Uzun zamandır aranızda değildim ve hepinizi çok özledim.
Bir maratondan çıkmış gibiyim. Radyoterapim nihayet sona erdi. Bu çok önemli; çünkü evime döndüm. Yaklaşık bir haftadır evdeyim. Çocuklarıma kavuştum ya gerisi hiç önemli değil artık.
İzmir'i oldum olası çok severim ben. Ancak son iki ayda şunu anladım ki insanın evi neredeyse memleketi de orasıymış. İzmir İzmirlilerin olsun, ben oraya sadece gezmeye gideyim artık...
Sağlık durumum genel anlamda gayet iyi. Işın aldığım bölgelerdeki yanıklarımın iyileşmesini bekliyorum. Bu arada da kemoterapi için gün sayıyorum. Önümüzdeki hafta kontrollerim var. Tedavi takvimim de o zaman belirlenecek.
En büyük sorunum sol böbreğimde duran ve inatla düşmeyen taşım. İnanılmaz sancılarım oluyor. Umarım bu koşuşturmanın içinde bir ara nurtopu gibi bir taşım olur da azıcık nefes alabilirim.
Hepinizi seviyorum...
geçirdiiniz zor zamanları gozlerım dolarak okudum..ne dırayetlı ne olgun ne pozıtıfsınız sahsen gıpte ıle baktım....bu hastalıgı yeneceınıze kemoterapılerle dahada iiye gıdeceinize yurekten ınanıorum.en kısa zamanda bobrek taşınızda dusrde sancı ve agrılarınızdan kurtulursunuz....
bır an once tam anlamıyla eskı saglıınıza kavusmanız dıleğıyle....