Öncelikle sanırım uzun olucak bu yazıyı okumaya sabır gösteren herkese çok teşekkür ederim :)
Bundan 4 ay önce hamile kaldım.. Bu güzel haberi eşimden bile önce paylaştığım ilk kişilerden biri yediğimin içtiğimin ayrı gitmediği aile bağlarından öte bi dostluğumuz olduğunu düşündüğüm,bi sıkıntım olsa ilk aradığım, bi sıkıntısı olsa beni ilk arayan, her gün en az 1 kere telde konuştuğum, günün her anı yazışarak haberleştiğim ortanca eltimdi.. Hamilelik haberini sevinçle gözyaşlarıyla karşılamıştı utanmasa benden daha çok sevinecekti.. Neyse sonra bu olaydan tam 1 ay sonra bebeğimin kalbi atmadı kürtaj olmama karar verildi.. Tahmin edersiniz ki bu olayı insanlarla paylaşmak benim için çok kolay olmadı.. karar verildikten sonra bikaç zorlu gün geçirdim kabullenemedim falan.. ama tabiki eşim kayınbraderlerime falan söylemişti (3 tane var).. Hepsinin eşleri nişanlıları falan aramıştı sağolsunlar ama o çok yakın bulduğum eltim aramadı.. Tam da kürtajın yapılacağı sabah doktorun kapısında beklerken eşimi aradı şimdi öğrendim diye.. Sonra beni istedi.Karşımda nasıl ağlıyo size anlatamam.. Benim de zaten psikolojim bozuk kendimi zor tutuyorum ağlamamak için bir de kızcağızı teselli etme çabasındayım ne saçma.. Neyse sonra dedimki canım ben operasyona giriyorum şimdi kapadım teli .. O günden sonra bu arkadaş(eltim) beni hiç aramadı.. Noldun iyimisin falan( kaldıki kürtaj sonrası bazı komplikasyonlar yaşadım mutlaka haberi olmuştur.. Bekledim bekledim aramadı.. Aradan 1 ay geçti.. Kayınbraderimin işyerine gittik (kafe) ...... nın doğumgünü bu gece ... doğumgünü pasta alıp eve beraber gidelim sürpriz yapalım dedi.. tmm dedik.. eşimin bile benim kırgınlığımdan haberi yoktu.. Neyse pasta fln aradık gecenin bi saati bu hanfendinin evine gittik sürprize bir de ne göreyim.. Arkadaş bronzluğun dibinde( tatile gitmiş haberimiz olmamış).. Hayır tabiki de gidebilir tatile de ben de düşünüyorum ki iş yoğunluğundan arayamamıştır.. işte müsait değildir keyfi yoktur beni üzmek istememiştir falan diye ama hanfendi bayaa bildiğiniz tatillerde gezip tozup en yakınım dediği beni 1 kere bile arayıp nasılsın dememiş!! Bi de hiçbişey olmamış gibi davrandı.. Tabiki ben de öyle davrandım kimseye çaktırmadım ama o benim samimiyetsizliğimi anlamıştır..Herneyse devam eden günlerde (aylarda) eşim demiş ki abisine .....'dan naber yaa ne iyimi falan demiş.. O da demiş ki bilmem bi arayıp sorun isterseniz öğrenirsiniz ararsanız falan demiş eşim şok olmuş!! Abi sen ne diyosun gibigibiyim .......'ya kırgın falan demiş.. sonra o konuşma müşterisi gelince yarım kalmış.. Emininm ....'nın kulağına da gitmiştir bu konuşma.. ben halen bi telefon bekledim ne arayan ne soran.. hatta bayramda evlerine gittik misafir gibi oturdum normalde kendi evim gibi davrandığım evde.. kız hala kalkıp bana tek kelime etmedi.. Senin neyin var neden bana böyle soğuksun bile demedi.. 2 Yıllık dostluk resmen anlayamadığım bi şekilde bitti.. Ve kimse noluyo demedi.. Şimdi öyle iki yabancı gibiyiz.. Çok kırgınım.. Çok içerledim bu duruma..
Şimdi sizlere danışmak istediğim şey şu ben bu arkadaşı 4 ay sonra arayıp.. Bu saçmalıkların hesabını sormalı mıyım? Yoksa oturup beni bir gün aramasını bekleyip aile gezmelerinde gerginlik yaşamaya devam etmeli miyim??
Bence direk sorsaydın belkide farkında olmadan bir hatan vardır.Bide çok üstüne gidilecek bir konu değil evladını kaybetmişsin.Bende çok yakın olduğum kuzenimi sadece 1 kere aradım çünkü konuyu açıp açıp üzülmenin bir faydası yok
gülse miydi?? acını paylaşmış. saçmalıyorsun diyorum ben sana
o kadar üzülen biri (ya da öyle gösteren) niye bi iyimisin nasılsın diye aramaz hastalık bu herşeyi geçtim. Ben niye ağladı falan demedim.. Ayrıca böyle durumda olan birinin karşısında ağlanması kadar da ajitasyon olaylara karşıyım destek için arıyosan destek olursun ağladığını da belli etmezsiz. Aynı şey benim arkadaşımın başına geldi benden 3 ay önce ben de ağladım sözlerim boğazımda düğümlendi ama yine de belli etmedim.. Normal insanlar böyle yaparlar 
