Ben senin yerinde olacağım, hey heyyy...
İyi katlanmışsın bunca senedir.
Derdini anlatmama konusu benim eşimde de vardır hep, ama malesef insan içindekileri anlatmadan bir nebze olsun rahatlayamıyor bu bir gerçek. O yüzden anlattığın iyi olmuş.
Senin durumun iyi çünkü en azından kimseye muhtaç değilsin, iyi bir ailede yetişmişsin ve iyi bir gelirin var.
Yapacağın tek şey eşinin şu "baskı" yapmaya çalıştığı hayatı düzenlemek.
Kendi ezikliklerinden sana bu şekilde davranıyor.
Ama eline sağlık "kapıya eşyaları koyup defol" demen şahane olmuş.
Bir de kartını al elinden!
Çalışıp kazanan bir kadınsın, tabii ki kendin için ihtiyaçlarını karşılayacaksın.
Böyle bir mantıksızlık olabilir mi? Hayatta ne için çalışıyoruz, isteklerimizi yapamadıktan sonra ne anlamı var?
Dip not: sabrına hayran kaldım!