- 5 Haziran 2022
- 27
- 6
- 1
- 23
- Konu Sahibi gercekaskvarmi
-
- #21
Kalbimi açabileceğim derdimi biraz olsun anlatabilecegim birisi sandım. HataydıPeki tavsiye olarak şunu söyleyeyim
Altın kural: ailede olan olumsuz olaylardan hiç kimseye bahsetmeyin kk hariç
Her kelimesinde o kadar haklısınız ki. Kendi yaptiklarim yüzünden daha değersiz hissettim. Ama gerçekten kendi mutsuzlugundan kurtulmak için bir erkek arayan biri değilim. Bu yaşıma kadar tek derdim okulum,derslerim universiteyi kazanıp kendimi kurtarmak oldu. Tam olarak annesinin savaşçı kiziyım yani. Bir erkekle asla bir gönül bagim olmadı çünkü hiçbir zaman güvenmedim. Ama bu sefer böyle oldu tesadüfler mi beni etkiledi yoksa arkadaşlarımın korkma yaşa içinde kalmasın diye ittirmeleri mi bilmiyorum. Sadece basit bir insan ilişkisini bile elime yuzume bulastirdim işte..Hayatınızın her döneminde sizi değersiz hissettirmeye çalışan insanlar olabilir ama insan bu konuda ilk taşı kendi atmamalı.
17 yaşında korkunç bir "baba" problemine sahip olduğum zamanlarda flört ettiğim erkekler ya da ilk ilişkimde bu hatayı bende yapmıştım.
Bildiğin şimdinin "toksik"diye nitelendirilen uç noktalarda garip davranışları olan bir ergendim.
Kendi yaptıklarım yüzünden normalden daha değersiz hissettirilmiştim.
Yukarıdaki bir arkadaşın dediği gibi, bir binanın camı kırıksa diğerlerini kırmaktan çekinmiyor insanlar.
Diyeceğim o ki kendini sevmeyi öğren, kendine değer ver, hayatının merkezine sadece kendini koy ve kişi & olaylara gereksiz anlamlar yükleme.
Sen burada dertlenip derman ararken o mükemmel adam yolda gördüğü ve flörtleştiği başka biriyle yelken açmış olabilir.
Kimseye yumuşak karnım burası gel vur beni buradan diye yol gösterme.
Teşekkür ederim.tebrik ederim yani
bi dahakine kendi değerinizi daha düşürün
Haklısınız tamamen"Kimse bana değer vermez, bende sevecek bi yan bulamaz" diye kimseye asla ve asla söyleme bi daha, yumuşak karnını gösterme, hele iki günlük adama böyle gümbür gümbür açığını verme, gerçekten bunlar sana sadece olumsuz olarak döner. Filmlerdeki gibi "gel, yaralarını sarayım, aşk ile iyileştireyim" durumu pek olmuyor ne yazık ki. Hayatındaki insana içini dökebilirsin ama belli bi zaman geçip, ilişki oturup o güven kazanıldığında olur bu.
Ayrıca, babam yüzünden kimseye guvenmiyorum demişsin ama buluşmak görüşmek için çok hevesli ve ısrarcı davranmışsın.
Bir de, trip atayım gönlümü alsın olayı elinde patlamış, buluşmak istiyorsan neden istemiyorum diyorsun ki? Bence arama ve yazma.
Ya çok teşekkür ederim. Çok yargilayici şeyler yazıyorlar ama bu yaptıklarım kendi elimde olan bir şey değil ki. Gerçekten ağlayarak yazıyorum bunları. Babamı bir affedebilsem keşkeDaha çok gençsin .
İlk defa bir şeyler yaşadığın için hislerin normal . Babası içinde yara olanlar, daha fazla hassas olur .kendimden biliyorum .
Öncelikle içinde babanı affet.
Bu seni daha güçlü yapacak ve rahatlayacaksın . İlerde kalbini kıranlar yine olacak , her defasında babanı düşünüp isyan etmemek için güçlü olmalısın.
Evet galiba öyle yaptıBu asi felan degil dupeduz oynuyor sizle aciginizi bulmus birdaha ilk tanistiginiz kimseye hemen dokulmeyin
Oyle bir anda spontane gelisti diye de hayaller kurmayin hayat bu kadar toz pembe degil
Bunlar tecrübe, henuz cok gencsin, kendine yuklenip daha fazla üzme bence. Doğru, güvenilir biri olsa zaten kendini kötü hissetmezdin, acaba mi diye dusundurmezdi, böyle dusunmeye çalış.Her kelimesinde o kadar haklısınız ki. Kendi yaptiklarim yüzünden daha değersiz hissettim. Ama gerçekten kendi mutsuzlugundan kurtulmak için bir erkek arayan biri değilim. Bu yaşıma kadar tek derdim okulum,derslerim universiteyi kazanıp kendimi kurtarmak oldu. Tam olarak annesinin savaşçı kiziyım yani. Bir erkekle asla bir gönül bagim olmadı çünkü hiçbir zaman güvenmedim. Ama bu sefer böyle oldu tesadüfler mi beni etkiledi yoksa arkadaşlarımın korkma yaşa içinde kalmasın diye ittirmeleri mi bilmiyorum. Sadece basit bir insan ilişkisini bile elime yuzume bulastirdim işte..
İlk defa ama ilk defa birine söyledim babamı onu da gerçekten üstü kapalo bir şekilde. Babam meselesini kendi en yakın arkadaşlarım bile bilmez. Anneme söylerim bir tek yaralarımı. İlk defa bir yakinlik hissettim bir aptallıkti toz pembe bir şey hayal ettim kafamda. Hala bile o hep doğru ve mantıklı davrandı bipolar gibi davranan bendim bir daha yazmalı miyim diye düşünüyorum. OffBunlar tecrübe, henuz cok gencsin, kendine yuklenip daha fazla üzme bence. Doğru, güvenilir biri olsa zaten kendini kötü hissetmezdin, acaba mi diye dusundurmezdi, böyle dusunmeye çalış.
Ve mumkunse travmalarin için destek al, inan çok iyi geliyor.
Degersizlik ve sucluluk şeması sana böyle hissettiriyor, bi araştırmanı öneririm.İlk defa ama ilk defa birine söyledim babamı onu da gerçekten üstü kapalo bir şekilde. Babam meselesini kendi en yakın arkadaşlarım bile bilmez. Anneme söylerim bir tek yaralarımı. İlk defa bir yakinlik hissettim bir aptallıkti toz pembe bir şey hayal ettim kafamda. Hala bile o hep doğru ve mantıklı davrandı bipolar gibi davranan bendim bir daha yazmalı miyim diye düşünüyorum. Off
Haklısınız. Ben tüm gün ağladım onunla gittiğimiz yerlere gittim. Beraber sevdiğimiz kediye mama götürdüm. O şimdi başka bir kızla konuşuyor belki de. Umrundaymisim gibi davrandı sadece. Kabullenmek zorundayimDegersizlik ve sucluluk şeması sana böyle hissettiriyor, bi araştırmanı öneririm.
Dediğim gibi, tecrube oldu, hayal kurmuştun, biri gelecek her sey güzel olacak diye ama bu kişi o kişi değilmiş. Hayalkırıklığı kötü evet ama kendini suclamak daha kotu. Olan oldu, yazmamalisin bence, yazarsan işler daha da çöp olur gibi. Sessizlik ve umursamazlik her zaman daha iyi bence.
Biraz fazla anlam yuklemissin iste, kendini degersiz ve suclu gördüğün için de diplerde ve fazla dramatik yaşıyorsun duygularını, bunlar kendi kendine iyileşmiyor ne yazik ki ve ilerideki hayatını da etkiliyor insanın. Bugün bi farkındalık olsun senin için ve mutlaka destek al imkanın olduğunda.Haklısınız. Ben tüm gün ağladım onunla gittiğimiz yerlere gittim. Beraber sevdiğimiz kediye mama götürdüm. O şimdi başka bir kızla konuşuyor belki de. Umrundaymisim gibi davrandı sadece. Kabullenmek zorundayim
Teşekkür ederim gerçekten gidip bir psikologla bu hissiyati paylaşıcam. Kendimi uzmekten başka bir işe yaramayan bir yara sadece.Biraz fazla anlam yuklemissin iste, kendini degersiz ve suclu gördüğün için de diplerde ve fazla dramatik yaşıyorsun duygularını, bunlar kendi kendine iyileşmiyor ne yazik ki ve ilerideki hayatını da etkiliyor insanın. Bugün bi farkındalık olsun senin için ve mutlaka destek al imkanın olduğunda.
Üzgünüm ama karşı cins bana şu cümleleri kursa ayy canımmm ben seni severim moduna girmem. Ben de sevmem. Direkt problemliyim demek bu kusura bakmayın. Çocuk uğraşmak istememiş. Boşverin. Önce kendi içinizdeki problemleri çözüp öyle bir ilişki yaşamayı bekleyin.Ona görüşmeye başladıgimizda babamla olan sorunlarım yüzünden kendimi hiç sevilmeye layık görmediğimi kimsenin bende sevilicek bir yan bulamayacağına inandığımı söylemiştim bunu bu yüzden yazdimm.)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?