Şimdi yazıma başlamadan önce kardeşimin beni, benim de kardeşimi çok sevdiğimi bilmenizi isterim. Kardeşim 16 yaşında, 1 sene tekrar yaptığı için lise 1 e giden bir çocuk. Annem çalışmaya başladığında 3 yaşındaydı, sokaklarda oynayarak büyüdü diyebiliriz. Ben 6-7 yaşlarındaydım ama ilk 3-4 sene bana çok çektirdi. Yani küçüklüğünden beri başına buyruk, dediğim dedik bir oğlandı, ama iyi niyetlidir. Beni sinirlendirmek, bağırtmak çok hoşuna gidiyor aslında. Ama beni sevdiğini biliyorum, gelip gelip sürekli beni öper, canım falan, ben seni çok seviyorum ya falan der. Ama hiç bir zaman abla demez, hep adımla hitap eder bana. Kiloma ve şekli bozuk burnuma cidden ağır laflar eder, sonra ben avaz avaz bağırıp onun ağzının payını veririm, morarır oturur yerine falan. Annem ve babam çalıştıkları için evin her türlü sorumluluğu benim üzerimde, buna kardeşimi hayata hazırlamak da dahil. Benim sorunum, hiç bir şekilde ev işlerinde yardım etmiyor olması. Odasını toplamıyor, yediğini kaldırmıyor, salonu toplamıyor. Mesela çamaşırları salona seriyorum, o gün boyunca evde, ben dışarıdayım. Eve geliyorum, her yer her yerde. Çamaşırları toplamamış. Ona söylüyorum, bak sen bütün gün burdasın ben dışardayım toplasana şunları falan diye, o da bana ne falan diyor. Ben ondan 2-3 yaş küçükken sabahları okula kendim kalkıp, gerekiyorsa ütümü falan hep kendim yapıp okula gidiyordum ama o bebek gibi gidip annemden onu uyandırmasını istiyor. Cep telefonu özürlüsü, onu da kullanamıyor zaten. Kendi ütüsünü yapamamasına çok sinirleniyorum, annem babam yapınca daha çok sinirleniyorum. Cidden diyorum, onun ebeveynlik sorumluluğunu, onu yetiştirmek için ben çabalıyorum, annem, özellikle de babam onunla uğraşmaya üşendikleri için laf etmiyorlar ama ben o konuda üşengeç değilim, lafımı esirgemem ve şiddetle de karşı çıkarım buna. Gidip kendine bir şeyler hazırlamaktan acizken, bir de yemek var mı diye soruyor. Ben de yaptıysan vardır diyorum, sırf beni sinir etmek için kız değil misin yapsana falan diyor ben de ona o zaman sende sözde erkeksin çalış para getir diyorum. Bu işleri öğrenmesi gerektiğini söylüyorum, sırf inadından yapmıyor bence. Ben de sırf inadımdan evi toplarken onun odasına ellemiyorum, pislik içinde yaşıyor, yatağında yatmak için babama yalvarıyor falan. Ama ellemiyorum, o da pek şikayetçi değil aslında. İleride bir kadınla evlendiğinde, kadın doğal olarak onun ev işlerine yardım etmesini isteyecek, o da kadını benim gibi anlayışlı sanıp bana yaptıklarını yapacak ve kavga edecekler yani. İleride askere gittiğinde iyiden iyiye pskolojisi bozulacak falan. Ev işlerine elini atmıyor, yardım etmediği gibi bir de dağıtıyor, derslerine çalışmıyor, bin bir ısrarla banyo yapıyor ve tüm gün bir bilgisayar oyununun başından ayrılmıyor. Buna rağmen yine de kendini hepimize affettirmeye başarıyor kerata :) Ama ben sırf onu düşündüğümden onu bu tür şeylere yönlendirmeye çabalıyorum, sizce ne yapmam lazım? Baştan söyleyeyim, asla ve asla onun odasını toplamam :)
Son düzenleme: