Forumda böyle bir bölüm olduğunu bile ilkkez gördüm. Demek ki insan ancak başına gelnce daha duyarlı olabiliyormuş. Herkestan özür dilerim...
Bugun annemin de bu hastalıktan muzdarip olduğunu öğrendik. Tanı bugun koyuldu. Hala şoktayım...
Yaklaşık 4 yıl önce dedemi kaybettik. Uzun bir hastalık sürecini atlatamadı. Bu süreçte kendisine en çok bakan, annem oldu. Tabi kendini unutarak baktı annem dedeme. Resmen adadı kendini.. Evini, bizleri ihmal etme noktasına geldi. Sonucta babasıydı ...
Sonra dedemi kaybettik. Birkaç ay sonra annem bir sinir krizi geçirdi. 1964 doğumlu annem. O zamana kadar böyle bir rahatsızlık yaşamamıştı. Bizler de bu uzun ve yorucu sürecin bir sonucu olduğunu düşündük. Birkaç gün hastanede gözetim altında tutuldu ve ilaç aldı..
Tam 1 sene hiçbir sorun yaşanmadı. Tam 1 sene sonra HAZİRAN ayında yine bir kriz geçirdi. Hatta neredeyse aynı günlere denk gelmişti önceki kriziyle..
Yine hastanede yattı ve ilaç tedavisine başlandı. Şuanda isim hatırlamadığım antidepresanlar...
Bu arada anneannem de bizde kalmaya başlamıştı. Annem onunla da ilgilendi. Sonra dayımlar aldı anneannemi. O sırada kardeşler arasında skıntılar vs yaşandı.
Toplam 3 kriz ve ilaç tedavisi geçirdi.. Tam ilaçları bırakmıştı ki, bu seferde anneannemi kaybettik. Ama çok şükür bu sefer kriz geçirmeden atlatmıştı annem.
Bu arada biz kalabalık bir aileyiz. Ama 3 kardeş peşpeşe evlendik. Diğer kardeşimiz ünv. okumaya gitti. Babam çalışıyor vs derken o kalabalık ev bomboş kaldı. Haliyle de annem yalnız kaldı malesef.. Herkes elinden geldiğince yanında ama yine de oluyor tabi bi yere kadar ...
Annem Kendini sosyal aktivitelere verdi.. Arkadaş toplantıları, geziler, kurslar derken uzun zaman geçti sorunsuz. Yada biz öyle görüyorduk en azından...
Derkennn pazar günü yine bir kriz geldi. Ama bu seferki farklıydı..
Geçen krizlerinde hiçbirşey hatırlamıyordu annem. Biz sonrasında şu oldu bu oldu diye anlattığımızda şaşkınlıkla dinliyordu bizi.
Bu sefer ise, daha yumuşak bir krizdi. Ve herşeyi hatırlıyordu.
Biz yine aynı hastaneye gittik. serum , sakinleştirici iğne le eve gönderdiler..
Ama biz bu sefer farklı bir yol izlemeye karar verdik.
Özel bir hastaneye, doktora gittik. Doktor annemle terapi yaptı önce.. Sonrasında bizi bilgilendirdi.
Kullandığı ağır antidepresanları şimdi alırsa, yanan ateşin üstüne benzin dökmek gibi bir etki edeceğini söyledi. Onları kesinlikle kullanmasın dedi. Aşırı alışveriş isteği, enerji patlaması, hızlı konuşma vs durumlarını sordu . Annem hepsine evet yanıtını verdi. Doktor Teşhisi de Manik olarak koydu.
Ömür boyu kullanacağı lityumu ve 1-2 hafta kullanması için de başka bir ilaç verdi. tekrar görücek annemi yakındaç Kontrol amaçlı...
Bunca zamandır basit sinir krizleri olarak nitelendirmiştik durumu. Oysa ki durum bambaşkaymış..
Umarım gecikmemişizdir. Umarım annem ve bu hastalıktan muzdarip herkes tez zamanda şifa bulur...
Allah dermansız dert vermesin diyorum...
Ve sizlerden bir hasta yakını olarak yönlendirilme bekliyorum..
Siz bu hastalıktan muzdarip olan arkadaşlarım, bizlerden beklentileriniz neler? size nasıl yardımcı olabiliriz ?