Benimki sadece yeme icmede. Hatta sadece kendime yeme icmede. Esim çocuğum gider yer içer harcar düşünmem. Ama ben o karla gideyim yerken bir bardak az çay iceyim, şu cantamda olsun para vermeyeyim diye düşünüyorum.Yani bilmiyorum ki geçmişinizle mi alakalı ama şu ekonomide çok absürt bulmadım. Özellikle kahvaltıya verilen para bana da çok saçma gelmeye başladı son dönemde. Evde alasını hazırlarsın ve o paraya gittiğin o yerde yemek değmez falan. Ben de düşünüyorum böyle zaman zaman. Ama sizde hep mi böyle? Her şey için mi böyle? Bunun ayırdına varmak lazım sanırım.
Çünkü bazen parayı hiç umursamadan keyfince bir şey yapmak isteyebiliyo insan (kültürel sosyal faaliyetler de dahil mesela) acaba o konularda da mi aynısınız? Yoksa sadece yeme içme mutfak meselesi mi?
Gerektiği kadar ve mantıklı harcama yapıyorum tasarrufluyum derseniz garipsemem ben açıkçası. Ama bu yazdıklarınızda hiç tolere sağlamıyorsanız kendinize belki geçmişle bağlantısından dolayı destek almanız gerekebilir.
Benim bu konuda psikolojik çözümüm:
Ölmücez mi beee deyip canımın her istediğini yemek içmek almak (bazen.)
Bir tafaftan da çok afedersiniz işletmelerin bizi bu denli soymasina sinirleniyorum. Pandemiden sonra ben de bu durum arttı. Önceden çok daha fazla çıkardık dışarıya, iyi para ödedik ama karnım doydu derdim. Şimdi gittiğim yerde doymuyorum ama tonla para ödüyorum. Örneğin markette 1 şişe su 5 TL gittiğim kebapcida 50 TL. Yap onu 20 TL benim de aklım kalmasın