Bir ablanın hisleri?

ciceklientari .!.:

Bence sen çok iyi bir ablasın
Ayrıca çok iyi bir anne olacaksın
Kardeşini bakıcıya bırakmaya gönlü elvermeyen sorumluluk sahibi bir abla
Çok dayatma bi durum yok durumunda
Sende istemiş görünüyorsun
Annenle konuş oyun grubuna verin
Arada gider gelir sana da vakit kalır
Benim de kardeşimle aramda 12 yaş var
Çocuklarımın da öyle
Kardeşim canımın yarısı zaten
Deli seviyoruz birbirimizi

Genişletmek için tıkla...

Yorumunuz icin teşekkür ederim :) Belki de bunları duymaya ihtiyacım vardı.Simdi kardesim bakıcıda kalsa her gün dışarda olmayacağım, bu durumda annem de haklı sen evdeyken bakıcıya bırakmayalım diyor ben olsam ben de böyle derdim diye düsünüyorum..

Kardese bakılmaz mi ya. Gün gelir o kardeşi coooook ararsınız.
Bu sizler içinde bir tecrübe. Gelecekte anne olabilirseniz zorluk cekmezsiniz.
Kendi çocuğunuzdan sikilmazsiniz merak etmeyin. Anne olmak böyle bişi değil.
Zamanin tadını çıkarmaya bakın.
Herkesin yaşam şekli ve hayatı farklidir. Diğer insanların hayatlari ile kendinizin kini kıyaslamayin.

Hafta sonlarini tamamen kendinize ayırın, bu durumuda kafanıza takip büyütmeyin. Herşey bı gün geçiyor. Allah dermansız dert vermesin.

en kücükken kardesimden 15 yas büyügüm evin temizligi cocuk bakimini ben cok üstlenirdim. evlendim hala sürekli ders diger sorunlari ben cözmek zorundayim. bide kendim agir sinavlara giriyorken bi yandan kardeslerimle bogusurdum.

simdi cocugum var sirf bu yüzden 2. cocuk istemiyorum. beni nelerin bekledigini bildigim icin.

benin kardesimde dünyayi burnumdan getirirdi. ve ders calismaz ben yalvaririm ikna etmek icin.

annenle konusmayi dene. damardan girerse sende damardan gir

1 kiz kardesim var aramizda 8 yas var. Dogdugundan itibaren elimden geleni yaptim cocukluk aklimla bile. Simdi ikimiz de buyuduk. O benim hem kizim hem kardesim. Kendim cocuk yapicam annemden hala kardes istiyorum:) keske zamaninda yapsaymis bi 5 6 tane daha.

Bak kizim kardeşine . Kardes en guzel yol arkadasidir,dosttur,arkadastir,evlattir,guzel olan herseydir. Allah ömrumden alip kardesime versin,eksikligini göstermesin. Amiiiiiin:)

Aynen 4 yaşında kardeşim var, 22 yaşındayım. Benim annem çalışmıyor yalnız. Ama geçen sene okula bir sene ara verdim, annem öğleden önce kursa gitti, öğleden sonra istediği zaman dilediğince gezdi dışarı çıktı. O sene baya kardeşimin annesi gibiydim ne yiyip içtiğini, banyosunu, kakasını ne bileyim zeka gelişimi içim yapması gereken etkinlikleri herşeyiyle ben ilgilendim. Neyse bu sene okula döndüm yoğun bir sene geçirdim yaz tatilini dört gözle bekledim dinlenmek için, gelgelelim okul zamanından daha çok yoruluyorum bu ara. Üstelik annem genelde evde ana yine de ben etrafta olunca benim ilgilenmemi bekliyor. Hergün yürüyüşü, duşu, parkı derken çok yoruluyorum. Ben çocuk sahibi olmayı istemem, kardeşimden önce de istemiyordum ama kardeşinize bakmanızın çocuklara olan tahammülünüzü azaltacağını hiç sanmam. Es kaza anne olursam ne yapmam gerek, hangi döneminde neler olacak hepsine hazırlıklıyım, tabii siz de öyle. Yorucu da olsa onlarla geçirdiğimiz her saniyeye değer.

Sen burda gaz verenlere cidden bakma...yok annem sana mi guvenmis falan yanlis seyler bunlar, ben de annen gibi hemsireyim ve o kadin siz biraz daha rahat edin diye ne zor sartlarda calisiyor bilemezsin..inan univ okumak cok.masrafli bunlari karsilayabilmek icin calismak zorunda, eger annen calismayip kardesine baksaydi belki de yaz tatilinde sen calismak zorunda kalacaktin ve inan disarfa calismak evde kardesine bakmaktan cok daha zor...sen kendin de bakmaktan yanasin belli ama bunaldin anlasilan ayrica kardesin olmasa bile ailen tek basina arkadaslarinla tatile cikmana izin verir miydi? Sahsen benmkiler vermezdi tek cikmama beraber giderdik...yani kardesine bakmasan hergun disarda olmayacktin hafta sonlarinda bos idare edilmeyecj birsey degil

Evet bende kuzenlerimin çocuklarına severek küçük yaşta baktım ama büyüyünce tahammülümün kalmadığını farkettim öyle çocuk sevmek falan içimden gelmezdi hala da öyle lakin kendi çocuğun çok farklı oluyor
Şimdi ikinci geliyor inş yani sen bulsan bile kendi çocuğunun yeri ayrı olacak

blue8 .!.:

Merhaba kk konuyu ablalardan tavsiye almak icin actım, başlıktan da anlaşılacağı gibi ablayım.3.5 yasında bi kardeşim var annem hemşire ve yazları ben bakıyorum 3 ay.Kardesimi gerçekten seviyorum ama yaramaz bir erkek çocuğu.Ben üniversite öğrencisiyim, benim yaslarımdaki insanlar eminim yazları evde bebek bakmıyorlar.Ben kardeşimi çok seviyorum, ortada kalmasını bakıcıya gitmesini istemiyorum ama bazen gerçekten çok bunalıyorum.İlerde kendi çocuğum olduğunda ona enerjim kalmayacakmıs gibi hissettiğim bile oluyor.Kardesiyle arasında bu kadar yas farkı olan, kardeşini büyüten ablalar açıkcası destek mesajlarınıza ihtiyacım var.Gercekten çocuktan bıkar mıyım? Siz bakarken neler hissediyordunuz? Şimdiden teşekkür ederim:)

Genişletmek için tıkla...

Muhtemelen yasimiz çok yakın kendi cocugumu büyümüyorum bebekken iyi hos da dediğin yaşlar sıkıntılı hele günümüz bebeleri gerçekten çok yoruyor gozunu ustunden ayıramıyosun çocuktan bıkarmısın sanmam kendi evladın başka olur bide olumlu acıdan bak sana tecrübe olmuş olur

Benimdeğil ama arkadaşımın küçük kardeşiyle arasında 15 yaş var arkadaşımda 19unda evlendi o zamana kadar baktı yardım etti evlenince de annesinin işi olduğunda baktı 3sene çocuğu olmadı onunla avundum derdi hiç şikayet etmezdi ama üzülürdü bazen bana anne derdi millet tuhaf bakardı bize derdi

Ne kadar çocuk bakarsan bak anne olmak bambaşka bi duygu emin ol çok seversin buda tecrüben olmuş olur. Ama kendinede zaman ayırman lazım bu yaşların da bida geri gelmicek

blue8 .!.:

İnsallah hakkımızda hayırlısı olur , evlat ayrı olur dediler bana da, insallah sizin icin de öyle olacaktır.Bebeginize sağlıkla kavuşun ve teşekkür ederim yorumunuz icin :)

Genişletmek için tıkla...

Oyle olsa bile hayatim boyunca cocuklardan bikmis ve cocuk sevmeyen bir insan olarak yasadim. Bunda kardesimin etkisi buyuk.

Aramızdaki yaş farkından dolayı iki kardeşime de baktım.

Hatta biri iki yaşındayken diğeri doğdu büyük olanla sürekli ben ilgilendim ki 7/24 beraberdik yani hiç bunaldığımı hatırlamıyorum yaş farkı olmasına rağmen arkadaş gibiydik çok fazla anı biriktirdik. Düşünün düşseler onlarla birlikte ağlardım.

Şuan biri 23 diğeri 21 yaşında ben ise 34 yaşındayım şimdi o günleri hatırlayıp çok mutlu oluyorum. Çocuklardan hiç bunalmadım rabbim inşallah evlat bakmayı da nasip eder.

Konu sahibi canım ''ablalık'' çok güzel bir duygu sende biliyorsun ileride çok güzel bağlarınız olacak buna emin ol ve ileride kardeşinle gezip tozmak için bol vaktin olacak Sevgiyle kal

blue8 .!.:

Merhaba kk konuyu ablalardan tavsiye almak icin actım, başlıktan da anlaşılacağı gibi ablayım.3.5 yasında bi kardeşim var annem hemşire ve yazları ben bakıyorum 3 ay.Kardesimi gerçekten seviyorum ama yaramaz bir erkek çocuğu.Ben üniversite öğrencisiyim, benim yaslarımdaki insanlar eminim yazları evde bebek bakmıyorlar.Ben kardeşimi çok seviyorum, ortada kalmasını bakıcıya gitmesini istemiyorum ama bazen gerçekten çok bunalıyorum.İlerde kendi çocuğum olduğunda ona enerjim kalmayacakmıs gibi hissettiğim bile oluyor.Kardesiyle arasında bu kadar yas farkı olan, kardeşini büyüten ablalar açıkcası destek mesajlarınıza ihtiyacım var.Gercekten çocuktan bıkar mıyım? Siz bakarken neler hissediyordunuz? Şimdiden teşekkür ederim:)

Genişletmek için tıkla...

4 kız kardeşiz, annem çalıştı, biz birbirimizi büyüttük diyebilirim. Sen burada senin görevin değil diyenlere aldırma, siz bir ailesiniz, anne çalışıyorsa sende tabi ki ona destek olacak yaştasın, herkes hayatı kendi şartlarına göre yaşıyor, emin ol annende isterdi evde otursun kendi baksın çocuğunu. Bizde en fazla çocuk bakan ablamdır, 13 yaşından itibaren hepimizle ilgilenmiştir , en küçüğümüzü ise o büyüttü kendi çocuğuna da seve seve baktı, her zaman der boşanmasaydım en az dört tane doğururdum diye:) kendi evladın olunca işler değişiyor yani.

blue8 .!.:

Bu süreç de biter mi kardeşim gerçekten büyüyecek mi diye düşündüğüm çok oluyor.Mesajınızı okumak beni rahatlattı.Demek ki gerçekten kardeş bakmadığım günler de gelecekmiş..Böyle diyerek sizi üzmek istemem ama bence kardeş bakan bir ablanın çocuklara tahammülü kalmıyor..Ben de mesela kardeşim yanımda yokken bir kuzenimi felan göreyim hiç sevmek istemem.Bebekten soğumuş gibiyim..

Genişletmek için tıkla...

Öyle oluyor malesef. Merak etmeyin büyüyorlar ama onlar büyüdüğünde siz de bitmiş oluyorsunuz. Daha şimdiden çocuklardan soğumuş olmak ilerde bize ne getirir bilemiyorum

Kendi çocuğunun sevgisi bambaşka olur ondan bıkmazsın,ayrıca annenin olmadığı zamanlarda serbestmişsin eğer o zamanlarda kaliteli vakit geçirir kendine zaman ayırırsan bunalmazsın,tabi ki bakmak senin asli görevim değil ama siz bir ailesiniz annen nasıl ki çalışıp size daha iyi bir hayat sunmaya çalışıyor seninde annene seve seve destek olman gerekir hayatta her zaman bunaldığımız dönemler oluyor ama geçecek hem kardeşinle vakit geçirmekten keyif almaya çalış,onunla parka çık onu sinemaya götür o mutlu oldukça sende mutlu olursun hem

27 yaşına yenı gırdım.7 yaşından ıtıbaren 3 amcamın çocukları,sonradan olan 2 kendı kardeşim harıcınde bır kardeşim daha, bırde bır akrabamızın çocuğuna baktım.çcoucukluğum çocuk bakmakla geçti. yaşıtlarım parkta sokakta oynarken benı dışarıya çağırılarken gelemm dıyordum.herşeylerını ben yapardım.annemde tarlalarda sabahtan akşama kadar yevmıyelı çalışırdı.diğer baktıklarımın aılelerıde oyle.şimdi benım çocuğuma annem bakıyor babamı kardeşlerimi bırakıp.çocuğuna baktıklarım kendı evlatları gıbı sevıyor benım kızımı.benıde çok severler.bak ne olacak.canın ciğerin o senın.

Evet ben çok baktım aramızda 15 yaş kadar fark var şu an bana aşırı düşkün çok seviyor canım yansa hemen koşuyor 11 yaşında ama her konuda destek şimdi 2 ay sonra düğünüm var abla gitme diye şimdiden ağlıyor hergün ben de bazen bunalırdım hatta bir defa vurdum (hala vicdan azabı çekiyorum)ama ergenlik yaşlarımdı benim de sonuçta ama yine de başkasının bakmasındansa benim yanımdaydı...

Dedem rahatsızdı annem hastaneye giderdi devamlı ben kursa gidiyordum kucağıma alır giderdim beraber güzel eğlenceli yıllardı bence hiç unutulmuyor mesela :)

blue8 .!.:

Merhaba kk konuyu ablalardan tavsiye almak icin actım, başlıktan da anlaşılacağı gibi ablayım.3.5 yasında bi kardeşim var annem hemşire ve yazları ben bakıyorum 3 ay.Kardesimi gerçekten seviyorum ama yaramaz bir erkek çocuğu.Ben üniversite öğrencisiyim, benim yaslarımdaki insanlar eminim yazları evde bebek bakmıyorlar.Ben kardeşimi çok seviyorum, ortada kalmasını bakıcıya gitmesini istemiyorum ama bazen gerçekten çok bunalıyorum.İlerde kendi çocuğum olduğunda ona enerjim kalmayacakmıs gibi hissettiğim bile oluyor.Kardesiyle arasında bu kadar yas farkı olan, kardeşini büyüten ablalar açıkcası destek mesajlarınıza ihtiyacım var.Gercekten çocuktan bıkar mıyım? Siz bakarken neler hissediyordunuz? Şimdiden teşekkür ederim:)

Genişletmek için tıkla...

Aranızda kaç yaş var.
Benimde kardeşimle aramda biri 9 biriyle 13 yaş fark var ikisinide ben büyüttüm ben baktım. Çocukları hâlâ çok severim

Benim de kardeşimle sizinki kadar yaş farkı vardı. Annem de çalıştığı için baktık olmadığı zamanlarda. Bir de zor bir çocuktu. Şimdi büyüdü o bize yardım ediyor bakıyor kahvaltı hazırlıyor filan. Geçiyor yani zaman. Annen çalışan bir kadın inan ona o kadar büyük bir iyilik yapıyorsun ki. Evde aklı kalmıyor içi rahat şekilde gidiyor işine. Biraz fedakarlık bu yaptığın. Sen de çalışan bir anne olduğunda anlayacaksındır.