Beklenmeyen 2. Bebek/ kürtaj

Bu kadar kolay hamile kalınmıyor dediniz ya, tek ilişkiyle hamile kalan binlerce kadın var diye ilk geceyi söyledim. Bundan sonra zaten birçok yöntemle korunacağım bunu ilk seferde anlayamıyorsunuz maalesef.
Bakın size burada denen zaten şu. Siz 2 kez yaşamışsınız bunu. Yani ilkinde korunurken hamile kalmışsınız ve ikincide yine dikkat etmemişsiniz bu kadar istemeyişinizin rağmen.
Ben ikisinde de korunduğunuza inanmadım da zaten neyse. Yani ennn azından 1.de bence korunmuyordunuz da tepki almamak için öyle dediniz gibi.
 
Gılgamıs destanı gibi yazmıssınız durumu ve olumsuzluklarınızı.Kürtaj icin kimse sırt sıvazlayip hadi kos demeyecektir.Mantıken aldırmak lazim der herkes elbette.Ama degismeyen tek gercek olacak.Bir anne baba kendi sorumsuzlugunun bedelini bebeğine yasatacak.Keske aglama krizlerine seks yapmadan önce istemiyorum diye girseydin konu sahibi.
Esiniz de sen yapamayacaksın galiba aldırmak en mantıklısı diyerek sıyrılamaz ikiniz de o bebegin hem varolma hem ölüm sebebi olacaksınız.
 
Yukardaki hanımefendi umarım okur mesajınızı. Belki biz sonradan kontrol etme kısmında eksik kalmışızdır. Ama öyle bir durum farketmedik hiç farketsek zaten ertesi gün hapı alırdım. Ki bende normalde bu kadar kolay hamile kalınamayacağını düşünenlerdendim. İnsan her detayı uzun uzun anlatamıyor fakat ilk mesajda da yazdığım gibi hamilelik ve doğum sonrası zaten eşimle problemlerimiz vardı bebek de olduğu için birbirimizi uzun süre görmüyorduk bile. O yuzden 2. Yi istemiyoruz neler neler yapsak korunsak diyecek bir cinsel hayatımız bile yoktu. Biraz bazı şeyler rayına girerken de daha önce yıllarca yaptığımız gibi yine prezervatif+ geri çekilme ile devam ettik. Zaten geri çekildiği için sanırım sonrasında prezervatifi sürekli kontrol etme gereği de duymadık. Eşim artık korunmayı geçin bana el bile sürmeyeceğini söylüyor. Çünkü garip gelebilir ama hatamızı da anlayamıyoruz.
Hatanızi söyleyeyim. Geri çekilme bir korunma yöntemi olmadığı için prezervatifi kontrol etmelisiniz demek ki. (kolay hamile kalan birisi olarak yazayım (!) İstedim)
Kendi adıma çocuğu dogururdum diye düşünüyorum. Çünkü sonuçta bir canlı ve hayatta ki her can gibi onunda yaşamıni devam ettirme hakkı var. Biz bir bireyin anne babasıyiz diye onunla ilgili böyle bir karar veremeyiz. Bu benim kişisel görüşüm.
 
Asla aldır veya aldırma diyemeyiz. Sadece şunu söylemek istiyorum, lütfen doktora gidin ve size uygun etkili bir doğum kontrol yöntemine geçin. Mevcut korunma yönteminiz nedir bilmiyorum ama etkili değil.
 
Merhaba..
O kadar zor ve kötü durumdayımki nereden başlasam bilemiyorum. Biraz uzun olacak kusura bakmayın..

Eşimle 6 yıllık çalkantılı bir ilişkimiz vardı, bu ilişkinin ilk 2 yılı yanyana sonrası işlerimizden dolayı ayrı şehirlerde geçti ve bu süreçlerde çok ayrıldığımız yapamadığımız oldu. Sonrasında ben onun bulunduğu şehre yüksek lisans yapmaya gittim ve tekrar bir araya geldik birşeyleri toparlamaya çalıştık. Orada hem ylisans yapıyor hem çok yoğun çalışıyordum. bu sebeplerden ve ayrı şehirlerden dolayı aileleri zorlamamak adına bir ay içinde nişan ve düğün yaptık. Evimi bile tam dizemedim evlenince yavaş yavaş yaparız dedik. Bu süreçte ikimizde özellikle ben yoğun olarak çalışmaya devam ettim ve evlendiğimizi doğru düzgün anlayamadık bile.

Korunduğumuz halde 2,5 ay sonra hamile olduğumu öğrendim. Şok olduk. O süreçte antidepresan kullanıyordum ve bir anda bırakmak zorunda kaldım. Psikolojik olarak zor zamanlar geçirdim. Terapi aldım işten ayrılmak zorunda kalınca maddi sebeplerden dolayı terapiye devam edemedim. Hamileliğim çok zor geçti, çalışmaya da devam etmek zorundaydım. Hamilelik süresince eşimle çok problem yaşadık ayrılma eşiğine geldik. Yani hiç öyle filmlerdeki gibi bir hamileliğim olmadı. Neredeyse ikimiz içinde travmaydı, çocuğu istememek fln değil tam tersi beklenmedik şekilde olsada istedik fakat hamileliğin ne oldugunu bilmiyorduk.

Çok detaya girmek istemiyorum kısaca hamileliğim kötü geçti, doğumum çok kötüydü. Doğum sonrası çok kötüydü. Ve yalnızdım zaten ailemden ayrı şehirdeyim.Bebeğim sıkıntılı zor bir bebekti. Allah ayağına taş değdirmesin ama hala öyle. Şu an 11 ay 15 günlük. Ve asla 2. Çocuk istemiyordum.

Ve hamile olduğumu öğrendim. Gerçekten yine şoktayım hala. Bebeğim öyle bir bebekki reglimin 20 gün geçtiğini farkedememişim. O kadar kendimden bir haberim.

Duyduğumdan beri her gün ağlıyorum, bir taraftan vicdan azabı çekiyorum hem karnımdakine karşı hem yanımdaki bebeğime karşı.. çünkü aşırı bulantım baş dönmem halsizliğim var ve bebeğimle ilgilenemiyorum.. O kadar zor bir bebek olmasına rağmen tv açmazdım artık mecbur açıyorum.. tahammülüm zaten çok azaldı.

Başta aldırmak istedim eşimden destek göremedim sorumluluğu bana bıraktı yapamadım.Hamileliği devam ettirmeye karar verdik. Maddi olarak da iki çocuğu istediğimiz şekilde büyütecek durumda değiliz.

İki gün önce panik atak krizi geçirdim. Eşim şimdi yapamayacaksın sanırım aldırmak en mantıklısı diyor. Ona kıymayalım derken bu çocugumuza kıyacagız diyor.hem ben daha evlendiğimi bile anlamamıştım tam kızımız biraz büyüdü biraz ilişkimizi toparlarız derken tekrar aynı süreci nasıl kaldıracağız diyor. Ne yapacağım hiç bilmiyorum.

Benzer durumlar yaşayan var mı.. siz olsanız ne yapardınız..

Evliliğimi ve küçük bebeğimi mi düşünmeliyim yoksa herşeye rağmen devam mı etmeliyim.. çok çaresizim..
Siz olsaniz ne yapardiniz sorunuza cevaben ben olsam aldirirdim. Bu kisisel bir tercih. Herkesin dusuncesi farkli. Kurtaj benim icin tabu bir sey degil. Kimisi asla dusunmez bile. Bana gore bu durumda 2. Cocugu dogurmak hem kendime, hem dogurdugum bebege, hem doguracagim 2. bebege hem de evliligime kotuluk olur.
 
tmm kurtaj olun ama onun artik bir canli hatta evladiniz oldugunuda bi dusunun
Zaten bunu düşünüyorum. Herkes nasıl bu kadar kolay hamile kaldığıma ve korunma yöntemime taksa da ne sorumsuz ne de cahil bir insanım. İnsanın başına herşey gelebiliyormuş. Benim kafama takılan şey, biraz toparlanmayı kendine gelmeyi bekleyen bir evliliğim ve küçük bir bebeğim var. 2. Çocuk ilk çocugum küçük olduğu için ona haksızlık mı olmuş olur? İster istemez istediğim gibi ilgilenemeyeceğim. Bulantılardan baş dönmelerden dolayı şimdiden eskisi kadar ilgilenemiyorum ve 2. Çocuk gelince hiç ilgilenemeyeceğim ve çok zorlanacağım. Bu durum beni çok üzüyor.
2- evliliğim tam toparlanmadan tekrar yorucu bir sürece girecek ve bu sınavdan da cıkabilir miyiz bilmiyorum. Bir çocuğu doğurmak ne kadar önemliyse ona sevgi ortamı vermek de o kadar önemli diye düşünüyorum çünkü.

Kendi meslek hayatımı, kariyerimi, yarım kalmış yüksek lisansımı hiç saymıyorum bile artık. Kendimi geçtim çünkü.

Diğer taraftan da tabiki aldırmanın manevi yükü var. Duygusal olarak bakıp yapamayacağımı düşünüyorum bunu. Ama sonra evliliğim ve çocuğum için yapmalı mıyım acaba diye ikilemde kalıyorum. Kafayı yiyeceğim.
 
Aldır diyenler nasıl bir vebale gördüklerinin farkında mı acaba
Git katil ol git bir cana kiy deniliyor Allahım sen affet
O zaman evdekini öldürün konu sahibi bence aynı şey
Öbür dünyada bunun hesabı sorulmayacak mi o evlat karşınıza geçip bana bunu neden yaptın demeyecek mi
Bir arkadaşım kürtaj oldu sizin gibi sebeblerle ve yıllardır iflah olmadılar once boşandılar sonra ayrı ayrı psikolojik tedavi gördüler hatta kadın klinikte yattı bir süre sunan halen çocuğun doğum gününü kutlar ve yaşını söyler eğer onu öldürmeseydim şu yaşta olacakti diye
Merak etmeyin her kötülük anında ceza bulmuyor sizde belki anında bulmazsınız cezanızı
Ben böcek öldüremiyorum yemin ediyorum böcek öldüremiyorum siz bebeginizi öldüreceksinizne için eşinizle daha fazla sevişmek için neymiş birbirinizi ozlemissiniz istediğiniz kadar sevişin ama korunun gidin kordonlarinizi bağlatin bir defa başınıza gelmiş diğer önlemi neden almıyorsunuz ama tabii bebek olursa öldürür geçersiniz vay be
Yazacak çok şey varda...
Bu arada bu yorumumla beğenmedim rekoru kirabilirim hatta ban yiyebilirim hiç önemli değil ben doğru olanı söyledim yine olsun yine söylerim aldirirsabiz iflah olmazsınız nokta
 
Ben böyle durumlarda kürtajdan yanayım. Eşinizden ve yaşadıklarınızdan,korunma yöntemlerinizin yetersizliğinden bağımsız olarak,eğer ki anne olarak sıkıntılı bir dönemden geçeceğinizi ve psikolojinizin bunu kaldıramayacağını düşünüyorsanız hemen aldırın. Geçmişte aynen sizin gibi yaptım ve asla pişman değilim. Öyle manevi bir yük olduğunu da düşünmüyorum. Önce ben,sonra doğmamış çocuk. Halihazırda bakımından sorumlu olduğunuz bir başka çocuk da varsa hele,önceliğiniz onun sağlığı olmalı.
 
Aldır diyenler nasıl bir vebale gördüklerinin farkında mı acaba
Git katil ol git bir cana kiy deniliyor Allahım sen affet
O zaman evdekini öldürün konu sahibi bence aynı şey
Öbür dünyada bunun hesabı sorulmayacak mi o evlat karşınıza geçip bana bunu neden yaptın demeyecek mi
Bir arkadaşım kürtaj oldu sizin gibi sebeblerle ve yıllardır iflah olmadılar once boşandılar sonra ayrı ayrı psikolojik tedavi gördüler hatta kadın klinikte yattı bir süre sunan halen çocuğun doğum gününü kutlar ve yaşını söyler eğer onu öldürmeseydim şu yaşta olacakti diye
Merak etmeyin her kötülük anında ceza bulmuyor sizde belki anında bulmazsınız cezanızı
Ben böcek öldüremiyorum yemin ediyorum böcek öldüremiyorum siz bebeginizi öldüreceksinizne için eşinizle daha fazla sevişmek için neymiş birbirinizi ozlemissiniz istediğiniz kadar sevişin ama korunun gidin kordonlarinizi bağlatin bir defa başınıza gelmiş diğer önlemi neden almıyorsunuz ama tabii bebek olursa öldürür geçersiniz vay be
Yazacak çok şey varda...
Bu arada bu yorumumla beğenmedim rekoru kirabilirim hatta ban yiyebilirim hiç önemli değil ben doğru olanı söyledim yine olsun yine söylerim aldirirsabiz iflah olmazsınız nokta
Aslında kimse aldırın demedi doğrudan. Herkes evliliği oturmamış evliliğin tadını alamamış birinin bir yaş arayla ikinci çocuk için yeterli önlem almamasına kızdı. İlk gebeliğinde antidepresan kullandığını bebeğine yetememe konusunda sorun yaşadığını hatta bebeği öğrendiğinde panik atak geçirdiğini yazmış üye. Bu yüzden çoğu üye bebeğe kıyamadığından konu sahibine yüklendi. 6-7 haftadan sonra kalp atımı anneler için önemlidir bu haftalardan önce farkedip istenmeyen gebeliklere o şekilde yaklaşılmalı denildi. Eşi ilk başta olumlu bakarken panik atağını görüp altından kalkamayacağız demiş şimdi ne diyelim altından kalkamayacaksanız çabuk karar verin dedik.
 
2022 yılında hala kürtaj karşıtlarının var olduğunu düşünmek istemezdim ama ciddi ciddi varlar, çok üzücü. Konu sahibi anlattığımız duruma göre ben evliliğinizin yine bir hamilelik ve doğum sürecini kaldırabileceğini düşünmüyorum. Üstelik sinirleriniz bu kadar bozukken hali hazırda zaten ilgilenmeniz gereken bir bebek, gebelik ve muhtemel sonu boşanma olan bir evlilik ile sizin psikolojinize ne olur düşünemiyorum bile. Tuhaf olan bu kadar arada kalıyor olmanız bence yapılması gereken apaçık ortada.
 
Siz kendi kararinizi vermissiniz destek istiyorsunuz. Bu cok kişisel bir karar. Kurtaja sıcak bakan da var asla yaptirmam diyen de. Sizin hayatınız. Su asamDa hayatınıza 2.bir bebeğin girmesinin sizi nasıl etkileyecegini en iyi siz bilirsiz. Dogurmak mi daha büyük manevi yuk olur dogurmamak mi iyi dusunun
 
Umarım kınadığınız şey başınıza gelir, dikkat edin lütfen herşeyi mükemmel yapmaya, ne olur ne olmaz
Ben anlamıyorum neden bu sitede herkes soru sorduktan sonra istediği cevabı alamayınca hemen bedduaya baş vuruyor? Beddua döner dolaşır sahibini bulur karnınızda istenmeyen bebekle böyle bir şey söylemeniz hiç yakışık olmadı
 
İki çocuklu biri olarak yaziyorum.
Çocuklarımın arası 4 yaş.
İkinci çocuk olunca ilki arada kaynamiyor.
O sizin gayretinizle, tahammülünüzle alakalı.
Kendinizi hazirlamak için önünüzde uzun bir 9 ay var.
Tabi esinizinde sizin kadar istekli olması gerekiyor.
Es desteği olmadan çok zor.
Eğer maddi durumunuz da izin veriyorsa zorlandığiniz dönem yardımcı alırsınız.
Ben olsam dünyaya getiririrdim.
Ama bakın herkesin kararı tercihi farklılıklar gösteriyor.
O yüzden siz kendinizi tartın.
 
Merhaba..
O kadar zor ve kötü durumdayımki nereden başlasam bilemiyorum. Biraz uzun olacak kusura bakmayın..

Eşimle 6 yıllık çalkantılı bir ilişkimiz vardı, bu ilişkinin ilk 2 yılı yanyana sonrası işlerimizden dolayı ayrı şehirlerde geçti ve bu süreçlerde çok ayrıldığımız yapamadığımız oldu. Sonrasında ben onun bulunduğu şehre yüksek lisans yapmaya gittim ve tekrar bir araya geldik birşeyleri toparlamaya çalıştık. Orada hem ylisans yapıyor hem çok yoğun çalışıyordum. bu sebeplerden ve ayrı şehirlerden dolayı aileleri zorlamamak adına bir ay içinde nişan ve düğün yaptık. Evimi bile tam dizemedim evlenince yavaş yavaş yaparız dedik. Bu süreçte ikimizde özellikle ben yoğun olarak çalışmaya devam ettim ve evlendiğimizi doğru düzgün anlayamadık bile.

Korunduğumuz halde 2,5 ay sonra hamile olduğumu öğrendim. Şok olduk. O süreçte antidepresan kullanıyordum ve bir anda bırakmak zorunda kaldım. Psikolojik olarak zor zamanlar geçirdim. Terapi aldım işten ayrılmak zorunda kalınca maddi sebeplerden dolayı terapiye devam edemedim. Hamileliğim çok zor geçti, çalışmaya da devam etmek zorundaydım. Hamilelik süresince eşimle çok problem yaşadık ayrılma eşiğine geldik. Yani hiç öyle filmlerdeki gibi bir hamileliğim olmadı. Neredeyse ikimiz içinde travmaydı, çocuğu istememek fln değil tam tersi beklenmedik şekilde olsada istedik fakat hamileliğin ne oldugunu bilmiyorduk.

Çok detaya girmek istemiyorum kısaca hamileliğim kötü geçti, doğumum çok kötüydü. Doğum sonrası çok kötüydü. Ve yalnızdım zaten ailemden ayrı şehirdeyim.Bebeğim sıkıntılı zor bir bebekti. Allah ayağına taş değdirmesin ama hala öyle. Şu an 11 ay 15 günlük. Ve asla 2. Çocuk istemiyordum.

Ve hamile olduğumu öğrendim. Gerçekten yine şoktayım hala. Bebeğim öyle bir bebekki reglimin 20 gün geçtiğini farkedememişim. O kadar kendimden bir haberim.

Duyduğumdan beri her gün ağlıyorum, bir taraftan vicdan azabı çekiyorum hem karnımdakine karşı hem yanımdaki bebeğime karşı.. çünkü aşırı bulantım baş dönmem halsizliğim var ve bebeğimle ilgilenemiyorum.. O kadar zor bir bebek olmasına rağmen tv açmazdım artık mecbur açıyorum.. tahammülüm zaten çok azaldı.

Başta aldırmak istedim eşimden destek göremedim sorumluluğu bana bıraktı yapamadım.Hamileliği devam ettirmeye karar verdik. Maddi olarak da iki çocuğu istediğimiz şekilde büyütecek durumda değiliz.

İki gün önce panik atak krizi geçirdim. Eşim şimdi yapamayacaksın sanırım aldırmak en mantıklısı diyor. Ona kıymayalım derken bu çocugumuza kıyacagız diyor.hem ben daha evlendiğimi bile anlamamıştım tam kızımız biraz büyüdü biraz ilişkimizi toparlarız derken tekrar aynı süreci nasıl kaldıracağız diyor. Ne yapacağım hiç bilmiyorum.

Benzer durumlar yaşayan var mı.. siz olsanız ne yapardınız..

Evliliğimi ve küçük bebeğimi mi düşünmeliyim yoksa herşeye rağmen devam mı etmeliyim.. çok çaresizim..
Aldırmaniz en mantıklısı şuan ne maddi ne manevi 2. Bir çocuğa bkaibile ek durumda değilsiniz .korunma yöntemlerini değiştirmenizi tavsiye ederim .spriral falan taktirin
 
Kürtaj katliamdır diyen kadınlar yüzünden anne babaları yeterli sevgiyi ilgiyi ya da maddi desteği göstermediği için travmatik büyüyen çocuklar görüyoruz. Daha kalbi atmaya başlamamış bı varlıkla ilgili hamile olan kişiye katil demek gibi büyük ithamlarda bulunucaginiza, o varlık büyüyüp koca bir insan olduğunda çektiği acılardan dolayı toplumda kendine zarar veren ya da başkalarına zarar veren biri olabilir. İşte bilin ki şuan o linclediginiz birçok insan böyle psikolojik baskılardan dolayı sizin bedeninizi ilgilendirmeyen kararlara dair başka kadınlara kurduğunuz baskilardan dolayı bu halde.

Bir süre önce çöp evden kurtarılan çocuğu nasıl unuttunuz?

Konu sahibi çocuğu mahveder demiyorum ama herkes kadın bedeni hakkında durması gereken yeri bilse iyi olur.
 
Merhaba..
O kadar zor ve kötü durumdayımki nereden başlasam bilemiyorum. Biraz uzun olacak kusura bakmayın..

Eşimle 6 yıllık çalkantılı bir ilişkimiz vardı, bu ilişkinin ilk 2 yılı yanyana sonrası işlerimizden dolayı ayrı şehirlerde geçti ve bu süreçlerde çok ayrıldığımız yapamadığımız oldu. Sonrasında ben onun bulunduğu şehre yüksek lisans yapmaya gittim ve tekrar bir araya geldik birşeyleri toparlamaya çalıştık. Orada hem ylisans yapıyor hem çok yoğun çalışıyordum. bu sebeplerden ve ayrı şehirlerden dolayı aileleri zorlamamak adına bir ay içinde nişan ve düğün yaptık. Evimi bile tam dizemedim evlenince yavaş yavaş yaparız dedik. Bu süreçte ikimizde özellikle ben yoğun olarak çalışmaya devam ettim ve evlendiğimizi doğru düzgün anlayamadık bile.

Korunduğumuz halde 2,5 ay sonra hamile olduğumu öğrendim. Şok olduk. O süreçte antidepresan kullanıyordum ve bir anda bırakmak zorunda kaldım. Psikolojik olarak zor zamanlar geçirdim. Terapi aldım işten ayrılmak zorunda kalınca maddi sebeplerden dolayı terapiye devam edemedim. Hamileliğim çok zor geçti, çalışmaya da devam etmek zorundaydım. Hamilelik süresince eşimle çok problem yaşadık ayrılma eşiğine geldik. Yani hiç öyle filmlerdeki gibi bir hamileliğim olmadı. Neredeyse ikimiz içinde travmaydı, çocuğu istememek fln değil tam tersi beklenmedik şekilde olsada istedik fakat hamileliğin ne oldugunu bilmiyorduk.

Çok detaya girmek istemiyorum kısaca hamileliğim kötü geçti, doğumum çok kötüydü. Doğum sonrası çok kötüydü. Ve yalnızdım zaten ailemden ayrı şehirdeyim.Bebeğim sıkıntılı zor bir bebekti. Allah ayağına taş değdirmesin ama hala öyle. Şu an 11 ay 15 günlük. Ve asla 2. Çocuk istemiyordum.

Ve hamile olduğumu öğrendim. Gerçekten yine şoktayım hala. Bebeğim öyle bir bebekki reglimin 20 gün geçtiğini farkedememişim. O kadar kendimden bir haberim.

Duyduğumdan beri her gün ağlıyorum, bir taraftan vicdan azabı çekiyorum hem karnımdakine karşı hem yanımdaki bebeğime karşı.. çünkü aşırı bulantım baş dönmem halsizliğim var ve bebeğimle ilgilenemiyorum.. O kadar zor bir bebek olmasına rağmen tv açmazdım artık mecbur açıyorum.. tahammülüm zaten çok azaldı.

Başta aldırmak istedim eşimden destek göremedim sorumluluğu bana bıraktı yapamadım.Hamileliği devam ettirmeye karar verdik. Maddi olarak da iki çocuğu istediğimiz şekilde büyütecek durumda değiliz.

İki gün önce panik atak krizi geçirdim. Eşim şimdi yapamayacaksın sanırım aldırmak en mantıklısı diyor. Ona kıymayalım derken bu çocugumuza kıyacagız diyor.hem ben daha evlendiğimi bile anlamamıştım tam kızımız biraz büyüdü biraz ilişkimizi toparlarız derken tekrar aynı süreci nasıl kaldıracağız diyor. Ne yapacağım hiç bilmiyorum.

Benzer durumlar yaşayan var mı.. siz olsanız ne yapardınız..

Evliliğimi ve küçük bebeğimi mi düşünmeliyim yoksa herşeye rağmen devam mı etmeliyim.. çok çaresizim..
Tamamen sizin kararını olmakla birlikte belli ki iki çocuğa birden yetemeyeceksiniz. Bu söylediğim yetersizlik anlamında değil. Aynı sizin gibi sağlık sorunlarıyla boğuştuğum zor, tatsız bir hamilelik ve doğum süreci geçirdim. Kızım çok zor bir ilk yaş geçirdi, nerdeyse iki yaşında ve ben bir çocuk daha hayal bile edemiyorum. Sadece düşüncesi bile içimi daraltıyor ve iki çocuğa yetemeyeceğimi düşünüyorum. İki çocuk beni mutsuz eder şuan. Her şeyden önce kendinizi düşünün derim ben. Mutsuz kadın mutsuz aile demek. Burada vicdan azabı duymanızı gerektirecek bir durum görmüyorum. Eğer ikinci çocuk herkes için hayatı zorlaştırıyorsa çok geç olmadan müdahale etmek gerekli sanırım. Artıları ve eksileri kefelere koyup mantıklı değerlendirme yapmalısınız. Ve emin olun insanlar söylemese de tahmin ettiğinizden çok çok daha fazla kadın kürtaj yaptırıyor.
 
X