• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

ben artık anneyım ne zaman dedınız

düşük yaptığım çocuğuma hamile kaldığım zaman hissettim.gerçekten herşeyime dikkat ediyordum ona birşey olmasın diye ama sakınılan goze çöp batarmış.daha sonra tekrar hamile kalınca evladım için işimi dahi bıraktım.ve doğduğu zaman ilk kucağıma alınca benim evladım değilmiş gibi geldi. sanki başkasının çocuğu seviyordum.o düştüğü zaman yüreğim sızlarken annelik duygusunun bambaşka birşey olduğunu hissettim.
 
en ufak ses çıkarışında yatağımdan fırladığımda nefes alabiliyor mu acaba doyuyor mu diye uyuyamadığımda ondan en çok benim sorumlu olduğumu anladığımda anne olduğumu hissettim.Şimdi kızım 4 aylık ona iyice alıştım Onu istediğim gibi sevebilir giydirebilir ve onunla oynayabilirim.ÇÜNKÜ BEN ONUN ANNESİYİM
 
çok güzel bir duygu allah her kadına nasip etsin.benim oğlum bir hafta küvezde kaldı 9 ay geçti ama o bir hafta geçmedi ona kavuştuğum günü ve emzirmeye gittiğim gün anne olduğumu anladım.ve sabahları kalktığında bana her gülüşünde anneyim artık
 
O biyerlerini acıtıp ağladığında,hastanede kan alınırken vs.. o acıyı içimde tam kalbimde hissederken anne oluğumu daha bir anımsıyorum..bide ınneeee diye seslenmesi yokmu ölürüm o ses için...
 
27 ekim 2003 oğluşumun doğum tarihi... 2 günlük falandı, yanımda yatıyordu ben üzerini örttüm iyice (malum sonbahar ev biraz serin gibi) üşümesin diye... ben onu örterken annemde bir yandan benim üzerimi örtmeye uğraşıyor, lohusasın üşütme diye.... dedim annelik bu işte..... ama daha hamile olduğumu öğrenince demiştim ben ANNEYıMMM diye...
 
27 ekim 2003 oğluşumun doğum tarihi... 2 günlük falandı, yanımda yatıyordu ben üzerini örttüm iyice (malum sonbahar ev biraz serin gibi) üşümesin diye... ben onu örterken annemde bir yandan benim üzerimi örtmeye uğraşıyor, lohusasın üşütme diye.... dedim annelik bu işte..... ama daha hamile olduğumu öğrenince demiştim ben ANNEYİMMM diye...

ah analarımız......
 
27 ekim 2003 oğluşumun doğum tarihi... 2 günlük falandı, yanımda yatıyordu ben üzerini örttüm iyice (malum sonbahar ev biraz serin gibi) üşümesin diye... ben onu örterken annemde bir yandan benim üzerimi örtmeye uğraşıyor, lohusasın üşütme diye.... dedim annelik bu işte..... ama daha hamile olduğumu öğrenince demiştim ben ANNEYİMMM diye...

annelık her yaşta annelık devam edıyor..
 
anne olduğumu bebeğimi ilk kucağıma verdiklerinde anladım
hemşireler emzir bebeğini dediler ve hemen göğüsem koydular
okadar canım acıdıkı tutamadım kendimi bir çığlık attım resmen göğüs ucum koptu sandım
ama yinede bebeğimi emzirmeye devam ettim
işte o an kendi kendime demekki anne olmak böyle bişey dedim
kendi acını unutum yavrunu düşünüyorsun yeterki o iyi olsun gerisi boş
o gün bugündür göğüs uclarım iyileşmedi bazen diyorum kopacaklar herhalde dr.um emzirmeyi bırak istersen bile dedi ama bırakmadım bırakmıcağımda
 
Son düzenleme:
anne olduğumu anlamak değil de başka bir şey benimki:
doğumdan sonraki 4. günün gecesi. oğlumun sarılığı giderek artıyordu. gece 2de acilden yatışı yapıldı. bebeğimi aldılar sonra bize siz gidebilirsiniz dediler. nasıl yani bebeğimi bırakıp gidicem... evet, oğlumu bırakıp eşimle eve geldik. içimde öyle büyük öyle tarifsiz bir acı... bir şeyler kopuyor sanki... eşime sürekli diyorum ki: "kalbime bir şey oldu, kalbime bir şey oldu.."

annelik mi bilmiyorum ama o gece gerçekten kalbime bir şey oldu...
 
anne olduğumu anladığımı sanıyodum ama dün bebeğim öksürürken nefessiz kalıp öyle bi morardı ki neye uğradığımı şaşırdım.bi taraftan hıçkıra hıçkıra ağlıyorum bi taraftan yuttuğu balgamı çıkarması için sırtına vuruyorum.acile gittik ben ağlama krizine girdim.bebeğimin bronşit olduğunu öğrendiğimizde daha çok ağlamaya başladım.eve gelince sabaha kadar yine öyle olur diye uyumadım onun başında bekledim.hani hep derlerdi de kulak arkası ederdik.hasta olunca başında bekledi annen falan diye...şimdi anlıyorum.canım annem, anne olmak böyle bişeymiş demek....
 
Son düzenleme:
bebeğimi ilk gördüğümde,sanki bütün zaman durmuştu,sadece ben ve o,ben ona elimi uzatıp parmağım ile elinı dokunyordum,o da ben dokunmadan cak cak bağıryordu,ben dokununca hemen sustu,nasıl bir mücize,opuyorumnanaktan
 
bugün nüfus cüzdanını elime alıp anne baba adına bakınca,,,,,,,,,,,direk ağladım ya...
 
kızlar burdanda yazmıstım hatırlarsınız kendımı anne hıssedemıyorum dıye.oglum 5.5 aylık oldu hala kendımı anne hıssedemıyorum.sankı bır cocuga bakıcılık yapıyormusum gıbı bu benı cok uzuyor ama hala ıcım tıtremıyor sadece hastalandıgında kendımı anne hıssedıyorum cunku cok uzuluyorum.

canım ya bende biraz senin gibiyim ne olur okuyanlar kızmasın daha hala anneliğe alışamadım. oğlum kolikti hep ağlardı 3 ay mahfoldum sanırım biraz da ondan tek yaptığım onu susturmaya ve oyalamaa çalışmaktı.. şuan da sanki sadece onu oyalamaya çalışan bir kadınım. onu çok seviyorum ancak ne bilim "oğlum için yaşıyorum" kelimesini hissederek söyleyemiyorum...
 
Back