Meraba ben 4 yıllık evliyim 1 cocugum var. Eşimle severek evlendik. Eşim aslında çok merhametli iyi bir insandır fakat aşırı derecede ailesine düşkün bir insandır. Cebinde 10 lirası kalsa kalan 10 lirasını onlara verir bizi düşünmez o derece..
Bazen yeğenlerini bile kendi çocugundan çok sevdiğini dusundugum olur öyle aşırı bi düşkünlük.
Eşim kardeşlerine karşı aşırı iyi niyetlidir saf bi insan değil ama kardeşlerine özellıkle maddi yönden çok iyilik yaptı hep destek oldu kendini ve bizi hiçe sayarak. Uyarılarıma rağmen hala devam ediyor. Katdesleri her kavgada bu iyilikleri yapmasaydı eşşek ben olsam yapmam desede ve bunu kendisi de bildiği duyduğu halde devam ediyor kendi annesi bile benim kocam için başkasi olsa yapmaz diğer oğullarım yapmaz eşşek demistir bunu esimde biliyor.
Çok uzattim konuya geleyim baştan beri bana laf sokan her fırsatta benimle kavga eden benden buyuk bekar bir gorumcem var 30 yaşlarında. En son kavgamız eşimle kavga edip ağzına gelen herşeyi söyledi eşime bende dayanamadım eşimi savundum onun seviyesine inmeden ne istiyosn bizden naptik biz sana gibisinden. Kavga edip edip normale dönüyo ben sinirden yapiyorm kötü biri değilim diyor herkeste kabul etmiş o öyle sinirle yapiyo diye.
Geçen gün yine telefonda eşim annesiyle konusuyodu oda arada annesini dolduruyodu eltimle kaynima karsi. Telefon kapandıktan sonra esime ablandan midem bilaniyo artık sırf senin hatrin için katlanıyorum oda benden nefret ediyo zaten kendi söyledi dedim. Eşim bana diyo ki demek ki senden nefret edecek sebepleri var bende dedim neymiş sebepleri napmisim sen görüyosun nasıl davrandığımi dedim var demek ki diyo ablasını savunuyo en son evden çıkarken ben karısı için kardeşinden vazgeçen adamlardan değilim dedi.
Hiç bi saygisizligim olmamıştır şimdiye kadar ailesine. ABlasi bana karsi böyle niye bilmiyorum ben 9 aylkk hamileyken benimle kavga etti evimde olay çıkardı sebepsiz yere. Yine affettim eskisi gibi oldum. Eşimin bisey yapmadığım halde beni sustrup onları haklı görmesi beni çok üzüyo. O lafindan sonra konusmuyorum 4 gündür oda konuşmuyor.
Bazen yeğenlerini bile kendi çocugundan çok sevdiğini dusundugum olur öyle aşırı bi düşkünlük.
Eşim kardeşlerine karşı aşırı iyi niyetlidir saf bi insan değil ama kardeşlerine özellıkle maddi yönden çok iyilik yaptı hep destek oldu kendini ve bizi hiçe sayarak. Uyarılarıma rağmen hala devam ediyor. Katdesleri her kavgada bu iyilikleri yapmasaydı eşşek ben olsam yapmam desede ve bunu kendisi de bildiği duyduğu halde devam ediyor kendi annesi bile benim kocam için başkasi olsa yapmaz diğer oğullarım yapmaz eşşek demistir bunu esimde biliyor.
Çok uzattim konuya geleyim baştan beri bana laf sokan her fırsatta benimle kavga eden benden buyuk bekar bir gorumcem var 30 yaşlarında. En son kavgamız eşimle kavga edip ağzına gelen herşeyi söyledi eşime bende dayanamadım eşimi savundum onun seviyesine inmeden ne istiyosn bizden naptik biz sana gibisinden. Kavga edip edip normale dönüyo ben sinirden yapiyorm kötü biri değilim diyor herkeste kabul etmiş o öyle sinirle yapiyo diye.
Geçen gün yine telefonda eşim annesiyle konusuyodu oda arada annesini dolduruyodu eltimle kaynima karsi. Telefon kapandıktan sonra esime ablandan midem bilaniyo artık sırf senin hatrin için katlanıyorum oda benden nefret ediyo zaten kendi söyledi dedim. Eşim bana diyo ki demek ki senden nefret edecek sebepleri var bende dedim neymiş sebepleri napmisim sen görüyosun nasıl davrandığımi dedim var demek ki diyo ablasını savunuyo en son evden çıkarken ben karısı için kardeşinden vazgeçen adamlardan değilim dedi.
Hiç bi saygisizligim olmamıştır şimdiye kadar ailesine. ABlasi bana karsi böyle niye bilmiyorum ben 9 aylkk hamileyken benimle kavga etti evimde olay çıkardı sebepsiz yere. Yine affettim eskisi gibi oldum. Eşimin bisey yapmadığım halde beni sustrup onları haklı görmesi beni çok üzüyo. O lafindan sonra konusmuyorum 4 gündür oda konuşmuyor.