Şema terapi ve mdr kullanan bir uzaman bulmanızı öneririm. Sadece konuşarak halledilmiyor.Ben terapi daha önce aldım bu konu ile ilgili değilde duygularımı kontrol etme üzerine. Ya arkadaş ben hiç bir fayda görmedim. Terapist değiştirdim yok yine aynı. Bildiğim şeylerin tekrarı gibi oldu hep. O yüzden terapiyede inancım kalmadı.
(Çok kitap okuyorum psikoloji vb. sanırım o yüzden sanki bildiğim şeyler bana anlatılıyor)
Şema ya da emdr denediniz mi bilmiyorum. Gençken harcamak önemli tabii gidip benim gibi olmayın ama her şeyin tadı gençlikte eviniz varmış bu en önemli yatırım. İlerde çocuklarınız büyüyünce masrafları artacak kendinize hiç ayırmayabilirsiniz. Ayda 2-3 dışarı çıkın 2 tane kıyafet alın ne olacak ki. Önceden kredi kartı yoktu şimdi direkt paraya erişim var. En kötü ne olabilir. Bu sene sanırım maaş avansı yatacak size onunla güzel bir tatile gidinBen terapi daha önce aldım bu konu ile ilgili değilde duygularımı kontrol etme üzerine. Ya arkadaş ben hiç bir fayda görmedim. Terapist değiştirdim yok yine aynı. Bildiğim şeylerin tekrarı gibi oldu hep. O yüzden terapiyede inancım kalmadı.
(Çok kitap okuyorum psikoloji vb. sanırım o yüzden sanki bildiğim şeyler bana anlatılıyor)
Ben terapi aldım. Güzeldim. Şuan ayıptır söylemesi eve her hafta et balık pirzola alıyorum avakado eksik etmiyorum bunlar pskolojime iyi geliyor. Ayakkabıyı asla kalitesiz almıyorum çok zor başardım ama başardımHanımlar merhaba, hızlıca kendimden bahsedeyim. Kendi ekonomik özgürlüğü olan 40 a merdiven dayamış bir kadınım. Maddi olarak orta seviyeyim. Ben ve eşim çalışıyoruz devlet memuru başka bir gelirimiz yok. Ev araba var. Çocukluğumda yoksul bir ailede sevgisiz, ilgisiz bir yumurtanın bile hesabını yapan bir anne baba ile büyüdüm. Haliyle her zaman harcama yaparken dikkatli olmalıydım. Kendi ayaklarımın üzerinde durunca nasıl olsa kazanıyorum istediğim gibi harcayabilirim yapamıyorum. Özellikle beni rahatsız eden şöyle bir durum var. Dışarıda bir yemek yiyeceksek veya bir şey iceceksek hep maddi olarak boşa para harcayacagimi düşünüyorum. (Elim mükemmel lezzetlidir dışarıda ki en ala serpmeye evde 1000 başarım hem lezzet hem sunum hem yiyecek kalitesi) Benim beynimde bu düşünce olunca ben spontane gidip bir yerde bir şey yiyemiyorum. Yediğimde dışarıya yansitmiyorum ama içim içimi yiyor Allah bilir hesap kaç para gelecek vb. 100 TL bir fincan çaya verince için gidiyor mesela. Yeme içme konusunda böyle oluyorum. 2000 TL verip 1 kg et bile yiyemiyorum niye gideyim diye düşünüyorum. Oysa ortam, hazır her şey önüme geliyor, değişiklik vb keyif almalı bayıla bayıla gitmeliyim ama böyle saçma sapan bir düşünce beynime de içime de oturuyor. Benim gibi hisseden var mı?
Malesef... Ellerinde değil işte onlar da yokluk kıtlık görmüş bi nesil, geneli öyle. Bizim farkında olup bu durumun üzerine gitmemiz lazım.Bunlar hep çocukluk travmalarımiz
Anliyorum sizi bakin ben soyle düşünüyorum. Suan ücretsizdeyim ama calisiyorken diyelim gunluk yemek ucreti kartima 300 mu yatiyor gerekirse 400 harciyorum bazen daha fazla o 1 saatlik muhabbet dedikodu disarida gecirdigim sure benim motivasyonum. Maasim 10 sa 8 aliyorum diye dusunuyorum onemsemiyorum. Bana o an ki motivasyonu harcadigim para sagliyor. Cebimizdeki para kadar ruhumuzun doyumu da onemli. Herkesin motivasyon kaynagi farklidir tabiki. Bu dediklerim ciddi gecim sıkıntısı cekmeyenler icin gecerli tabiki borc harc icinde geziliyorsa bu dediklerim yapilmamasi gerekiyor.İş arkadaşlarım hemen hemen her gün dışarıda yiyorlar. İçimden onlara gıpta ediyorum nasıl bir zenginlik diyorum (kıskançlık fesatlık olarak değil o ruh hallerinde ki zenginliğe heves ediyorum)
Başka şeyler deneyin yapamadığınız yemek vs tatlı gibi. Kıyafete harcayın, elektronik iş kolaylaştıran ev aletlerine robot süpürge kurutma makinesi buharlı temizleyici vs .Hanımlar merhaba, hızlıca kendimden bahsedeyim. Kendi ekonomik özgürlüğü olan 40 a merdiven dayamış bir kadınım. Maddi olarak orta seviyeyim. Ben ve eşim çalışıyoruz devlet memuru başka bir gelirimiz yok. Ev araba var. Çocukluğumda yoksul bir ailede sevgisiz, ilgisiz bir yumurtanın bile hesabını yapan bir anne baba ile büyüdüm. Haliyle her zaman harcama yaparken dikkatli olmalıydım. Kendi ayaklarımın üzerinde durunca nasıl olsa kazanıyorum istediğim gibi harcayabilirim yapamıyorum. Özellikle beni rahatsız eden şöyle bir durum var. Dışarıda bir yemek yiyeceksek veya bir şey iceceksek hep maddi olarak boşa para harcayacagimi düşünüyorum. (Elim mükemmel lezzetlidir dışarıda ki en ala serpmeye evde 1000 başarım hem lezzet hem sunum hem yiyecek kalitesi) Benim beynimde bu düşünce olunca ben spontane gidip bir yerde bir şey yiyemiyorum. Yediğimde dışarıya yansitmiyorum ama içim içimi yiyor Allah bilir hesap kaç para gelecek vb. 100 TL bir fincan çaya verince için gidiyor mesela. Yeme içme konusunda böyle oluyorum. 2000 TL verip 1 kg et bile yiyemiyorum niye gideyim diye düşünüyorum. Oysa ortam, hazır her şey önüme geliyor, değişiklik vb keyif almalı bayıla bayıla gitmeliyim ama böyle saçma sapan bir düşünce beynime de içime de oturuyor. Benim gibi hisseden var mı?
Artık dışarda yemeyi ben de sevmiyorum. Sadece pahalı olması değil, porsiyonlar küçük, doyurmuyor. Yediğimiz şeylerin lezzeti yok, kullanılan malzeme kalitesiz. Ortamlar nezih değil. Güzel ve doyuran bir yemeğe verdiğim paraya üzülmem ama yok malesef.Hanımlar merhaba, hızlıca kendimden bahsedeyim. Kendi ekonomik özgürlüğü olan 40 a merdiven dayamış bir kadınım. Maddi olarak orta seviyeyim. Ben ve eşim çalışıyoruz devlet memuru başka bir gelirimiz yok. Ev araba var. Çocukluğumda yoksul bir ailede sevgisiz, ilgisiz bir yumurtanın bile hesabını yapan bir anne baba ile büyüdüm. Haliyle her zaman harcama yaparken dikkatli olmalıydım. Kendi ayaklarımın üzerinde durunca nasıl olsa kazanıyorum istediğim gibi harcayabilirim yapamıyorum. Özellikle beni rahatsız eden şöyle bir durum var. Dışarıda bir yemek yiyeceksek veya bir şey iceceksek hep maddi olarak boşa para harcayacagimi düşünüyorum. (Elim mükemmel lezzetlidir dışarıda ki en ala serpmeye evde 1000 başarım hem lezzet hem sunum hem yiyecek kalitesi) Benim beynimde bu düşünce olunca ben spontane gidip bir yerde bir şey yiyemiyorum. Yediğimde dışarıya yansitmiyorum ama içim içimi yiyor Allah bilir hesap kaç para gelecek vb. 100 TL bir fincan çaya verince için gidiyor mesela. Yeme içme konusunda böyle oluyorum. 2000 TL verip 1 kg et bile yiyemiyorum niye gideyim diye düşünüyorum. Oysa ortam, hazır her şey önüme geliyor, değişiklik vb keyif almalı bayıla bayıla gitmeliyim ama böyle saçma sapan bir düşünce beynime de içime de oturuyor. Benim gibi hisseden var mı?
Kendiniz için bir adım atın , sevdiğiniz şeyleri almayı deneyin küçük küçükBoş boş yaşıyorum gibi hissediyorum gerçekten.
Tutumlusunuz bu güzel bir şey.Benim elimin lezzeti olsa ve becerikli olsam dışarıya yemek yemeye asla çıkmazdım.Ben de mesela şuanda bu kafadayım termos alıp çayımı kahvemi öyle içmek istiyorum.Hanımlar merhaba, hızlıca kendimden bahsedeyim. Kendi ekonomik özgürlüğü olan 40 a merdiven dayamış bir kadınım. Maddi olarak orta seviyeyim. Ben ve eşim çalışıyoruz devlet memuru başka bir gelirimiz yok. Ev araba var. Çocukluğumda yoksul bir ailede sevgisiz, ilgisiz bir yumurtanın bile hesabını yapan bir anne baba ile büyüdüm. Haliyle her zaman harcama yaparken dikkatli olmalıydım. Kendi ayaklarımın üzerinde durunca nasıl olsa kazanıyorum istediğim gibi harcayabilirim yapamıyorum. Özellikle beni rahatsız eden şöyle bir durum var. Dışarıda bir yemek yiyeceksek veya bir şey iceceksek hep maddi olarak boşa para harcayacagimi düşünüyorum. (Elim mükemmel lezzetlidir dışarıda ki en ala serpmeye evde 1000 başarım hem lezzet hem sunum hem yiyecek kalitesi) Benim beynimde bu düşünce olunca ben spontane gidip bir yerde bir şey yiyemiyorum. Yediğimde dışarıya yansitmiyorum ama içim içimi yiyor Allah bilir hesap kaç para gelecek vb. 100 TL bir fincan çaya verince için gidiyor mesela. Yeme içme konusunda böyle oluyorum. 2000 TL verip 1 kg et bile yiyemiyorum niye gideyim diye düşünüyorum. Oysa ortam, hazır her şey önüme geliyor, değişiklik vb keyif almalı bayıla bayıla gitmeliyim ama böyle saçma sapan bir düşünce beynime de içime de oturuyor. Benim gibi hisseden var mı?
Yemek dışında böyle değilimdir. En iyisini alırım en güzelini seçerim. 1 tane olsun en iyisi olsun maddi kısmını zorlarim. Ev eşyası vb. Ama ne oluyorsa o yemeği çok görüyorum kendime. Dediğiniz gibi yer etmiş.E o kadar sene o davranışları sevmeseniz de sizde yer ediyordur.
Kıtlık bilinci mi deniyordu bir şeydi adı. Unuttum. 1 milyonunuz olsa da aynı yaşayıp aynı harcarsınız büyük ihtimalle. Elinizdekini kaybetme düşüncesini atamıyorsunuz. Bana da olur bazen. Sonra toparlarım. Üzerinde düşünüp mantıksızlığını bulmak lazım. O zaman oluyor. Tamam devir zor. Her şey olması gerektiğinden pahalı ama kendinizi şımartmanız lazım. Dışarda yemek yemek olmasa da başka konularda.
Şemayı duymamistim EMDR yi duymustum. Araştıririm teşekkür ederim.Şema terapi ve mdr kullanan bir uzaman bulmanızı öneririm. Sadece konuşarak halledilmiyor.
Benim problemim sadece dışarıda yemek yemek veya içmek. Diğer türlü eve, üst başa, mutfağa en kalitelisinden en güzelinden almaya çalışırım. Eksik etmem.Başka şeyler deneyin yapamadığınız yemek vs tatlı gibi. Kıyafete harcayın, elektronik iş kolaylaştıran ev aletlerine robot süpürge kurutma makinesi buharlı temizleyici vs .
Tatile gidin yurtiçi olur yurtdısı olur. Sadece para harcama alanıno genişletmeniz lazım. Ev araba varsa valla maaşı yine biraz birikime de ayırın ama kalanını yiyin yahu
Ne kadar güzel bu kafada olmak istiyorum işte. Yorumlar faydalı oldu üzerine gideceğim bu durumumun. Simartacagim kendimiBunu aşmanız lazım.
Bak bizde çok fakir bir ailede büyüdük.
Kardeşime göre görece ben daha tutumluyum.
Gerekmedikçe kıyafet almam vs vs.
Şuan eşim de bende işsiziz.
Buna rağmen haftada 1 arkadaşımla buluşup gezip,varsa ihtiyaç alıp,
Mutlaka yemek yeriz.
Tiyatro ya fln gitmeye devam ediyorum.
Geçen hafta da konsere gittik mesela.
Kitaplarımı kütüphane den alıyorum genelde,çok beğendiklerimi aldığım da oldu çalışıyorken.
Bütçem dahilinde çok kasmam yani.
İşe başlayınca,şuan acelesi olmayan alıncak, yapılacaklar var tabii ertelediğim.
Vallahi dünyaya bir daha gelmeyeceğiz,
Kıs kıs, nereye kadar.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?