- 13 Eylül 2018
- 1.725
- 2.709
- 133
- Konu Sahibi Maariftakvimi
- #1
Herkese iyi aksamlar çok sık konu acar oldum ve kendimi hayatimda ciddi manada yalniz hissediyorum dogrusu hayatımla ilgili pek danisacagim kimse olmadigindan burda paylasmak bana iyi geliyor.
Pek ozetle anlatmayı bilemesemde mümkün mertebe kısa tutmaya gayeet gosterecegim
Bu arada belirteyim ki konuyu dini cercevede acmadim
33 yasindayim aslinda muhafazakar degilde gelenekci bir ailede büyüdüm dersem daha dogru olacak bunu belirtme nedenim yasantimizda hep el alem ne der konu komsu akrabalar ne der diye yetistirildik yasadigim yerde kucuk ve hemen hemen çoğu kesimde bu dusunce hakimdi
Bulundugum cevrede kiz cocuklarinin belli bir yastan sonra gelenek gibi ortunme zorunluluğu vardi sanki ben cok uzun bir sure direndim ortunmedim ama babam cok zorlayinca anca 17 yasina kadar falan ayak direyebildim(bu sureci once detayli bir sekilde yazdim ama sizler icin zaman kaybi olmasin basinizida agritnayayin diye sildim )
Ama ben hayatim boyunca hic örtülüymüşüm gibi yasamadim yani belli bir zaman surecinde ibadetlerime cok dikkat edip dikkatli yasadigim bir donem oldu ama ortuyu nedense hic benimseyemedim.
Bir süre önce acilmaya karar verdim once yavas yavas yakin oldugum kisilerin kulagina attim sonra babama soyledim babamdan cok daha sert tepki beklememe ragmen kizsada bekledigim kadar buyuk bir tepkiyle karsilasmadim.
Ama sanki hep baskalari ne diyecek yorum yaparlarda ne diyecegim diye hep oteledim durdum. Bugun yarin şu zaman degil bu zamsn diye erteleyip duruyorum.Gecen bi yerde tanistigim bir psikologla konustugumda aslinda senin istedigin sey bu degil once kafanda halletmen gereken bir suru sey var onlari halletmeye bak hala halledemezsen yine yap istedigini dedi.
Sonrada dediki sen bu yastan sonra acilirsan bulundugun ortam icerisinde ciddiye alinmayacaksin dedi sanirim bu cumlesi beni cok etkiledi .
Ama bana sorarsaniz benim acilmak uzerindeki dusuncemde gorselligin hicbir payi yok jic ben acilirsam soyle goyinirim sacimi boyle yaparim gibi heyecanlarim duduncelerim yok hatta ortulu olmak bazen bana cok buyuk rahatlik gibi geliyor ams bazende bulundugum ortamlarda kapali oldugum icin belli bir zumredenmisim gibi gorunmem ve benzer bazi seyler beni rahatsiz ediyor
Bu arada soyle birseyden söz edeyim tanidigim bir ablanin bir kizi vardi ve gercekten mugafazakar bi ailede buyumus babalasi bu konuda baskici olmasina ragmen o kiz acilmaya karar verip babasini karsina alip acildi diyirum o kiz senden kac yas kucuk nasilda cesur davrandi.
Ama bazen bakiyirumda ne istedigimi bilmiyorum bazi zamanlar ortumle kavgali gibiyim bazi zamanlarda gecti artik bu yastan sonra ne acilmasi diye dusunuyorum nolur bu yoldan gecenler varsa yakinlari bu sikintiyi yasayanlar varsa lutfen iki cumlelikte olsa desteginizi bekliyorum
Pek ozetle anlatmayı bilemesemde mümkün mertebe kısa tutmaya gayeet gosterecegim
Bu arada belirteyim ki konuyu dini cercevede acmadim
33 yasindayim aslinda muhafazakar degilde gelenekci bir ailede büyüdüm dersem daha dogru olacak bunu belirtme nedenim yasantimizda hep el alem ne der konu komsu akrabalar ne der diye yetistirildik yasadigim yerde kucuk ve hemen hemen çoğu kesimde bu dusunce hakimdi
Bulundugum cevrede kiz cocuklarinin belli bir yastan sonra gelenek gibi ortunme zorunluluğu vardi sanki ben cok uzun bir sure direndim ortunmedim ama babam cok zorlayinca anca 17 yasina kadar falan ayak direyebildim(bu sureci once detayli bir sekilde yazdim ama sizler icin zaman kaybi olmasin basinizida agritnayayin diye sildim )
Ama ben hayatim boyunca hic örtülüymüşüm gibi yasamadim yani belli bir zaman surecinde ibadetlerime cok dikkat edip dikkatli yasadigim bir donem oldu ama ortuyu nedense hic benimseyemedim.
Bir süre önce acilmaya karar verdim once yavas yavas yakin oldugum kisilerin kulagina attim sonra babama soyledim babamdan cok daha sert tepki beklememe ragmen kizsada bekledigim kadar buyuk bir tepkiyle karsilasmadim.
Ama sanki hep baskalari ne diyecek yorum yaparlarda ne diyecegim diye hep oteledim durdum. Bugun yarin şu zaman degil bu zamsn diye erteleyip duruyorum.Gecen bi yerde tanistigim bir psikologla konustugumda aslinda senin istedigin sey bu degil once kafanda halletmen gereken bir suru sey var onlari halletmeye bak hala halledemezsen yine yap istedigini dedi.
Sonrada dediki sen bu yastan sonra acilirsan bulundugun ortam icerisinde ciddiye alinmayacaksin dedi sanirim bu cumlesi beni cok etkiledi .
Ama bana sorarsaniz benim acilmak uzerindeki dusuncemde gorselligin hicbir payi yok jic ben acilirsam soyle goyinirim sacimi boyle yaparim gibi heyecanlarim duduncelerim yok hatta ortulu olmak bazen bana cok buyuk rahatlik gibi geliyor ams bazende bulundugum ortamlarda kapali oldugum icin belli bir zumredenmisim gibi gorunmem ve benzer bazi seyler beni rahatsiz ediyor
Bu arada soyle birseyden söz edeyim tanidigim bir ablanin bir kizi vardi ve gercekten mugafazakar bi ailede buyumus babalasi bu konuda baskici olmasina ragmen o kiz acilmaya karar verip babasini karsina alip acildi diyirum o kiz senden kac yas kucuk nasilda cesur davrandi.
Ama bazen bakiyirumda ne istedigimi bilmiyorum bazi zamanlar ortumle kavgali gibiyim bazi zamanlarda gecti artik bu yastan sonra ne acilmasi diye dusunuyorum nolur bu yoldan gecenler varsa yakinlari bu sikintiyi yasayanlar varsa lutfen iki cumlelikte olsa desteginizi bekliyorum
Son düzenleme: