B
Beguem
Ziyaretçi
-
- Konu Sahibi Beguem
- #1
Bende o cok aci cekenlerdenim birzamanlar öylesine mutluyken...Bu bir dram...
Birgün üniversite yillarinda birden karsima cikiverdi. Onunla hep grup halinde ders calisirdik baska kizlarda vardi. Ben onu normal bir erkek arkadas olarak düsünürken, hatta grupdaki kizlardan birini seviyor sanmistim, aslinda onu öylede yakisikli bulmuyordum. Biz birbirimizi bir senedir tanimisken, birden acildi bana. Meger cocuk bir senedir asikmis ki derdini kimseye anlatamiyormus, en sonunda acildi bana. Ben kabul etmedim, cünkü ona karsi duygularim yoktu ki, artik onu cok iyi bir arkadas gözüyle hatta bir kiz arkadasi gözüyle bakiyordum, cünkü okadar cok derdimizi birbirimize acmistikki. Bir baska gözle bakmak cok zor geldi bana. Ama pesimi asla birakmadi, yalvardi, ve bir sene sonra ben kabul ettim.
Bana cok iyi davraniyordu, kapima kahvaltilik esyalar ve güller birakip giderdi. Ve ben onu sevmeye baslamistim zamanla. Öyle mutluyduk ki, üniversitedekiler bizi parmaklariyla gösterirlerdi, birbirimize öyle yakismistik ki. Cok saygiliydik, cok mutluyduk, hersey yolundaydi. Beni öyle kiskanirdi ki arkadaslarimdan. Beni kimseye emanet etmezdi.Fakat aramizda bir problem vardi, benim okudugum sehir issiz bir sehirdi yurt disinda, aynen türkiyenin dogusu gibi. Benim ailemde kücük bir kasabada kaliyordu, okudugum sehire 400 kilometreydi. O benim okudugum sehirde dogup büyümüstü aileside orada yasiyordu. Bir gün üniversite bitince baska sehirlere tasinacaktik, artik nereden is bulursak. O evlilik teklifi yapmisti bile bana, ve bende kabul etmistim. Ailelerimiz bile tanismisti. Fakat annesi biraz problem yaratiyordu, annesi yüzüne gülenlerden arkandan konusanlardandi. Oysa okadar iyiligim dokunmustuki ona. Fakat o kadin degerimi bilemedi. O da annesinin sözünden cikmayanlardandi. Ben sakin ve cok anlayisli bir bayanim, kimseye kötülügüm dokunmadi, cünkü bende Allah korkusu vardi. Annesi oglunu yaninda kalmasini istiyordu. Okul bitince o arkadasim beni aileme teslim etti. Artik birbirimizden uzaktaydik, artik yüzükleri alip evlenicektik. 3 ay uzak kaldik.
Yüzükleri aldik ve bir hafta sonra hersey bitti. Toplam 4 sene beraberdik. Olayin bittigi gün söyleydi: Bana erkek arkadasim telefon acti ve benimle oturdugumuz sehire geliyormusun gelmiyormusun evet mi hayir mi dedi. Bende istersen hepberaber oturup tekrar konusalim dedim, bana, seni birdaha hayatinda rahatsiz etmeyecegim dedi. Bende ozaman bittiyse burada hersey lütfen yüzügümü geri yolla dedim, aldigimiz yüzüklerin ikiside onlardaydi. Onun yüzügünü ben ödemistim benim yüzügümü de o ödemisti. Yüzügü geri istedim fakat bugüne kadar o yüzük geri gelmedi. Bu konusma 12. ayda olmustu, ben bekliyordum yüzük geri gelmiyordu, ama icimde bir umut vardi, ve eger yüzügümü geri yollamiyorsa kendi birgün gelicek diyordum. Benim askim dogru zamani bekliyor o zaman gelince bana geri gelecek diyordum. Yilbasinda mutlaka yazar bana diye düsündüm, yazmadi. Ikinci ayda dogum günüm var, mutlaka dogum günümde yazacak veya gelecek dedim gelmedi. Yüzükte gelmedi. Bende tabiki dogum günümde yazmadigi icin gururuma yedirip yazamadim ona.
Aradan bir ay daha gecti, beni bir kiz arkadasim aradi, ve aynen söyle diyordu: "Begümcüm ben evleniyorum, seni dügünüme bekliyorum, fakat bunuda sana söylemek bana düstü: erkek arkadasin bir baskasiyla nisanlanmis". Ben orada inanmazsiniz bir travma yasadim, hickiriklara boguldum, dünya artik umurumda degildi. Ve inanamadim belki yalandir dedim ve onu aramaya karar verdim, aynen söyle söyledi: "Ben parmagimda bir yüzük tasiyorum seninle görüsmem mümkün olamaz, sana hayatta basarilar dilerim." dedi, ve kapatti. Ve sonralari telefonlarima cevap bile vermedi, yüzüme kapatti. Beni bu kadar seven bir insan beni herseyden kiskanan bir insan nasil yapabildi... Bana ne olup bittigini anlatmaliydi yani o dört senenin hatirina, yani bir fincan kahvenin hatirina. Eger bana "seni artik sevmiyorum ben bir baskasini seviyorum" deseydi, belkide dünyanin en mutlu insani ben olurdum. Malesef hic bir aciklama yapmadi. Ve beynimde sadece soru isaretleri kaldi, acaba aldatilmismiydim? Ve hemen aradan 3 ay sonrada evlenmis. Bu evlendigi kisiyi ona annesi ve ablalari bulmus. Kizla tanistiktan iki hafta sonra kiza evlenme teklifi yapmis, bana arkadaslari söyledi.
Herkez dügünde beni gelin olarak beklerken, birden karsilarina baska bir gelin cikivermis. Kimse anlayamamis, cünkü okudugumuz yerde herkez bizi elele görürdü ve evlenecegimizi biliyorlardi. Ne kadar icler acisi, oysa o gelin ben olacaktim. Tuhaf olan tarafi evlendigi kizda baska sehirdenmis, ve kizin oturdugu sehire tasinmislar. Oysa bana illaki benim annemle oturacagiz diye tutturmustu, ayrilik hani bu yüzdendi. Nasil o kisinin dedigini yapmisti? Anlayamadim...
Tabi ben dayanacak gücüm kalmamisti, ölmeyi denedim, ölümlerden ölüm sectim kendime, ama yapamadim, beni seven annem babam vardi. Annem herseyime destek cikti, eger annem olmasaydi, belki bugün yasiyor olmazdim. Yokmuydu carelerin caresi, artik yoktu o gitmisti, cünkü artik evli bir adamdi. Sonra kin nefret ve öfkelerim basladi, artik beddua kelimesinin bile ne oldugunu bilmeyen ben, beddua ediyordum. Cünkü canimi yakti yakti yakti kül etti.. Bir kiz arkadasim onun annesinin bizi ayirmis olabilecegini cünkü o kadinin büyülerle ugrastigi duyulmus, cünkü kizlarinida büyülerle evlendirmis. Artik büyü diye birseyin varligina da inanmaya baslamistim. O kadinin günahini almak istemiyorum fakat öyle birsey varsa, allah benim döktügüm göz yaslarinin bin katini yasatsin diye düsünüyorum.
Ona evlendikten sonra duygu yüklü email yolladim, kalbi olan bir insan o maili cevaplardi, malesef onu bile cevaplamadi. O gelinligin icinde sen beni görmek istememismiydin dedim, neler oldu aciklarmisin dedim, bende kendime yeni sayfa acmak istiyorum dedim, beynimdeki soru isaretlerini yok edersen dedim, bende mutlu olmak istiyorum dedim, malesef hicbir cevap gelmedi, ve tabiki yüzügümüde göndermediler. Acaba evlendigi kiza mi taktilar diye düsünüyorum, benim icin alinmis olan bir yüzügü. Öyleyse, peki allah iyi yaparmi bunlari...
O benim ilk ciddi erkek arkadasimdi, herseyi ilk kez onunla yasamistim. O bunun farkindaydi. Simdi aradan 2 sene gecti, ve ben hala unutamadim, kahretsinki hep o güzel günlerimiz geliyor aklima ve ben hala agliyorum. Su an cok hastayim, psikolojikmen yardim aliyorum..
O simdi bir bucuk senedir evli. Allaha hep el acip yalvarisimda, birgün ben ölesiye mutlu olunca yeni hayat arkadasimla, birgün onun kapima gelmesi ve onu pismanliklar icinde görmek, ve ozaman o kapiyi ben onun yüzüne kapamak istiyorum. Bunu inanin bütün kalbimle istiyorum. Annesinede haklarimi helal etmiyorum. Ben bunlari asla haketmemistim inanin... Er ya da gec, bu dünyada olmazsa öbür dünyada görüsecegiz.
Allah korkulari yokmus, ama benim allahim var, ve allah korkum var.
Okudugunuz icin tesekkürler, yorumlarinizi hasretle bekliyorum
Birgün üniversite yillarinda birden karsima cikiverdi. Onunla hep grup halinde ders calisirdik baska kizlarda vardi. Ben onu normal bir erkek arkadas olarak düsünürken, hatta grupdaki kizlardan birini seviyor sanmistim, aslinda onu öylede yakisikli bulmuyordum. Biz birbirimizi bir senedir tanimisken, birden acildi bana. Meger cocuk bir senedir asikmis ki derdini kimseye anlatamiyormus, en sonunda acildi bana. Ben kabul etmedim, cünkü ona karsi duygularim yoktu ki, artik onu cok iyi bir arkadas gözüyle hatta bir kiz arkadasi gözüyle bakiyordum, cünkü okadar cok derdimizi birbirimize acmistikki. Bir baska gözle bakmak cok zor geldi bana. Ama pesimi asla birakmadi, yalvardi, ve bir sene sonra ben kabul ettim.
Bana cok iyi davraniyordu, kapima kahvaltilik esyalar ve güller birakip giderdi. Ve ben onu sevmeye baslamistim zamanla. Öyle mutluyduk ki, üniversitedekiler bizi parmaklariyla gösterirlerdi, birbirimize öyle yakismistik ki. Cok saygiliydik, cok mutluyduk, hersey yolundaydi. Beni öyle kiskanirdi ki arkadaslarimdan. Beni kimseye emanet etmezdi.Fakat aramizda bir problem vardi, benim okudugum sehir issiz bir sehirdi yurt disinda, aynen türkiyenin dogusu gibi. Benim ailemde kücük bir kasabada kaliyordu, okudugum sehire 400 kilometreydi. O benim okudugum sehirde dogup büyümüstü aileside orada yasiyordu. Bir gün üniversite bitince baska sehirlere tasinacaktik, artik nereden is bulursak. O evlilik teklifi yapmisti bile bana, ve bende kabul etmistim. Ailelerimiz bile tanismisti. Fakat annesi biraz problem yaratiyordu, annesi yüzüne gülenlerden arkandan konusanlardandi. Oysa okadar iyiligim dokunmustuki ona. Fakat o kadin degerimi bilemedi. O da annesinin sözünden cikmayanlardandi. Ben sakin ve cok anlayisli bir bayanim, kimseye kötülügüm dokunmadi, cünkü bende Allah korkusu vardi. Annesi oglunu yaninda kalmasini istiyordu. Okul bitince o arkadasim beni aileme teslim etti. Artik birbirimizden uzaktaydik, artik yüzükleri alip evlenicektik. 3 ay uzak kaldik.
Yüzükleri aldik ve bir hafta sonra hersey bitti. Toplam 4 sene beraberdik. Olayin bittigi gün söyleydi: Bana erkek arkadasim telefon acti ve benimle oturdugumuz sehire geliyormusun gelmiyormusun evet mi hayir mi dedi. Bende istersen hepberaber oturup tekrar konusalim dedim, bana, seni birdaha hayatinda rahatsiz etmeyecegim dedi. Bende ozaman bittiyse burada hersey lütfen yüzügümü geri yolla dedim, aldigimiz yüzüklerin ikiside onlardaydi. Onun yüzügünü ben ödemistim benim yüzügümü de o ödemisti. Yüzügü geri istedim fakat bugüne kadar o yüzük geri gelmedi. Bu konusma 12. ayda olmustu, ben bekliyordum yüzük geri gelmiyordu, ama icimde bir umut vardi, ve eger yüzügümü geri yollamiyorsa kendi birgün gelicek diyordum. Benim askim dogru zamani bekliyor o zaman gelince bana geri gelecek diyordum. Yilbasinda mutlaka yazar bana diye düsündüm, yazmadi. Ikinci ayda dogum günüm var, mutlaka dogum günümde yazacak veya gelecek dedim gelmedi. Yüzükte gelmedi. Bende tabiki dogum günümde yazmadigi icin gururuma yedirip yazamadim ona.
Aradan bir ay daha gecti, beni bir kiz arkadasim aradi, ve aynen söyle diyordu: "Begümcüm ben evleniyorum, seni dügünüme bekliyorum, fakat bunuda sana söylemek bana düstü: erkek arkadasin bir baskasiyla nisanlanmis". Ben orada inanmazsiniz bir travma yasadim, hickiriklara boguldum, dünya artik umurumda degildi. Ve inanamadim belki yalandir dedim ve onu aramaya karar verdim, aynen söyle söyledi: "Ben parmagimda bir yüzük tasiyorum seninle görüsmem mümkün olamaz, sana hayatta basarilar dilerim." dedi, ve kapatti. Ve sonralari telefonlarima cevap bile vermedi, yüzüme kapatti. Beni bu kadar seven bir insan beni herseyden kiskanan bir insan nasil yapabildi... Bana ne olup bittigini anlatmaliydi yani o dört senenin hatirina, yani bir fincan kahvenin hatirina. Eger bana "seni artik sevmiyorum ben bir baskasini seviyorum" deseydi, belkide dünyanin en mutlu insani ben olurdum. Malesef hic bir aciklama yapmadi. Ve beynimde sadece soru isaretleri kaldi, acaba aldatilmismiydim? Ve hemen aradan 3 ay sonrada evlenmis. Bu evlendigi kisiyi ona annesi ve ablalari bulmus. Kizla tanistiktan iki hafta sonra kiza evlenme teklifi yapmis, bana arkadaslari söyledi.
Herkez dügünde beni gelin olarak beklerken, birden karsilarina baska bir gelin cikivermis. Kimse anlayamamis, cünkü okudugumuz yerde herkez bizi elele görürdü ve evlenecegimizi biliyorlardi. Ne kadar icler acisi, oysa o gelin ben olacaktim. Tuhaf olan tarafi evlendigi kizda baska sehirdenmis, ve kizin oturdugu sehire tasinmislar. Oysa bana illaki benim annemle oturacagiz diye tutturmustu, ayrilik hani bu yüzdendi. Nasil o kisinin dedigini yapmisti? Anlayamadim...
Tabi ben dayanacak gücüm kalmamisti, ölmeyi denedim, ölümlerden ölüm sectim kendime, ama yapamadim, beni seven annem babam vardi. Annem herseyime destek cikti, eger annem olmasaydi, belki bugün yasiyor olmazdim. Yokmuydu carelerin caresi, artik yoktu o gitmisti, cünkü artik evli bir adamdi. Sonra kin nefret ve öfkelerim basladi, artik beddua kelimesinin bile ne oldugunu bilmeyen ben, beddua ediyordum. Cünkü canimi yakti yakti yakti kül etti.. Bir kiz arkadasim onun annesinin bizi ayirmis olabilecegini cünkü o kadinin büyülerle ugrastigi duyulmus, cünkü kizlarinida büyülerle evlendirmis. Artik büyü diye birseyin varligina da inanmaya baslamistim. O kadinin günahini almak istemiyorum fakat öyle birsey varsa, allah benim döktügüm göz yaslarinin bin katini yasatsin diye düsünüyorum.
Ona evlendikten sonra duygu yüklü email yolladim, kalbi olan bir insan o maili cevaplardi, malesef onu bile cevaplamadi. O gelinligin icinde sen beni görmek istememismiydin dedim, neler oldu aciklarmisin dedim, bende kendime yeni sayfa acmak istiyorum dedim, beynimdeki soru isaretlerini yok edersen dedim, bende mutlu olmak istiyorum dedim, malesef hicbir cevap gelmedi, ve tabiki yüzügümüde göndermediler. Acaba evlendigi kiza mi taktilar diye düsünüyorum, benim icin alinmis olan bir yüzügü. Öyleyse, peki allah iyi yaparmi bunlari...
O benim ilk ciddi erkek arkadasimdi, herseyi ilk kez onunla yasamistim. O bunun farkindaydi. Simdi aradan 2 sene gecti, ve ben hala unutamadim, kahretsinki hep o güzel günlerimiz geliyor aklima ve ben hala agliyorum. Su an cok hastayim, psikolojikmen yardim aliyorum..
O simdi bir bucuk senedir evli. Allaha hep el acip yalvarisimda, birgün ben ölesiye mutlu olunca yeni hayat arkadasimla, birgün onun kapima gelmesi ve onu pismanliklar icinde görmek, ve ozaman o kapiyi ben onun yüzüne kapamak istiyorum. Bunu inanin bütün kalbimle istiyorum. Annesinede haklarimi helal etmiyorum. Ben bunlari asla haketmemistim inanin... Er ya da gec, bu dünyada olmazsa öbür dünyada görüsecegiz.
Allah korkulari yokmus, ama benim allahim var, ve allah korkum var.
Okudugunuz icin tesekkürler, yorumlarinizi hasretle bekliyorum