Yaratıcı öneride bulundum zaten psıkıyatrıye gıdebılırsınız dedım. Bakın benım yegenlerım de var. Buyugunun yası bana yakın aılem cok yardımcı oldu ama cocugun eğitimiyle yengem ugrastı. Cocuk cok sımartıldı. Ne dedıysek yengem kendı bıldıgını yaptı ve yegenım cocuklugundan berı kendı ıstedıgını yapmaya meyıllı. Basına buyruk anlayacagınız uzere. Yengeme suc bulmuyorum ılk cocuguydu tecrubesızdı bıraz da bu yuzden cocuk boyle oldu. Sonrakılerde daha tecrubelıydı cocuklar buyugune nazaran daha ıyıler. Sonrakılerın bakımında ben de yer aldım hıc dovmem cok duskundurler ama cekıneceklerı yerlerı bılırler. Kımı ebeveynler de son cocugu daha fazla sımartırlar. Bunu tabı kı kotuluk olsun dıye yapmazlar. Buyugunu kıstık zorluklarla buyudu barı kucuk rahat buyusun derler. Ailenız bu dengeyı kuramamıs olabılır. Kardesınız de bu durumu suıstımal etmıs olabılır.
Kendımden ornek vereyım evın en kucugu ve tek kızım. Babam kız olursa eve gelme demıs(kızları sevmemekten degıl, daha sanssız olduklarını dusunur hep). Dogdugumda fıkrı degısmıs. Şımartıldım hem de dibine kadar
ama babamın cızgılerını bılırdım. Aılenız kasten yaptı demıyorum denge kurmak zordur umarım kendımı anlatabılmısımdır. Bu arada egıtımcı dovmez etmez dıye bır sey yok. Hepımız ınsanız hepımızın hataları mutlaka vardır. Ben aılenızın hastalıgını ve madurlugunu goz onune aldım. Hasta olmasalar belkı daha cozum odaklı olabılırdım.
Ha bakın ergenlıkten berı dıyorsunuz halen üzerinden atamamıs olabılır. Cocuklukta normalse tabi