- 20 Ekim 2021
- 26
- 16
- 38
- 31
- Konu Sahibi greycloudz
-
- #1
Buraya konunun detayını yazmayacağım. Sizlerden sadece akıl ve öneri istiyorum.
Eşimi çok seviyorum. 10 yılın üstüne evlendik ilişkimiz, iletişimimiz gayet iyi. 1 yılı aşkındır evliyiz.
Yaklaşık 5 aydır eşimin ailesi ile bazen ufak bazen ise ciddi sorunlar yaşadım. Ve artık tavrımı değiştirmem gerektiğinin farkına vardım. Artık daha mesafeliyim. Eşim bazen konuların çok dışında kaldı bazen de tamamen içinde oldu. Ben ne olup ne bittiyse olduğu gibi anlattım. O da sağ olsun bana hak verip yanımda oldu. Ama hiçbir şekilde ailesine bana karşı yanlış yaptıklarını, benim üzüldüğümü ve benim hakkıma girdiklerini söylemedi. Yani bana yanındayım sen haklısın derken ne annesi bildi ne babası...
Ben ona seninle beraber ailene giderim sen yokken gitmem dedim, o da öyle yapalım dedi bunda sorun yok ama bu sefer annemleri çağıralım demeye başladı. Daha önce böyle bir şey yoktu. Ben o kadar üzüldüm o kadar ağladım, o kadar yıprandım ki. Bunları bile bile beni zora sokmasına dayanamıyorum. Hiçbir şey olmamış gibi davranamıyorum. Tabii ki gelecekler tabii ki çağıracağım ama bana fırsat vermeden birkaç kere çağıralım dedi. Ben kolay unutamıyorum yapılanları söylenenleri. O çabuk unutuyor. Aynı durumda o olsa ben aileme haksız oldukları konuları bir bir söyler eşime destek olurdum bunu o da biliyor. Ama o kimseyi karşısına almak istemiyor.
Benim ailem ile eşimin arası çok iyi maşallah. Hem annem hem babam o kadar değer verip saygı gösteriyorlar ki. Ben öyle bi şey görmedim onun ailesinden. Sadece sözde onlar. Üzülerek söylüyorum hiç hissetmedim samimiyetlerini malesef.
Bana bir akıl verin; ben nasıl yapılanlar olmamış gibi davranayım? Örneğin babasını görüyorum oturuyoruz, bana şunu demişti, anneme babama şunu yapmıştı diye kendi kendime kuruluyorum. Bu sefer içime öfke doluyor. Eşimden çıkarıyorum sinirimi. Suratsız geçimsiz kavgacı bir insan oldum çıktım. Eşimin değişeceğini sanmıyorum. O böyle arada takılacak belli ki. Ama ben buna ne kadar dayanırım bilmiyorum. Burda okuyorum kayınvalideler gelinlere neler yapmış ama o gelinler yine de sapasağlam devam etmişler bazı şeylere. Ben edemiyorum çünkü daha gücüm kalmadı. İçime attıkça patlayacak gibi oluyorum.
Beni üzdüklerini vs unuturum geçer. Ama aileme bir ayıp yapıldı. Onu unutamam. Asla olmamış gibi davranamam. Normal bir sohbette bile hemen laf sokarak cevaplayasım ya da imalı konuşasım geliyor. Kendime kızıyorum. Kötü bir insan oldum ben. Kötü şeyler düşünüyorum diye...
Bundan sonrasına nasıl devam etmeliyim?
Ona çok bunaldığımı, bir gün ailesi ile benim aramda tercih yapmasını istersem ailesini seçmesini söyledim. Kızıp susturdu beni.
Eşime yaklaşımım nasıl olmalı?
Eşimi çok seviyorum. 10 yılın üstüne evlendik ilişkimiz, iletişimimiz gayet iyi. 1 yılı aşkındır evliyiz.
Yaklaşık 5 aydır eşimin ailesi ile bazen ufak bazen ise ciddi sorunlar yaşadım. Ve artık tavrımı değiştirmem gerektiğinin farkına vardım. Artık daha mesafeliyim. Eşim bazen konuların çok dışında kaldı bazen de tamamen içinde oldu. Ben ne olup ne bittiyse olduğu gibi anlattım. O da sağ olsun bana hak verip yanımda oldu. Ama hiçbir şekilde ailesine bana karşı yanlış yaptıklarını, benim üzüldüğümü ve benim hakkıma girdiklerini söylemedi. Yani bana yanındayım sen haklısın derken ne annesi bildi ne babası...
Ben ona seninle beraber ailene giderim sen yokken gitmem dedim, o da öyle yapalım dedi bunda sorun yok ama bu sefer annemleri çağıralım demeye başladı. Daha önce böyle bir şey yoktu. Ben o kadar üzüldüm o kadar ağladım, o kadar yıprandım ki. Bunları bile bile beni zora sokmasına dayanamıyorum. Hiçbir şey olmamış gibi davranamıyorum. Tabii ki gelecekler tabii ki çağıracağım ama bana fırsat vermeden birkaç kere çağıralım dedi. Ben kolay unutamıyorum yapılanları söylenenleri. O çabuk unutuyor. Aynı durumda o olsa ben aileme haksız oldukları konuları bir bir söyler eşime destek olurdum bunu o da biliyor. Ama o kimseyi karşısına almak istemiyor.
Benim ailem ile eşimin arası çok iyi maşallah. Hem annem hem babam o kadar değer verip saygı gösteriyorlar ki. Ben öyle bi şey görmedim onun ailesinden. Sadece sözde onlar. Üzülerek söylüyorum hiç hissetmedim samimiyetlerini malesef.
Bana bir akıl verin; ben nasıl yapılanlar olmamış gibi davranayım? Örneğin babasını görüyorum oturuyoruz, bana şunu demişti, anneme babama şunu yapmıştı diye kendi kendime kuruluyorum. Bu sefer içime öfke doluyor. Eşimden çıkarıyorum sinirimi. Suratsız geçimsiz kavgacı bir insan oldum çıktım. Eşimin değişeceğini sanmıyorum. O böyle arada takılacak belli ki. Ama ben buna ne kadar dayanırım bilmiyorum. Burda okuyorum kayınvalideler gelinlere neler yapmış ama o gelinler yine de sapasağlam devam etmişler bazı şeylere. Ben edemiyorum çünkü daha gücüm kalmadı. İçime attıkça patlayacak gibi oluyorum.
Beni üzdüklerini vs unuturum geçer. Ama aileme bir ayıp yapıldı. Onu unutamam. Asla olmamış gibi davranamam. Normal bir sohbette bile hemen laf sokarak cevaplayasım ya da imalı konuşasım geliyor. Kendime kızıyorum. Kötü bir insan oldum ben. Kötü şeyler düşünüyorum diye...
Bundan sonrasına nasıl devam etmeliyim?
Ona çok bunaldığımı, bir gün ailesi ile benim aramda tercih yapmasını istersem ailesini seçmesini söyledim. Kızıp susturdu beni.
Eşime yaklaşımım nasıl olmalı?