Bende 33 yaşında anne oldum. Daha bebeğim 10gunluk .Kizim daha 1 yasinda, suandan dertleniyorum ben torun bakmak istemedigimi nasil soylicem, bana kirilir mi kizar mi diye endise ediyorum. Omrumun 1 senesini yasamadim sayiyorum zaten, helali hos olsun kizima, yine olsa yine yaparim. Ancak torun bakmak istemiyorum. Gencligimi kizima feda edeyim raziyim, ancak Allah nolur nasip kismet etsin yasliligimda rahat edeyim. 30 yasimda kaldiramadigim yuku 60 yasinda nasil yukleneyim?
Haklisiniz.Madem ablaniza imkanlar tanınıyor sizinde hakkiniz varMerhaba arkadaslar
Biraz icimi dokmek ve fikirlerinizi almak icin yaziyorum. Biraz uzun olabilir simdiden kusura bakmayin.
10 aylik bir oglum var ve bu ay çalışmaya basladim. Part time calisiyorum. Bu sure zarfinda ilk basta bir bakici ayarladik ama icime sinmedigi icin annemlere cok israr ettim kafalarina girdim ve yasadigim sehirde onlara kucuk bir ev aldirdim (zaten yatirimlik bir ev arıyorlardı bende yasadigim sehirden alin yardimci olursunuz dedim). Buraya kadar hersey cok guzel cocuga bakmalari icin anlastik. Surekli torun bakacak insan degiller zaten sıkıldıkları zaman kv gelir bakar donusumlu yapariz dedim ve ikna ettim. Onlarda kabul etti ve ben ise basladim. Sonrasinda malesef covid19 a yakalandik ve hepimiz hasta olduk annemlerde memleketlerine donduler. Su ab iyiler sadece halsizlikleri var zaten karantinadayiz. Haftaya ise baslamam lazim ama gelmek istemiyorlar ve ben ne yapacagimi bilmiyorum.
Asil sorun su ki ablam annemleri göndermek istemiyor. Cunku onun eli ayagi annemler su an maddi manevi her turlu destegi sagliyorlar. 2 cocugunu da annemlerle buyuttu hasta oldu annemler yanimda bi yere gidicek annemler yaninda yani surekli beraberler hala daha oyle. Ben ise 7 yila yakindir yasadigim sehirde tek basima mucadele ettim. Hastalandim cocuguma bakcak kimse bulamadim. Evliligimde sikintilar oldu aman kimse uzulmesin diye bahsetmedim. Cocugumuz olmasi icin sureclerden gectik kimsenin haberi yok herseyi tek basima gogusledim. Hayatimda sadece bir kere bisi istedkm nolur 1 sene cocuguma bakin zaten sonrasinda krese vericem dedim onda bile cok yalvardim. Yine olsa yine yaparim cocugum icin. Ama gel gelelim telefonla konusurken baba ne zaman geleceksiniz ise basliycam dedigim icin bencil ve vicdansiz oldum annesoni babasini dusunmeyen biri oldum. Gunde en az 5 kere ariyorum nasıllar diye. Ama ablam ben onlarsiz yapamam diyip kestirip atiyor. Butun sulalemiz memlekette birsey olsa yardim edecek insan cok benim burda kimsem yok ama ben yine vicdansiz ben yine dusuncesiz oldum. Annemi babami ben hasta ettom cunku ankaraya getirdim onlari.
Simdi siz soyleyin benim bu kadar hakkim yok mu cocugum icin istiyorum bakiciya vermemek icin. Gercekten vicdansizlik mi bu biraz da ben annemim babamin keyfini sursem olmaz mi 1 sene ya sadece 1 sene bende yasasam !!!
O kadar guzel yazmissiniz ki aslinda duygularim aynen boyle elinize saglikÇoğu anne baba kaç yaşında olursa olsun çocuğunun mutlu huzurlu olmasını ister. Bazı kardeşler vardır hep bana hep bana annem babam benim yanında olsun benimle kalsın benimle yaşasın onlar sadece benim annem babam olsun düşüncesi güder. Çocuklukta ki gibi düşünün kardeşlerden biri anneye veya babaya sarıldığında diğer kardeş olmadık kıskançlıklar hırçınlıklar gösterir. Anne baba artık öyle bir çıkmaza girer ki sırf sorun çıkmasın diye sorun çıkaran çocuğa karşı daha pasif kalır. Uzun yıllar anne babadan uzak kalanlar anlayamaz sizi, yaşadığınız özlemi, hasreti bir fırsat geçmiş elinize bende olsam ailemi yanıma taşırdım. Ki benimkiler çok mutlu olurlardı. Ekonomik değil ama sosyal şartları buna uygun değil şuanda. Bebeğimde olcak ben ücretsize ayrılacağım onların üzerine yıkmak gibi bir düşüncem yok. Sadece dede anneanne sevgisiyle büyüsün istediğimden. Yeğenlerim öyle büyüdüler ve çok mutlu bir bebeklikleri oldu.
Valla eğer size böyle bişey soylediyseler keşke buraya yazdıklarınızı ablaniza soyleseydiniz. Şahsen eskiden olsa her şeyi alttan alırdım kimse kırılmasın uzulmesincilerdendim ama çocuğum doğduktan sonra o kadar zorluk yaşadım ki tabiri caizse artık dalima binene in derim inmezse keser atar oldum. Kimsenin anlayissizligina tahammülüm yok. Ben e direkt konuşun. Anne babanizla konuşun eğer olurda ablaniz araya girerse ona da yasadiklarinizi söyleyin burada yazdığınız gibi herkes bilsin. İnsanlar gerçekten dert anlatmayinca dertsiz zannediyoMerhaba arkadaslar
Biraz icimi dokmek ve fikirlerinizi almak icin yaziyorum. Biraz uzun olabilir simdiden kusura bakmayin.
10 aylik bir oglum var ve bu ay çalışmaya basladim. Part time calisiyorum. Bu sure zarfinda ilk basta bir bakici ayarladik ama icime sinmedigi icin annemlere cok israr ettim kafalarina girdim ve yasadigim sehirde onlara kucuk bir ev aldirdim (zaten yatirimlik bir ev arıyorlardı bende yasadigim sehirden alin yardimci olursunuz dedim). Buraya kadar hersey cok guzel cocuga bakmalari icin anlastik. Surekli torun bakacak insan degiller zaten sıkıldıkları zaman kv gelir bakar donusumlu yapariz dedim ve ikna ettim. Onlarda kabul etti ve ben ise basladim. Sonrasinda malesef covid19 a yakalandik ve hepimiz hasta olduk annemlerde memleketlerine donduler. Su ab iyiler sadece halsizlikleri var zaten karantinadayiz. Haftaya ise baslamam lazim ama gelmek istemiyorlar ve ben ne yapacagimi bilmiyorum.
Asil sorun su ki ablam annemleri göndermek istemiyor. Cunku onun eli ayagi annemler su an maddi manevi her turlu destegi sagliyorlar. 2 cocugunu da annemlerle buyuttu hasta oldu annemler yanimda bi yere gidicek annemler yaninda yani surekli beraberler hala daha oyle. Ben ise 7 yila yakindir yasadigim sehirde tek basima mucadele ettim. Hastalandim cocuguma bakcak kimse bulamadim. Evliligimde sikintilar oldu aman kimse uzulmesin diye bahsetmedim. Cocugumuz olmasi icin sureclerden gectik kimsenin haberi yok herseyi tek basima gogusledim. Hayatimda sadece bir kere bisi istedkm nolur 1 sene cocuguma bakin zaten sonrasinda krese vericem dedim onda bile cok yalvardim. Yine olsa yine yaparim cocugum icin. Ama gel gelelim telefonla konusurken baba ne zaman geleceksiniz ise basliycam dedigim icin bencil ve vicdansiz oldum annesoni babasini dusunmeyen biri oldum. Gunde en az 5 kere ariyorum nasıllar diye. Ama ablam ben onlarsiz yapamam diyip kestirip atiyor. Butun sulalemiz memlekette birsey olsa yardim edecek insan cok benim burda kimsem yok ama ben yine vicdansiz ben yine dusuncesiz oldum. Annemi babami ben hasta ettom cunku ankaraya getirdim onlari.
Simdi siz soyleyin benim bu kadar hakkim yok mu cocugum icin istiyorum bakiciya vermemek icin. Gercekten vicdansizlik mi bu biraz da ben annemim babamin keyfini sursem olmaz mi 1 sene ya sadece 1 sene bende yasasam !!!
Memleketinizde sirf ablaniz yok tum sulaleniz orda sanirim aileniz ondan birakamiyorlar sizde bunca sene durmussunuz bir sene daha durun cocuk krese baslasin bence bu hastalik zamani insanlari evlerinden cikarmayinMerhaba arkadaslar
Biraz icimi dokmek ve fikirlerinizi almak icin yaziyorum. Biraz uzun olabilir simdiden kusura bakmayin.
10 aylik bir oglum var ve bu ay çalışmaya basladim. Bu sure zarfinda annemlere cok israr ettim kafalarina girdim ve yasadigim sehirde cocuga bakmalari icin anlastik. Surekli torun bakacak insan degiller zaten sıkıldıkları zaman kv gelir bakar donusumlu yapariz dedim ve ikna ettim. Onlarda kabul etti. Sonrasinda annemler bir sureligine memleketlerine donduler. Haftaya ise baslamam lazim ama gelmek istemiyorlar ve ben ne yapacagimi bilmiyorum.
Asil sorun su ki ablam annemleri göndermek istemiyor. Cunku onun eli ayagi annemler su an maddi manevi her turlu destegi sagliyorlar. Cocugunu annemlerle buyuttu hasta oldu annemler yanimda bi yere gidicek annemler yaninda yani surekli beraberler hala daha oyle. Ben ise 7 yila yakindir yasadigim sehirde tek basima mucadele ettim. Hastalandim cocuguma bakcak kimse bulamadim. Evliligimde sikintilar oldu aman kimse uzulmesin diye bahsetmedim. Cocugumuz olmasi icin sureclerden gectik kimsenin haberi yok herseyi tek basima gogusledim. Hayatimda sadece bir kere bisi istedkm nolur 1 sene cocuguma bakin zaten sonrasinda krese vericem dedim onda bile cok yalvardim. Yine olsa yine yaparim cocugum icin. Ama gel gelelim telefonla konusurken baba ne zaman geleceksiniz ise basliycam dedigim icin bencil ve vicdansiz oldum annesoni babasini dusunmeyen biri oldum. Ama ablam ben onlarsiz yapamam diyip kestirip atiyor. Butun sulalemiz memlekette birsey olsa yardim edecek insan cok benim burda kimsem yok ama ben yine vicdansiz ben yine dusuncesiz oldum.
Simdi siz soyleyin benim bu kadar hakkim yok mu cocugum icin istiyorum bakiciya vermemek icin. Gercekten vicdansizlik mi bu biraz da ben annemim babamin keyfini sursem olmaz mi 1 sene ya sadece 1 sene bende yasasam !!!
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?