bu durum sizi çok yormuş ve aranızdaki sevgiyi de köreltmiş gibi geldi bana. mutlaka konusun ve yardim isteyin. yapmiyorsa tavır koyun bence.. eğer konusmaniza rağmen düzelmeyip tekrar siz yapmaya başlarsanız verdiğiniz tepkinin hicbir etkisi olmayacak
Ev işlerini bölüşün. Oturun ve adam akıllı konusun.bize anlattıklarınızı anlatın. Sana da yazık günah. Allahtan çocuk yok yoksa ne olurdu halin Allah yardımcın olsun canım işin zor. Eşin tam Türk erkeği modeliMerhabalar, okuyup yapacağınız yorumlar için şimdiden teşekkürler. Konuyu kısaca anlatmaya çalışacağım;
Eşim ve ben çalışıyoruz eşimle evden aynı saatlerde çıkıp akşam ben biraz daha geç geliyorum. İşim yorucu yoğun hafta sonu tatilim var devlet kurumu ancak stresli ve henüz yeni atandım sayılır öğrenmeye çalışmanın stresi de cabası, elimden geldiğince her seye yetişmeye çalışıyorum ancak kendisi mutsuz etmek için var sanki hep gergin neredeyse hergun bir bahane buluyor memnun olmuyor nedense.
Sabah işe gitmeden ben yapmadığım halde ondan önce kalkıp kahvaltısını hazırlıyorum o kahvaltı vs yaparken sofrasını toplarken ben hazırlanıyorum ama sanki hazırlandığım ona göre süslendiğim! için surat yapmalar laf söylemeler neredeyse her sabah benim moralim bozularak evden çıkmam.. Defalarca anlatmaya çalıştım ben de bir bireyim topluma çıkıyorum saçımı yapmam makyaj yapmam hergun farklı giymem sanki bir suçmuş gibi beni huzursuz ediyor, işten geliyoruz kendisi hiçbir şeye elini sürmeden beni bekliyor ben gelir gelmez yemek işini hallediyorum toplarsa yalandan tabakları topluyor, zaten elinde hep tablet video belgesel vs izliyor kahvaltıda yemekte yatarken bu durumdan nefret ediyorum, ev temizliğine daha öncelerden yardım ederdi ancak ben bu işten önce yaklaşık iki yıl çalışmadım her işi yaptım artık onu da yapmıyor yapsa da benim söylemem tartışmam dürtmem sonucunda oluyor o zaman da bir anlamı olmuyor, kendisi hiçbir şey yapmazken hep benden bekliyor ev dağınıksa neden toplamıyor musum o hiç dagıtmıyotmus bir kere bile çorabını toplamış mıyım sorun ise benim çantam mesela koltuğun üstünde işte kitaplarım masanın üstünde vb, diyorum ki ben de diğer her şeyi yapıyorum kaldı ki yine ben topluyorum ama yetişemiyorum kendime vakit ayırmak istiyorum ben de. Haftasonu dışarı çıkıyorum cumartesi günleri O çalışıyor ama ben her hafta neden çarşıya çıkıyormuşum evi temizlemem gerekiyormuş ya ben mecbur muyum hayat bu mu benim de tatilim var diye oturup her hafta temızlık mı yapmalıyım? O işini görüyormuş sofrasını topluyormuş daha ne yapsınmış toplama diyorum kendin yiyorsun diyorum diğer yapılan işler ütü( havlu nevresim, iç çamaşır) hepsini ütülüyotum, bulaşık ev süpürme cam silme ve diğerleri ona göre iş değil ben mi yapacam dediği zaman kavga çıkıyor elbette yapacaksın diyorum ama olmuyor hep aynı yerde tıkanıyoruz, bazen çekip gitmek istiyorum bu konuyu ben nasıl çözerim nasıl olaya bakışı değişir fikriniz var mıgerçekten dayanamıyorum bu huzursuzluğa... Teşekkürler
Bazi erkekler gazla calisir en ufak yardimda cok mutlu oldugunuzu cok yardimci oldugunu fazlaca dile getirseniz belki ise yarayabilirMerhabalar, okuyup yapacağınız yorumlar için şimdiden teşekkürler. Konuyu kısaca anlatmaya çalışacağım;
Eşim ve ben çalışıyoruz eşimle evden aynı saatlerde çıkıp akşam ben biraz daha geç geliyorum. İşim yorucu yoğun hafta sonu tatilim var devlet kurumu ancak stresli ve henüz yeni atandım sayılır öğrenmeye çalışmanın stresi de cabası, elimden geldiğince her seye yetişmeye çalışıyorum ancak kendisi mutsuz etmek için var sanki hep gergin neredeyse hergun bir bahane buluyor memnun olmuyor nedense.
Sabah işe gitmeden ben yapmadığım halde ondan önce kalkıp kahvaltısını hazırlıyorum o kahvaltı vs yaparken sofrasını toplarken ben hazırlanıyorum ama sanki hazırlandığım ona göre süslendiğim! için surat yapmalar laf söylemeler neredeyse her sabah benim moralim bozularak evden çıkmam.. Defalarca anlatmaya çalıştım ben de bir bireyim topluma çıkıyorum saçımı yapmam makyaj yapmam hergun farklı giymem sanki bir suçmuş gibi beni huzursuz ediyor, işten geliyoruz kendisi hiçbir şeye elini sürmeden beni bekliyor ben gelir gelmez yemek işini hallediyorum toplarsa yalandan tabakları topluyor, zaten elinde hep tablet video belgesel vs izliyor kahvaltıda yemekte yatarken bu durumdan nefret ediyorum, ev temizliğine daha öncelerden yardım ederdi ancak ben bu işten önce yaklaşık iki yıl çalışmadım her işi yaptım artık onu da yapmıyor yapsa da benim söylemem tartışmam dürtmem sonucunda oluyor o zaman da bir anlamı olmuyor, kendisi hiçbir şey yapmazken hep benden bekliyor ev dağınıksa neden toplamıyor musum o hiç dagıtmıyotmus bir kere bile çorabını toplamış mıyım sorun ise benim çantam mesela koltuğun üstünde işte kitaplarım masanın üstünde vb, diyorum ki ben de diğer her şeyi yapıyorum kaldı ki yine ben topluyorum ama yetişemiyorum kendime vakit ayırmak istiyorum ben de. Haftasonu dışarı çıkıyorum cumartesi günleri O çalışıyor ama ben her hafta neden çarşıya çıkıyormuşum evi temizlemem gerekiyormuş ya ben mecbur muyum hayat bu mu benim de tatilim var diye oturup her hafta temızlık mı yapmalıyım? O işini görüyormuş sofrasını topluyormuş daha ne yapsınmış toplama diyorum kendin yiyorsun diyorum diğer yapılan işler ütü( havlu nevresim, iç çamaşır) hepsini ütülüyotum, bulaşık ev süpürme cam silme ve diğerleri ona göre iş değil ben mi yapacam dediği zaman kavga çıkıyor elbette yapacaksın diyorum ama olmuyor hep aynı yerde tıkanıyoruz, bazen çekip gitmek istiyorum bu konuyu ben nasıl çözerim nasıl olaya bakışı değişir fikriniz var mı
Kucuk mucuk..birbirnizi yemisiniz iste.daha niye calisiyosunuz ki.mukemmel kadin olma zihniyetiyle daha cok yipranirsin.Evimiz küçük kaldıki ben zaten yapıyorum yani bir kapışma günlük işler için gerek yok diye düşünüyorum çünkü onun düşünce yapısı yanlış bana kalırsa
Ayy allah aşkına şaka mı bu konu ?O zaman da olaya bakışı şu olacaktır bi ev işini beceremeyip kadın tutmuşlugum sorun daha derin bence ve nasıl yapacağımı bilmiyorum İnan’ın
Evet maalesef.O açıdan söylemistim.Az beklenti cok huzur .Yoksa cok üzülürler.
Merhabalar, okuyup yapacağınız yorumlar için şimdiden teşekkürler. Konuyu kısaca anlatmaya çalışacağım;
Eşim ve ben çalışıyoruz eşimle evden aynı saatlerde çıkıp akşam ben biraz daha geç geliyorum. İşim yorucu yoğun hafta sonu tatilim var devlet kurumu ancak stresli ve henüz yeni atandım sayılır öğrenmeye çalışmanın stresi de cabası, elimden geldiğince her seye yetişmeye çalışıyorum ancak kendisi mutsuz etmek için var sanki hep gergin neredeyse hergun bir bahane buluyor memnun olmuyor nedense.
Sabah işe gitmeden ben yapmadığım halde ondan önce kalkıp kahvaltısını hazırlıyorum o kahvaltı vs yaparken sofrasını toplarken ben hazırlanıyorum ama sanki hazırlandığım ona göre süslendiğim! için surat yapmalar laf söylemeler neredeyse her sabah benim moralim bozularak evden çıkmam.. Defalarca anlatmaya çalıştım ben de bir bireyim topluma çıkıyorum saçımı yapmam makyaj yapmam hergun farklı giymem sanki bir suçmuş gibi beni huzursuz ediyor, işten geliyoruz kendisi hiçbir şeye elini sürmeden beni bekliyor ben gelir gelmez yemek işini hallediyorum toplarsa yalandan tabakları topluyor, zaten elinde hep tablet video belgesel vs izliyor kahvaltıda yemekte yatarken bu durumdan nefret ediyorum, ev temizliğine daha öncelerden yardım ederdi ancak ben bu işten önce yaklaşık iki yıl çalışmadım her işi yaptım artık onu da yapmıyor yapsa da benim söylemem tartışmam dürtmem sonucunda oluyor o zaman da bir anlamı olmuyor, kendisi hiçbir şey yapmazken hep benden bekliyor ev dağınıksa neden toplamıyor musum o hiç dagıtmıyotmus bir kere bile çorabını toplamış mıyım sorun ise benim çantam mesela koltuğun üstünde işte kitaplarım masanın üstünde vb, diyorum ki ben de diğer her şeyi yapıyorum kaldı ki yine ben topluyorum ama yetişemiyorum kendime vakit ayırmak istiyorum ben de. Haftasonu dışarı çıkıyorum cumartesi günleri O çalışıyor ama ben her hafta neden çarşıya çıkıyormuşum evi temizlemem gerekiyormuş ya ben mecbur muyum hayat bu mu benim de tatilim var diye oturup her hafta temızlık mı yapmalıyım? O işini görüyormuş sofrasını topluyormuş daha ne yapsınmış toplama diyorum kendin yiyorsun diyorum diğer yapılan işler ütü( havlu nevresim, iç çamaşır) hepsini ütülüyotum, bulaşık ev süpürme cam silme ve diğerleri ona göre iş değil ben mi yapacam dediği zaman kavga çıkıyor elbette yapacaksın diyorum ama olmuyor hep aynı yerde tıkanıyoruz, bazen çekip gitmek istiyorum bu konuyu ben nasıl çözerim nasıl olaya bakışı değişir fikriniz var mı
Benzer döngü yaşıyorum yaşadık.. çözümü yokMerhabalar, okuyup yapacağınız yorumlar için şimdiden teşekkürler. Konuyu kısaca anlatmaya çalışacağım;
Eşim ve ben çalışıyoruz eşimle evden aynı saatlerde çıkıp akşam ben biraz daha geç geliyorum. İşim yorucu yoğun hafta sonu tatilim var devlet kurumu ancak stresli ve henüz yeni atandım sayılır öğrenmeye çalışmanın stresi de cabası, elimden geldiğince her seye yetişmeye çalışıyorum ancak kendisi mutsuz etmek için var sanki hep gergin neredeyse hergun bir bahane buluyor memnun olmuyor nedense.
Sabah işe gitmeden ben yapmadığım halde ondan önce kalkıp kahvaltısını hazırlıyorum o kahvaltı vs yaparken sofrasını toplarken ben hazırlanıyorum ama sanki hazırlandığım ona göre süslendiğim! için surat yapmalar laf söylemeler neredeyse her sabah benim moralim bozularak evden çıkmam.. Defalarca anlatmaya çalıştım ben de bir bireyim topluma çıkıyorum saçımı yapmam makyaj yapmam hergun farklı giymem sanki bir suçmuş gibi beni huzursuz ediyor, işten geliyoruz kendisi hiçbir şeye elini sürmeden beni bekliyor ben gelir gelmez yemek işini hallediyorum toplarsa yalandan tabakları topluyor, zaten elinde hep tablet video belgesel vs izliyor kahvaltıda yemekte yatarken bu durumdan nefret ediyorum, ev temizliğine daha öncelerden yardım ederdi ancak ben bu işten önce yaklaşık iki yıl çalışmadım her işi yaptım artık onu da yapmıyor yapsa da benim söylemem tartışmam dürtmem sonucunda oluyor o zaman da bir anlamı olmuyor, kendisi hiçbir şey yapmazken hep benden bekliyor ev dağınıksa neden toplamıyor musum o hiç dagıtmıyotmus bir kere bile çorabını toplamış mıyım sorun ise benim çantam mesela koltuğun üstünde işte kitaplarım masanın üstünde vb, diyorum ki ben de diğer her şeyi yapıyorum kaldı ki yine ben topluyorum ama yetişemiyorum kendime vakit ayırmak istiyorum ben de. Haftasonu dışarı çıkıyorum cumartesi günleri O çalışıyor ama ben her hafta neden çarşıya çıkıyormuşum evi temizlemem gerekiyormuş ya ben mecbur muyum hayat bu mu benim de tatilim var diye oturup her hafta temızlık mı yapmalıyım? O işini görüyormuş sofrasını topluyormuş daha ne yapsınmış toplama diyorum kendin yiyorsun diyorum diğer yapılan işler ütü( havlu nevresim, iç çamaşır) hepsini ütülüyotum, bulaşık ev süpürme cam silme ve diğerleri ona göre iş değil ben mi yapacam dediği zaman kavga çıkıyor elbette yapacaksın diyorum ama olmuyor hep aynı yerde tıkanıyoruz, bazen çekip gitmek istiyorum bu konuyu ben nasıl çözerim nasıl olaya bakışı değişir fikriniz var mı
