Bipolar hastaları ve Yakınları (Manik Depresifler)

A2505060015E · 22 Ağustos 2014

arkadaşlar 7 sene önce bana bu teşhisi (MANİK DEPRESİF) koymuşlardı ama ben çevremde olup bitenlerin hiç farkında değildim intihar kafamda sadece o ve senaryolar vardı algılayamıyordum okulum vardı gitmek istemiyordum evet o dönem bittiğinde niye öyle bi dönem geçirdiğimi hiç anlayamadım ancak teyzem de panik atak lityum kullanıyorbir gün detaylı şekilde anlattı yaşadıklarını onun anlattığı kadarıyla gerçekten çok ağır bi durum ve ilaç kullanılmazsa geçecek die tekrarlamayacak die birşey de yok maaaleseffffff( kendime gelince babam hastaneye kaldırılmamı istemedi çok sert bi şekilde reddetti ve ilaç tedavisi bile olmadım.2 sene sonra (eşime anlatmıştım önceden yaşadıklarımı) evlendiğim sene gene bi depresif dönem oldu atlattım ama herkes bu kadar şanslı olmayabiliyor intiharlar ölümle sonuçlanabiliyor eşim inanmadı inanmak istemedi bu derece olabildiğine hastalığımın neyse hamilelik falan derken kayınbabamı teyzemi kaybettim aynı sene içinde. bi de ilk çocuğum 4 aylıkken 2.ye hamile kaldım aldırmak istemedim ve şimdi biri 3 biri 4 yaşlarına girdiler hiç bir şekilde antideprasan lityum vb ilaçlar kullanmadım ama geçmedi de rahatsızlığım ağlama gülme sinir krizleri kavgalar tartışmalar kafamda saçma sapan hayaller kuruntular ...bazen eşimi acayip seviyorum bazen de nefret ediyorum görmek istemiyorum eve kapanıyorum. hatta boşanma aşamasına gelmiştik bir atakta evet kabul ediyorum eşimin SEVGİsi beni bu kadar süre idare etti 6.yılımıza kadar ancak çocuklarıma tahammülüm kalmadığı ve sesimi yükseltmeye başlamıştım üzülüyordum ancak yine de bağırıyordum( geceleri uyuyamıyordum eşimle de tartışmalarımız arttı ve bu ay dra gittim 4 tane test yazdı bunları yaptır beni bul dedi teslerin tarihi taaa 27 ekim ama dayanamadım başka dr gittim ve serequel xr verdi
15gün sonraya kan testi istedi bakalım hayırlısı BİR ÖLÜME ÇARE YOK ARKADAŞLAR ama çevremizdekilere zarar veriyoruz HİÇ İSTEMESEK DE bu nedenle DURUMUMUZU KABULLENİP İLAÇLARIMIZI DÜZENLİ KULLANIP sorunları sonuçlarını zararlarını en aza indirgeriz

ankesenamun · 26 Ağustos 2014

biraz uzun yazıcam ama lütfen okur musunuz?
bana da doktor bipolar teşhisi koydu bundan 4 yıl önce,ilk önce mani dönemiyle gelmiş,boşandıktan sonra başladı çünkü bu dönem.boşanmıştım ama hiç boşanmış gibi değil bi neşeli bi mutlu bi uçuk kaçık hareketler,aşırı herkese karşı cinsel istek,az uyuma ve buna rağmen dinç hissetme,hayali insanlar varlıklar üretip onlarla konuşam ve yanımda hissetme o hayali varlıkları,kafamdan uydurup inanma,kendime bile yalan söylüyodum.bazen aşırı ağlama bazne sebepsiz gülme anlık böyle geliyo gidiyo,aşırı sosyalleşme,aşırı kendine güven. sonra doktora gittim psikolojim bozuldu herhalde diye,bipolar teşhisi koydu doktor. ağır ilaçlar verdi uyutuyodu çalıştığım için çok zor oldu 4 ay kullandım bıraktım.
sonra geçen yıl bu aylarda tekrar bi uykusuzluk günde 1-2 saatlik uykuyla bütün gün çalışıyodum hatta gelince de duvar boyuyodum ama yine uyku yok uyku yok,aşırı düşünme vardı kafamda kurup inanma falan yine, beynimi kontrol edemiyodum artık,kendimi üstün yaratılmış görüyodum,yine görünmez varlıklarla iletişim halinde olduğumu düşünüp onlardan çeşitli işaretler bekliyodum ve herşeyi işaret olarak algılıyodum,aşırı derecede ibadete yönelmiştim,bütün gün durmaksızın zikir çekiyodum bi yandanda deli gibi çalışıyodum buna benzer şeyler
neyse tekrar doktora gittim ama bunların bipolardan olacağı aklıma gelmemişti sadece uyku ilacı almak için gitmiştim,doktor daha önce bi rahatsızlık geçirdinmi dedi söyledim ve hastalığın geçmemiş bipolarsın dedi yine lityum verdi bi de bi ilaç daha adını hatırlamıyorum,2 ay kullandım ve lityum beni mallaştırıyo neden düşünmeyecekmişim ve bu kadar tepkisiz kalacakmışım normallik buysa normal olmak istemiyorum diye bıraktım ilaçları bi daha da gitmedim.hasta olduğuma inanmadım inamıyorum da hala aslında ama bazen acab mı diyorum
şimdi bu aralar yine aşırı derecede kurup inanma ve alınganlık var,kurup kurup karşı tarafa anlatınca ki bunlar genelde suçlayıcı kurgular karşı tarafı acayip rahatladığımı hissediyorum bi yandan da vicdan bi yandan da yok söylediklerim doğru ben hissettim,ben bunu gördüm,onun sözüne mi inanıcam hissettiğime mi diye düşünüyorum.evet benim hissedip kurduğum karşı tarfın sözündne çok daha önemli benim için.hasta mıyım ben gerçekten bipolar mıyım,inanmıyorum buna,kişiliğim bu,belki de bozuk kişiliğim ama bipolar değilim. kafayı yiycem düşünemkten
dengesiz ve saçma yazmış olabilirim lütfen kusuruma bakmayın ve lütfen yorum yapın. teşekkür ederim.

VivaLaJuicy · 29 Ağustos 2014

ankesenamun .!.:
biraz uzun yazıcam ama lütfen okur musunuz?
bana da doktor bipolar teşhisi koydu bundan 4 yıl önce,ilk önce mani dönemiyle gelmiş,boşandıktan sonra başladı çünkü bu dönem.boşanmıştım ama hiç boşanmış gibi değil bi neşeli bi mutlu bi uçuk kaçık hareketler,aşırı herkese karşı cinsel istek,az uyuma ve buna rağmen dinç hissetme,hayali insanlar varlıklar üretip onlarla konuşam ve yanımda hissetme o hayali varlıkları,kafamdan uydurup inanma,kendime bile yalan söylüyodum.bazen aşırı ağlama bazne sebepsiz gülme anlık böyle geliyo gidiyo,aşırı sosyalleşme,aşırı kendine güven. sonra doktora gittim psikolojim bozuldu herhalde diye,bipolar teşhisi koydu doktor. ağır ilaçlar verdi uyutuyodu çalıştığım için çok zor oldu 4 ay kullandım bıraktım.
sonra geçen yıl bu aylarda tekrar bi uykusuzluk günde 1-2 saatlik uykuyla bütün gün çalışıyodum hatta gelince de duvar boyuyodum ama yine uyku yok uyku yok,aşırı düşünme vardı kafamda kurup inanma falan yine, beynimi kontrol edemiyodum artık,kendimi üstün yaratılmış görüyodum,yine görünmez varlıklarla iletişim halinde olduğumu düşünüp onlardan çeşitli işaretler bekliyodum ve herşeyi işaret olarak algılıyodum,aşırı derecede ibadete yönelmiştim,bütün gün durmaksızın zikir çekiyodum bi yandanda deli gibi çalışıyodum buna benzer şeyler
neyse tekrar doktora gittim ama bunların bipolardan olacağı aklıma gelmemişti sadece uyku ilacı almak için gitmiştim,doktor daha önce bi rahatsızlık geçirdinmi dedi söyledim ve hastalığın geçmemiş bipolarsın dedi yine lityum verdi bi de bi ilaç daha adını hatırlamıyorum,2 ay kullandım ve lityum beni mallaştırıyo neden düşünmeyecekmişim ve bu kadar tepkisiz kalacakmışım normallik buysa normal olmak istemiyorum diye bıraktım ilaçları bi daha da gitmedim.hasta olduğuma inanmadım inamıyorum da hala aslında ama bazen acab mı diyorum
şimdi bu aralar yine aşırı derecede kurup inanma ve alınganlık var,kurup kurup karşı tarafa anlatınca ki bunlar genelde suçlayıcı kurgular karşı tarafı acayip rahatladığımı hissediyorum bi yandan da vicdan bi yandan da yok söylediklerim doğru ben hissettim,ben bunu gördüm,onun sözüne mi inanıcam hissettiğime mi diye düşünüyorum.evet benim hissedip kurduğum karşı tarfın sözündne çok daha önemli benim için.hasta mıyım ben gerçekten bipolar mıyım,inanmıyorum buna,kişiliğim bu,belki de bozuk kişiliğim ama bipolar değilim. kafayı yiycem düşünemkten
dengesiz ve saçma yazmış olabilirim lütfen kusuruma bakmayın ve lütfen yorum yapın. teşekkür ederim.

Benim akrabam da bipolar. Hastaneye yatırdılar onu. Hala ara ara gidiyor sanırım. İlacını bırakınca fenalaşıyor, sonra hastaneye yatırıyorlar. :/

Doktorlar bipolarsın demişse bipolarsındır. Ama sen değil de etrafındakiler ne diyor hareketlerin için?
Mesela kendini üstün insan olarak görmen, aşırı enerjik olman falan dikkat çekiyordur neticede.
Dışarıya da yansıyordur. Sende atak olmamış galiba. Daha hafif geçiriyorsun.
Çünkü mani atağı yaşayan hastaların kendisi doktora gitmiyor. Zaten ne yaptıklarının bilincinde olmuyorlar.
Sen kendi isteğinle gitmişsin. Bilinçlisin.
İlacını bırakınca da ters tepmemiş. Yine atak yaşamamışsın.

Kendi kendine kurup inanma , alınganlık, aşırı iç sıkıntısı depresyondayken de oluyor bu arada.
Ben de yaşamıştım.

Bir de genetik geçiş çok önemli bu hastalıkta. Boşanman tetiklemiş olabilir başlangıcını elbette ama tek sebep üzüntü, stres olamaz. Ailende de vardır bipolar kesin.

A2505060015E · 19 Eylül 2014

ankesenamun .!.:
biraz uzun yazıcam ama lütfen okur musunuz?
bana da doktor bipolar teşhisi koydu bundan 4 yıl önce,ilk önce mani dönemiyle gelmiş,boşandıktan sonra başladı çünkü bu dönem.boşanmıştım ama hiç boşanmış gibi değil bi neşeli bi mutlu bi uçuk kaçık hareketler,aşırı herkese karşı cinsel istek,az uyuma ve buna rağmen dinç hissetme,hayali insanlar varlıklar üretip onlarla konuşam ve yanımda hissetme o hayali varlıkları,kafamdan uydurup inanma,kendime bile yalan söylüyodum.bazen aşırı ağlama bazne sebepsiz gülme anlık böyle geliyo gidiyo,aşırı sosyalleşme,aşırı kendine güven. sonra doktora gittim psikolojim bozuldu herhalde diye,bipolar teşhisi koydu doktor. ağır ilaçlar verdi uyutuyodu çalıştığım için çok zor oldu 4 ay kullandım bıraktım.
sonra geçen yıl bu aylarda tekrar bi uykusuzluk günde 1-2 saatlik uykuyla bütün gün çalışıyodum hatta gelince de duvar boyuyodum ama yine uyku yok uyku yok,aşırı düşünme vardı kafamda kurup inanma falan yine, beynimi kontrol edemiyodum artık,kendimi üstün yaratılmış görüyodum,yine görünmez varlıklarla iletişim halinde olduğumu düşünüp onlardan çeşitli işaretler bekliyodum ve herşeyi işaret olarak algılıyodum,aşırı derecede ibadete yönelmiştim,bütün gün durmaksızın zikir çekiyodum bi yandanda deli gibi çalışıyodum buna benzer şeyler
neyse tekrar doktora gittim ama bunların bipolardan olacağı aklıma gelmemişti sadece uyku ilacı almak için gitmiştim,doktor daha önce bi rahatsızlık geçirdinmi dedi söyledim ve hastalığın geçmemiş bipolarsın dedi yine lityum verdi bi de bi ilaç daha adını hatırlamıyorum,2 ay kullandım ve lityum beni mallaştırıyo neden düşünmeyecekmişim ve bu kadar tepkisiz kalacakmışım normallik buysa normal olmak istemiyorum diye bıraktım ilaçları bi daha da gitmedim.hasta olduğuma inanmadım inamıyorum da hala aslında ama bazen acab mı diyorum
şimdi bu aralar yine aşırı derecede kurup inanma ve alınganlık var,kurup kurup karşı tarafa anlatınca ki bunlar genelde suçlayıcı kurgular karşı tarafı acayip rahatladığımı hissediyorum bi yandan da vicdan bi yandan da yok söylediklerim doğru ben hissettim,ben bunu gördüm,onun sözüne mi inanıcam hissettiğime mi diye düşünüyorum.evet benim hissedip kurduğum karşı tarfın sözündne çok daha önemli benim için.hasta mıyım ben gerçekten bipolar mıyım,inanmıyorum buna,kişiliğim bu,belki de bozuk kişiliğim ama bipolar değilim. kafayı yiycem düşünemkten
dengesiz ve saçma yazmış olabilirim lütfen kusuruma bakmayın ve lütfen yorum yapın. teşekkür ederim.

A2505060015E · 19 Eylül 2014

arkadaşım boşanma dışında cinsel istek artışı, dini duygular,uyumamak,çok enerjik olmak,çok konuşmak... aynı durumu yaşamıştım 2 dönemi var bu rahatsızlığın mani ve depresif dönem ve bu dönemler dışında zaten normal insanlar gibidir manik depresif hastaları anlattıkların mani döneminin genel özellikleri maalesefffff( peki bu dönem bitince sürekli uyku halsizlik intihar düşüncelerin oluyo mu önemli olan bu kısım ve bu kısıma da depresif dönem deniliyor sanki hiç birşeyin anlamı yok yaşamak boş gibi gelir (inanırmısın ben konuşamıyordum bile sürekli ağlama hali) o mani döneminin tam zıttını düşün yaniiiiiii üzgünüm ama ilaçları bırakma druna güven çünkü mani mi depresif dönem mi hangisi denk gelir bilemeyeceğin için bunu kontrol altına alacak olan psikatri dr yani geçici bi durum değil üzgünüm ve buna inanmak istememen senin tercihin ancak ilerde daha kötü sonuçlar doğurması kuvvetle ihtimal haklısın mani dönemi asabiyet dışında güzel ancak depresif dönem iğrenç bi durum başka dr dene ama mutlaka git ve ilaçlarını kullan benim düşüncelerim de bunlar

A2505060015E · 19 Eylül 2014

tabi ki bir de anne baba teyze dede de oması da etkili maalesef benim ailemde de vardı

fataldanger · 25 Eylül 2014

defnesabunu:) .!.:
slm.ben manik depresifim.deneyimleri merak ediyosun..hmm..şimdi bu hastalık nadir görülen bi hastalık ve ben nerde nadir görülen hastalık var, gidip buluyorum:) bu hastalıga üniversite yılımın 2. yılında zemin hazırladım farketmeden de olsa. en basta yogun bir depresyon yasadım yani sadece hastalıgım depresyondu.iki yıl sonra ise bir mani atagı geçirdim ki allah düşmanımın basına vermesin.resmen akli dengemi kaybetmiştim, resmen bir deli gibi davranıyordum.bir kaç ay böyle delirmiş vaziyette gezdim.annem hep yanımdaydı,okul vardı ama derslere gidemiyordum her gün hastaneye gidip çare arıyorduk annemle.mani dönemimde kendimi çok üstün bir insan olarak görüyordum, yüzlerce km yürüsem yorulmam gibi geliyodu.aşırı hiperaktiftim.bir hafta uyumadıgım ve yemek yemedigim oldu.bir haftada 10 kilo verdim.dini yönden de acaip düşüncelere sahiptim.kendimi bu arada asker sanıyodum.tv izlerken mesela vj ler, dizilerdeki insanlar bana mesaj veriyomuş gibi geliyodu.her cümleden her bakıştan mesaj, gizli bir anlam çıkarıyorum.çok konusuyordum.daldan dala atlıyordum.annem bizi öldürdün diyodu ben gercekten onları öldürgümü sanıyordum.daha neler neler..hatırlamak bile istemiyorum.yemin ederim allah düşmanımın basına vermesin.manik bir dönem yaşamaktansa depresif bir dönem yaşamayı tercih ederim.ama tabi depresyon da çok kötü bir şey.aylarca yatagıma yapışık vaziyette yaşamama neden oluyor.depresyon deneyimlerimi anlatmam gerekirse aylarca yataktan çıkmamak, güneşten, gündüzden nefret etmek, gece sabaha kadar tv izleyip akşam olana kadar uyumak,dogru düzgün yememek,içmemek, yıkanmak istememek,intiharı düşünmek, intihar planları yapmak, aglamak, aglamak,aglamak..
allaha çok şükür aylardır ilaç kullanmadıgım halde psikolojik sorun yaşamıyorum.yaşadıklarım sadece moral bozuklugu oluyo, bir iki gün içinde geçiyo.ilaçlarımı hayatım boyunca kullanmam gerekiyo fakat karacigerim şimdiye kadar binlerce ilaç kullandıgım için sanırım kötü durumda.sadece acil durumlarda yani depresyona girecegimi anladıgım zamanlarda baslıyorum tedaviye.tabi doktoruma gidip durumu anlatarak..
ismini unuttum bu konu hakkında soru soran arkadasın bunları yazarken ama, hayrola, sorun nedir? deneyimlerim belki yardımcı olmuştur..kendine iyi bak..

defnesabunu, ben de manikdepresif hastasıyım. yazdıkların üzerine bir şeyler eklemek istedim. Mani dönemimde hiçbir şeyden şikayetim yoktu, kendimi bulduğuma, ideal insan olduğuma, aştığıma inanmaya başlamıştım. Bir çok sanatla ilgilenmeye başlamıştım, üretkenliğim zirvedeydi. Ben kendim şikayetçi değildim, ailem şikayetçiydi ve beni psikiyatre götürdüler. Çünkü onlara göre normal davranmıyordum. İstemeye istemeye gittim ve atak geçirdiğim söylenerek ilaç tedavisine başlatıldım. İlaçları kullandığım için çok pişmanım. Tedaviye başlayalı bir ay geçti, şuanda yaşayan bir ölü gibiyim. Mani döneminde kalmak, öylece yaşayagelmek isterdim; benim için bir sorun yoktu ki... Hayatımda ilk kez yaşama sevinci ve sevgi doluydum. Benliğimi öldürdüler. Ben böyle hissediyorum.

Bir de depresyonun mani döneminden çok daha zor olduğunu düşünüyorum. Çünkü depresyon çekilmiyor, boğuyor, ölümü düşündürüyor, mani ise yaşamı.

blackrose79 · 26 Eylül 2014

ankesenamun .!.:
biraz uzun yazıcam ama lütfen okur musunuz?
bana da doktor bipolar teşhisi koydu bundan 4 yıl önce,ilk önce mani dönemiyle gelmiş,boşandıktan sonra başladı çünkü bu dönem.boşanmıştım ama hiç boşanmış gibi değil bi neşeli bi mutlu bi uçuk kaçık hareketler,aşırı herkese karşı cinsel istek,az uyuma ve buna rağmen dinç hissetme,hayali insanlar varlıklar üretip onlarla konuşam ve yanımda hissetme o hayali varlıkları,kafamdan uydurup inanma,kendime bile yalan söylüyodum.bazen aşırı ağlama bazne sebepsiz gülme anlık böyle geliyo gidiyo,aşırı sosyalleşme,aşırı kendine güven. sonra doktora gittim psikolojim bozuldu herhalde diye,bipolar teşhisi koydu doktor. ağır ilaçlar verdi uyutuyodu çalıştığım için çok zor oldu 4 ay kullandım bıraktım.
sonra geçen yıl bu aylarda tekrar bi uykusuzluk günde 1-2 saatlik uykuyla bütün gün çalışıyodum hatta gelince de duvar boyuyodum ama yine uyku yok uyku yok,aşırı düşünme vardı kafamda kurup inanma falan yine, beynimi kontrol edemiyodum artık,kendimi üstün yaratılmış görüyodum,yine görünmez varlıklarla iletişim halinde olduğumu düşünüp onlardan çeşitli işaretler bekliyodum ve herşeyi işaret olarak algılıyodum,aşırı derecede ibadete yönelmiştim,bütün gün durmaksızın zikir çekiyodum bi yandanda deli gibi çalışıyodum buna benzer şeyler
neyse tekrar doktora gittim ama bunların bipolardan olacağı aklıma gelmemişti sadece uyku ilacı almak için gitmiştim,doktor daha önce bi rahatsızlık geçirdinmi dedi söyledim ve hastalığın geçmemiş bipolarsın dedi yine lityum verdi bi de bi ilaç daha adını hatırlamıyorum,2 ay kullandım ve lityum beni mallaştırıyo neden düşünmeyecekmişim ve bu kadar tepkisiz kalacakmışım normallik buysa normal olmak istemiyorum diye bıraktım ilaçları bi daha da gitmedim.hasta olduğuma inanmadım inamıyorum da hala aslında ama bazen acab mı diyorum
şimdi bu aralar yine aşırı derecede kurup inanma ve alınganlık var,kurup kurup karşı tarafa anlatınca ki bunlar genelde suçlayıcı kurgular karşı tarafı acayip rahatladığımı hissediyorum bi yandan da vicdan bi yandan da yok söylediklerim doğru ben hissettim,ben bunu gördüm,onun sözüne mi inanıcam hissettiğime mi diye düşünüyorum.evet benim hissedip kurduğum karşı tarfın sözündne çok daha önemli benim için.hasta mıyım ben gerçekten bipolar mıyım,inanmıyorum buna,kişiliğim bu,belki de bozuk kişiliğim ama bipolar değilim. kafayı yiycem düşünemkten
dengesiz ve saçma yazmış olabilirim lütfen kusuruma bakmayın ve lütfen yorum yapın. teşekkür ederim.

geçmiş zamanın birinde bipolar bozukluğu olan bir hanımefendiyle tanışmıştım. ilaçlar bir yana hayatında üstünü örttüğü aksaklıklarla yüzleşince ve psikolog yardımı olunca epey toparlamıştı. Geçmiş olsun dileklerimle

berlinberlin · 12 Ekim 2014

ankesenamun .!.:
biraz uzun yazıcam ama lütfen okur musunuz?
bana da doktor bipolar teşhisi koydu bundan 4 yıl önce,ilk önce mani dönemiyle gelmiş,boşandıktan sonra başladı çünkü bu dönem.boşanmıştım ama hiç boşanmış gibi değil bi neşeli bi mutlu bi uçuk kaçık hareketler,aşırı herkese karşı cinsel istek,az uyuma ve buna rağmen dinç hissetme,hayali insanlar varlıklar üretip onlarla konuşam ve yanımda hissetme o hayali varlıkları,kafamdan uydurup inanma,kendime bile yalan söylüyodum.bazen aşırı ağlama bazne sebepsiz gülme anlık böyle geliyo gidiyo,aşırı sosyalleşme,aşırı kendine güven. sonra doktora gittim psikolojim bozuldu herhalde diye,bipolar teşhisi koydu doktor. ağır ilaçlar verdi uyutuyodu çalıştığım için çok zor oldu 4 ay kullandım bıraktım.
sonra geçen yıl bu aylarda tekrar bi uykusuzluk günde 1-2 saatlik uykuyla bütün gün çalışıyodum hatta gelince de duvar boyuyodum ama yine uyku yok uyku yok,aşırı düşünme vardı kafamda kurup inanma falan yine, beynimi kontrol edemiyodum artık,kendimi üstün yaratılmış görüyodum,yine görünmez varlıklarla iletişim halinde olduğumu düşünüp onlardan çeşitli işaretler bekliyodum ve herşeyi işaret olarak algılıyodum,aşırı derecede ibadete yönelmiştim,bütün gün durmaksızın zikir çekiyodum bi yandanda deli gibi çalışıyodum buna benzer şeyler
neyse tekrar doktora gittim ama bunların bipolardan olacağı aklıma gelmemişti sadece uyku ilacı almak için gitmiştim,doktor daha önce bi rahatsızlık geçirdinmi dedi söyledim ve hastalığın geçmemiş bipolarsın dedi yine lityum verdi bi de bi ilaç daha adını hatırlamıyorum,2 ay kullandım ve lityum beni mallaştırıyo neden düşünmeyecekmişim ve bu kadar tepkisiz kalacakmışım normallik buysa normal olmak istemiyorum diye bıraktım ilaçları bi daha da gitmedim.hasta olduğuma inanmadım inamıyorum da hala aslında ama bazen acab mı diyorum
şimdi bu aralar yine aşırı derecede kurup inanma ve alınganlık var,kurup kurup karşı tarafa anlatınca ki bunlar genelde suçlayıcı kurgular karşı tarafı acayip rahatladığımı hissediyorum bi yandan da vicdan bi yandan da yok söylediklerim doğru ben hissettim,ben bunu gördüm,onun sözüne mi inanıcam hissettiğime mi diye düşünüyorum.evet benim hissedip kurduğum karşı tarfın sözündne çok daha önemli benim için.hasta mıyım ben gerçekten bipolar mıyım,inanmıyorum buna,kişiliğim bu,belki de bozuk kişiliğim ama bipolar değilim. kafayı yiycem düşünemkten
dengesiz ve saçma yazmış olabilirim lütfen kusuruma bakmayın ve lütfen yorum yapın. teşekkür ederim.

Hastaligini kabullenmemen, sana oyun yapildigini dusunmen, kimseye guvenmemen cok ama cok dogal canim. Allah seni bununla imtihan ediyor. Ilaclarini bi omur kullanman gerekiyor. Bak yan etkileri falan umursamadan bi kac ay kullan, sonrasinda yasam kalitenin yukseldigini goreceksin.

berlinberlin · 12 Ekim 2014

fataldanger .!.:
defnesabunu, ben de manikdepresif hastasıyım. yazdıkların üzerine bir şeyler eklemek istedim. Mani dönemimde hiçbir şeyden şikayetim yoktu, kendimi bulduğuma, ideal insan olduğuma, aştığıma inanmaya başlamıştım. Bir çok sanatla ilgilenmeye başlamıştım, üretkenliğim zirvedeydi. Ben kendim şikayetçi değildim, ailem şikayetçiydi ve beni psikiyatre götürdüler. Çünkü onlara göre normal davranmıyordum. İstemeye istemeye gittim ve atak geçirdiğim söylenerek ilaç tedavisine başlatıldım. İlaçları kullandığım için çok pişmanım. Tedaviye başlayalı bir ay geçti, şuanda yaşayan bir ölü gibiyim. Mani döneminde kalmak, öylece yaşayagelmek isterdim; benim için bir sorun yoktu ki... Hayatımda ilk kez yaşama sevinci ve sevgi doluydum. Benliğimi öldürdüler. Ben böyle hissediyorum.

Bir de depresyonun mani döneminden çok daha zor olduğunu düşünüyorum. Çünkü depresyon çekilmiyor, boğuyor, ölümü düşündürüyor, mani ise yaşamı.

Evet ama her mani bir depresyon donemi tarafindan izlenir. Her mani doneminin ardinda bi depresyon donemi vardir. Ve inanin ilacsiz donemde cok daha agir olur. Evet ilk donemde olu gibi oluyor insan ama bi kac ay sonra alisacaksiniz ve neseli bi insan haline geleceksiniz.

berlinberlin · 12 Ekim 2014

hanxixmsultan .!.:
kızlar cevap yazdığınız için tşkler.
benim eşim rahatsız.bizde 2 yıl önce tanıştık bu hastalıkla.
ilk önce depresyonla başladı aynı senin gibi 3-4 ay sonra mani atağı geldi. benim eşimde bu dönemde iş konusunda taşkınlıklar yapıyodu bide illa birilerine yardım yapıcam diyodu tabi zamanla daha da ağırlaşıyo.neyse atağı atlattıktan sonra 6 ay falan ilaç kullandık ve büyük bir hata yaparak tedaviyi ve ilaçları kestik.
ve mani daha da ağır bir şekilde geri geldi.bu sefer hastaneye yatırdık.çok şükürki geçti şimdi ilaçlarımızı hiç aksatmıyoruz.daha iyi inşallah bi daha atak yaşamaz.
bizimde o zamanlar çok canımız yandı ama şimdi o günlerden espri çıkararak utanmasını önlemeye çalışıyoruz.
çok zor bi hastalık Allah hepimizin yardımcısı olsun sana da geçmiş olsun canım.
aslında başlığı bipolar bozukluk tanısı konan varmı diye açmıştım ama pek cevap yazılmadı.

Ilaclarin bi omur kullanilmasi gerek canim, cunku bu iyilesen degil yatisabilen bi hastalik maalesef, Allah yardimcin olsun, cok zor.

berlinberlin · 12 Ekim 2014

serin7979 .!.:
bu hastalık genetik mi? bir bilginiz var mı ??

Evet genetik. %30 galiba annende varsa sende olma ihtimali. Ama tetikleyici bi unsur gerekir. Yani genlerimizde belki kansere yatkinligimiz vardir ama kanser olmadan da hayatimizi surdurebiliriz.

berlinberlin · 12 Ekim 2014

Yat

MXUXGE28 .!.:
Bende manık depresıfım ancak Öyle ılerledıkı dr um hastaneye yatmamı ıstıyor ama ben yatmıyorum lÜtfen bana yardım edın

Yat canim benim yat, hem tatile cikmis gibi olacaksin bak bi on gun on bes gun. Kafani dinleyeceksin, soz.

fataldanger · 12 Ekim 2014

berlinberlin .!.:
Evet ama her mani bir depresyon donemi tarafindan izlenir. Her mani doneminin ardinda bi depresyon donemi vardir. Ve inanin ilacsiz donemde cok daha agir olur. Evet ilk donemde olu gibi oluyor insan ama bi kac ay sonra alisacaksiniz ve neseli bi insan haline geleceksiniz.

Öyle mi dersiniz? İlaçları kullanmaya devam edeyim mi yani?

berlinberlin · 12 Ekim 2014

fataldanger .!.:
Öyle mi dersiniz? İlaçları kullanmaya devam edeyim mi yani?

Bana guven. Doktoruna guven. Insan bu rahatsizlikta ic goru denen o hissi kaybediyor maalesef. Once doktoruna git tekrar. Kafana gore asla ilaca baslama. Doktorun soylesin sana. Ve ne diyorsa yap. Bana bi sikintin derdin olursa ozelden de yazabilirsin. Bipolar bozukluk konusunda sana gozum kapali yardim edebilirim, etmek de isterim. Ama isin ilac boyutunu dozunu doktorun ayarlar. Isin psikolojik boyutunda destek olurum zevkle. Ama erteleme. Inan bana yasam kaliten yukselecek.

83PINAR · 29 Ekim 2014

...ziyaret ederseniz memnun oluruz.

ARYA2015 · 30 Ekim 2014

arkadaşlar konu dikkatimi çekti annem çok fazla konuşuyor aynı şeyleri tekrarkıyor anne tekrarlıyorsun dediğimizde yinede anlatana kadar susmuyor bazen kendi kendine konuşuyor ruh hali çok değişken hayatından ağır tranvalar var onlar yüzünde mi oldu.

huzunguz · 30 Ekim 2014

Geçmiş olsn arkadaşlar.ailecek köta günler yasadık uzun yıllar.hepimizin durumu farklı bozuk. Annem kendine hiiç güvenmiyo çok korkuyo herseyden.abim öfke kontrolu yok bi pamuk gibi bi dehset biri oluyo duruma göre.kardesim gece uyumuyo gündüz kalkmıyo heryeyi kendi biliyo sanıyor çok ukala ve kesinlikle bildiğinden şaşmıyor. Bense yıllarca kanabasanla mücadele ettim.bazen durduk yere dünya başğma yıkılıyo niç bi şey gözümde kalmıyo yatmak uyumak istiyorum yasamak ölmek varlık ağır geliyor.iyi bi şeyler duymak şevkat ihtiyacı hissediyorum.atarax şurup var o biraz rahatlatıyo.
5 6keredir oluyo nE bilmiyorum ama atak gibi gelmesinden korkuyorum...

huzunguz · 30 Ekim 2014

lacivertdry .!.:
arkadaşlar konu dikkatimi çekti annem çok fazla konuşuyor aynı şeyleri tekrarkıyor anne tekrarlıyorsun dediğimizde yinede anlatana kadar susmuyor bazen kendi kendine konuşuyor ruh hali çok değişken hayatından ağır tranvalar var onlar yüzünde mi oldu.

Olablr benimkide öyle.

hiLmiyE_2 · 31 Ekim 2014

ben bipolar bozukluk hastasıyım 2005ten bu yana ilaç tedavisi tam hız devam ediyor

Bipolar hastaları ve Yakınları (Manik Depresifler)

Aktif Üye

Aktif Üye

KIZIM❤️

Aktif Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Nirvana

içim ürperiyor! ya evde yoksammm

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Nirvana

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

allahım sen büyüksün

kalkmayı değil düşmemeyi öğretecektin...

kalkmayı değil düşmemeyi öğretecektin...

Guru

Benzer Konular