Merhaba hanımlar;
Bu siteyi uzun zamandır takip ediyorum. Ve buradaki paylaşımları, dayanışmayı çok beğeniyorum. Aslında buraya yazıp yazmamakta çok kararsız kaldım fakat bu konuyu burası dışında paylaşıp, dertleşebileceğim, akıl alabileceğim kimse yok
Paylaşıp, fikir almazsam da içime atmaktan kafayı yiyeceğim.Sizlerin de bana yardımcı olacağınızı çok iyi biliyorum. Şimdiden çok teşekkür ederim.
Ben İstanbul'dan Kütahya'ya gelin geldim.On aylık evliyim. Burada eşimin ailesinden, birkaç komşu ve eşimin arkadaşları dışında kimsem yok. Burada kendime henüz bir iş bulamadım. Dolayısıyla henüz kendi sosyal çevremi oluşturamadım. Her ne kadar alışmaya çalışsam da , günlerim çok sıkıcı geçmese de bu şehre adapte olamadım sanırım. Ailemin, İstanbul' daki arkadaşlarımın,akrabalarımın eksikliğini fazlasıyla hissediyorum. Sadece eşim çalıştığı için maddi durumumuz henüz iyi değil, düğün borçlarımız var ve ben ha diyince İstanbul' a gidemiyorum. Gerçi her ay gidiyorum ama bana yetmiyor sanırım. Daha çok ailemle olmak, onlarla iç içe olmak istiyorum. Burda ailesiyle aynı şehirde olan, onlardan destek alan arkadaşlarımı çok kıskanıyorum ve daha da içime atıyorum bu durumu.
Her neyse çok uzatmak istemiyorum. Saydığım sebeplerden dolayı sanırım depresyon gibi bir durum yaşadım. Bazen hayattan zevk almıyor, evde boş boş oturup internet, televizyon karşısında zaman geçiriyordum. Eşim ilk başlarda benimle çok ilgilenir, işlerime yardımcı olurdu, bana sevgisini, ilgisini eksik etmezdi. Fakat sonrasında kendine yeni telefon alınca, elinden düşürmez oldu, işten gelir telefonu eline alır, sürekli oyunlar oynar, telefonun uygulamarıyla vakit geçirirdi. Gece yatakta, tuvalette bile telefonu elindeydi. Sabah gözlerimi bi açardım telefon yine elinde :s
Bu durum beni çok rahatsız etmeye başladı, hem kimsesiz olmam, hem de onun bana ilgi göstermemesi beni ondan soğuttu. Zaten doğum kontrol hapından dolayı cinsel isteksizlikte başlamıştı. Yeni evli olmamıza rağmen iki haftada bir cinsellik yaşıyorduk o her zaman yanıma gelip isterdi ama ben bir bahane uydurup reddederdim. Ama elimde olan bişey değildi, resmen canım istemiyordu. İki hafta sonra da mecburiyetten yapıyordum. Kusura bakmayın biraz açık yazdım ama bunları anlatmam gerekiyordu.
Uzatmadan olaya geleyim. Geçtiğimiz Salı eşim iş dolayısıyla Afyon' a gitti 3 gün orda olması gerekiyordu. Tabii biz yine iki hafta cinsellik yaşamamıştık. Eşim gitti geldi, Cumartesi günü kpss sınavı vardı biliyorsunuz. Okul uzak bir okuldu ve bana sen de gel hayatım arabanın anahtarını telefonu sana veririm beni beklersin dedi. Tamam dedim, hazırlandık çıktık evden. Eşim sınava girdi ben beklemeye başldım. Önce okulun bahçesinde dolaşmaya, oturup beklemeye başladım, Canım sıkılınca şunun telefonunu alıp oynayayım bari biraz dedim. Ama aklımda en ufak birşey yok, hiçbir zaman eşimin telefonunu karıştırmamışımdır. Amacım sadece internete girmek. İnstagram uygulaması vardır bilirsiniz, beraber ordan çok fotoğraflara bakardık. Oraya girdim ama üyeliğini silmiş oradan, telefon da fazla çekmiyor, sayfaları yavaş açıyor. Ben internete girmekten vazgeçtim ve bari fotoğraflara bakayım dedim, eşim çok güzel fotoğraflar çeker, güzel manzaralar yakalar. Eşimin foto galerisini açmamla başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Bir tane kadının açık saçık fotoğrafları, kadın her uzvunun fotoğrafını çekip eşime yollamış, eşim de kendi fotograflarını çekip yollamış.
Şok oldum, eşime çok çok güvenen bir insandım ben. Öleceğimi bilirdim, böyle bişey yapacağını bilmezdim. Yanıma hiç para almamıştım ve araba kullanmasını çok iyi bilmiyorum, yoksa bir dakika onu beklemez çeker giderdim ordan. Aklımdan bir sürü şey geçiyor, yerimde duramıyorum, sınav bitip yanıma geldiğinde ne dicem hiçbişey bilmiyorum. Öyle böyle sınav bitti, yanıma geldi. Ben hiçbir şey söyleyemiyorum, ben onun yaptığından utanıyorum ,yüzüne bakamıyorum. Arabada gidiyoruz, tabii benm surat düştü yine de , bun noldu hayatım sıkıldığın için mi surat yapıyorsun? diyor. Keşke öyle olsaydı , keşke fotoları telefondan silseydin dedim. Bu put gibi kaldı, hiçbişey diyemedi. Bana bilet al hemen istanbul a gidicem, uzun bir süre de dönmicem dedim. Sonra beni eve bıraktı kendisi eve gelmedi, yarım saat sonra geldi, ağlamaktan gözleri şişmiş. Geldi konuşalım dedi. Ben seninle olduğum günden beri kimseyle olmadım, kimseye bakmadım, düşlemedim ,dokunmadım dedi, Kur'an 'a el bastı, yeminler etti. Bir anlık bi hata dedi, kız kim tanımıyorum ,etmiyorum, hiç konuşmadım dedi, yurtdışındaymış kız. İnternette fotoğrafını görüp eşimi çok beğendiğini söylemiş, sohbet etmişler, konu oralara gelmiş. Ondan sonra çok pişman olup , o yüzden üyeliğini silmiş. Belki kız uzakta ,tanımıyorum diye bi rahatlık oldu, o zaman düşünemedim hiç bir şeyi, bir anlıktı dedi. Ama gururum çok kırıldı. Çok üzüldüm , yıkıldım, mahvoldum, bittim resmen. Her şeyi geçtim benm kocam bana böyle bir şeyi nasıl yapar, nasıl başkasına bakar dedim? Kendimi suçladım hep, ağladım durdum, bağırıp , çağıramadım bile. çok pişman oldu biliyorum, bir daha böyle bişey yapmam diyor, söz veriyor, Kur'an a el basıyor ama benim onurum, gururum kırıldı bir kere, bundan sonra yapsa da önemli değil.
Çok karmakarışığım kızlar çok Keşke gerçekten aldatsaydın çeker giderdim dedim. Şimdi çok daha yeni evliyiz, bu sebepten hemen koparıp atmak da istemiyorum ama çok kırıldım, gururum incindi, çok kötüyüm. Ne yapacağım bilmiyorum? Şunu öğrendim ki bu işin sanalı gerçeği yokmuş, hepsi aynı acıtıyormuş insanın içini. Şimdi bir dk olsun yanımdan ayrılmıyor, telefonu asla eline almıyor, ne istesem yapıyor, yemekleri, kahvaltıyı herşeyi o hazırlıyor, sürekli dibimde dolaşıp bana sarılıp öpüyor ama benim gözüm hiçbir şey görmüyor Keşke en başından bana bu şekilde davransaydı, daha doğrusu ilk günlerdeki hareketlerini sürekli sürdürseydi de bunlar olmasaydı
Kusura bakmayın çok uzun oldu ama içimdekileri anlatmaya sayfalar yetmez inanın. Zaten anne babam öğrense bu durumu bir dakika beni burda tutmazlar hemen geri alırlar. Şimdi aramız iyi, olanları unutmaya çalışıyorum, ama bazen o fotolar aklıma geliyor ve birden soğuyorum Siz olsanız ne yapardınız kızlar? Boşanır mıydınız yoksa unutmaya çalışıp eski günlerinize dönüp evliliğinize devam mı ederdiniz? Düşünceleriniz benim için çok önemli, çok teşekkürler...
Bu siteyi uzun zamandır takip ediyorum. Ve buradaki paylaşımları, dayanışmayı çok beğeniyorum. Aslında buraya yazıp yazmamakta çok kararsız kaldım fakat bu konuyu burası dışında paylaşıp, dertleşebileceğim, akıl alabileceğim kimse yok
Paylaşıp, fikir almazsam da içime atmaktan kafayı yiyeceğim.Sizlerin de bana yardımcı olacağınızı çok iyi biliyorum. Şimdiden çok teşekkür ederim. Ben İstanbul'dan Kütahya'ya gelin geldim.On aylık evliyim. Burada eşimin ailesinden, birkaç komşu ve eşimin arkadaşları dışında kimsem yok. Burada kendime henüz bir iş bulamadım. Dolayısıyla henüz kendi sosyal çevremi oluşturamadım. Her ne kadar alışmaya çalışsam da , günlerim çok sıkıcı geçmese de bu şehre adapte olamadım sanırım. Ailemin, İstanbul' daki arkadaşlarımın,akrabalarımın eksikliğini fazlasıyla hissediyorum. Sadece eşim çalıştığı için maddi durumumuz henüz iyi değil, düğün borçlarımız var ve ben ha diyince İstanbul' a gidemiyorum. Gerçi her ay gidiyorum ama bana yetmiyor sanırım. Daha çok ailemle olmak, onlarla iç içe olmak istiyorum. Burda ailesiyle aynı şehirde olan, onlardan destek alan arkadaşlarımı çok kıskanıyorum ve daha da içime atıyorum bu durumu.
Her neyse çok uzatmak istemiyorum. Saydığım sebeplerden dolayı sanırım depresyon gibi bir durum yaşadım. Bazen hayattan zevk almıyor, evde boş boş oturup internet, televizyon karşısında zaman geçiriyordum. Eşim ilk başlarda benimle çok ilgilenir, işlerime yardımcı olurdu, bana sevgisini, ilgisini eksik etmezdi. Fakat sonrasında kendine yeni telefon alınca, elinden düşürmez oldu, işten gelir telefonu eline alır, sürekli oyunlar oynar, telefonun uygulamarıyla vakit geçirirdi. Gece yatakta, tuvalette bile telefonu elindeydi. Sabah gözlerimi bi açardım telefon yine elinde :s
Bu durum beni çok rahatsız etmeye başladı, hem kimsesiz olmam, hem de onun bana ilgi göstermemesi beni ondan soğuttu. Zaten doğum kontrol hapından dolayı cinsel isteksizlikte başlamıştı. Yeni evli olmamıza rağmen iki haftada bir cinsellik yaşıyorduk
o her zaman yanıma gelip isterdi ama ben bir bahane uydurup reddederdim. Ama elimde olan bişey değildi, resmen canım istemiyordu. İki hafta sonra da mecburiyetten yapıyordum. Kusura bakmayın biraz açık yazdım ama bunları anlatmam gerekiyordu. Uzatmadan olaya geleyim. Geçtiğimiz Salı eşim iş dolayısıyla Afyon' a gitti 3 gün orda olması gerekiyordu. Tabii biz yine iki hafta cinsellik yaşamamıştık. Eşim gitti geldi, Cumartesi günü kpss sınavı vardı biliyorsunuz. Okul uzak bir okuldu ve bana sen de gel hayatım arabanın anahtarını telefonu sana veririm beni beklersin dedi. Tamam dedim, hazırlandık çıktık evden. Eşim sınava girdi ben beklemeye başldım. Önce okulun bahçesinde dolaşmaya, oturup beklemeye başladım, Canım sıkılınca şunun telefonunu alıp oynayayım bari biraz dedim. Ama aklımda en ufak birşey yok, hiçbir zaman eşimin telefonunu karıştırmamışımdır. Amacım sadece internete girmek. İnstagram uygulaması vardır bilirsiniz, beraber ordan çok fotoğraflara bakardık. Oraya girdim ama üyeliğini silmiş oradan, telefon da fazla çekmiyor, sayfaları yavaş açıyor. Ben internete girmekten vazgeçtim ve bari fotoğraflara bakayım dedim, eşim çok güzel fotoğraflar çeker, güzel manzaralar yakalar. Eşimin foto galerisini açmamla başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Bir tane kadının açık saçık fotoğrafları, kadın her uzvunun fotoğrafını çekip eşime yollamış, eşim de kendi fotograflarını çekip yollamış.
Şok oldum, eşime çok çok güvenen bir insandım ben. Öleceğimi bilirdim, böyle bişey yapacağını bilmezdim. Yanıma hiç para almamıştım ve araba kullanmasını çok iyi bilmiyorum, yoksa bir dakika onu beklemez çeker giderdim ordan. Aklımdan bir sürü şey geçiyor, yerimde duramıyorum, sınav bitip yanıma geldiğinde ne dicem hiçbişey bilmiyorum. Öyle böyle sınav bitti, yanıma geldi. Ben hiçbir şey söyleyemiyorum, ben onun yaptığından utanıyorum ,yüzüne bakamıyorum. Arabada gidiyoruz, tabii benm surat düştü yine de , bun noldu hayatım sıkıldığın için mi surat yapıyorsun? diyor. Keşke öyle olsaydı , keşke fotoları telefondan silseydin dedim. Bu put gibi kaldı, hiçbişey diyemedi. Bana bilet al hemen istanbul a gidicem, uzun bir süre de dönmicem dedim. Sonra beni eve bıraktı kendisi eve gelmedi, yarım saat sonra geldi, ağlamaktan gözleri şişmiş. Geldi konuşalım dedi. Ben seninle olduğum günden beri kimseyle olmadım, kimseye bakmadım, düşlemedim ,dokunmadım dedi, Kur'an 'a el bastı, yeminler etti. Bir anlık bi hata dedi, kız kim tanımıyorum ,etmiyorum, hiç konuşmadım dedi, yurtdışındaymış kız. İnternette fotoğrafını görüp eşimi çok beğendiğini söylemiş, sohbet etmişler, konu oralara gelmiş. Ondan sonra çok pişman olup , o yüzden üyeliğini silmiş. Belki kız uzakta ,tanımıyorum diye bi rahatlık oldu, o zaman düşünemedim hiç bir şeyi, bir anlıktı dedi. Ama gururum çok kırıldı. Çok üzüldüm , yıkıldım, mahvoldum, bittim resmen. Her şeyi geçtim benm kocam bana böyle bir şeyi nasıl yapar, nasıl başkasına bakar dedim? Kendimi suçladım hep, ağladım durdum, bağırıp , çağıramadım bile. çok pişman oldu biliyorum, bir daha böyle bişey yapmam diyor, söz veriyor, Kur'an a el basıyor ama benim onurum, gururum kırıldı bir kere, bundan sonra yapsa da önemli değil.
Çok karmakarışığım kızlar çok
Keşke gerçekten aldatsaydın çeker giderdim dedim. Şimdi çok daha yeni evliyiz, bu sebepten hemen koparıp atmak da istemiyorum ama çok kırıldım, gururum incindi, çok kötüyüm. Ne yapacağım bilmiyorum? Şunu öğrendim ki bu işin sanalı gerçeği yokmuş, hepsi aynı acıtıyormuş insanın içini. Şimdi bir dk olsun yanımdan ayrılmıyor, telefonu asla eline almıyor, ne istesem yapıyor, yemekleri, kahvaltıyı herşeyi o hazırlıyor, sürekli dibimde dolaşıp bana sarılıp öpüyor ama benim gözüm hiçbir şey görmüyor Keşke en başından bana bu şekilde davransaydı, daha doğrusu ilk günlerdeki hareketlerini sürekli sürdürseydi de bunlar olmasaydı Kusura bakmayın çok uzun oldu ama içimdekileri anlatmaya sayfalar yetmez inanın. Zaten anne babam öğrense bu durumu bir dakika beni burda tutmazlar hemen geri alırlar. Şimdi aramız iyi, olanları unutmaya çalışıyorum, ama bazen o fotolar aklıma geliyor ve birden soğuyorum
Siz olsanız ne yapardınız kızlar? Boşanır mıydınız yoksa unutmaya çalışıp eski günlerinize dönüp evliliğinize devam mı ederdiniz? Düşünceleriniz benim için çok önemli, çok teşekkürler...
