Benim için en doğrusu yalnız yaşamak değilmi hayattan bıktım?

Banada çok toy geldiniz. Düşünce yapınız falan hiç olgun değil.
Ben sizin yaşınızda evlendim oysa ki..
Deislik ve agnostik iki farklı yapı. Bu bile çelişki. Deizm tanrıya inanırken. Agnostisizm tanrının olup olmadığını savunuyor. Ya yoksa metodu.
Konuyu nerden tutsam elimde kaldı 😏
Toyum veya değilim bu kısım önemli değil en azından benim için. İstediğim dine inanırım istemediğime inanmam benim keyfime zaten ben o kısımı belirtmemdeki sebep farklılıkları anlatmaya çalışmaktı burda saçma sapan bi din muhabbeti döndürmek değil ama herhalde arkadaşlar biraz sıkıntılı din üstünden yürüdülerde neyse.
 
Herkese merhaba benim sorunum şu ki ailemle herşeyde çok zıttız ve anlayışsızlar. 23 yaşındayım lise mezunuyum komik gelicek belki ama sadece ailemle yaşamaktan kurtulmak için üniversite sınavına giricem tercih listemi şimdiden hazırladım en fazla alıcağım puana göre bütün üniversiteler farklı şehirde. Hayata bakış açılarımız çok farklı benim doğru bulduklarım onlara göre yanlış onların doğruları bana göre yanlış ve üstüne kendi doğrularını bana diretmeye çalışıyorlar. Sadece uygulamada değil beyinen'de onların doğrularını desteklememi istiyorlar. Aileden kastım sadece anne baba değil kardeş teyze, dayı, amca, hala hepsiyle çok zıt düşünüyorum. Yemek zevkimiz, giyim zevkim, dini görüşüm, bakış açısı, istekler herşey farklı onlar müslüman ben deizm ve agnostizme inanıyorum yani ikisinin karışımı gibi onlarla din konusunu konuşmadım çünkü hem gereksiz tartışma çıkarmak istemedim hemde bunu söyleme zorunluluğum yok zaten benim keyfime kalmış söyleyip söylememek. Ben dışarıdayım mesela yanımda bir erkek var hemen sevgilim olmasından şüpheleniyorlar. Sevgilin olamaz kafasında değiller ama bir kadınla bir erkeğin arkadaş olamayacağını düşünecek kadar düşüyorlar maalesef. Zaten hiç sevgilim olmadı ufak tefek şeyler yaşadım ama öyle sevgililik gibi bir durum olmadı hem ben bir erkeğe bağlanmak istemiyorum şu genç yaşımda onun yerine hayatımı yaşarım daha iyi hemde zaten sevgilim olsa bir dışarı çıksam evdekiler elli kere arar neredesin napıyorsun görüntülü arayacağım kaçta gelicen diye hem beni hem sevgilimi darlarlar o yüzden hiç baştan sevgili yapmıyorum ki ne benim başım çeneleriyle baskılarla ağrısın nede sevgilimin. Benim sevgilim olsa istediğim gibi nasıl mutluysam öyle yaşamak isterim sevgililiğimi aşkımı cinselliğimi özgürce yaşamak isterim benim doğrum bu. Cinsellik yaşamadığım biriyle evlenmek istemem nasıl çıkacağı belli değil sonuçta. Ama mesela ailem bir kadın evlenmeden yaşadımı kullanılmış olarak görücek kadar ucuzlaşıyorlar sanki hiç kadının isteği olmazmış yada olacaksa evlendikten sonra olmalı bekarın yapması onlara göre kullanılmak ben canım isterse yaparım kafammı attı yada kafam uymadımı sevgilimle ayrılırım yada o ayrılır hiçte kendimi cinsel olarak kullanılmış gibi hissetmem pişmanda olmam. Giyim zevki desen ona bile karışıyorlar. Bazen sırf kurtulmak için kendime zarar vermeyi bile düşündüm sonra vazgeçtim çünkü kendime inanıyorum bir gün kendi istediğim mutlu olucağım özgürce yaşayabileceğim bir hayat kurabileceğime inanıyorum. Fakat şuan ne yazık ki onların sözünden çıkmamalıyım çünkü parayı onlar veriyor üstüne onlarla yaşıyorum ama çok bunaldım artık bazen nefesim daralıyor düşündükçe. Benim için en doğru karar yalnız yaşamak değilmi sizcede?
Kuşak çatışması hemen hemen tüm ailelerde yaşanıyor. Siz de gelecek nesillerle yaşayacaksınız belki.

Ailenizden kurtulmak için değil de, kendi ayaklarınız üzerinde sağlam durabilmek için üniversite okuyup kendinizi geliştirmeye gayret edin.
 
23 yaşındasın liseyi bu yıl bitirdiğini yazmışsın. Yani okumak konusunda çok da istekli ve azimli bir insan değilsin. Okumasan da herhangi bir meslek sahibi olmak için bir çaban olmadı mı? Meslek sahibi olmaya çalışmayan kızlar genelde evde koca bekler bu yüzden uğraşmazlar. E senin öyle bir talebin de yok. Naptın ki 23 yaşına kadar?

Sırf aileden kaçmak için okumak istediğine göre üniye gidersen iş olanağı pek olmayan prestijsiz bir yere gideceksin muhtemelen. Sana o süreçte ailen maddi destek vermeye devam edecek. Okulun bitince napıcaksın peki? İşsizler ordusuna yeni bir üye olarak paşa paşa aile evine geri mi döneceksin?
 
23 yaşındasın liseyi bu yıl bitirdiğini yazmışsın. Yani okumak konusunda çok da istekli ve azimli bir insan değilsin. Okumasan da herhangi bir meslek sahibi olmak için bir çaban olmadı mı? Meslek sahibi olmaya çalışmayan kızlar genelde evde koca bekler bu yüzden uğraşmazlar. E senin öyle bir talebin de yok. Naptın ki 23 yaşına kadar?

Sırf aileden kaçmak için okumak istediğine göre üniye gidersen iş olanağı pek olmayan prestijsiz bir yere gideceksin muhtemelen. Sana o süreçte ailen maddi destek vermeye devam edecek. Okulun bitince napıcaksın peki? İşsizler ordusuna yeni bir üye olarak paşa paşa aile evine geri mi döneceksin?
Yoo çalışmaya başlicamki ailem maddi destek olur ancak onun yanında üniye giderken part time olarak çalışırım çevre edinirim hemde sosyalleşip para kazanırım deneyimde olur.
 
23 yaşındasın liseyi bu yıl bitirdiğini yazmışsın. Yani okumak konusunda çok da istekli ve azimli bir insan değilsin. Okumasan da herhangi bir meslek sahibi olmak için bir çaban olmadı mı? Meslek sahibi olmaya çalışmayan kızlar genelde evde koca bekler bu yüzden uğraşmazlar. E senin öyle bir talebin de yok. Naptın ki 23 yaşına kadar?

Sırf aileden kaçmak için okumak istediğine göre üniye gidersen iş olanağı pek olmayan prestijsiz bir yere gideceksin muhtemelen. Sana o süreçte ailen maddi destek vermeye devam edecek. Okulun bitince napıcaksın peki? İşsizler ordusuna yeni bir üye olarak paşa paşa aile evine geri mi döneceksin?
İki sene (dört diyemiyorum muhtemelen kazanamaz) aileden ayrı bir şehirde yaşayıp gezip tozup eğlenecek. Hatta dersler çok umurunda olmayacak okulu uzatacak. Dilediği gibi bir 2-3 sene yaşayıp baba evine dönüp evlilik hazırlığına başlayacak. Okuldayken bulur evlenilecek adayı diyeceğim ama sınıf arkadaşları kendisinden yaklaşık 6 yaş küçük olacak.
 
Deizm ve agnostizm hakkında hiçbir bilginiz yok. Marjinal olmaya çalışırken biraz araştırma yapsanız keşke.

Ben sorunu sadece ailenizde görmüyorum, bu yaşınıza kadar kendinizi geliştirmek için hiçbir çabanız olmamış.

Üniversiteye aileden uzaklaşmak için gidilmez. Bu mantaliteye sahip hiç kimsenin başarılı olduğunu görmedim açıkçası.

Gelecekte ne yapmak istediğinizi düşünün. Mutlaka bir hedefiniz olsun.
 
Yoo çalışmaya başlicamki ailem maddi destek olur ancak onun yanında üniye giderken part time olarak çalışırım çevre edinirim hemde sosyalleşip para kazanırım deneyimde olur.
Tecrübe dediğin şey garsonluk, kasiyerlik gibi işler. Bunlar mezun olduktan sonra cvye yazılmaz ve eğer beyaz yaka veya memur olmak istiyorsan olmana bir katkıları da olmaz.

Sorduğum sorunun cevabını da tam alamadım. 5 yıl gecikmeyle neden mezun oldun ki liseden? İnsanlar 18 yaşında liseden mezun oluyor. Hadi okumadın, evlenmeyi de istemiyosun onca yıl naptın evde? Meslek sahibi olmak için ille okuman gerekmiyor. Ne bileyim insan bir kuaföre falan girermiş öğrenir


İki sene (dört diyemiyorum muhtemelen kazanamaz) aileden ayrı bir şehirde yaşayıp gezip tozup eğlenecek. Hatta dersler çok umurunda olmayacak okulu uzatacak. Dilediği gibi bir 2-3 sene yaşayıp baba evine dönüp evlilik hazırlığına başlayacak. Okuldayken bulur evlenilecek adayı diyeceğim ama sınıf arkadaşları kendisinden yaklaşık 6 yaş küçük olacak.
Bölüm umrunda değil zaten onun için aileden uzak olsun kafi 😌
 
Aslında yaş olarak küçükte değilsin ama sanki 16 gibi konuşmuşsun. Ben 40 yaşındayım ve hala annem bi yere gittiğimde arar sorar. onlar senin ailen. sana şiddet mi gösteriyorlar dövüyorlar mı hayır. Sonradan pişman olacağın şeyler yapma. Ailenin senin için endişelenmesi normal. o kadar çok ararsın ki sonra onları. Bence sen biraz başına buyruksun. Karakterin henüz oturmamış. sende de var problemler belli
 
Tecrübe dediğin şey garsonluk, kasiyerlik gibi işler. Bunlar mezun olduktan sonra cvye yazılmaz ve eğer beyaz yaka veya memur olmak istiyorsan olmana bir katkıları da olmaz.

Sorduğum sorunun cevabını da tam alamadım. 5 yıl gecikmeyle neden mezun oldun ki liseden? Hadi okumadın, evlenmeyi de istemiyosun onca yıl naptın evde? Meslek sahibi olmak için ille okuman gerekmiyor. Ne bileyim insan bir kuaföre falan girermiş öğrenir


Bölüm umrunda değil zaten onun aileden uzak olsun kafi 😌
Sanatla ilgili eğitim alıyorum 4 yıldır ondan önce dil eğitimi aldım ama unuttum bi ara yine başlıcam. Zaten büyük ihtimal memurluk beyaz yaka ile ilgili bölüm istemiyorum daha farklı bölümler aklımda en son tercihlerde memurluk tarzı şeyler yazarım.
 
Acaba aileniz tüm bunları sizi korumaya çalışmak adına yapıyor olabilir mi?
Yargılamak yerine anlamaya çalışabilirsiniz.
Öncelikle okulunuzu bitirmeye, ekonomik özgürlüğünüzü kazanmaya bakın.
Dini görüş kısmı ise belli ki çok karışıksınız.
İnanmadığınız/inandığınız şeyin tam olarak ne olduğunu anlamadan bu tarz söylemlerde bulunmayın..
Ayrıca Müslüman bir ailenin çocuklarının da Müslüman olmasını istemesi / beklemesi kadar doğal bir şey yok.
Bunu sizden bekledikleri için onları suçlamamalısınız..

Yaşınız çok küçük değil ama ergen çocuklar gibi isyan halindesiniz ve dikkat edin bu size ciddi zararlar verebilir.
 
23 yaş aile eline bakmak için çok büyük bir yaş. Üniveristeye gittin geldin, 27...
Bence bu sene bir işe başla, biriktirdiğin her şeyi döviz altın falan yap , okulda da öğrenci kredisi alırsın, parttime çalışırsın, bir şekilde - 4 kız aynı evde kalıp falan yavaş yavaş kendi ayaklarin üzerinde durursun.
Ama elinde sıfır parayla "sizden bıktım, hadi bana çaaaw,ibanima para yollayın" diyemezsin.
Hani 18 yaş böyle seyler yapmak için uygun ama 23 gerçekten değil.
Ailenin modern olmadığına üzülüyorsun ama Avrupai modern olsalardı bu yaşta , işe bile gitmeyen çocuğu evinde çok barındırmazlardi :)

İnancinla ilgili de anladığım kadarıyla içinde bulunduğun inanç sistemi sana saçma gelmeye başlamış, yeni arayışlara girmissin. Bence doğal bir süreç. Ama cümlelerinden onları da yarım yamalak öğrendiğini belli ettiğin için dalga geçmiş arkadaşlar.
Hani olur ya, "en güzel din benim dinim-en doğrusu bu" der bazı (çoğu) insanlar ama çok inandığı dini bilmezler bile, öyle savunurlar sadece.
sen de içinde bulunduğun dine yabancılanmissin, sağdan soldan duyduğun şeyler mantıklı gelmeye başlamış ama onu da bilmeden inanmaya başlamışsın.
deistlik de agnostizm de çok derin şeyler. Sadece İslami reddettin diye bilmediğin bir şeye inanmak biraz komik. Belki de araştırma yapsan aslında onlara da kendini ait hissetmeyeceksin, o felsefenin de bazı yerleri sana saçma gelecek... O yüzden bence - eğer bu konulara ilgiliysen Twitter'dan ve yalan bilgiler veren sayfalar okumaktan çık, kendine din felsefesiyle ilgili - antropoloji ve din ile ilgili okunabiligi yüksek kitaplar al (hatta kitapçıya git, ucbes sayfa oku, okunabilirligi varsa al,boşa para harcama). Böylece inanma arzusunun temelini, insanlığın başından beri anlamandiramadigimiz dünya için yapılan ilahi yorumları vs okursun, dünyanın dinler tarihinin ikibin yıldan çoook daha derin bir konu olduğunu, eğer hiç tanrı kavramı yoksa bile insanların kendi tanrisini neden yaratacağıni okursun, düşüncelerin 'muslumanlar şöyle dedi, hadisler böyle dedi,en iyisi tüm dinleri reddedeyim' 'den öte gider, en azindan bir temeli olur. Bu konuda konuştuğun insanlar da seninle dalga geçmek yerine senin dediklerini mantıksız da bulsalar saygı duyarlar
 
Herkese merhaba benim sorunum şu ki ailemle herşeyde çok zıttız ve anlayışsızlar. 23 yaşındayım lise mezunuyum komik gelicek belki ama sadece ailemle yaşamaktan kurtulmak için üniversite sınavına giricem tercih listemi şimdiden hazırladım en fazla alıcağım puana göre bütün üniversiteler farklı şehirde. Hayata bakış açılarımız çok farklı benim doğru bulduklarım onlara göre yanlış onların doğruları bana göre yanlış ve üstüne kendi doğrularını bana diretmeye çalışıyorlar. Sadece uygulamada değil beyinen'de onların doğrularını desteklememi istiyorlar. Aileden kastım sadece anne baba değil kardeş teyze, dayı, amca, hala hepsiyle çok zıt düşünüyorum. Yemek zevkimiz, giyim zevkim, dini görüşüm, bakış açısı, istekler herşey farklı onlar müslüman ben deizm ve agnostizme inanıyorum yani ikisinin karışımı gibi onlarla din konusunu konuşmadım çünkü hem gereksiz tartışma çıkarmak istemedim hemde bunu söyleme zorunluluğum yok zaten benim keyfime kalmış söyleyip söylememek. Ben dışarıdayım mesela yanımda bir erkek var hemen sevgilim olmasından şüpheleniyorlar. Sevgilin olamaz kafasında değiller ama bir kadınla bir erkeğin arkadaş olamayacağını düşünecek kadar düşüyorlar maalesef. Zaten hiç sevgilim olmadı ufak tefek şeyler yaşadım ama öyle sevgililik gibi bir durum olmadı hem ben bir erkeğe bağlanmak istemiyorum şu genç yaşımda onun yerine hayatımı yaşarım daha iyi hemde zaten sevgilim olsa bir dışarı çıksam evdekiler elli kere arar neredesin napıyorsun görüntülü arayacağım kaçta gelicen diye hem beni hem sevgilimi darlarlar o yüzden hiç baştan sevgili yapmıyorum ki ne benim başım çeneleriyle baskılarla ağrısın nede sevgilimin. Benim sevgilim olsa istediğim gibi nasıl mutluysam öyle yaşamak isterim sevgililiğimi aşkımı cinselliğimi özgürce yaşamak isterim benim doğrum bu. Cinsellik yaşamadığım biriyle evlenmek istemem nasıl çıkacağı belli değil sonuçta. Ama mesela ailem bir kadın evlenmeden yaşadımı kullanılmış olarak görücek kadar ucuzlaşıyorlar sanki hiç kadının isteği olmazmış yada olacaksa evlendikten sonra olmalı bekarın yapması onlara göre kullanılmak ben canım isterse yaparım kafammı attı yada kafam uymadımı sevgilimle ayrılırım yada o ayrılır hiçte kendimi cinsel olarak kullanılmış gibi hissetmem pişmanda olmam. Giyim zevki desen ona bile karışıyorlar. Bazen sırf kurtulmak için kendime zarar vermeyi bile düşündüm sonra vazgeçtim çünkü kendime inanıyorum bir gün kendi istediğim mutlu olucağım özgürce yaşayabileceğim bir hayat kurabileceğime inanıyorum. Fakat şuan ne yazık ki onların sözünden çıkmamalıyım çünkü parayı onlar veriyor üstüne onlarla yaşıyorum ama çok bunaldım artık bazen nefesim daralıyor düşündükçe. Benim için en doğru karar yalnız yaşamak değilmi sizcede?
Özenti!!!!
 
X