merhaba eşimde tanımadığı bi kişiyi deccale benzetti çok kötü baktı dövecek sandım ...bende tek başıma savaştım ailesi üst kattaydı ama çok ilgili insanlar değildi... son 3 senedir çocuğum gibi baktım hastalandı çorbasını ağzına tuttum ..hocalarada gittik doktorlarada ittik olmuyor artık ben yoruldum ..kızımı ayrı idare et kocamı ayrı idare et çevredekileri ayrı idare et bunaldım ..eşim hastayken hiç çalışmaz ..ama hasta değilkende çalışmaz zaten düzenli işi yok 2 gün çalışıyor onada benim zoruml gidiyor ...annenizde okb babanızın hastalığından sonramı oldu....benim korkum kızıma bişey yaparmı diye gece kalkıyorum eşim kızımın başında onu okuyor yada beni okuyor illaki gecenin 3 ünde bende korkuyorum tepemde ne yapıyor diye...kızım benden ayrı durmaz zaten eşim atak zamanı çocuğun üstüne çok düşüyor etrafından ayrılmıyor şeytanları uzaklaştırcam diye çocuk bunalıyor artık ...eşim son 2 senedir kendini yatağa verdi bizle ilgi alaka kalmadı sadece uyudu 3 gün hiç kalkmadan uyuduğı bile oldu.. devamlı evde sosyal hayat yok ...eşimi atak zamanında kontrol edemiyorum artık siz babanızı nasıl idare ediyorsunuz ...babanız kaç yaşında hastalandı...
Ben olsam ben de korkardım. Gece kalkıp ne yapar belli olmaz gerçekten. Çünkü kendilerinde olmuyorlar. Allah esirgesin. Uzak dur gerçekten hastayken. Normalde atak gelince az uyur babam. Babam çok para harcamaya başlıyor. Bişey söyleyince hemen parlıyor. En son araba aldı. Sonra gezmeye verir kendini evde zor tutarız. Çoğunlukla hasta olduğunu kabul etmediği içinhastaneye yatırmak için oyun oynadık ona. Hastanedeki güvenlikle anlaştık yaka paça yatırdık hep. Çok acı gerçekten ama onun iyiliği için. Annem babamdan sonra oldu. Kardeşimde öyle. Babam galiba 25-26 yaşlarında ilk olmuş.
EŞİM 20 YAŞINDA hastalanmış şimdi 31 yaşında .son atağında doktor gerçeklikten tamamen kopmuş dedi...eşimde az uyur sıkıntılı huzursuz olur para harcar ama aşırı değil biz daha çok dine yönelince anlıyoryz birden ben kuran okuyum yada namaz kılıp duatı çok ederse camilye gitmek isterse ozaman atak geliyor demektir sonra zaten hemen ilerliyor ilaçlarla da kontrol altına alınmıyor ....eşimde iddalaşmaya başlar nedersen itiraz eder zaten hasta olduğunu hiç kabul etmez ...gezmez devamlı evde ama hareketli olur konuşmaları saçma sapan ...mesela ben öldüm senin yanında ölü biri var yanında yatıyorum der ...bizde kandırp götürüyoruz hep ...aniden atak geçirdiği bile oluyor 1 saat sonra normale dönüyor ...kaç defa sereguel verip engelledim ...yani bu hastalık yaş ilerledikçe azalmıyormu sen kaç yaşındasın
Valla azaldığını görmedim hiç. Sadece 1 keresinde 10 sene hiç hastalanmadı babam. Bu hastalıktan kurtuluş yok ne yazık ki. Tek çare ilaçları düzenli almak ve en ufak bir şey sezdiğimizde doktora götürmek. Nihayetinde onlarda isteyerek bu duruma gelmiyorlar. Ben 30 yaşındayım.
maaşallah 10 sene nasıl atak geçirmedi eşim 1 sene boyunca hiç normale dönemedi depresyondan çıktı hipomani geçirdi ondan çıktı depresyona girdi yeniden manik atak geçirdi 10 gün iyiyse 10 gün kötüydü ...bizde en ufak değişiklikte hemen doktoruyla görüşürdük son atağında şehir dışındaydık ilaçlarını yükselti doktor 2 katına çıkardı ama yine engelleyemedik gelince 15 gün sonra hastaneye yattı ..eşim şehir dışına çıkınca hemen hastalanıyor babanızda böyle bi durum varmı ....bide denize girince hastalık belirtileri ortaya çıkıyor
Babanız düzenli tedavi görmesine rağmen hastalanıyor mu veyaa duygu durumu ne sıklıkla değişiyor atak geçirmese bile etkileri oluyor sanki illa ki bu hastalıkta?
iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi
İlaçlarını düzenli kullandığı için galiba bilemiyorum ki. Sizin epey ağırmış yaa. Şehir dışına çıkmak ya da deniz etkiliyor mu bilmiyorum ama hayatında yaptığı değişiklikler çok etkiliyor. Mesela ben evlendim evden ayrıldım hastalandı. Çalışmıyordu çalışmaya başladı değişik ortam olunca hastalandı. Fazla değişikliğe gelemiyorlar. Ani sevinç veya aşırı üzüntü tetikliyor hastalığı. Birde genetik olabilir. Babannemde mani çünkü.
eşimde birisi ölünce etkilenir dedesi ölünce atak geçirdi 2 sene sonra babaannesi ölüm döşegine düşünce atak geçirdi yakında olsun uzakta olsun birisi ölünce söylemeyiz 1 hafta sonra duyarsa o kadar etkilenmez ...eşimde işe başlasın heyecan yapar değişiklerde etkiliyor...eşim topluma çok giremez girince hemen şüpheci sıkıntılı kızarır oflamaya başlar hemen eve geliriz düzelir ..eşimin ailesinde hasta yok eşim korkuyla olmuş ...babanız kaç defa yattı hastaneye ...çok soruyorum ama eğerki devam edersem nelerle karşılaşacağımı bilim ona göre karar verim
selam arkadaslar...ben siteden henuz yeniyim..ve acıkcası bi polar bozukluk tanısı icin uye oldum diyebilirim...sizlerden biraz daha vahim bir farkım var sanırım..benim esimde manik depresif ama sorun bu da diil,cunku 5yasımda ki kızıma da 2senedir bu teshis yakıstırılıyodu..buyumesi beklendi,emin olmak istemedi dr lar( ki cok dr degistirdik) ama suan cok acık...ve mecburen bu yasında ciddi ilaclara basladık...bu ozellikle yetiskin rahatsızlıgı oldugundan, cocuklarda gorulmesi olagan diil...arastırmalara gore dunyada 5 yasında sadece amerikalı 1kız cocuguna bu teshis resmen konmus..ancak 2. sanssız cocuk benim kızım maalesef...anne baba olarak cok cırpınıyor, bilincli olmak adına 2 senedir surekli okuyor arastırıyoruz....cunku kızımın kullandıgı ilaclar degistirme bile yapıldıgı halde hic tesir etmiyor..bu durumda toplum icinde ciddi sorunlar yasıyoruz ve gelisimimiz de cok geride..egitimimizde gecikmeden deva arıyoruz...fikir yorum ve onerilerinize acıgım...simdiden tesekkurler..
Sora sora öğreniyoruz birşeyleri. Babam tam tersi toplum içinde çok mutlu olur. Normal hayatında çok sevilen sayılan çevresi olan bir insan. Babam 5-6 kere yattı. 2 sinde şok tedavisi verildi. Zaten genelde küçükken olan olaylar neticesinde olurmuş bu hastalık. Dedemden çok korkarmış babam.
yok çalışmıyorum.3.5 ay önce annemi kaybettim.doktorun kestiği bir ilacım vardı tekrar başlandı.ciddi bir atak geçirmedim ama korktum hastalanmaktan.şimdi yalnız mutsuz caresiz hissediyorum kendimi ne enerjim var ne istedim boşluktayım.kardeşlerim ve nişanlım destek oluyor ama ben çok mücadele ediyorum kendimle.BU HATALIĞIN BENİ ELE GEÇİRMESİNE İZİN VEREMEM TEKRAR.annemi çok özledim.evleneceğim hiç isteğim ve heyecanımda yok.İşte bir hasta depresif atakğa bu adamlarla gidiyor.
sağol çok teşekkürler.sanırım tek avantajımda hastalığımı tüm detaylarını biliyorum iyice bilinçlendim.depresyona doğru anlıyorum hipomanide kendini hissettiriyor ama mani ataklarının farkına varmaz hasta.etrafı anlar.ilaç ilaç ilaç.öyle kendi kendine kesmek azaltmak bi bırakıp bi başlamak asla yapılmaması gerekenler.bende bıktım hergün ilaç içmekten ama el mahkum.zaten en az 2 ilaç içiyorsun bu hastalıkta.her doktora gittiğimde sorarım daha ne kadar içeceğim diye cevap ise :içeceksin sen bipolarsın.belkide ömür boyu içilecek.doktorda önemli.hastaya defalarca anlatılmalı belkide hastalığı ciddiyeti ilaçlarını içmesi gerektiği.Allah bir sürü dert vermiş bizede bu hastalığı çareside belli.
seninde durumun zor.belki seninde bi doktora gitmen gerek yaşadıkların psikolojini bozmuştur.
kendilerine gelince ilacı bırakıyorlar sanki zehir.ne var 2-3 tane hap at ağzına gitsin.doğru şeker tansiyon hastası olsa ne yapacaktı.kendilerine geldiklerinde normal herşey nedenki hastalığı kabul etmiyorlar acaba.sanada üzüldüm ya seninde rahata huzura ihtiyacın var bide çocuğun var.
artık birazda kendini düşün.sende iyi olmassan çocukta etkilenir.zaten babasından etkileniyordur.