Bıktım artık hem de çok?

İmkanınız varsa küçük kardeşinizin yardım alması için ailenizle konuşmayı deneyebilirsiniz. Anlattıklarınıza göre davranışları çok normal değil. Anneniz ve babanızın yaklaşımı da çok doğru değil. Eminim bunlardan etkilendiği için o da böyle davranıyordur. Siz ve diğer kardeşiniz onunla iletişim kurarken birazcık daha özen gösterebilirsiniz. Belki biraz da olsa işe yarayabilir.
Ben iletişimime dikkat ediyorum.babamla diger erkek kardesim dikkat etmiyor.annem biraz dikkat ediyor.
Psikologa götürdük.evde canı sıkılıyor diye böyleymis.Dısarı çıkariyoruz biz bazen de arkadaslarıyla cıkıyor 2-3 saat.ama arkadasları da kaba.galiba onlardan da etkileniyor
 
Ben iletişimime dikkat ediyorum.babamla diger erkek kardesim dikkat etmiyor.annem biraz dikkat ediyor.
Psikologa götürdük.evde canı sıkılıyor diye böyleymis.Dısarı çıkariyoruz biz bazen de arkadaslarıyla cıkıyor 2-3 saat.ama arkadasları da kaba.galiba onlardan da etkileniyor
Siz her ne kadar dikkat etseniz de evdeki diğer aile bireylerinin de iletişimi çok önemli. Psikoloğunuzun canı sıkılıyor diye bir söylemde bulunması da çok ilginç geldi. Özellikle ailenizde böyle iletişim sorunları varken can sıkıntısı diye adlandırmak değişik olmuş. Abla olarak doğru olanı yapıyorsunuz. Dediğiniz gibi olabildiğince beraber sevdiği şeyleri yapın. Bahsettiğiniz arkadaşları da onu etkiliyor olabilir tabi.
 
Bazı üyeler resmen sırf konu sahibine ters gitmek için uğraşıyor sanki... Kız, kardeşim bıçak alıyor kavgada diyor. İlginç yani bazı tepkiler.

Anneniz, sorumluluğu size atıyor çocukları susturmak için ama siz anneleri değilsiniz. Madem çocuk yaptı o zaman eğitmeyi de bilecek. Şu annelerin, en büyük çocuğu sürekli küçük kardeşlerin 2. annesi gibi görmesine, hep affedici olmasını zorunlu kılmasına gerçekten uyuz oluyorum.

Anneniz duyarsız birisi. Uğraşamayacaksa, uğraşabileceği kadar çocuk sahibi olmalıydı. Bence hiçbirisiyle muhatap olmayın.

Tavsiyem, silikon bir kulak tıpaçı alın. Onu takıp yatın, mis. Sessiz sessiz uyursunuz. Kitabınızı okuyabilirsiniz odanızda o şekilde. Size çözüm yolu, uyku bandı ve silikon kulak tıpacı. Hem hiçbiriyle münakaşa etmemiş olursunuz.
 
Siz her ne kadar dikkat etseniz de evdeki diğer aile bireylerinin de iletişimi çok önemli. Psikoloğunuzun canı sıkılıyor diye bir söylemde bulunması da çok ilginç geldi. Özellikle ailenizde böyle iletişim sorunları varken can sıkıntısı diye adlandırmak değişik olmuş. Abla olarak doğru olanı yapıyorsunuz. Dediğiniz gibi olabildiğince beraber sevdiği şeyleri yapın. Bahsettiğiniz arkadaşları da onu etkiliyor olabilir tabi.
Evet ailede iletişim sorunu var.annem de sürekli laf ediyor kardesim ödevini yapmıyor diye.yani bir sessiz sakin olan benim.
 
Bazı üyeler resmen sırf konu sahibine ters gitmek için uğraşıyor sanki... Kız, kardeşim bıçak alıyor kavgada diyor. İlginç yani bazı tepkiler.

Anneniz, sorumluluğu size atıyor çocukları susturmak için ama siz anneleri değilsiniz. Madem çocuk yaptı o zaman eğitmeyi de bilecek. Şu annelerin, en büyük çocuğu sürekli küçük kardeşlerin 2. annesi gibi görmesine, hep affedici olmasını zorunlu kılmasına gerçekten uyuz oluyorum.

Anneniz duyarsız birisi. Uğraşamayacaksa, uğraşabileceği kadar çocuk sahibi olmalıydı. Bence hiçbirisiyle muhatap olmayın.

Tavsiyem, silikon bir kulak tıpaçı alın. Onu takıp yatın, mis. Sessiz sessiz uyursunuz. Kitabınızı okuyabilirsiniz odanızda o şekilde. Size çözüm yolu, uyku bandı ve silikon kulak tıpacı. Hem hiçbiriyle münakaşa etmemiş olursunuz.
Demek ki öyle diyenler için de bağırma,bıçak normal şeyler.yazık ...
 
Demek ki öyle diyenler için de bağırma,bıçak normal şeyler.yazık ...

Ben de şaşırdım açıkçası. Bıçak çeken kardeşiniz var, annenizle zaten konuşmuşsunuz hala ceza verse de gidip dediğini yapıyor diyorsunuz, sizi dinlemiyormuş, annenize söylediğinizde 'uğraşamam' diyormuş... Hala sana sevgiyle yaklaş, yok sen uğraş, sen adım at, sen çabala... O zaman senin olsaydı kardeşlerin de? Bu nasıl mantık anlamadım. Sen küçük anne değilsin ki.

Annen çabalamayacak da sen mi çabalayacaksın? Ne saçma iş. Umursama bile, üstüne düşeni yapmışsın. Muhtemelen şımardığı için öyle davranışlar sergiliyor.
 
Bazı üyeler resmen sırf konu sahibine ters gitmek için uğraşıyor sanki... Kız, kardeşim bıçak alıyor kavgada diyor. İlginç yani bazı tepkiler.

Anneniz, sorumluluğu size atıyor çocukları susturmak için ama siz anneleri değilsiniz. Madem çocuk yaptı o zaman eğitmeyi de bilecek. Şu annelerin, en büyük çocuğu sürekli küçük kardeşlerin 2. annesi gibi görmesine, hep affedici olmasını zorunlu kılmasına gerçekten uyuz oluyorum.

Anneniz duyarsız birisi. Uğraşamayacaksa, uğraşabileceği kadar çocuk sahibi olmalıydı. Bence hiçbirisiyle muhatap olmayın.

Tavsiyem, silikon bir kulak tıpaçı alın. Onu takıp yatın, mis. Sessiz sessiz uyursunuz. Kitabınızı okuyabilirsiniz odanızda o şekilde. Size çözüm yolu, uyku bandı ve silikon kulak tıpacı. Hem hiçbiriyle münakaşa etmemiş olursunuz.
Kesinlikle yorumunuza katılıyorum. Konu sahibi de henüz yaş olarak çok büyük sayılmaz. Onun da kardeşiyle yapabileceği belli başlı şeyler var. Asıl sorumluluk burda anne ve babasının kesinlikle. Belirttiğiniz gibi bana da çok duyarlı bir anne gibi gelmedi. Daha bugün buna benzer bir vakayla karşılaştım. Yaş olarak da benzerlikler taşıyordu ve asıl sorunun annenin ihmal etmesinden kaynaklandığını gördüm. Konu sahibinin üstüne gidilmesi bana da biraz garip geldi.
 
Kesinlikle yorumunuza katılıyorum. Konu sahibi de henüz yaş olarak çok büyük sayılmaz. Onun da kardeşiyle yapabileceği belli başlı şeyler var. Asıl sorumluluk burda anne ve babasının kesinlikle. Belirttiğiniz gibi bana da çok duyarlı bir anne gibi gelmedi. Daha bugün buna benzer bir vakayla karşılaştım. Yaş olarak da benzerlikler taşıyordu ve asıl sorunun annenin ihmal etmesinden kaynaklandığını gördüm. Konu sahibinin üstüne gidilmesi bana da biraz garip geldi.

Zaten konu sahibinin yaşı küçük diye bu tavırlar. Küçük görüp üstüne gidiyorlar. Saçmalık.
 
Evet ailede iletişim sorunu var.annem de sürekli laf ediyor kardesim ödevini yapmıyor diye.yani bir sessiz sakin olan benim.
Kardeşinizin durumunun sizinle alakası olduğunu kesinlikle düşünmüyorum. Siz elinizden geleni yapıyormuşsunuz zaten. Umarım anneniz ve babanız durumun ciddiyetinin farkına varır.
 
Bazı üyeler resmen sırf konu sahibine ters gitmek için uğraşıyor sanki... Kız, kardeşim bıçak alıyor kavgada diyor. İlginç yani bazı tepkiler.

Anneniz, sorumluluğu size atıyor çocukları susturmak için ama siz anneleri değilsiniz. Madem çocuk yaptı o zaman eğitmeyi de bilecek. Şu annelerin, en büyük çocuğu sürekli küçük kardeşlerin 2. annesi gibi görmesine, hep affedici olmasını zorunlu kılmasına gerçekten uyuz oluyorum.

Anneniz duyarsız birisi. Uğraşamayacaksa, uğraşabileceği kadar çocuk sahibi olmalıydı. Bence hiçbirisiyle muhatap olmayın.

Tavsiyem, silikon bir kulak tıpaçı alın. Onu takıp yatın, mis. Sessiz sessiz uyursunuz. Kitabınızı okuyabilirsiniz odanızda o şekilde. Size çözüm yolu, uyku bandı ve silikon kulak tıpacı. Hem hiçbiriyle münakaşa etmemiş olursunuz.
Ben de size katılıyorum. 11 yaşındaki çocuğun terbiyesini ablası vermeyecek herhalde. Adı üstünde abla. Annelik edecek hali yok çünkü o da çok büyük sayılmaz 22 yaşında.. En fazla alttan alır, görmezden gelir, kardeşiyle konuşmalar yapar. Ama dinlemeyene napsın yani daha. Üstelik bahsetmiş bana da şiddet uyguluyor demiş.
Anne babanın evde otoriteyi sağlaması lazım.
 
11 yas nedir ki verdigi tepkiler buyuk olsa da kendi cok kucuk daha buyuk ihtimal anne babadan etkileniyor argo konusma konusunda ama ben bu yasta hircin cocuklarin sevgi acligi oldugunu dusunuyorum sizinde yasiniz evet cok olgun bir yas degil henuz fakat ben sevgi ve anlayisla duzelebilecegine inaniyorum ilk etapta en cok sevgi gosterene daha fazla hircin davranirlar cunku ona nazini gecirirler tabiri caizse. Ama zamanla cok farkli olacagini dusunuyorum ben. evden kurtulmak soz konusu degil bence o sizin hayat boyu kardesiniz bir sekilde iletisim kurmaya calisin cocuk sonucta illaki sevdigi birseyden bir frekans yakalarsiniz ne bileyim mesela tam ofke patlamasi aninda gidin aniden sarilin ben seni cok seviyorum diye o yastaki bir cocukta illaki pozitif etki olusturacaktir bugun degilse yarin.
 
1 yıldır evdeyim belli bir kazancım var biraz birikim yapabilecegim kadar ama ayrı eve cıkabilecegim kadar degil.Ailemle yasıyorum.2 erkek kardesim var biri 11 biri 18 yaşında.Ben 22 yasındayım.annemle babam kavga eden bir çift değil çok şükür ama 11 yaşındaki kardeşim sürekli evde kargaşa çıkarıyor.18 yaşında olan kardeşimle kavga ediyorlar her sabah gürültüyle uyanıyorum.annem o an kızıp sana artık cips filan almıycam dese de sonrasında o gün markete gittiklerinde cips çikolata alıyor.yani kural koysa ceza verse bile kardeşim ısrar edince hemen kabul ediyor o gün.Babam haftaiçi 4 gün şehirdışında işi orada olduğu için.o da sürekli TV izleyen birisi onunla da çok diyalogumuz yok mesafeliyim ona karşı.çünkü onla samimi oldugumda kardeşlerim kavga ettiginde ben ortamı sakinlestirmek icin bile orda olsam bana da kızıp argo laflar etme hakkına sahip sanıyor kendini.Bu sebeple babamı da sevmiyorum.hoşgeldin hoşbulduktan başka bir sey sormuyorum gidip cay filan içmiyorum hic yanında.
Bu sabah küçük kardeşim baya bağırıyordu diger kardesime saat 11'de.sese uyandım her zamanki gibi.11 yaşında olsa bile çok şiddete meyilli biri gidip mutfaktan oklava alıyor eline.Annem de onların bagırmalarını hic umursamıyordu büyük kardesim sen git yanımızdan demis diye.annemin yanına gittim gidip şunları sustursana dedim(çünkü ben susun desem umursamıyorlar) hiç oralı bile olmadı hiç ugraşamam dedi.tabi ben de bıktım bu durumdan.sırf onlarla muhatap olmamak için gece geç uyuyup öğleye dogru uyanıyorum.Hep odamdayım.kardesim o şekil bağırınca apartmana da rezil oluyoruz sanki 30 yasında adam gibi bağırıyor 11 yaşındaki kardeşim.aksam oldu şimdi çekirdek çitiyorlar odada onlar bu düzene alışmıs.annemle de aramız bir iyi bir kötü onu da sevmiyorum galiba.Çünkü her sorunda küfür ediyor bana. Ailemi kötülemek istemiyorum ama bunların içinden ben nasıl böyle naif sessiz bir insan çıktım çok şükür ediyorum buna.
ettikleri argo kelimeleri ben asla ağzıma bile almam ama onlar bana söylüyor. Sormak istediğim konu şu; şu an evde oldugum için canım sıkılıyor hep odada takılmaktan.Neler yapmamı tavsiye edersiniz? Bir de onlardan kendimi nasıl daha da soyutlayabilirim ?
Kardeslerınızle daha cok ılgılenıp sevgıyı gosterebılırsınız.Annenızıde yalnız bırakmamanız gerekıyor .
 
1 yıldır evdeyim belli bir kazancım var biraz birikim yapabilecegim kadar ama ayrı eve cıkabilecegim kadar degil.Ailemle yasıyorum.2 erkek kardesim var biri 11 biri 18 yaşında.Ben 22 yasındayım.annemle babam kavga eden bir çift değil çok şükür ama 11 yaşındaki kardeşim sürekli evde kargaşa çıkarıyor.18 yaşında olan kardeşimle kavga ediyorlar her sabah gürültüyle uyanıyorum.annem o an kızıp sana artık cips filan almıycam dese de sonrasında o gün markete gittiklerinde cips çikolata alıyor.yani kural koysa ceza verse bile kardeşim ısrar edince hemen kabul ediyor o gün.Babam haftaiçi 4 gün şehirdışında işi orada olduğu için.o da sürekli TV izleyen birisi onunla da çok diyalogumuz yok mesafeliyim ona karşı.çünkü onla samimi oldugumda kardeşlerim kavga ettiginde ben ortamı sakinlestirmek icin bile orda olsam bana da kızıp argo laflar etme hakkına sahip sanıyor kendini.Bu sebeple babamı da sevmiyorum.hoşgeldin hoşbulduktan başka bir sey sormuyorum gidip cay filan içmiyorum hic yanında.
Bu sabah küçük kardeşim baya bağırıyordu diger kardesime saat 11'de.sese uyandım her zamanki gibi.11 yaşında olsa bile çok şiddete meyilli biri gidip mutfaktan oklava alıyor eline.Annem de onların bagırmalarını hic umursamıyordu büyük kardesim sen git yanımızdan demis diye.annemin yanına gittim gidip şunları sustursana dedim(çünkü ben susun desem umursamıyorlar) hiç oralı bile olmadı hiç ugraşamam dedi.tabi ben de bıktım bu durumdan.sırf onlarla muhatap olmamak için gece geç uyuyup öğleye dogru uyanıyorum.Hep odamdayım.kardesim o şekil bağırınca apartmana da rezil oluyoruz sanki 30 yasında adam gibi bağırıyor 11 yaşındaki kardeşim.aksam oldu şimdi çekirdek çitiyorlar odada onlar bu düzene alışmıs.annemle de aramız bir iyi bir kötü onu da sevmiyorum galiba.Çünkü her sorunda küfür ediyor bana. Ailemi kötülemek istemiyorum ama bunların içinden ben nasıl böyle naif sessiz bir insan çıktım çok şükür ediyorum buna.
ettikleri argo kelimeleri ben asla ağzıma bile almam ama onlar bana söylüyor. Sormak istediğim konu şu; şu an evde oldugum için canım sıkılıyor hep odada takılmaktan.Neler yapmamı tavsiye edersiniz? Bir de onlardan kendimi nasıl daha da soyutlayabilirim ?
Bence kendinizi soyutlamak akıllıca bir davranış ama aileniz çok kötü, rezil bir aile hissine kapılmışsınız. Birçok ailenin dinamiği bu şekilde, ama babanız argo vs kullanıyorsa mesafe koymak en iyisi. Sevmemek garip geldi yine de, insan ailesini hiç istemediği onaylamadığı gibi olsa da sever yani, sevmemek ağır olmuş biraz sinirle mi kullandınız bunu?
 
Ben sevgisiz değilim ki ilgileniyorum dısarı cıkarıyorum gezmeye gidiyoruz onla bazen.ama çok sinirli bir çocuk.yani ben ne kadar adım atsam da hep bana sataşan hatta dövmeye çalısan bir kardes
Kardeşin hiç normal gelmedi, psikiyatriye götürmeyi hiç düşünmedimi ailen? Öfkesini kontrol edemeyen sinirlenince eline bıçak alan bir tablo var.
 
1 yıldır evdeyim belli bir kazancım var biraz birikim yapabilecegim kadar ama ayrı eve cıkabilecegim kadar degil.Ailemle yasıyorum.2 erkek kardesim var biri 11 biri 18 yaşında.Ben 22 yasındayım.annemle babam kavga eden bir çift değil çok şükür ama 11 yaşındaki kardeşim sürekli evde kargaşa çıkarıyor.18 yaşında olan kardeşimle kavga ediyorlar her sabah gürültüyle uyanıyorum.annem o an kızıp sana artık cips filan almıycam dese de sonrasında o gün markete gittiklerinde cips çikolata alıyor.yani kural koysa ceza verse bile kardeşim ısrar edince hemen kabul ediyor o gün.Babam haftaiçi 4 gün şehirdışında işi orada olduğu için.o da sürekli TV izleyen birisi onunla da çok diyalogumuz yok mesafeliyim ona karşı.çünkü onla samimi oldugumda kardeşlerim kavga ettiginde ben ortamı sakinlestirmek icin bile orda olsam bana da kızıp argo laflar etme hakkına sahip sanıyor kendini.Bu sebeple babamı da sevmiyorum.hoşgeldin hoşbulduktan başka bir sey sormuyorum gidip cay filan içmiyorum hic yanında.
Bu sabah küçük kardeşim baya bağırıyordu diger kardesime saat 11'de.sese uyandım her zamanki gibi.11 yaşında olsa bile çok şiddete meyilli biri gidip mutfaktan oklava alıyor eline.Annem de onların bagırmalarını hic umursamıyordu büyük kardesim sen git yanımızdan demis diye.annemin yanına gittim gidip şunları sustursana dedim(çünkü ben susun desem umursamıyorlar) hiç oralı bile olmadı hiç ugraşamam dedi.tabi ben de bıktım bu durumdan.sırf onlarla muhatap olmamak için gece geç uyuyup öğleye dogru uyanıyorum.Hep odamdayım.kardesim o şekil bağırınca apartmana da rezil oluyoruz sanki 30 yasında adam gibi bağırıyor 11 yaşındaki kardeşim.aksam oldu şimdi çekirdek çitiyorlar odada onlar bu düzene alışmıs.annemle de aramız bir iyi bir kötü onu da sevmiyorum galiba.Çünkü her sorunda küfür ediyor bana. Ailemi kötülemek istemiyorum ama bunların içinden ben nasıl böyle naif sessiz bir insan çıktım çok şükür ediyorum buna.
ettikleri argo kelimeleri ben asla ağzıma bile almam ama onlar bana söylüyor. Sormak istediğim konu şu; şu an evde oldugum için canım sıkılıyor hep odada takılmaktan.Neler yapmamı tavsiye edersiniz? Bir de onlardan kendimi nasıl daha da soyutlayabilirim ?
Kardeşleriniz henüz ergen.
Bazı davranışlar rahatsız edici olsa da abla olarak onlarla ilgilenmeniz gerekir.
Ailenizi sevmemenizi gerektirecek kadar büyük bir sorun göremiyorum ben.
Sizi büyütmek için ailenizin ne zorluklar yaşadığını ancak anne olunca anlayabilirsiniz.
Bu kadarcık sebeple sizi büyüten kendi ailenizi sevemiyorsanız başkalarını, kendinizi nasıl seveceksiniz?
 
X