- 29 Mart 2020
- 50
- 31
- 8
- Konu Sahibi YesilElma34343434
- #1
Merhaba arkadaslar
Biraz icimi dokmek ve fikirlerinizi almak icin yaziyorum. Biraz uzun olabilir simdiden kusura bakmayin.
8 aylik bir oglum var ve bu ay çalışmaya basladim. Bu sure zarfinda annemlere cok israr ettim kafalarina girdim ve yasadigim sehirde cocuga bakmalari icin anlastik. Onlarda kabul etti. Sonrasinda annemler bir sureligine memleketlerine donduler. Haftaya ise baslamam lazim ama gelmek istemiyorlar ve ben ne yapacagimi bilmiyorum.
Asil sorun su ki ablam annemleri göndermek istemiyor. Cunku onun eli ayagi annemler su an her turlu destegi sagliyorlar. Cocugunu annemlerle buyuttu hasta oldu annemler yanimda bi yere gidicek annemler yaninda yani surekli beraberler hala daha oyle. Ben ise 12 yila yakindir yasadigim sehirde tek basima mucadele ettim. Hastalandim cocuguma bakcak kimse bulamadim. Evliligimde sikintilar oldu aman kimse uzulmesin diye bahsetmedim. Cocugumuz olmasi icin sureclerden gectik kimsenin haberi yok herseyi tek basima gogusledim. Hayatimda sadece bir kere bisi istedkm nolur biraz cocuguma bakin zaten sonrasinda krese vericem dedim onda bile cok yalvardim. Yine olsa yine yaparim cocugum icin. Ama gel gelelim telefonla konusurken baba ne zaman geleceksiniz ise basliycam dedigim icin bencil ve vicdansiz oldum annesoni babasini dusunmeyen biri oldum. Ama ablam ben onlarsiz yapamam diyip kestirip atiyor.birsey olsa yardim edecek insan cok ona benim burda kimsem yok ama ben yine vicdansiz ben yine dusuncesiz oldum.
Simdi siz soyleyin benim bu kadar hakkim yok mu cocugum icin istiyorum bakiciya vermemek icin. Gercekten vicdansizlik mi bu biraz da ben annemim babamin keyfini sursem olmaz mi !!!
Biraz icimi dokmek ve fikirlerinizi almak icin yaziyorum. Biraz uzun olabilir simdiden kusura bakmayin.
8 aylik bir oglum var ve bu ay çalışmaya basladim. Bu sure zarfinda annemlere cok israr ettim kafalarina girdim ve yasadigim sehirde cocuga bakmalari icin anlastik. Onlarda kabul etti. Sonrasinda annemler bir sureligine memleketlerine donduler. Haftaya ise baslamam lazim ama gelmek istemiyorlar ve ben ne yapacagimi bilmiyorum.
Asil sorun su ki ablam annemleri göndermek istemiyor. Cunku onun eli ayagi annemler su an her turlu destegi sagliyorlar. Cocugunu annemlerle buyuttu hasta oldu annemler yanimda bi yere gidicek annemler yaninda yani surekli beraberler hala daha oyle. Ben ise 12 yila yakindir yasadigim sehirde tek basima mucadele ettim. Hastalandim cocuguma bakcak kimse bulamadim. Evliligimde sikintilar oldu aman kimse uzulmesin diye bahsetmedim. Cocugumuz olmasi icin sureclerden gectik kimsenin haberi yok herseyi tek basima gogusledim. Hayatimda sadece bir kere bisi istedkm nolur biraz cocuguma bakin zaten sonrasinda krese vericem dedim onda bile cok yalvardim. Yine olsa yine yaparim cocugum icin. Ama gel gelelim telefonla konusurken baba ne zaman geleceksiniz ise basliycam dedigim icin bencil ve vicdansiz oldum annesoni babasini dusunmeyen biri oldum. Ama ablam ben onlarsiz yapamam diyip kestirip atiyor.birsey olsa yardim edecek insan cok ona benim burda kimsem yok ama ben yine vicdansiz ben yine dusuncesiz oldum.
Simdi siz soyleyin benim bu kadar hakkim yok mu cocugum icin istiyorum bakiciya vermemek icin. Gercekten vicdansizlik mi bu biraz da ben annemim babamin keyfini sursem olmaz mi !!!
Son düzenleme:
pandemi olmasa haklısın diyeceğim de şu ara anne babayla uğraşmanın hiç zamanı değil. Gelip hasta olsalar başına kalırlar daha zor olur senin için. Bir de ablana yardım etmek onları zorlamaz çünkü akşam yine evlerine gider uyurlar, senin için bambaşka bir ortama girecekler mecburen şehir değiştirecekler
bana sanki biraz bencilce geldi..
