kadarını anlatayım size bir tanıdığın hikayesini anlatayım. Kadının 3 cocugu var. Kadın bir tanesine üvey evlat muamelesi yapıyor. Esi farkediyor. Çok da ünlü bir psikiyatra götürüyorlar. Kadın kabul ediyor ama sebebini bilmiyorum diyor. Meğerse o çocuk kendisine yıllarca eziyet eden kvye fiziksel olarak çok benziyor, kv o çocuğa ayrı bir düşkün. Kv vefat edince kadın resmen içinde yıllarca tuttuğu öfkeyi cocuga yöneltiyor.Ortada bir vasiyet olmadığı için hepimize 1/4 pay kaldı. Değerleri farklı, kazançları farklı. Mesela geçen sene bir arsa aldık Ankara Yapracık’tan. Bir sene içinde %100 arttı. İmar çıkınca oraya değer biçilmiyor. Onun kendilerinde kalmasını istiyorlar.
Evet ordinary benim en kısa zamanda kendi payımı almam lazım. Eldekilerden de olabilirim.
Bu aileyle alakalı Şaşıfelek. Benim eşimin 2 kuzeni var. Küçüğün ikizleri oldu. Ablası kardeşine yardımcı olmak için yan apartmanlarına taşındı. Gece ikizlerin 3-6 nöbetini ablası tuttu. Aile ne verirse çocuklarda onu alıyor.
Şöyle anlatayım şaşıfelek. Ben küçükken babam beni hep yanında gezdirdi. Koyu Beşiktaş taraftarıydı. Maçlara giderdik. Arabalara meraklıydı galeriler gezerdik. Yetişkin oldum. Bir davet olsun, bir arkadaşının kızının düğünü olsun ben eşlik ettim. İlk eşim çok iyi tahsilli bir adamdı. Babam onu kendi oğlu gibi benimsedi. Yurtdışlarına benim eşimle gitti. Bir takım elbise alırken benim eski eşime de aldı. İlk eşim bizim işlerimizin büyümesinde de büyük katkı sağladı. Sonra ben 35 yaşında boşandım. Babam “eve geri dön” dedi. “Ben gelinlikle çıktım kefenle dönerim” dedim. Dönmedim. Babamda zorlamadı. Babamla hep düzeyli bir ilişkim oldu. Ne yaşadıysam yine de yüz göz olmadık.
Bugün başkalarının benzet konularını okudum. Bir yorum çok aklıma takıldı. “Bazı anneler çocuğunu rakip olarak görür” yazmış. Annem diğer ikisine çocuğu gibi davranıyor. Bana kendi yaşıtı, ya da rakibi hatta bazen düşman gibi davranıyor. Bunları uzun zamandır bastırıyorum. Belki terapi almam lazım. Belki üstüne düşmeyip, kabullenmem bilmiyorum. Kafam çok karışık. Ama sağlığım da kendi içimde hesaplaşma yapmaya şu an çok yıpratıcı süreçler geçirmeye müsait değil.
Bu da olabilir. Ya da baba sahip olmak istediği erkek evlat yerine sizi koymuş olabilir.Ailenin siyah kecici genelde ailedeki travma zincirini kirip kendi yolunu secen kisidir. Muhtemelen ailenizdeki bu kisi sizsiniz. Onlarin kurallarina boyun egmis olsaniz bunlar olmazdi, ama kendi hayatinizi da yasayamazdiniz