Oğlum 16 aylık iken yürümeye başladı. Ama dışı 3-4 aylık iken çıkmaya başlamıştı. 9 aylık filandi ilk defa anne dedi,12 aylık iken baya baya anneme "anneanne" diyordu"
Tam 4 buçuk yaşında komple bezden çıktı ve o yaşa kadar anne anneanne baba araba top dışında bişey demiyordu. Bezden çıkması ile dilinin çözülmesi bir oldu. Iki dil bildiğimiz için hangi dilde ne kolayına geliyorsa kendini o dilde ifade ediyor, ben onu baya baya anlıyorum. Şu an 5 yaşında. Anaokulunda sınıfındaki 5 yasindakiler bizi parkta görünce gelip bizimle sohbet etmek istiyorlar. Maşallah nasi konuşuyorlar diyorum bilinçli bide koca koca insanlar gibi. Benim oğlum ise 3 "yaşındaki ortalam bı çocuğa yakın konuşuyor.
Ikinci çocuğum 12 aylık iken yürümeye başladı. 3 yaşına kadar anne bile demedi. 3 yaşına girince abisinin yapmadığını yapmaya başladı, biseyleri gösterip bıkmadan usanmadan öğrenmeye çalışıyor. Herşeyi isimlendirmemi istiyor . İlk zamanlar farklı şeyler söylüyordu arkamdan, aradan bir ay geçti baya baya kelimeler yerine oturmaya başlıyor.
Herkes çocuklarımın, hele hele benim çocuklarımın geç konuşmaya başlamasından çok şaşırmış duruma. Bende öyleyim. Okumayı seven konuşkan çabuk kaynaşan bir insanim. Çocuklarimla ilgili hayallerim vardı işte bilincli yetiştirilen erdemli ahkalli sohbet edicez filan. Ben yine yapıyorum yapmam gerekeni onlar umarım bunları alıyorlardır.
Allah'ın bir imtihanı diyerek kabul ettim çünkü çok ağladım. Düşünsenize çocuğum 4 yaşını geçiyordu hala konusmuyordu sinirleniyordu kocaman çocuk gibi boyuda yaşından büyük. Şükür ki etrafımda bilinçsizce yorum yapan yok. Kv tarafı iğneleyici konuşmadı benimle bu konuda. Ne kadar cabaladigimi uğraştım görüyorlar.
Iki çocukta 3 yaşında konuşma terapisine başladı.
Çizgi film demisken, ben büyük çocuğuma sans eseri peppa wutz'u açınca biseyler kapmaya başladı sanki. Yaşıtları çocuklar seslendiriyor, tane tane uzatarak konuşuluyor.
Onun dışında sofra başında medya olayını cozmelisiniz , en sevmediğim şeydir benimde. Büyük oğlum anı tepkiler veren bir çocuktu yinede sabrettim açmadım, çok çok dışarıda zor durumda olursam elimde çizgi film açarim tutarım oda izler gibi düşündüm.
Bol bol kitap okuyun, çocuk şarkıları dinleyin, ellerini çocuk çalıştırdım misal oyun hamurum pipetle üflesin filan. Bunlarda yararliymis demişti terapistimiz
Eleştirenlere de "çocuk benim başarı tablom değil, herkes farklı gelişir ben insanlığını anneliğimi size çocuk üzerinden ispat edecek değilim. Ben elimden geleni yapıyorum takdir Allah'tan buda bir imtihan. Siz böyle konuşunca çocuk anlıyor üzülüyor ve benim üzüldümu hissediyor. Ben sizie şunun kvsi şunun kocası mükemmel diye ovsem hoşunuza gider mi?" diyip susturabilirsiniz. Bunu bir kere dedikten sonra hala boş konusmalar devam ediyorsa bundan sonra böyle konular açılınca abartmadan sessizce odayı terk rdin
kolaylıklar dilerim .
