ben mi abartıyorum?

Ben en iyisinin açık sozluluk olduğunu düşünüyorum. Gorumceniz size akıl mi veriyo? Bu çocuğu ben doğurdum üşür mu üşümez mı ben bilirim deyin. Çocuk yemek mi yemiyo? Çocuğun ağzına zorla yemek tikiyosunuz bütün gün sizin yüzünüzden yemek yemiyo deyin. Eşiniz ikinci çocuk lafı mı ediyo? Açık açık sen verdiğin sözleri tutmayan bı adamsın, bana hamileyken böyle soylemistin şimdi sözünü tutmuyosun, snaa güvenmiyorum ve asla ikinci çocuk düşünmüyorum deyin. Kavga etmektense eşinize guvenmediginizi belirtin ve bu güvensizliğinizi belli edecek şekilde davranın. Kaldı ki bakıcıya laf eden kvniz kreşe de sorun cikaracaktir
yok valla gerekirse bütün sülalesini boşarım o kreşe gidilecek. sonuçta iyi bakma olayı değil işin bi de eğitim boyutu var. ben kreşte büyüdüm çok artısı olduğunu düşünüyorum.
 
Bence abartmiyorsunuz. Neden bilmiyorum bazen insanlar anne gibi degil de bakici gibi hissettiriyorlar insana kendini. Sizi cok iyi anladim ancak tek cozum sanirim 6 ay daha sabretmek. Sonra da dogru kres..
 
Görümce olarak soyluyorum insan hakkaten sahipleniyor kendi cocuğu gibi.Ise geliyorum bunca yogunluk arasinda yeğen burnumda tutuyor.Allahim bu gelin kismina yaranamiyoruz ağzimizla kuşla da gezsek😜.Yoksa gelinin suratini çekmek hakkaten çekilmiyor(içimi döktüm oooh).Çocuk kendini sevenle buyuyor zaten korona gecince kreşe verirsiniz.Sevilmenin ,ailenin tadini cikarsin şimdilik...
 
Bakıcı tutun. Sinir hastası olmayın. Kayınvalidenin bu şekilde sizi zorlamaya hakkı yok.
Abartmıyorsunuz da, çok sinir bozucu. Kendisi bakmaya mecbur bırakmış resmen.
O zaman ya sizin sözünüzden çıkmayacak kendisi, ya da doooğru bakıcı. Biraz ipleri elinize alın. O sizin çocuğunuz.
 
Görümce olarak soyluyorum insan hakkaten sahipleniyor kendi cocuğu gibi.Ise geliyorum bunca yogunluk arasinda yeğen burnumda tutuyor.Allahim bu gelin kismina yaranamiyoruz ağzimizla kuşla da gezsek😜.Yoksa gelinin suratini çekmek hakkaten çekilmiyor(içimi döktüm oooh).Çocuk kendini sevenle buyuyor zaten korona gecince kreşe verirsiniz.Sevilmenin ,ailenin tadini cikarsin şimdilik...
surat yapan bir insan değilim. sizin yapınızı bilemem o yüzden her gelin bir olmadığı gibi her görümce de bir değil. kötü insanlar değiller. öyle düşünmüyorum. anlaşamadığımız noktalar oluyor. kültürel farklılıklarımız var sonuçta. sadece anne olarak bazen herkesin senden daha iyi biliyormuşçasına hareket etmesi insanın kanına dokunuyor. bunu kendi ailem yapınca da benzer hatta daha açık tepkiler verebiliyorum. bir de şu var, bu iş tecrübe işi değil. herkesin eğitim şekli nasıl farklı ise her anne de bebeğine (art niyet,ihmal olmadıkça) istediği gibi bakma hakkına sahiptir. sana sıcak geliyor diye çocuk üşüyecek değildir. sen kısa kollu ile gezerken çocuğa hırka ( bariz kalın yün hırka) giydirmek haksızlıktır. ve bu konuda anne kendisi karar verebilir. diretilemez. anne misiniz aynı zamanda bilemiyorum ama bir gün anne olursanız o zman ne demek istediğimi ve nasıl hissettiğimi anlarsınız. (oohh içimi döktüm =) )
 
bakıcı dedim başından beri de savaşlar çıktı evde. güvenilir biri vardı başta baktıracak o da bu kararsızlıkta başkasıyla anlaştı. sonra ortada kaldık. zaten kv ultimatomu vermiş eşime "bakıcı bakarsa yüzümü göremezsiniz" diye
bi taşta iki kuş işte gayet iyi olur bence. siz ufaktan arayın bakıcı
 
genel olarak yazıyorum: bakıcı mı anneanne babaanne mi değil zaten mevzu.. imkanlar değişir, kimi içine sindiği için bırakır ailesine kimi ekonomik anlamda düşünerek hareket eder. bakıcıya baktıran da iyi annedir, akrabasına baktıran da bi o kadar çocuğunu seviyordur. çocuğun üst aileyi sevmesi tabiki normaldir. ama anne çalıştığı için sanki üst ailesini anneden daha çok sevmesi normalmiş gibi bir algı yaratılması saçmalıktır. anne bebeğine en iyi şekilde bakım imkanı için çalışabilir. çocuğu sevmek benimsemek başkadır. babane, hala teyze olarak seversin. ama çocuğu sahiplenmek çok başkadır.benim buraya yazmak istediğim sorun, aile baktığında ipin ucunun kaçmasıydı. sizdeki durum neydi diye merak ettim açıkçası. yanında ben olduğum halde çocuğa müdahale edildikçe ve ben aksini söylediğimde diretilince açıkçası hoşlanmıyorum. sallamayadabilirdim. millet ne derse amaaann deyip geçebilirdim de. ama huy işte yapamıyorum ve rahatsız oluyorum. bunu dile getirmek istemiştim. ve fikir almak istemiştim. yanıt yazan herkese teşekkür ederim.
 
önceden de eşimin ailesi ile çocuk açısından çok tartıştık.. malum herşeye karışıyorlardı. fakat ben çalışmaya başlayınca ve çocuğa eşimin yoğuuuun ısrarı ile onlar bakmaya başlayınca bu karışma hat safhalara çıktı. evde eşimin annesi babası ve görümcem olmak üzere 3ü kalıyor.fakat artık karışmadan da öte sanki çocuğu ekstrem sahipleniyorlar gibi geliyor. hatta öyle bir durum ki sanki benim değil de çocuk onların, akşamları bakıcısı olarak ben gelip alıyormuşum gibi hissediyorum.
örnek verecek olursam, çocuğu aldım iş çıkışı eve götürücem. zaten araba ile geçiyoruz. sıcak iklimli bir bölgedeyim. ben ince bir hırka ile günü geçirebiliyorum. görümcem ille ısrar kıyamet çocuğa hırkasını giydir diye tutundu. çocuğun üstünde kalın bir sweat ve içinde de uzun kol bodysi var zaten. yeteri kadar kalın. yok dedim dışarısı zaten sıcak, arabada da terler gerek yok. illa giydir sen yinede diyor. bunu diyen kız bekar ve benden küçük. yok diyorum zaten araba ile gidiyoruz. hala çekiştiriyor çocuğun kolunu ceketi giydirmeye çalışıyor. sinir oldum aldım elinden ceketi apar topar çıktım. onun dışında bir sürü şey var. yemesinden içmesine karışıyorlar. 1 kase yemek yese bile çocuk aç muamelesi görüyor. tüm gün yemek tıkmaya çalışıyorlar ağzına. eve gelince çocuk rahatlıyor resmen. şu süreçte başka çare de yok. ama bu sahiplenme muhabbeti cidden can sıkıcı oluyor. abartılı mı düşünüyorum sizce?

edit: bakıcı konusu için ortaç cevap olsun, kv ultimatomu çok sert verdi eşime. ben varım, bakıcı tutarsanız gözüm arkada kalır, bi daha yüzümü göremezsiniz vb. çok kavgalar savaşlar ettik. başta anlaştık kv ile. benim istediğim gibi bakılacaktı. sözde kaldı tabi. he he deyip bildiklerini yapıyorlar ben yokken eminim.

edit 2: işi bırakma şansım yok. piyasaya göre çok çok iyi bir işte çalışıyorum ve eğer bırakırsam buraya geri dönme şansım yok. ücretsiz izin hakkım da yok.

edit 3: bakıcı için son edit gelsin: ben hamile iken bakıcı diye konuştuk. ilk 6 ay ben bakacaktım. ama o süreçte bebek doğdu ve kv bizim evin 2 ay boyunca atsan bile gitmeyen demirbaşı yaptı kendini. çocuk bazı sıkıntılar atlattı ,Allah beterlerinden korusun, hepten ipin ucu koptu. eşim kvyi çocuk bakımı bilirkişisi atadı. ben başta karşı çıktım ama işe başlamama 1 ay kala güzel dillerle beni ikna etti. senin istediğin gibi bakılacak vs diye. ben o ültimatomlardan habersizdim o süreçte. ben de tamam dedim. şimdi de bakıcı tutalım desem eşim de kvde de küfür ediliyormuş gibi tepki veriyorlar. yok biz bakamıyor muyuz, bizden iyi mi bakacak. eşim, bakıcı varken çocuğa bişi olursa ihmaldir düşer bi yerini vurur vs diye tüm sorumluluk sende falan gibi. ağır konuşup vebalde bırakıyor. bişi olduktan sonra her zaman olur Allah korusun ama tek başına bir kararla o vebal altına giremiyorum.

son edit:

genel olarak yazıyorum: bakıcı mı anneanne babaanne mi değil zaten mevzu.. imkanlar değişir, kimi içine sindiği için bırakır ailesine kimi ekonomik anlamda düşünerek hareket eder. bakıcıya baktıran da iyi annedir, akrabasına baktıran da bi o kadar çocuğunu seviyordur. çocuğun üst aileyi sevmesi tabiki normaldir. ama anne çalıştığı için sanki üst ailesini anneden daha çok sevmesi normalmiş gibi bir algı yaratılması saçmalıktır. anne bebeğine en iyi şekilde bakım imkanı için çalışabilir. çocuğu sevmek benimsemek başkadır. babane, hala teyze olarak seversin. ama çocuğu sahiplenmek çok başkadır.benim buraya yazmak istediğim sorun, aile baktığında ipin ucunun kaçmasıydı. sizdeki durum neydi diye merak ettim açıkçası. yanında ben olduğum halde çocuğa müdahale edildikçe ve ben aksini söylediğimde diretilince açıkçası hoşlanmıyorum. sallamayadabilirdim. millet ne derse amaaann deyip geçebilirdim de. ama huy işte yapamıyorum ve rahatsız oluyorum. bunu dile getirmek istemiştim. ve fikir almak istemiştim. yanıt yazan herkese teşekkür ederim.
Siz artık bu saatten sonra babaanneden alıp bakıcıya veremezsiniz olan olmuş. Yaptıkları yanlış ama şu anda ne yaparsanız huzursuzluk ve kavga nedeni. Çocuk kaç yaşında en azından 2-2,5 yaş civarında kreşe verin, çocuğun sosyal gelişimi için gerekli akranlarıyla kaynaşmalı dersiniz eşinize. Kimse kırılmadan ancak böyle çözersiniz
 
Siz artık bu saatten sonra babaanneden alıp bakıcıya veremezsiniz olan olmuş. Yaptıkları yanlış ama şu anda ne yaparsanız huzursuzluk ve kavga nedeni. Çocuk kaç yaşında en azından 2-2,5 yaş civarında kreşe verin, çocuğun sosyal gelişimi için gerekli akranlarıyla kaynaşmalı dersiniz eşinize. Kimse kırılmadan ancak böyle çözersiniz
inşallah onda da korona muhabbeti çıkmaz. o da ayrı dert zaten. şimdi korona var çocuk mikroba açık deseler, ne yalan diyim ben de biraz hak veririm. umarım en kısa zamanda korona biter de 2 civarında ben de kreşe vermeyi düşünüyorum
 
Uff sonuna kadar okuyamadım, benzer durumları yaşamıştım. Kendine acilen ayrı bir alan yarat ve ayrılın kocanın ailesinden. Yoksa delirirsin.
 
Ben suan hamileyim annem yasli bakmasi zor
Bu ihtimalleri bildigim icin bakici tutacağım
Esimde basta annem gelirdedi durdu ama annesi asiri mudahaleci
İmkani yok
 
Ne var ki yeğeni için endişe etmiş giydirmek istemiş, sahiplenmiş çok seviyor demekki çocuğu. Bence abartılacak bir şey yok. Böyle küçük şeyler için gönül kırmaya da gerek yok. Ben olsam giydirirdim sonra ileride bir yerde sağa çeker çıkarırdım
 
X