Beklenen son sanrm gerekleiyor...

chocolategirl .!.:

eşim 22.00 gibi eve geldi,ben salondaydım.kalktım içeri geçtim o gelince. o da "tv izliyorsan rahatsız olma" dedi,geri geldim.otururken konu konuyu açtı,kendisi açtı konuşmayı yani...
ben de madem konu açılmış konuşalım dedim.
dedim ki " ayrılmak çok kolay ve inan şuanda konuşarak sadece kurtarmak adına yapmadığım hiçbirşey kalmasın demek istiyorum... dün ağladın ,sarıldın,kokladın..seven bir adam gibiydi davranışların.bunun hatrına konuşuyorum şuanda emin ol" dedim ve gerçekten o seven görünen eş hatrınaydı...

"madem bunca üzüleceksin ayrılınca,madem acı çekeceksin,neden kendinde birşeyleri değiştirmiyorsun,bence gel oturalım problem çözer gibi birbirimizde görmek istemediğimiz ve görmek istediğimiz şeyleri konuşalım"dedim... önceleri "yok olacağı yok,bitsin bu iş" diyince "niye halihazırda evlenecek biri mi var,acelen ne..niye bu yolu da denemiyoruz ki..hep olayların üzerine zor bela öpüşüp koklaşıp sorunları çözmeden barıştık.yapmamız gereken isteklerimizi birbirimize söylemek belki de...evlilik bu,oyuncak değil. ikimiz için de konuşuyorum.benim aklımda kalacak hiçbişey yok,senin de kalmasın" diyerek hafif yağ çektim ki amacım sadece ne yapmak istediğini görmek...
bu sefer "ayrı evlerde kalalım,mesela 2 ay sen babanlara git,sonra karar verelim" dedi... (tabii bunlar çok sinirime dokunuyor ama devam ettirmeye çalışıyorum ki konuşma gerçekleşebilsin" ben de " flört ve evlilik dönemi dahil en az 30 kere ayrıldık barıştık.değerimizi yokken anlayıp dönme durumunu çoktan aştık.önemli olan elindeyken kıymet bilmedir" dedim. bayağı bir konuşmanın üzerine (ki o hep bitsin olmayacak diyor) yarına kadar düşünelim kararımızı verelim dedi ve yattı...
biliyorum,ne gerek var bunca ısrara..belki ısrar etmei gereken o diyorsunuz ki öyle... ben ısrar etmedim,sadece düşünmesini sağlamaya çalıştım. bunu da gururumu kırmak olarak görmedim zaten... en azından ben tarafsızca elimden geleni yapmış olmak istedim...
ne düşünüyorsunuz konuşmayla ilgili kızlar?
bakalım yrn ne olacak...

Genişletmek için tıkla...

kanaryaprenses .!.:

pazar günü yaşadıklarımdan sonra siteye bir girip bakayım dedim. bende büyük umutlarla evlendim. 4 seneye yakın bir beraberliğin ardından. bugün evleneli tam 74. gün. pazar günü yani 71. gün evimi terkettim. 35 günlükken bana vuran adamı kocamı herşeye rağmen çok sevdim ben. hala da öyle. ilk günlerim kabus gibiydi. tüllere bizim oralarda adettir kırmızı kurdele asıp süslerler. o kurdeleler neden asılı diye fırçaladı. ilk zaanlar hep alttan alan ben oldum. o bana bağırdı, çağırdı ben hiçbir şey yokmuş gibi sarıldım ona. kaybetmek istemiyordum onu. sonra yani bana vurduktan sonra sesimi çıkarttım, alttan almayı bıraktım. surat yapmaya başladım. değişen hiçbir şey olmadı. onun bir işi, bir tv si vardı. evlendik ertesi gün ben yemek hazırlamaya gittim. bir kere gelip bakmadı bana. o içeride tv seyretti, ben mutfakta öğle yemeği hazırladım. gelip o yardım etsin diye beklemedim ama gelse aşkım ne yapıyorsun dese yetecekti. bir gülüşüne canımı verirdim. yapmadı. sonra onu yapma, bunu yap, oraya gitme buraya geller filan geçti gitti. küsüp yemek yemedi, küstü yatağı terketti. soranlara hiçbir şey diyemedim. iyi desem sonrasında bir şey oluyor kötüye dönüyor. kötü desem bir şey oluyo iyiye dönüyor. yanyana gelince dayanamıyorduk birbirimize. beni o iniş çıkış yordu. ilgi sevgi göster dediğimde bana bırak akışına bırak dedi. ama benim dayaacak gücüm kalmadı. pazar günü sinirden kapının camını kırdım. hastaneye götür beni dedim. o babanı arayacağım gelip alsın seni dedi. ve beni o halde bırakıp evden gitti. sonrasında bir arkadaşını gönderdi. kapıyı açmayınca kendide gedi. babamların gelmeleri 1.5 saat sürdü. ve o halde beni göz göre göre kan kaybetmemi bekledi. annemler geldi başladı beni şikayete. nese sonra hastaneye gittik. elime dikiş atılıyor adamın aklına ben değil altınlar gelmiş. ya onları geri verirsniz ya da sülalenizi kuruturum diye tehditler savuruyor. gel hastaneye al dedik. geldi suratıma tükürdü. bunca şeyin arasında sen altın derdine mi düştün. şerefsiz, vicdansız, hırsız gibi hakaretler. ben öyle ufak hesaplar peşinde koşan biri değilim. öye olsa ona kredi kartı çıkartır mıydım? bana böye sözler söyleyen adam artık aramaz sormaz dedim. ama pazartesi öğleden beri arayıp soruyor. gel kurtaralım yuvamızı diye. birde bu sefer sade beni değil ailemi de kırdı. babam gidersen yüzüme bakma diyor. o öyle demese bile ben bu adamın artık nesine güveneceğim, nesine inanacağım. bitti ama yinede üzülüyorum.

Genişletmek için tıkla...

zeyneplorin .!.:

bende senin gibi yeni evliyim ama bi fark var eşim beni daha 1 ayımız dolmadan terk etti. şimdi ayrıyız. 19 temmuz da evliliğimin ilk yılı dolacak ama 10 temmuz da da beni terk edişinin 11.ayı dolacak anlaycağın sadece 23 gün aynı evi paylaştım onunla. çok zor bir durum seni çok iyi anlıyorum. ama sen eşyaları falan hiç düşünme hepsini al ve çık o evden sana hatıraları falan yaşatmaz (belli bir süreden sonra) başta çok zorluk çekersin ama inan bana şimdiki halinden daha mutlu olacağın kesin. dilerim senin için herşey çok güzel olur...

Genişletmek için tıkla...