Abartmaya gerek yok bence.
Çiftler arasında böyle seyler olabilir.
Ben öğrenciyken flört ettiğim biri vardı. Benim kendi öğrenci evim vardı. bursla, krediyle, harclikla bir şekilde kendimi döndürür tatillerimden geri kalmazdim, durumum iyiydi. Ama çocuk KYK yurdunda kalırdı, bir engelli abisi ve bir ayyaş babası vardi. Her halinden belliydi çocuğun boşa harcayacak kuruşu olmadığı.
Ben mesela beraberken asla para harcatmazdim çocuğa. Ya 2 sandvic yapar çantaya atardım, ya da tokum derdim. Bim'in tatlısindan alır ikimiz kaşık daldirirdik. Sadece bir kere kafede güzel bir şeyler yedik,onda da "almanusulu ödersek çıkışta koluma girebilirsin"demistim
şehirde sık sık pideci/kebapçı açılırdı,açılışa özel yemek dagitirlardi
gider oradan yemek yerdik,hatta hatıra fotoğrafımiz var bu şekilde hala sakliyorum.
Neyse gel zaman git zaman bu bebe mezun oldu,atandı etti, biz de tekrar konuşmaya başlayıp sevgili olduk. O zaman dengeler degisti. benim onun yanına gitmeye uçak biletlerimi bile kendisi alır oldu, hediyeler dışında asla da elimi cebime atmadım, hiç de kendimi kötü hissetmedim. Çünkü benim yemeğime ödeyeceği o para ondan bir şey eksiltmez tam tersi özgüvenini yükseltirdi,bunu biliyordum. Sonradan ayrıldım çocuktan ama devam etsek benim de işe girmemden sonra yine aramızı dengeleyecek bir yol bulurduk.
Bence sen de bakış açını biraz değiştir. İlişkide böyle şeyler olabilir
ki ben normal hayatta flortlerim iki kere hesabımı ödemek istesin 'sponsorum musun?' der ,hesabı öderim. Seni anlayabiliyorum. Ama sizin iliskinizin dinamigi buna izin veriyor.
Bırak yardım etsin, hem kırılan özgüveni biraz toparlanir.
Sen de bir daha ekonomik sorunlarından bahsetme ama adama.
Faturalarına kadar dertlenip yardım kabul etmemek de mantıklı bir davranış degil