Merhabalar, ilk defa konu açıyorum, benim derdim belki bir çoğunuz için boşver unut gitsin denilecek bir dert ama yapamıyorum, başaramıyorum...
Konu eski sevgilim, aslında sadece 5 aylık bir ilişkiydi, yaşım küçük değil ama ilk sevgilim ve tek sevgilimdi, ailem onu istemiyordu, hem ailelerimiz çok farklıydı hem de iş anlamında aynı ilde yaşamamız çok zordu, ailem istemediği için onunla gizli gizli buluşuyordum, o bana hep çok sevdiğini herşeyi yapabileceğini söylüyordu, evlenmek istiyordu, ben de seviyordum hala daha seviyorum ama sessiz soğuk bir insanımdır ona sevgimi yeterince gösteremedim,
güzel sözler söyleyemedim, sanki birisi ağzımı kenetlemiş gibiydi, bu durumdan çok rahatsızdı biliyorum, o çok ilgiliydi, bir şekilde devam ettik, ben bu yüzden ayrılalım desem de asla ayrılmıcaz diyordu,
onun için ailemi arkadaşlarımı herkesi karşıma almıştım, çok ağladım, yeri geldi herkesle tartıştım, onu savundum, sonra birgün onunla küçük bir tartışmamız oldu aslında tartışma bile değil ve ne o mesaj attı ne de ben, sonra ben mesaj attım cevap vermedi, ayrılmış olduk...
1 ay sonra mesaj attım, ben seni çok sevdim sen kararsızdın dedi bana, beni cesaretsizlikle suçladı, bu olaydan 10 gün sonra bir kızla sözlendiği fotoyu gördüm, meğer ben ona mesaj attığımda kız isteme olmuş,
çok kötüydüm ama sabrettim hiç bişey yapmadım, sonra bana mesaj atmaya başladı en sonunda içimdekileri ona yazdım, bana öyle bir anlattı ki hiç mutlu değilmiş, ölmek istiyormuş, ayrılmak istiyormuş ama iş ilerdiği için yapamıyormuş,
ben de salak gibi teselli ettim, tabi konuştukça beni inandırdı, çok özlemiştim zaten, benim yanımda ol ben ayrılıcam evlenemem dedi, ben de yapamadım, ayrıl diyemedim, diyemezdim, ben onu istemeyince tuttu kızdan ayrıldı, kıza onu sevmediğini, yapamadığını, mutsuz edeceğini yazmış mesajla, bana ekran görüntüsü attı, ben de bir sürü kızdım, çok ağır laflar ettim ama bir yandan da seviyordum kendime engel olamadım, konuştum 2-3 gün boyunca...
bana anlattığına göre ailesi uzun zamandır evlenmesini istiyormuş, kız çok iyiymiş, onu bayadır seviyormuş, o olmaz diye düşünüyormuş, ailesi kızı istiyormuş, herkes çok mutlu olmuş, ailesinin maddi durumu çok iyiydi kıza araba falan almışlar, bu ayrıldığını ailesine hemen söylememiş ailesine söyleyince babası bir sebep söyle
karşı tarafa söyleyeyim demiş, o da sebep yok sevmiyorum demiş, kız ve ailesi ağlamış hep, o da o vebali alamadım dedi, babasının durumuna da üzülmüş karşı tarafa söyleyecek sebep bulamamış derken kıza geri dönüş yapıyorum dedi bana, ben de hayırlısı olsun diyebildim sadece...
sonra bana mesaj attı sürekli aradı, açmadım cevap vermedim, yanımda ol ayrılıcam ben dedi, ama yapamazdım artık uzak durmam gerekiyordu, ben onun için ailemi herkesi karşıma almıştım onun bunları yapmasını hazdemedim, çok istese zaten sözlenmezdi ya da ben istemesem
bile ayrılırdı, kendi kendime dedim sen sebep olma, Allahtan korktum,
son bir kez görmek istedim, görüştük sonra bir daha görüşmeyelim arama sorma dedim, o da haklısın doğru olanı yapmak lazım dedi ve tabi aramadı sormadı...
ölüyorum yaşayamam asla evlenemem diyen insan gitti 10 gün sonra nişanlandı, fotolarını gördüm ikisi de çok mutluydu, ben üzüntüden kilo verdim onlar kilo almış, kız çok güzel olmuş, galiba bu gecede evlendiler ya da yakında evlenirler, aradan 4-5 ay geçti ben hala aynıyım unutamadım, olmuyor, hala takip ediyorum, ailemden uzakta yalnız yaşıyorum, sürekli düşünüyorum, onlar mutluyken ben şuan bile ağlıyorum, nolur bişey söyleyin ben kötü biri miyim, dini yorum yapmak yasak biliyorum ama o kız kapalı, benim başım açık, bana ayrılamam insanların onuru şerefi var dedi, ben ondan başkasıyla hiç bişey yaşamamıştım, bu arada beraberlik olmadı yanlış anlaşılmasın, kendimi yine de çok kötü hissediyorum, ben onursuz şerefsiz mi oldum şimdi, hep bunu düşünüyorum, benim arabam da var maaşım da iyi çok şükür, sadece sevmek sevilmek istemiştim ama olmadı...
benim hatalarım elbetteki vardır, objektif yorum yapın nolur o kız çok iyi ben kötü müyüm, ben bunları hakettim mi, bişey söyleyin, dayanamıyorum...
Çok uzun oldu, kusuruma bakmayın, ağlaya ağlaya yazdım inanın, herşeyi yazmışım...
