Bipolar hastaları ve Yakınları (Manik Depresifler)

ya yanılabilirler tabii ama psikoz sürelerine göre falan tanı konuluyor.. bunun testi falan yok jerry.. atağa girersin çevrendekiler zırvaladığını anlar, doktora götürülürsün.. ya da bi süre sonra otokontrolün olur dersin aa ben çok konuşuyorum çok hareketliyim ona göre doktoruna gider ilaç dozuna baktırır yeterli değilse arttırırsın falan..
ama ilk atak bence kim vurduya giden bi atak.. ne olduğunu çevren falan bilmiyor, korku saçıyorsun ortalığa : ))
ilk ataklarda tanı konur zaten sonra hasta gittiği yerlerde hep söyler hastalığını doktorlar da ona göre tedavi uygularlar..
dedin ya belki yanlış tedavidir diye bir doktor (psikiyatr değildi) tanıdığım mani tedavisi alan arkadaşıma ısrarla şizofren diyordu.. hakikaten de yıllardır iyileşmeyen ve dönemleri uzun bi manikti arkadaş.. şimdi görüşmüyoruz o arkadaşla ama belki de şizofrendi... sonuçta doktorların karar verip tedavi uyguladıkları bişey ama bazısında çok belirgin oluyo bu bipolar.. bunun da çeşitleri falan var.. tip1 tip2 tip3.. bak burda biri de yazmış hatta.. manik var şizofreniyle karıştırırsın şizofreni var manikle karıştırırsın tarzı bişey demiş onlara doktorları... bu kadar söyleyeceğim..
 

auroras bende giremedim hiç.boşanıyorum.hani bu sefer ciddi ciddi.avukat vs.sadece mahkeme tatilde şu anda o yüzdende hep kafam onlarla meşguldü.kilo aynı.sana yazacaklarım var ama saat geç oldu.diğer arkadaşlarda neler yazmış okuyamadım.bir-iki güne okuycam.çalışmayamı başladın?sevindim.nerde ne iş??
 
hayırlısı olsun envinicim.. anlaşmalı boşanmalarda avukata gerek yok.. aklında olsun..
inşaat şirketinde girdim işe.. antalyada diyetisyen arıyorum falan.. bakalım..
kpss puanım geldi çok iyi değil belki kasıma atamam olur.. hayırlısı bakalım..
 
Arkadaşlar bana bir akıl verin lütfen.Benim erkek arkadaşım bipolar hastası. Son atağını birkaç yıl önce geçirmiş ve çok uzun süredir atak geçirmemiş. İlaçlarını olabildiğince de düzenli kullanıyor annesi babası çok hassaslar bu konuda.Ayrıca iki ayda bir psikoloğuna da gidiyor.Kendisi çok akıllı üniversite mezunu biri. Ben daha hiç anormal bir hareketini görmedim veya abartı. İlişkimiz çok yeni ve tabii ki ikimiz de çok mutluyuz. Ama ben ilerde ne gibi sornarla karşılaşırım nasıl zorluklar çekerim(eğer olursa tabii) merak ediyorum. Onun yanında olmak istiyorum fakat gözüm korkmuyor da değil... Lütfen yorumlarınızı esirgemeyin.
 
Son düzenleme:
bipolar hastalığı bir kişilik bozukluğu değildir.. normal hayatlarında abartı veya anormal hareket olmaz zaten.. normal insanlarız ki biz de.. sadece hayatımızın bir döneminde garipleşiyoruz..hep diyorum şeker hastalığı gibi diye..beyin hormonlarıyla ilgili olduğunu biliyorum ben.. gözün korkuyorsa kimseyle ilişki yaşama derim kimin ilişki veya evlilikte nasıl bir canavara dönüşeceğini bilemezsin.. bak biraz gerileri oku bu sayfalarda, ben ve envini yazdık mani döneminde yaptıklarımızı ondan farklı yapacakları erkek arkadaşının hayal gününe kalmış..
 
Son düzenleme:

Gözüm korkuyor derken; Benim araştırmalarım hep bir şeyleri ikinci şahıslardan dinleyerek okuyarak geçti. O yüzden emin olamıyorum nasıl dönemler geçirdiğinizi. Ben tekrar salim kafayla okumalıyım önceki sayfaları haklısınız :) bir ara başka konular konuşulmaya başlanmış o yüzden bırakmıştım okumayı ve sizlere danışmak istedim. Ben onunla mutluyum ve geçirdiği dönemler olucaksa da yanında olmak isterim tabii. Çok doğru söylüyorsunuz kimin evlenildiğinde neye dönüşeceği belli olmaz.
 
canım benim eşimde evlendikten sonra hastalandı, ömür boyu süren bir hastalık bir kere ömür boyu sürecek bir ilaç tedavisi var. karamsar bir tablo çizmek istemiyorum ama Allah böyle hastalığı düşmanıma bile vermesin. neler çektiğimi ben bilirim herkes farklı şeyler yapıyordur tabi arkadaşın dediği gibi artık hayal gücüne bağlı benim eşimin atakları çok ağır geçiyor. ilacı bırakma gibi lüksümüz yok belki 10 yıl sonra ondan sonrada hep bi korku acaba yine olacakmı o halini defalarca rüyalarımda görüyorum ama işte vicdanım bi yandan geçen yıllar bi yandan bi de kızım var, bırakıp gitmek vicdanıma da sığmıyor çok eziyeti olduğu halde ama atak geçince normal hiç bişey olmamış gibi. bu hastalıkla baş etmek zordur kendine güvenen ve onun için herşeye değer diyen girsin bu yola. buradaki arkadaşlar alınmasın inanın hepsi için dua ediyorum. Allah hepsinin şifasını versin gençliklerine bağışlasın. üstelik kızımda da çıkacakmı diye sürekli içimi kemiriyorum. inşallah korktuğuma uğramam. 10 yıl oldu evleneli doğru düzgün iş bulamadı bulduğunu da hastalanınca bırakmak zorunda kalıyor. ben çalışıyorum Allahtan ama çok yakınlarım hariç kimseye anlatamıyorum çünkü anlayamıyorlar.

bu benim yaşadıklarım herkesin hayatı hastalığının şiddeti farklı belki bu hastalıkla hayatını normal devam ettirenler de var. Allah herkesin bahtını açık etsin.
 
benim de erkek arkadaşım bipolar daha doğrusu mışş yani öyleymiş bana anlatmıştı ama sanki daha çok gelip geçen bi sinir hastalığı gbi yani bi takım olaylara bağlı olarak bi dönem kriz geçirip hasthnde yattığını sonra bi süre depresyon geçirdiğini sonra da düzeldiğini söyledi fakat bunun tekrar olabileceğini söylememişti ilaç kullandığını kullanmaya devam ettiği sürece iyi olduğunu söyledi ben de o zmn üzerinde durmadım nerden bileyim ben bipoları fln hiç aklıma gelmezdi böyle bi şeyle karşılaşacağım araştırmamıştım hiç moral bozmak istemem ama atak dönemi bi felaketti benim için tabi ilk defa görüyodum onu öyle..ilişkimiz mükemmel giderken birden tuhaflaştı meğer hastalanmaya başlıyomuş bilemedim çünkü hastalığını bilmiyodum isyan ediyodum ara ara sana noluyo die ama yine fazla üzerinde durmadım çünkü nişan tarihimiz yaklaşmıştı ve tahmin edin ne oldu..tam nişanlanacağımız hafta durumu patlak verdi ve ben o zmn anladım malesef olayın ciddiyetini bambaşka bi insan oldu tabi nişanı erteledik sonrası tam bi kabustu hem onu öyle gördükçe üzüntüden kahroluyodum hem hayallerim suya düştüğü için üzülüyodum hem de yaşadıklatım beni çok korkutuyo ve şaşırtıyodu düşünün artık halimi... aşırı ve kontrolsüz bi öfke aldı onu sonra hayller görmeye başladı sona sokaklarda olmıcak hareketler aşırı para harcama hatta sokakta gördüğüne para verme fln.bütün arkadaşlarını aramalar tuhaf tuhaf konuşmalar peygamber soyundan geldiğini iddia etmeler ve tabi ilaçlarını içmeme fln...kontrol edemiyoduk artık ne doktora gdiyo ne hastahaneye iice kendini kaybedene kadar bi sürü taşkınlık yaptı en son iş yerinden de çıkarıldı tabi birini dövünce ve en son ne yazık ki beni de dövmeye kalktı o an hiç gözümün önünden gitmiyo o halini hiç unutmcm sanırım...o an orda öldürcek sandım beni allahtan vurmadı durdu ama bana olan olmuştu korkudan tabi...
arkadaşlar bu anlattıklarım kimsenin moralini bozmasın bu hastalığın en ilerlemiş hali sanırım atak geçiriyodu ve biz bi türlü hastahaneye götüremediğimiz için bunları yaşadık onun da elinde deildi kıyamam ona da eziyet oldu ama inanın o kdr zorduki onu götürmek işte hastalığın en zor kısmı da bu atak geçiriken kontrol etmek çünkü hiç bi şeyi kabul etmiyolar ... bunları herkese örnek olsun die anlattım ben çok araştırdım çünkü detaylı bilgi bulabilmek için o dönem...bence bu hastalık için özel klinikler olmalı çünkü başlıbaşına çok farklı bi hastalık bu ve atak dönemi hastanın ve yakınlarının ciddi yardıma ihtiyacı oluyo ..atak geçirmeye başladıkları anda hasta yakınları çaresiz kalıyo hasta zaten kendini bilmiyo o anda başvurulacak bi yer olmalı ve bu hasta olduğu yerden sokak ev iş vs.her neredeyse görevli birileri tarafından alınıp götürülmeli başka türlü olmuyo çünkü taa ki hasta ciddi bi olay çıkarana kadar ortalıkta canlı bomba gbi gezio kendilerne de zarar her an bi başkasına da zarar verme riski taşıyo... bunlar benim izlenimlerim onu seviyorum ve kıyamıyorum henüz tam olarak iyileşmiş deil şimdilik sadece iyileşmesini bekliyorum elimden geleni yapmaya çalışıyorum onun için ama sonrasında ne yaparım hiç bilmiyorum çok zor allah hepimizin yardımcsı olsun ve lütfen herkes deneyimlerini yazsın... birbirimize destek olalım hem hastalar hem yakınları şimdiden hepinize tşkr...
 



Size birkaç şey sormak istiyorum. Benim erkek arkadaşım da bipolar. İlişkiye başlamadan önce söylemişti bana ve ben de araştırıp her şeyi bilerek kabul ettim bu ilişkiye başlamayı. Biz iki aydır birlikteyiz hatta iki aydır her gün görüşüyoruz saatlerce vakit geçiyoruz ama ben daha bir kere bile anormal bir davranış sezmedim. Tek bir gün hariç o gün de ilaçlarından birini eksik içmiş sadece biraz paranoyaklık yaptı.


Sorum şu acaba sizin erkek arkadaşınız ilaçlarını düzenli aldığı halde mi atak geçirdi? Ve ilaçlarını alırken de anormal davranışlar sergilediği oluyor muydu? En önemlisi de ailenize bu durumu nasıl izah ettiniz? Sevgilinizin bipolar olduğunu öğrendiklerinde karşı çıkıp istemeyen oldu mu ?
 
ben buna acayip kılım arkadaş.. bipolar öyle her harekette damgalamayı gerektiren bişey değil ki..
her insan bazen sinirli bazen gergin bazen paranoyaktır..
atak hali görmeyenlerin bu tarzına sinir oluyorum şahsen.. her hareketin nedeninin "senin psikolojin bozuk ya" ya bağlanması çok saçma bence..bunu karşınızdakine yaptığınız her durumda onu yaralarsınız farkına varmadan..
atak halinde birini görseniz bipoların ne olduğunu ben anlatmadan anlarsınız sanırım.. öyle günü gününe olan şeyler değil bunlar.. artı , iki paranoyaya dayanamayan bence bipolarlara pek yaklaşmasın..
ilerde kıskançlık krizleri, beni aldatıyorsunlar, seninle ayrılmak istiyorumlar atak anında duyulacak ani çıkışlardır.. boşuna bu yola baş koymayın bence..
ola ki 1 hafta 1 ay ilaç almaz (ilacın atılımına bağlı sanırsam bu durum) o zaman hayalet ortaya çıkar..
 
auroras sana özellikle bi şey sormak istiyorum benim anladığım kadarıyla bu rahatsızlığa sahip olanların en önemli sorunu ilaç kullanımı yani ilaçları içmek istemiyolar kötü olacağını bile bile tam düzenli kullanamıyolar neden böyle acaba bıkıyolarmı yada yan etkilerindenmi çekiniyolar içseler bile ya bırakıyolar yada ara ara ekisik yani birini içse diğerini içek istemiyolar neden bu böyle aslında düzenli hergün sabah akşam ilaçların hepsi tam alınsa belki hiç sorun olmck bununla ilgili bildiğin bi şey varsa paylaşırsan sevinirim şimdiden tşkr edrim
 
merhaba kek.. ilaçların alınmama nedeni yan etkiler olabiliyor bazen..
bazen tam bilinçli olunmaması da bi etken bence.. şu düşünce oluşuyor insanda "ben iyileştim ilaç kullanmasam da olur"
erkeklerde iktidarsızlık yapanları var ilaçların..
bi de ilaç düzenine alışmak da kolay değil.. bi sabah bi akşam alıyorum ben ilacı
 
ayrıca kilo da yapan ilaçlar var..
uyuşukluk.. unutkanlık..
titreme...
öyle olunca az bir iyileşme belirtisiyle insan umutlanıp bırakıyor..
tabii sonra iyileşmediğini anlamak kötü olabiliyor..
 
ayrıca kilo da yapan ilaçlar var..
uyuşukluk.. unutkanlık..
titreme...
öyle olunca az bir iyileşme belirtisiyle insan umutlanıp bırakıyor..
tabii sonra iyileşmediğini anlamak kötü olabiliyor..



evet kilo yapıyor bizim ilaçlar ama yapacak bi şey yok diyorum ya önce bu hastalığı kabul etmek lazım bu da kalp gibi şeker tansiyon gbi...anlıyorum zor kabul etmek belki atak döneminde kafa bayaa gidiyo sanırım bu yüzden kabul etmek zor ama hastalık işte kalp hastalanıyosa beyinde hastalanabilir bunu böyle düşünmek lazım e zaten ilaç dediğin yan etkiden ibaret..kısacası arkadaşlar lütfen kendiniz ve yakınlarınız için ilaçları ve kontrolleri sakın ihmal etmeyin
 
bi de ben daha önce söylemişmiydim bilmiyorum ama bence bu hastalık için ayrı klinikler oluşturulmalı atak döneminde devlet hastn.psikytri servisi saldırgan olabildikleri için bu hastalarla baş edemiyo ve almak istemiyolar ruh ve sinir hastlkları has.burası bu hastaya göre deil diyo e biz hasta yakınları perişan oluyoruz..zaptetmek imaknsız oluyo ataktaki hastayı yatmaları şart ama ne alıp hastnye götürmek mümkün nede orda tutmak ne yapıcaz böyle bilmiyorum
 
hasta olduğunu asla kabul etmedi..
ama ilaçları içiyor...
doktor, durumu çok kötü değil dedi ama yine de 5mg rexapn verdi..2 aydır içiyor..
ama hala bize karşı davranışları aynı..ben de artık hasta olduğuna inanmıyorum...
kişiliğinin öyle olduğunu, gerçek yüzünü gösterdiğini düşünüyorum..
kafam karışık
 
Benimde annem bu hastalıkta ama 1 senedir çok şükür tekrarlamadı eskiden hep bahar dönemlerinde olurdu senede 2 kere. Artık seyreldi. Psikiyatrlar geçmeyen bir hastalık olduğunu söylüyor ama yaş ilerledikçe enerji çok harcanamıyor sanırım ondan sebebi. Önceden ev başımıza yıkılırdı kardeşim ve ben çok korkardık. Bizi başkaları olarak görürdü dine aşırı şekilde yönelirdi Allaha mektup yazdığını bilirim annemin. Gerçekten çok zor hastalık. sadece ilaçları aksatmadan stressiz bir yaşam gerekiyor galiba başka da yapılabilecek bir şey yok sanırım.
 
Merhaba Vivianne

Bunu sana soylemek istemezdim ama Bipolar geride birakabilecegin bir hastalik degil maalesef.
Bir kere hastlandin mi bir daha gecmiyor...
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…