- 4 Eylül 2009
- 17
- 0
-
- Konu Sahibi hanxixmsultan
- #301
Merhaba arkadaşlar,
Ben 25 yaşındayım ve 7-8 yıldır bu hastalıktan muzdaripmişim. -mişim diyorum çünkü henüz Haziran ayında teşhis konulabildi. 17 yaşımdan beri 2 yıl aralarla hayatımı çok kötü yönde etkileyen depresyonlarla uğraşıyordum, taşkınlık yani mani dönemlerimde ise iyileştiğimi sanarak doktora gitme ihtiyacı duymuyordum. Çünkü küçüklüğümden beri cıvıl cıvıl bir kişiliğim vardı. Doktorumun karşısına hep depresif olduğum zamanlarda çıktığımdan şimdiye kadar nedenini bulamamıştık. Çok iyi bir doktorum var ve onun sayesinde teşhisimizi koyduk,şimdi 8 senedir ilk defa bu kadar huzurlu ve mutlu nefes aldığımı hissediyorum. Bence en önemli şey doktor kontrollerini aksatmadan ilaç kullanmak ve bu hastalıkla yaşamayı öğrenmek. Şu anda depresyon ilaçlarımı kullanıyorum, artık dozları azalttık depresyonun d'si kalmadı =) ve bu hafta koruyucu ilacımı kullanacağım lityuma alternatif olarak. İleride gebelikte de kullanılabilen bir ilaç tavsiye etti doktorum ve ben bu işe çok sevindim. Çünkü hamilelik de zorlu bir süreç ve tekrar eskiye dönmek istemiyorum keyif almak varken hamilelik sürecinden. Eğer Aydın ili yakınlarında yaşıyorsanız doktor konusunda size yardımcı olmaya çalışırım seve seve. Hepinize keyifli,sağlıklı günler diliyorum.
merhaba canım. yazdıklarını okuyunca içim umutlandı gerçekten. çok geçmiş olsun diyorum sana öncelikle. Rabbim yaşatmasın bi daha. aydın da yaşıyorsun galiba. benimde annem aydınlı. dr un özel mi? birde ne ne zaman teşhis kondu ve ne kadar ilaç kullandın? bu dr unu bulmadan önce de yani bu 8 yıl içinde ilaç kullandın mı? ben anksiyete ve depresyon hastasıyım. eski halimi istiyorum hayal gibi geliyor. sanki o günler rüyaydı. ben uyandım. hala etkisinden kurtulamadım bu rüyanın. ilaç kullanıyorum idare eder oluyorum. ama içmediğimde yine korkular sıkıntıılar basıyor. anlatmama gerek yoktur heralde çok acı verici şeyler yaşıyorum ilaç almadığımda. demekki bu ilaç beni sadece uyuşturuyor tedavi etmiyor iyileşmek istiyorum. ilaç alıdığım halde eski ben olamıyorum rabbim cümlemizin yardımcısı olsun
bu hastalık genetik mi? bir bilginiz var mı ??
Çook sağol. Ben İzmir'de yaşıyorum ama aslında Aydınlıyım canım. 8 yıl içinde hep depresyon ilaçları içtim çünkü hastalığımı tam olarak teşhis edememişiz; hep çökkün dönemlerimde doktora gittim çünkü.Mani döneminde iyileştim zannediyordum, süper hissettiğim için. Umutlan tabi, eski günlere dönmek hatta daha da iyi hissetmek imkansız değil. İnanmana bile gerek yok, kendini zorlama. Hissettiğin gibi davran ama doktor ve ilacı kesme.Teşhis Haziran'da kondu, Aydınlı doktor özel muayaneye sahip evet. Ama şiddetle tavsiye ederim gitmek istersen. Aminn, Allaha çok şükür ki her derdin dermanını da vermiş. Bir tek ölüme çare yok bu hayatta, için içini yemesin. İyi olacaksın.
gül tabi canım bende gülüyorum seninkilere.ben şöyle bir çocuğa aşıktım o da bana,bu iş uzun hikaye biz bir araya geldik,ayrı şehirlerdeydik çünkü çok pis şeyler oldu.ben istanbula döndüm 10 gün sonra ilk atağımı geçirdim.en kötüsü işte ona gecenin bir yarısı "uyan uyan senin spermlerinle yeni bir din doğacak " mesajımdı.ha birde böyle her gün ona bir parça ismi mail atıyordum çünkü o parçalardaki insanların aslında benim seçtiğim insanlar parçalarında ona gönderilen mesajlar olduğunu düşünüyordum.ya yanlız bazen çook ilginç tesadüfler oluyordu hani o kadar cuk oturanlar vardıki.mesela eve gitmek istemiyordum aile ölüm fermanımı verdi diye.aynı anda annem tvde bir psikoloğun önerdiği bir kitabı duymuş(ama benim 2.atağın başladığından haberleri yoktu)herneyse kardeşim telefonuma 2 mesaj bırakmış,sonrada annem aramış kaç kere bende aradım noldu diye annem bana "giderken bana birşeyler söyle "kitabını al dedi.kitap ölümle alakalıymış falan anlatıyo böyle konusunu.ama sen bendeki psikolojiyi düşünsene ben korkudan eve gidemiyorum açmışlar benden ölümle alakalı kitap istiyorlar.
yada elimdeki bir kitabı bir açıyorum tak öyle bir cümleki ya sana anlatamam.yani sonradan düşündüğümde evet bazıları hasta olduğum içindi ama bazılarına hala anlam veremiyorum.
eşime gelince.şimdi ben eşimle yurtdışında tanıştım.o faslı.biz arkadaştık önce(1-2 hafta kadar )o zaman söylemiştim.aslına bakarsan ben asla onunla ilişkiye başlamayı düşünmediğim için böyle rahat rahat anlattım.o da ama çok normal gözüküyorsun dedi.ee tabi 4 ilaca iyi olurum.herneyse ya onun psikolojiye bakış açısı çok farklı.ona göre biz büyütüyoruz.hani babam biraz rahatsızlansa işte alsanız şöyle mesela fasa getirseniz havası değişse iyileşir diyor.sanki lityum yemeden iyileşirmiş gibi.yani bir ara ilaçları kullanma dedi.çünkü her haltı ilaca bağlıyordum.kilo aldım ilaçtan ,yemeğe hakim olamıyorum ilaçtan vs vs.o da bunlara gıcık olmaya başladı.sonuç olarak son durum o bu hastalığın içeriğini hala kavramış değil.ona göre mutlu olursan hasta olmazsın gibi.atakta yaptıklarımı anlatıp anlatıp durmak istemiyorum ona.şimdi ilaçlara falanda taktığı ettiği yok sadece hamilelik düşünüyorum bir süre sonra ilaçları ne zaman kesiceksin sor doktora diyor.yinede ben eşimde böyle birşey olsa internette yapmadığım araştırma kalmazdı.ama bana bir gün birşey söylediki çok doğru bir yaklaşımdı.bende senin karşına geçip "vah vah hastasın ay yok ilaç kullanıyorsun" desem dahamı iyi olur dedi.çok doğru ben zaten kafaya yeterince takıyorum,birde o takıyormuş gibi davransa iice takarım.yani sallamıyor gibi davranması en iyisi sanırım.27 yaşında olupta doğru düzgün ilişki yaşayamamış olmak kayıp değil.ben geçmişime baktığımda keşke eşimi daha önce tanısaydımda önceki salaklarla uğraşmasaydım diyorum.zaten yeterince gereksiz anılar biriktirdik bir sonrakiler güzel olsun bari.bak ben 32 yaşımda adam gibi bir ilişkiyi buldum.kaldıki 7 senelik bir ilşkim vardı evlilik öncesi bitirdim.ama sonra bir aşık oldum.5 sene ağladım ardından.hastalığım ve o üzüntü çok ağır gelmişti bana.artık tam "yeter ya yeter" havasındayken düzeldi herşey.bu arada seninle karşılaştığıma inanki çok sevindim kimse bizim bu saçma hikayeleri anlayamaz:)
daha eski gönderilerinizi de okudum yok delilik yok ilaç kullanmıyorum ya siz kendinizi ne zannediyorsunuz doktor musunuz acaba? 3 dil biliyor olmak bişey ifade etmiyor.. size söyledim dimi çok yakınlarım doktor benim.. başka tedaviler olsa ilaç kullanılmasa falan bana uygularlar.. deli olsak daha farklı bir hayatımız olurdu falan filan.. marjinallik adına yaptığınız saçma sapan bir sürü benzetme bir sürü akıl verme çabası.. bence bu konuda yeterince bilgili değilsiniz.. ben doktorlarlar bizzat konuştum derme dediğiniz beğenmediğiniz kaynakları defalarca araştırdım sizin gibi akıllar vermiyor insanların bulundukları çevrelerde kendilerini kötü hissetmelerine neden olmuyorum.. bipolar insanlardan uzak durun ne demektir ya kendinizi tehlikeli bulabilirsiniz ama başkalarının hastalıklarını bilmeden burda atıp tutmak saçma.. daha önceki yazdıklarınızı da okumaz olaydım ya ne onlar öyle.. 2-3 tanesinden sonra anladım ki sözüne güvenilecek bilgi sahibi değilsiniz.. ayrıca dediğim gibi sizinle uğraşmak gibi bi derim yok: YANLIŞ BİLGİLERİNİZİ DÜZELTİYORUM.. bence daha fazla insanların kafalarını bulandırmayın sadece... farkındayım hakaret etmekten zevk alır bir hale geldiniz fakat tekrar rica ediyorum kendi yöntemlerinizi paylaşmayın insanların hayatını zehire çevirirsiniz ve bunun vebali altında ezilmesini kimsenin istemem... ne sizin ne başkasının.. onu geçtim burdaki hastaların yanlış bilgilenmesi hasta yakınlarının olayı sizin pencerenizden görmesi çok fazlaca tehlikeli.. saçma sapan akıllar fikirler falan!!!biraz biliyor olsanız daha temkinli olabilecek şekilde yazardınız...
bana yaptığınız hakareti inanın umursamıyorum.. aslında da ne demek istediğimin gayet farkında olduğunuzu ve yiğitliğe toz kondurmamak adına yaptığınızı düşündürdünüz bende.. ya da böyle olmasını sizin adınıza diliyorum..
bence bu kadar yüklenmeyelim arkada, belki manik dönemdedir...belki başka bi rahatsızlığı vardır, belkide gerçekten haklıdır...ben okumadım yazdıklarını ama nedeni bilmeden davranışı yargılamama taraftarıyım
envini de cevap verir belki ama ben de cevap vermek istedim.. şöyle oluyor: yaptıklarımızı düşündüklerimizi gerçek zannediyoruz..ve çok garip senaryolarımız oluyor onlara da inanıyoruz.. değiştirmeye çalışmak da yersiz.. hastanede doktorlar kesinlikle yaptıkların yanlış demiyorlar.. belki saldırabiliriz diye korkuyorlardır, bunu hiç kimseye sormadım... ama bana inanmayana ben düşman oluyorum şahsen o dönem..bizim saçma hikayelerimizi anlamazlar diyosun ya..ben şunu merak ediyorum..bu saçma davranışlar tamamen bilinç dışı mı yapılıyor..yani o davranışları yaprken normal hissediyosun, ama maniden çıktıktan sonra hatırlayınca mı tuhaf geliyor...
yani evrensel ahlak kuralları, iyi insan motifleri, toplumsal baskı hiç aklınızdan geçmiyor mu..? bir bilinçsizlik hali mi oluyor...tam olarak anlatırsanız bu saçma davranışları yaparken ne hissettiğinizi ve ne hissetmediğinizi çok sevinirim...
benim de bir yakınım manik depresif..ama hastalığı kabul etmediği için ve bu konuyu benim bilmediğimi düşündüğü için onunla konuşamıyorum...
biz kapatmıştık o konuyu.. ben özür dilemiştim açmaya gerek yok....
envini de cevap verir belki ama ben de cevap vermek istedim.. şöyle oluyor: yaptıklarımızı düşündüklerimizi gerçek zannediyoruz..ve çok garip senaryolarımız oluyor onlara da inanıyoruz.. değiştirmeye çalışmak da yersiz.. hastanede doktorlar kesinlikle yaptıkların yanlış demiyorlar.. belki saldırabiliriz diye korkuyorlardır, bunu hiç kimseye sormadım... ama bana inanmayana ben düşman oluyorum şahsen o dönem..
doktorla görüşmesi lazım maniye giren hastanın bence.. ilaç düzeltiyo zaten insanı..
envini de cevap verir belki ama ben de cevap vermek istedim.. şöyle oluyor: yaptıklarımızı düşündüklerimizi gerçek zannediyoruz..ve çok garip senaryolarımız oluyor onlara da inanıyoruz.. değiştirmeye çalışmak da yersiz.. hastanede doktorlar kesinlikle yaptıkların yanlış demiyorlar.. belki saldırabiliriz diye korkuyorlardır, bunu hiç kimseye sormadım... ama bana inanmayana ben düşman oluyorum şahsen o dönem..
doktorla görüşmesi lazım maniye giren hastanın bence.. ilaç düzeltiyo zaten insanı..
yakın bir tanıdığımın problemini danışmak istiyorum.şubat ayından itibaren kriz geçiriyor ve haftada 2-3 kez bu ataklar oluyor.Depresyon diyor doktorlar ama aşırı alışveriş etme isteği var.en ufak bir sinir anında kriz geçiriyor.avazı çıktığı kadar bağırıyor dil altı hapını alınca sakinliyor.Ailesinin yapmadığı kalmadı hocalara gittiler,emar çektiler hiçbir şey çıkmadı.Tamamen psikolojik dediler.o kadar dengesiz davranıyor ki.Şimdi kocasına taktı.nereye gitse onu da yanında istiyor.çok zor bir durum.sürekli uyuyor pelte gibi.bu rahatsızlık ne olabilir sizce ailesi çok zor durumda.
burdan birinin tanı koyması çok yanlış olur, hiç birimiiz o eğitimi almadık sonuçta..yakın bir tanıdığımın problemini danışmak istiyorum.şubat ayından itibaren kriz geçiriyor ve haftada 2-3 kez bu ataklar oluyor.Depresyon diyor doktorlar ama aşırı alışveriş etme isteği var.en ufak bir sinir anında kriz geçiriyor.avazı çıktığı kadar bağırıyor dil altı hapını alınca sakinliyor.Ailesinin yapmadığı kalmadı hocalara gittiler,emar çektiler hiçbir şey çıkmadı.Tamamen psikolojik dediler.o kadar dengesiz davranıyor ki.Şimdi kocasına taktı.nereye gitse onu da yanında istiyor.çok zor bir durum.sürekli uyuyor pelte gibi.bu rahatsızlık ne olabilir sizce ailesi çok zor durumda.
peki normalde sende olmayan bir özellik bu dönemde orataya çıkabiiliyo mu...
mesela hiç yalan söylemeyen birisin ama manik dönemde çok yalan söyleyebilirsin, ya da çok ince düşünceli kibar birisin ama manik dönemde çok kaba olabilirsin gibi bişey söz konusu mu..? yoksa sadecekişiliğinde var olan şeyler, çok abartılı olarak mı ortaya çıkıyor..?
bir de mesela mani dönemi 3 ay sürdüyorsa bu 3 ay boyunca hiç normal olunmuyor mu 1 saatlinede olsa..?