Destan yazdim haberiniz olsun:)
Nereden baslasam bilmiyorum. Ama bu aralar , aslinda bayagi uzun zamandir kendimi muthis yorgun ve bikkin hissediyorum. Forumdan bazi arkadaslar bilir, ben 18 yasindan beri yalniz yasiyorum ve bunun 11 yili yalniz basima yurtdisinda gecti. Bir kac aydir Turkiye'deyim ama geldigimin birinci ayinin sonunda cildirma noktasina geldim. Bastan savma yapilan isler, gereksiz merakli insanlar, herseyi bildigini zanneden 60 yas ustu insanlar, nereden geldin-gidiyorsun sorulari, herkesin birbirinin isine burnunu sokmasi, fazla icice yasama ve buna bagli olarak aradaki sinirlarin dagilmasi ve milletin haddini bilmemesi vs vs.
Bu gelis surecimdeki ana nedenlerden biri de ameliyat olmam gereken myomumun olmasi ve ailem merak etmesin diye Turkiye'de ameliyat olmayi tercih etmem. Ama bu hastane sureci bana yirmilerimin basinda ayrildigim ulkemin aslinda oldugunu dusundugum yerde olmadigini aci aci tecrube ettirdi. Normal bir myoma "bu kanser kesin, yumusak doku kanseri kanser taramasi yapalim" diyen ve biyopsi yapmadan teshis koyan prof.dan tutun da, ameliyat raporuna operasyonda kac tane tumor cikarildigini yazan ama en buyuk ve en kucugunun capini yazip digerlerini yazmayan veya nereden cikarildigini yazmayan doktora, benzer seyi yapan patoloji uzmanlarina...Elimde Amerika'dan aldigim herseyi detayli ve ozenli yazilmis (yumurtanin hangi yumurtalikda oldugunu ve rahmin boyutlarini bile ) rapor ile, bizimkilerin eksik yazidigi ameliyat raporu ve patoloji raporuna karsilastirip kendimce cikarimlarda bulunmam ve farklarini gordukce ofkemin katmerlenerek artmasi.
Butun bunlara ek olarak bir evlilik surecine girmem. Erkek arkadasim, gerci nisanlim, oldukca uzun zamandir tanidigim ve hayatimda olan biri. Ama beni sacmasapan bir evlilik cenderesine soktu, cok bunaldim herkesten ve herseyden kacasim var. Kimseyi ozlemiyorum, bu zaten uzun zamandir yasadigim bir duygu. Herkese ve herseye kiziyorum. Bana neredesin diye sorduklarinda " nerede olduguma dair edindigin bilginin su an senin hayatina ne katkisi var" diye sert cikislar yapiyor ve epey de kalp kiriyorum. Kendi aileme bile epey kirici olabiliyorum ve sanirim bunun ana nedeni aslinda kapana kisilmis gibi hissetmem evlilik sureci yuzunden. Bazen ben gercekten bu insani seviyor muyum diye dusunurken buluyorum kendimi. Cevremizdeki herkes ama herkes ikimizin muthis uyumsuz oldugunu ve onun beni mutsuz edecegini soyluyor. Bunu soyleyen sadece turkiye'deki cevrem degil amerikali cevremde aynisini soyluyor. Ben disa donuk biriyim, o ice donuk, ben konuskan biriyim, o sessiz, ben sohbet etmeyi severim o duvar gibi evet hayir sorulari sorar, onunla monolog halinde iletisim kurulur. Ailesini bu nisan surecinde tanidim ve aslinda farkettim ki, kendisinde sevmedigim ne kadar ozellik var ise, anne babasindan almis (ofke nobetleri sinirlenince agzindan cikani kulaginin duymamasi, epey maddiyatci olmasi, neredeyse apolitik olmasi ve sessiz olmasi, herseyi ben bilirimci tavirlari, hayatinda gri noktalar olmamasi vs vs).... O beni ne kadar seviyor bilmiyorum ama onun facebook fotolari, whatsapp profilleri, hatta kendine ait sitesinde bile ikimizin fotograflari var. Ben yillardir tek fotograf atmadim facebook'a ikimize ait, inatla selfie cekiyor her yerde sinirleniyorum dogayi cek kendini cek beni cekme diye.. Diyorum ya ne hissediyorum bilmiyorum tek bildigim yillar icinde kirdigi potlarin beni bikkinlik noktasina getirmesi.. Onun aksine ben ise tamiri zor seyler hayatta soylemedim, kalp kirmadim, ses yukselmesinden ve gerginlikten hoslanmam o yuzden butun sorunlari konusarak cozmeye calistim ve cok elibol bir ailede buyudum. Sanirim mutsuz olmaktan korkuyorum, ozgurlugum kisitlanacak gibi dusunuyorum.
Boyle seyler dusunmem yasamam normal mi? Herkes benzer korkular yasiyor mu? Ben bu buhrandan nasil kurtulurum?
Not: bazen burclari soranlar da oluyor ne olur ne olmaz onu da ekleyeyim:) Yukseleni kova olan bir oglak kadiniyim, nisanlim ise akrep burcu.
Konuda akrebi en cok ben gomdum sanirim :) ama ozellikle " iyi yanlari bir tarafa" diye belirterek girdim konuya , erkeginin kotu tarafi cok kotudur , kendim de bir akrep anasiyim ama inkar edemem kotu huylarini :)
Kadinlari farklidir ayrica , hic ofke krizine giren akrep kadini gormedim
İkizlerle anlaşamam derdim, 1 numara ikizler
Aslan erkeği zor olur derdim,2 numara Aslan
Oğlakları da önyargılı ve hırslı bulurdum, kız da oğlak olacak.
Halbuki yay, kova, biraz da koç daha iyi geliyordu kulağa :))
Gerçi ilk iki gebeliğimi sözde denk getirecektim de hamile kalmadım :)
butun giciklar bizde toplanmis, millet ne guzel yay ikizler(benim anam mesela) dogurmus
Noop senin burcun ne?yaylara hastayım zaten. en kankalarımın biri yay biri ikizler.
oğlakla küçükte tanıştım çok konuşmasa iyi aslında:)
büyükte sessiz sakin uyumludur burada bahsedilen akreplere benzetemedim benzemez inşallah:)
balıklarla anlaşamam mesela ben. bir noktadan sonra tahammülüm kalmıyor.
Dogum gunun kutlu olsun
Bu aralar dogmus olmalisin
Tamm 19 unda tekrar kutlasalimhehehe 19 u..
oğlanı yetiştiremedim 28 ine kaldı:))
Destan yazdim haberiniz olsun:)
Nereden baslasam bilmiyorum. Ama bu aralar , aslinda bayagi uzun zamandir kendimi muthis yorgun ve bikkin hissediyorum. Forumdan bazi arkadaslar bilir, ben 18 yasindan beri yalniz yasiyorum ve bunun 11 yili yalniz basima yurtdisinda gecti. Bir kac aydir Turkiye'deyim ama geldigimin birinci ayinin sonunda cildirma noktasina geldim. Bastan savma yapilan isler, gereksiz merakli insanlar, herseyi bildigini zanneden 60 yas ustu insanlar, nereden geldin-gidiyorsun sorulari, herkesin birbirinin isine burnunu sokmasi, fazla icice yasama ve buna bagli olarak aradaki sinirlarin dagilmasi ve milletin haddini bilmemesi vs vs.
Bu gelis surecimdeki ana nedenlerden biri de ameliyat olmam gereken myomumun olmasi ve ailem merak etmesin diye Turkiye'de ameliyat olmayi tercih etmem. Ama bu hastane sureci bana yirmilerimin basinda ayrildigim ulkemin aslinda oldugunu dusundugum yerde olmadigini aci aci tecrube ettirdi. Normal bir myoma "bu kanser kesin, yumusak doku kanseri kanser taramasi yapalim" diyen ve biyopsi yapmadan teshis koyan prof.dan tutun da, ameliyat raporuna operasyonda kac tane tumor cikarildigini yazan ama en buyuk ve en kucugunun capini yazip digerlerini yazmayan veya nereden cikarildigini yazmayan doktora, benzer seyi yapan patoloji uzmanlarina...Elimde Amerika'dan aldigim herseyi detayli ve ozenli yazilmis (yumurtanin hangi yumurtalikda oldugunu ve rahmin boyutlarini bile ) rapor ile, bizimkilerin eksik yazidigi ameliyat raporu ve patoloji raporuna karsilastirip kendimce cikarimlarda bulunmam ve farklarini gordukce ofkemin katmerlenerek artmasi.
Butun bunlara ek olarak bir evlilik surecine girmem. Erkek arkadasim, gerci nisanlim, oldukca uzun zamandir tanidigim ve hayatimda olan biri. Ama beni sacmasapan bir evlilik cenderesine soktu, cok bunaldim herkesten ve herseyden kacasim var. Kimseyi ozlemiyorum, bu zaten uzun zamandir yasadigim bir duygu. Herkese ve herseye kiziyorum. Bana neredesin diye sorduklarinda " nerede olduguma dair edindigin bilginin su an senin hayatina ne katkisi var" diye sert cikislar yapiyor ve epey de kalp kiriyorum. Kendi aileme bile epey kirici olabiliyorum ve sanirim bunun ana nedeni aslinda kapana kisilmis gibi hissetmem evlilik sureci yuzunden. Bazen ben gercekten bu insani seviyor muyum diye dusunurken buluyorum kendimi. Cevremizdeki herkes ama herkes ikimizin muthis uyumsuz oldugunu ve onun beni mutsuz edecegini soyluyor. Bunu soyleyen sadece turkiye'deki cevrem degil amerikali cevremde aynisini soyluyor. Ben disa donuk biriyim, o ice donuk, ben konuskan biriyim, o sessiz, ben sohbet etmeyi severim o duvar gibi evet hayir sorulari sorar, onunla monolog halinde iletisim kurulur. Ailesini bu nisan surecinde tanidim ve aslinda farkettim ki, kendisinde sevmedigim ne kadar ozellik var ise, anne babasindan almis (ofke nobetleri sinirlenince agzindan cikani kulaginin duymamasi, epey maddiyatci olmasi, neredeyse apolitik olmasi ve sessiz olmasi, herseyi ben bilirimci tavirlari, hayatinda gri noktalar olmamasi vs vs).... O beni ne kadar seviyor bilmiyorum ama onun facebook fotolari, whatsapp profilleri, hatta kendine ait sitesinde bile ikimizin fotograflari var. Ben yillardir tek fotograf atmadim facebook'a ikimize ait, inatla selfie cekiyor her yerde sinirleniyorum dogayi cek kendini cek beni cekme diye.. Diyorum ya ne hissediyorum bilmiyorum tek bildigim yillar icinde kirdigi potlarin beni bikkinlik noktasina getirmesi.. Onun aksine ben ise tamiri zor seyler hayatta soylemedim, kalp kirmadim, ses yukselmesinden ve gerginlikten hoslanmam o yuzden butun sorunlari konusarak cozmeye calistim ve cok elibol bir ailede buyudum. Sanirim mutsuz olmaktan korkuyorum, ozgurlugum kisitlanacak gibi dusunuyorum.
Boyle seyler dusunmem yasamam normal mi? Herkes benzer korkular yasiyor mu? Ben bu buhrandan nasil kurtulurum?
Not: bazen burclari soranlar da oluyor ne olur ne olmaz onu da ekleyeyim:) Yukseleni kova olan bir oglak kadiniyim, nisanlim ise akrep burcu.
Katiliyorum size...Lise yillarimdan beri bi yurtdisi hayalim vardi; kesinlikle yurtdisinda yasamaliyim diyordum, hep ozenirdim Avrupa'da hele hele Amerika'da yasayanlara. Sanki bi gideyim hep uzaklar daha guzelmis, daha huzurluymus gibi gelirdi bana.Merhaba bende yurtdışında büyümüş 20 sene kalmis sonra turkiyeye tek basima gelmis tek yaşamış bir bayanım.
Ilk zamanlar cok zordu çevre uyumu aliskanliklar tekrar yeniden biryere uyum ve ben 1 bavulla geldigim icin destekcim de yoktu ve maddi olarak da zorluklar cektim.
Geri kafali akrabalar herseye karışan teyzeler derken baya zor oldu güçlü kalmak zorundaydim ve çok şükür iyi kötü kendi kendime yettim. En zoru benim icin ailemi birakmak oldu Avusturalya da ve arkadaslarimi birakmakti zira cok dışa dönük biriyim ve dimdizlak yapayanliz kaldim.
Surekli turkiyede ne işin var geri git diyen ukala yorumlara cevap vermek beni çileden çıkarıyordu hala da öyle yani bir laf vardir the neighbors grass looks greener. Yani komşunun çimi hep daha yeşil görünür olayı kimse bilmez gurbet nedir yaşamadan neyse senin konuna geleyim tatlim. Sende benim ilk zamanlarim gibisin bunalima girmek uzeresin yada minik capli bunalimdasin. Oncelikle arkadaş cevresi edinmen lazim.
Eger istanbuldaysan avrupa yakasinda o konuda yardimci olabilirim.
Erkek arkadasin icin se tam çatışmalı iki ruh sunuz. Yani şimdi mutlu degilsen emin ol evlenince asla mutlu olmazsin.
Ben evlendim ama ruh eşimi buldum evlenince hersey monotona bagliyor ve kafa birisi degilse evlendigin adam asla mutlu olmazsın. Sende benim gibi rahat yetişmiş ozgur ruhlu deli dolu bir kizsan kendine uygun birini kesinlikle bulursun.
ALLAH yardimcin olsun
Take care xox
Akrep kadinlari kuyruguna basilmadigi sürece cok eglenceli, hos hatunlardir. Kendimden biliyorumBen de akrep burcuyum. Konuyu okuyunca ne kadar kötü biriymişim dedim valla
Katiliyorum size...Lise yillarimdan beri bi yurtdisi hayalim vardi; kesinlikle yurtdisinda yasamaliyim diyordum, hep ozenirdim Avrupa'da hele hele Amerika'da yasayanlara. Sanki bi gideyim hep uzaklar daha guzelmis, daha huzurluymus gibi gelirdi bana.
Nasip oldu ben de yerlestim yurtdisina. (and i've seen that the neighbor's grass is not always greener:) ) Burda da zorluklar var, yalnizlik var, Trde cok dolu dolu gecerdi gunlerim burda cozemedigim bi bosluk ve eksiklik var, ait hissetmiyorum. Sukur yine de tabi ki artilari cok ama zor gurbet.
Konu sahibi; akilli, mantikli kizsin hakkinda een dogru karari verecegine inaniyorum. Bira sakinles, kafani dagit. Gez toz, sonra etraflica dusunursun.
Hakkinda hayirlisi olsun Phillycim.
Akrep kadinlari kuyruguna basilmadigi sürece cok eglenceli, hos hatunlardir. Kendimden biliyorum
Philly sayesinde KK nin efsane kadinlari buraya toplandi :))
Türkiyede olup yurt disinda yasamak isteyenler, avrupada olup, acaba amerikaya mi gitsem diyenler olarak.Bence toplanip sirket acalim böylelikle bunaldikca isi bahane edip baska kitaya gidip bi nefes alip geliriz
Nisanlin turk mu?
Daha sevip sevmedigini bilmiyosan nisanlini evlenmek niye? Heleki her hareketi batiyosa yani? Evlenirsen kotuluk olacak kendine haberin olsun.
Baskalari uyumlu buluyomus cart curt bunlar cok Mu onemli? Ayni eve girdiginde baskalari olmayacak. Bu yuzden mutsuzsun ve herseye patlaman bu yuzden olabilir.
Ya insanın tıpatıp kendisi gibi biriyle bir ömür geçirmesi çok sıkıcı değil mi? Kendimize benzeyen, aynı yemekten ayni müzikten aynı renkten aynı atraksiyonlu sinema filminden hoşlanmak çok sıkıcı ya. Biz de eşimle pek uyuşmuyoruz ama bu farkliliklar bizi biz yapiyor. Örnegin çiftlerden biri sinirliyse digeri sakin olmali alttan almali. Ikisi de inatçı keçi gibi olursa nasil bir ömrü idame ettirebilirler? Ikisi de yumurtanin sarısını seviyor. E kim yiyecek beyazını çöpe mi gitsin hergün hergün?
Nisanlinizdan bahsetme ve onu tanitmak icin kullandiginiz cumlelere bakilirsa, onda onaylamadiginiz bir cok ozellik var. ki bunlar evlenince bir anda duzelmeyecek, veya siz hemen katlanmaya baslamayacaksiniz. Evliligin de getirdigi stresle daha da artacak sevmediginiz ozellikler. Daha simdiden emin degilken, neden israrla (ki bunu sanki sadece nisanliniz size dayatmis gibi yazmissiniz) evlenmeye calistiginizi anlamadim.
Bende 13 yasindan beri Amerikadayim. Insan ister istemez benimsemeye basliyor ve Amerikan kulturunu edinmeye basliyor. Ben sizi cok iyi anliyorum. Lakin saglik sektoruyle ilgili sadece yaram oldugu icin sunu soylemek istiyorum, basit bi operasyona bile binlerce dolar yatirdigimiz bu Amerikada, bir zahmet yazilan rapor Turkiyedekinden cok daha detayli olsun. Ameliyatinizi neden Amerikada olmadiniz?
Nisanlinizla mutlu gibi gorunmuyorsunuz. Kimseye ayrilin diye tavsiye vermem. Ama o ofke noberleri, sinirlenince agzina geleni soylemesi falan evlendikten sonra cok cabuk kabak tadi verir, bunu soyleyim.
Mutsuz olacaginizi dusunuyorsaniz bence boyle bir evlilik yapmayin
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?