Ya doğru benim sorunum zaten her şeye yetişmek ömrümün her alanında yapacağımın en üst sınırını yapmaya çalışıyorum ve bu beni çok yoruyor ama hep daha fazla ödün veriyorum kendimden, diyemiyorum lanet olsunki bu cümleleri kuramıyorum kırmadan dökmeden halletmek istiyorum belki ben çok sertim anlatamıyorum derdimi
Aynen öyleBu erkekler karısı eve pata getirirken destek olurken hiç iftira etme surat asma babana deme yok
Ama işe yardım et denilince bi afra tafra!!!
İnsanoğlu işte kıymet bilmez
Onu nasıl dahİl ederim bu işlere tatlı dille
psikolojik şiddet uyguluyor size izin vermeyin tavır alın gerekırse aile terapistine gidin kabul etmezse bir süre tekrdin uzun vade de buyuk hastalık sahibi olursunuz çünkü strestenMerhabalar, okuyup yapacağınız yorumlar için şimdiden teşekkürler. Konuyu kısaca anlatmaya çalışacağım;
Eşim ve ben çalışıyoruz eşimle evden aynı saatlerde çıkıp akşam ben biraz daha geç geliyorum. İşim yorucu yoğun hafta sonu tatilim var devlet kurumu ancak stresli ve henüz yeni atandım sayılır öğrenmeye çalışmanın stresi de cabası, elimden geldiğince her seye yetişmeye çalışıyorum ancak kendisi mutsuz etmek için var sanki hep gergin neredeyse hergun bir bahane buluyor memnun olmuyor nedense.
Sabah işe gitmeden ben yapmadığım halde ondan önce kalkıp kahvaltısını hazırlıyorum o kahvaltı vs yaparken sofrasını toplarken ben hazırlanıyorum ama sanki hazırlandığım ona göre süslendiğim! için surat yapmalar laf söylemeler neredeyse her sabah benim moralim bozularak evden çıkmam.. Defalarca anlatmaya çalıştım ben de bir bireyim topluma çıkıyorum saçımı yapmam makyaj yapmam hergun farklı giymem sanki bir suçmuş gibi beni huzursuz ediyor, işten geliyoruz kendisi hiçbir şeye elini sürmeden beni bekliyor ben gelir gelmez yemek işini hallediyorum toplarsa yalandan tabakları topluyor, zaten elinde hep tablet video belgesel vs izliyor kahvaltıda yemekte yatarken bu durumdan nefret ediyorum, ev temizliğine daha öncelerden yardım ederdi ancak ben bu işten önce yaklaşık iki yıl çalışmadım her işi yaptım artık onu da yapmıyor yapsa da benim söylemem tartışmam dürtmem sonucunda oluyor o zaman da bir anlamı olmuyor, kendisi hiçbir şey yapmazken hep benden bekliyor ev dağınıksa neden toplamıyor musum o hiç dagıtmıyotmus bir kere bile çorabını toplamış mıyım sorun ise benim çantam mesela koltuğun üstünde işte kitaplarım masanın üstünde vb, diyorum ki ben de diğer her şeyi yapıyorum kaldı ki yine ben topluyorum ama yetişemiyorum kendime vakit ayırmak istiyorum ben de. Haftasonu dışarı çıkıyorum cumartesi günleri O çalışıyor ama ben her hafta neden çarşıya çıkıyormuşum evi temizlemem gerekiyormuş ya ben mecbur muyum hayat bu mu benim de tatilim var diye oturup her hafta temızlık mı yapmalıyım? O işini görüyormuş sofrasını topluyormuş daha ne yapsınmış toplama diyorum kendin yiyorsun diyorum diğer yapılan işler ütü( havlu nevresim, iç çamaşır) hepsini ütülüyotum, bulaşık ev süpürme cam silme ve diğerleri ona göre iş değil ben mi yapacam dediği zaman kavga çıkıyor elbette yapacaksın diyorum ama olmuyor hep aynı yerde tıkanıyoruz, bazen çekip gitmek istiyorum bu konuyu ben nasıl çözerim nasıl olaya bakışı değişir fikriniz var mıgerçekten dayanamıyorum bu huzursuzluğa... Teşekkürler
Tüm bunlari sizi kıskandığı icin yapiyorMerhabalar, okuyup yapacağınız yorumlar için şimdiden teşekkürler. Konuyu kısaca anlatmaya çalışacağım;
Eşim ve ben çalışıyoruz eşimle evden aynı saatlerde çıkıp akşam ben biraz daha geç geliyorum. İşim yorucu yoğun hafta sonu tatilim var devlet kurumu ancak stresli ve henüz yeni atandım sayılır öğrenmeye çalışmanın stresi de cabası, elimden geldiğince her seye yetişmeye çalışıyorum ancak kendisi mutsuz etmek için var sanki hep gergin neredeyse hergun bir bahane buluyor memnun olmuyor nedense.
Sabah işe gitmeden ben yapmadığım halde ondan önce kalkıp kahvaltısını hazırlıyorum o kahvaltı vs yaparken sofrasını toplarken ben hazırlanıyorum ama sanki hazırlandığım ona göre süslendiğim! için surat yapmalar laf söylemeler neredeyse her sabah benim moralim bozularak evden çıkmam.. Defalarca anlatmaya çalıştım ben de bir bireyim topluma çıkıyorum saçımı yapmam makyaj yapmam hergun farklı giymem sanki bir suçmuş gibi beni huzursuz ediyor, işten geliyoruz kendisi hiçbir şeye elini sürmeden beni bekliyor ben gelir gelmez yemek işini hallediyorum toplarsa yalandan tabakları topluyor, zaten elinde hep tablet video belgesel vs izliyor kahvaltıda yemekte yatarken bu durumdan nefret ediyorum, ev temizliğine daha öncelerden yardım ederdi ancak ben bu işten önce yaklaşık iki yıl çalışmadım her işi yaptım artık onu da yapmıyor yapsa da benim söylemem tartışmam dürtmem sonucunda oluyor o zaman da bir anlamı olmuyor, kendisi hiçbir şey yapmazken hep benden bekliyor ev dağınıksa neden toplamıyor musum o hiç dagıtmıyotmus bir kere bile çorabını toplamış mıyım sorun ise benim çantam mesela koltuğun üstünde işte kitaplarım masanın üstünde vb, diyorum ki ben de diğer her şeyi yapıyorum kaldı ki yine ben topluyorum ama yetişemiyorum kendime vakit ayırmak istiyorum ben de. Haftasonu dışarı çıkıyorum cumartesi günleri O çalışıyor ama ben her hafta neden çarşıya çıkıyormuşum evi temizlemem gerekiyormuş ya ben mecbur muyum hayat bu mu benim de tatilim var diye oturup her hafta temızlık mı yapmalıyım? O işini görüyormuş sofrasını topluyormuş daha ne yapsınmış toplama diyorum kendin yiyorsun diyorum diğer yapılan işler ütü( havlu nevresim, iç çamaşır) hepsini ütülüyotum, bulaşık ev süpürme cam silme ve diğerleri ona göre iş değil ben mi yapacam dediği zaman kavga çıkıyor elbette yapacaksın diyorum ama olmuyor hep aynı yerde tıkanıyoruz, bazen çekip gitmek istiyorum bu konuyu ben nasıl çözerim nasıl olaya bakışı değişir fikriniz var mı
Temizlik için yardımcı tutmanız lazım maaşınız var.haftada 15te 1 temizler biraz rahat edersiniz yemegide bir gün yap 2 gün yiyin ancak saça makyaja giysiye surat yapıp kavga çıkarma konusuna çözüm getiremiyorum çünkü aynı baskıyı yaşadım.eşimde aynıydı ve o kadar çok üstüme geldiki evlilikten soğutmuştu beni adam laftan anlamıyodu resmen bakımsız spor alelade bi kadın istiyodu yanındaMerhabalar, okuyup yapacağınız yorumlar için şimdiden teşekkürler. Konuyu kısaca anlatmaya çalışacağım;
Eşim ve ben çalışıyoruz eşimle evden aynı saatlerde çıkıp akşam ben biraz daha geç geliyorum. İşim yorucu yoğun hafta sonu tatilim var devlet kurumu ancak stresli ve henüz yeni atandım sayılır öğrenmeye çalışmanın stresi de cabası, elimden geldiğince her seye yetişmeye çalışıyorum ancak kendisi mutsuz etmek için var sanki hep gergin neredeyse hergun bir bahane buluyor memnun olmuyor nedense.
Sabah işe gitmeden ben yapmadığım halde ondan önce kalkıp kahvaltısını hazırlıyorum o kahvaltı vs yaparken sofrasını toplarken ben hazırlanıyorum ama sanki hazırlandığım ona göre süslendiğim! için surat yapmalar laf söylemeler neredeyse her sabah benim moralim bozularak evden çıkmam.. Defalarca anlatmaya çalıştım ben de bir bireyim topluma çıkıyorum saçımı yapmam makyaj yapmam hergun farklı giymem sanki bir suçmuş gibi beni huzursuz ediyor, işten geliyoruz kendisi hiçbir şeye elini sürmeden beni bekliyor ben gelir gelmez yemek işini hallediyorum toplarsa yalandan tabakları topluyor, zaten elinde hep tablet video belgesel vs izliyor kahvaltıda yemekte yatarken bu durumdan nefret ediyorum, ev temizliğine daha öncelerden yardım ederdi ancak ben bu işten önce yaklaşık iki yıl çalışmadım her işi yaptım artık onu da yapmıyor yapsa da benim söylemem tartışmam dürtmem sonucunda oluyor o zaman da bir anlamı olmuyor, kendisi hiçbir şey yapmazken hep benden bekliyor ev dağınıksa neden toplamıyor musum o hiç dagıtmıyotmus bir kere bile çorabını toplamış mıyım sorun ise benim çantam mesela koltuğun üstünde işte kitaplarım masanın üstünde vb, diyorum ki ben de diğer her şeyi yapıyorum kaldı ki yine ben topluyorum ama yetişemiyorum kendime vakit ayırmak istiyorum ben de. Haftasonu dışarı çıkıyorum cumartesi günleri O çalışıyor ama ben her hafta neden çarşıya çıkıyormuşum evi temizlemem gerekiyormuş ya ben mecbur muyum hayat bu mu benim de tatilim var diye oturup her hafta temızlık mı yapmalıyım? O işini görüyormuş sofrasını topluyormuş daha ne yapsınmış toplama diyorum kendin yiyorsun diyorum diğer yapılan işler ütü( havlu nevresim, iç çamaşır) hepsini ütülüyotum, bulaşık ev süpürme cam silme ve diğerleri ona göre iş değil ben mi yapacam dediği zaman kavga çıkıyor elbette yapacaksın diyorum ama olmuyor hep aynı yerde tıkanıyoruz, bazen çekip gitmek istiyorum bu konuyu ben nasıl çözerim nasıl olaya bakışı değişir fikriniz var mı
Evet ben de aynen böyle düşünüyorum
Aynen erkek arkdası gibi gezeyim istiyor bence de
Batsın böyle kıskançlık ben her şeyin en iyisini istiyorum onun için
Bazen valla çekip gitmek istiyorum sonra o kadar iyi yönleri de var ki kazanmak istiyorum aile yapısı maalesef kadını hep ikinci plana atmış o aile çevre ortamında bu adam iyi kalıyor
Inanin cevremdeki cogu erkek böyle. Sevdigim adam da buna dahil. Öyle her işe yardimci olan kiskanmayan kadını kendine ait bir sey olmak disinda bir birey olarak görebilen erkegin sayisi cok az. Egitimlisinden egitimsizine. Cünkü böyle yetistiriliyorlar maalesef
Merhabalar, okuyup yapacağınız yorumlar için şimdiden teşekkürler. Konuyu kısaca anlatmaya çalışacağım;
Eşim ve ben çalışıyoruz eşimle evden aynı saatlerde çıkıp akşam ben biraz daha geç geliyorum. İşim yorucu yoğun hafta sonu tatilim var devlet kurumu ancak stresli ve henüz yeni atandım sayılır öğrenmeye çalışmanın stresi de cabası, elimden geldiğince her seye yetişmeye çalışıyorum ancak kendisi mutsuz etmek için var sanki hep gergin neredeyse hergun bir bahane buluyor memnun olmuyor nedense.
Sabah işe gitmeden ben yapmadığım halde ondan önce kalkıp kahvaltısını hazırlıyorum o kahvaltı vs yaparken sofrasını toplarken ben hazırlanıyorum ama sanki hazırlandığım ona göre süslendiğim! için surat yapmalar laf söylemeler neredeyse her sabah benim moralim bozularak evden çıkmam.. Defalarca anlatmaya çalıştım ben de bir bireyim topluma çıkıyorum saçımı yapmam makyaj yapmam hergun farklı giymem sanki bir suçmuş gibi beni huzursuz ediyor, işten geliyoruz kendisi hiçbir şeye elini sürmeden beni bekliyor ben gelir gelmez yemek işini hallediyorum toplarsa yalandan tabakları topluyor, zaten elinde hep tablet video belgesel vs izliyor kahvaltıda yemekte yatarken bu durumdan nefret ediyorum, ev temizliğine daha öncelerden yardım ederdi ancak ben bu işten önce yaklaşık iki yıl çalışmadım her işi yaptım artık onu da yapmıyor yapsa da benim söylemem tartışmam dürtmem sonucunda oluyor o zaman da bir anlamı olmuyor, kendisi hiçbir şey yapmazken hep benden bekliyor ev dağınıksa neden toplamıyor musum o hiç dagıtmıyotmus bir kere bile çorabını toplamış mıyım sorun ise benim çantam mesela koltuğun üstünde işte kitaplarım masanın üstünde vb, diyorum ki ben de diğer her şeyi yapıyorum kaldı ki yine ben topluyorum ama yetişemiyorum kendime vakit ayırmak istiyorum ben de. Haftasonu dışarı çıkıyorum cumartesi günleri O çalışıyor ama ben her hafta neden çarşıya çıkıyormuşum evi temizlemem gerekiyormuş ya ben mecbur muyum hayat bu mu benim de tatilim var diye oturup her hafta temızlık mı yapmalıyım? O işini görüyormuş sofrasını topluyormuş daha ne yapsınmış toplama diyorum kendin yiyorsun diyorum diğer yapılan işler ütü( havlu nevresim, iç çamaşır) hepsini ütülüyotum, bulaşık ev süpürme cam silme ve diğerleri ona göre iş değil ben mi yapacam dediği zaman kavga çıkıyor elbette yapacaksın diyorum ama olmuyor hep aynı yerde tıkanıyoruz, bazen çekip gitmek istiyorum bu konuyu ben nasıl çözerim nasıl olaya bakışı değişir fikriniz var mı
Bu konu yüzünden işi bırakmıştım. Sonra bana o eş kisisi demişti ki." Madem çalışmıyorsun o zaman da harcamalarına dikkat edecekskn" dedi . Yani ne yaparsanız yapın ben memnunum diyen yok galiba . Bazen bakıyorum bu evliliğinden memnun olmayan , boşanan kişilerin sorunları olayın süreci hariç hep aynı .Merhabalar, okuyup yapacağınız yorumlar için şimdiden teşekkürler. Konuyu kısaca anlatmaya çalışacağım;
Eşim ve ben çalışıyoruz eşimle evden aynı saatlerde çıkıp akşam ben biraz daha geç geliyorum. İşim yorucu yoğun hafta sonu tatilim var devlet kurumu ancak stresli ve henüz yeni atandım sayılır öğrenmeye çalışmanın stresi de cabası, elimden geldiğince her seye yetişmeye çalışıyorum ancak kendisi mutsuz etmek için var sanki hep gergin neredeyse hergun bir bahane buluyor memnun olmuyor nedense.
Sabah işe gitmeden ben yapmadığım halde ondan önce kalkıp kahvaltısını hazırlıyorum o kahvaltı vs yaparken sofrasını toplarken ben hazırlanıyorum ama sanki hazırlandığım ona göre süslendiğim! için surat yapmalar laf söylemeler neredeyse her sabah benim moralim bozularak evden çıkmam.. Defalarca anlatmaya çalıştım ben de bir bireyim topluma çıkıyorum saçımı yapmam makyaj yapmam hergun farklı giymem sanki bir suçmuş gibi beni huzursuz ediyor, işten geliyoruz kendisi hiçbir şeye elini sürmeden beni bekliyor ben gelir gelmez yemek işini hallediyorum toplarsa yalandan tabakları topluyor, zaten elinde hep tablet video belgesel vs izliyor kahvaltıda yemekte yatarken bu durumdan nefret ediyorum, ev temizliğine daha öncelerden yardım ederdi ancak ben bu işten önce yaklaşık iki yıl çalışmadım her işi yaptım artık onu da yapmıyor yapsa da benim söylemem tartışmam dürtmem sonucunda oluyor o zaman da bir anlamı olmuyor, kendisi hiçbir şey yapmazken hep benden bekliyor ev dağınıksa neden toplamıyor musum o hiç dagıtmıyotmus bir kere bile çorabını toplamış mıyım sorun ise benim çantam mesela koltuğun üstünde işte kitaplarım masanın üstünde vb, diyorum ki ben de diğer her şeyi yapıyorum kaldı ki yine ben topluyorum ama yetişemiyorum kendime vakit ayırmak istiyorum ben de. Haftasonu dışarı çıkıyorum cumartesi günleri O çalışıyor ama ben her hafta neden çarşıya çıkıyormuşum evi temizlemem gerekiyormuş ya ben mecbur muyum hayat bu mu benim de tatilim var diye oturup her hafta temızlık mı yapmalıyım? O işini görüyormuş sofrasını topluyormuş daha ne yapsınmış toplama diyorum kendin yiyorsun diyorum diğer yapılan işler ütü( havlu nevresim, iç çamaşır) hepsini ütülüyotum, bulaşık ev süpürme cam silme ve diğerleri ona göre iş değil ben mi yapacam dediği zaman kavga çıkıyor elbette yapacaksın diyorum ama olmuyor hep aynı yerde tıkanıyoruz, bazen çekip gitmek istiyorum bu konuyu ben nasıl çözerim nasıl olaya bakışı değişir fikriniz var mı
üzülerek katılıyorum. beklenti ne kadar çok olursa mutsuzluk okadar fazla oluyor
