- Konu Sahibi chocolategirl
- #1
herkese merhaba,
daha önce iki konu açmıştım bu topic e.
ikisi de eşimle ve sorunlarımızla ilgiliydi.konuyu ilk kez okuyacaklar için biraz anlatayım
11 ay bitmedi henüz evliliğimde,16 ağustos 2008 de evlendik.bundan önce de 3,5 yıllık bir flört dönemimiz oldu. çocuğum yok.
evlendiğimden beri hiç mutlu olmadım desem yeridir,ya da mutlu olduğum anları sayabilirim. ben konservatuar mezunuyum,eşim mühendis.
(detayları merak eden olursa diğer iki konuyu inceleyebilirler,ekliyorum aşağıya)
hep çok bencildi,evlenmeden önce de farketmiştim ama tabii aynı eve girmeden çok zarar vermemişti bana bu bencillikler.
evlendiğimizden beri,halı saha maçları,arkadaşlarıyla görüşmeleri, işi bahane edip(doğru olabilir ama sık sık olunca bunaldım) geç gelmeleri hiç bitmedi.hadi bunlar neyse,eve gelince sohbet etmez,şöyle bir gözüme bakmaz hiç,hep yapacak birşey bulur...
son 3 aydır da okeye takıldı,nette okey oynuyor ama öyle böyle değil.saatlerce,ben artık dayanamayıp bağrınınca kalkıyor.bazen yatağa bile getiriyor bilgisayarı düşünün yani...
kısaca ilgi sıfır !
şimdi bunları çok kadın yaşıyor diyenlerinizi duyar gibiyim.ama sorunlarım sadece bu değil...
evlenmeden önce çok kıskanan,sahiplenen eşim yokoldu arkadaşlar.
ben akşamları çalışıyorum,solistim.taksiye binmemden rahatsız olan adam yok artık.altında arabası var ve gelip beni almak zor geliyor(gelmiyor diyemem,ama ben gelme ben gelirim desem gelmez)
hatta bir keresinde hiç uygun olmayan saatlerde bir iş teklifi aldım,bana" diğer işini bırakmana gerek yok,ordan çıkar oraya gidersin" dedi... kafamçokkarıştı
kilolarıma çok takıldı,gerek güzellikle söyledi gerek kırdı.kıskanmamasının sebebi kilolarımmış,bunu bile dedi...o takıldıkça ben veremedim,üzüntüden.yediğimden değil,resmen bünyem vermedi,bunu gördüm.ki eskiden 12 kilo vermiş biriyim ben...
çok şeyler var,dedim ya..diğer konumda yazıyor.
4 gündür yine konuşmuyoruz,sebep benim gittiğimiz mekanda eşimi kıskanmam.kadının birine çok defalar baktığını yakalayınca (bilemem ben öyle gördüm) sinir oldum ve belli ettim.15 dak sonra "kusura bakma,bu ortamda yapmamam gerekirdi belki ama tutamadım kendimi ,uzatmayalım"bile dedim,yani gönlünü bile aldım nerdeyse...
efendim o beni zor şartlarda dışarı çıkarmış,ben onun moralini bozmuşum,ben haketmiyormuşum,benimle hayattan zevk alamıyormuş,bizden bir halt olmazmış.boşanacakmış bu sefer kesinmiş... her olayda lafı boşanmaya getiren bir adam. 11 aylık evliyiz,her iki ayda bir duydum bu lafı ben. tek beklediğim ilgisi,sevgisiydi..benim de hatalarım olmuştur ki oldu tabii... fazla anlayış gösteremedim,çok konuştum belki,çok şikayet ettim ..zaman zaman beni çıldırttı hakaret de ettim,el de kaldırdım (ki o bunların fazlasını yaptı,ama hep benim yaptıklarım akılda kaldı onunkiler değil)bilemiyorum.ama arkadaşlar sorarım size,boşanmayı düşündürecek ne hareketim var benim,bir insan neden bu kadar çabuk vazgeçer?
dün eve geldi,4 günün üzerine konuştuk.çok kötüydü,resmen ağladı çocuk gibi... "bu ayrılık beni çok üzecek,nasıl atlatacağım bilemiyorum.ama ayrılmak zorundayız. sen evine bağlı,eşine ilgili ,olgun bir adamı hakediyorsun.ben henüz bu değilim,hırslarım var,açım..(mevkiye,paraya) şuan hedefimde onlar varken sana istediğin zmanı ayıramıyorum.seni haketmiyorum ben... "
artık tak etmişti bana da,hep boşanma sözünü duymak,iyiydim.boşanırsa boşansın diyordum.ama dün öyle yapınca,aylar sonra sanki boşanmışız da kaybetmiş gibi sarılıp koklayınca çok acı çektim çok senağlama ben de oturup ağladım onunla...
dedim ki" senin benden ayrılmak için tek bir sebebin var,anlayışsız olarak görüyorsun benive ayrılmak istiyorsun...benimse senden ayrılmak için 10 larca sebebim varken ayrılmayı hiç ağzıma almadım.neden kendini bir parça olsun değiştirmiyorsun,ya da uğraşmıyorsun.madem bağlısın madem zor gelecek,ağlayarak ayrılmayı tercih ediyorsun da neden uğraşmıyorsun.istediklerim çok zor değil ki...ama sen kararlıysan,ben senden daha kararlıyım,sakın yalvarırım sanma" dedim...
cevap veremiyor,olmayacak,biz seninle mutlu olamayız.temel özelliklerimiz çok farklı diyip duruyor...
bense evimden alışkanlıklarımdan nasıl ayrılacağım onu düşünüyorum artık. ailemin yanına dönmek çok zor,tek başına yaşamak,akşamları geçirmek çok zor...eşyalarımı alsam anılarla yaşamak gibi olacak çok zor,almasam o eşyaları ben aldım ailesi değil,anam babam taşıdı onları, bırakmak da zor...
çok zor çok ... senağlama
diğer 2 konumun linki aşağıda..
http://www.kadinlarkulubu.com/kilitli-konular-sadece/220743-evde-durmak-agirima-gidiyor.html
http://www.kadinlarkulubu.com/kilitli-konular-sadece/265685-evlendik-bitti.html
daha önce iki konu açmıştım bu topic e.
ikisi de eşimle ve sorunlarımızla ilgiliydi.konuyu ilk kez okuyacaklar için biraz anlatayım
11 ay bitmedi henüz evliliğimde,16 ağustos 2008 de evlendik.bundan önce de 3,5 yıllık bir flört dönemimiz oldu. çocuğum yok.
evlendiğimden beri hiç mutlu olmadım desem yeridir,ya da mutlu olduğum anları sayabilirim. ben konservatuar mezunuyum,eşim mühendis.
(detayları merak eden olursa diğer iki konuyu inceleyebilirler,ekliyorum aşağıya)
hep çok bencildi,evlenmeden önce de farketmiştim ama tabii aynı eve girmeden çok zarar vermemişti bana bu bencillikler.
evlendiğimizden beri,halı saha maçları,arkadaşlarıyla görüşmeleri, işi bahane edip(doğru olabilir ama sık sık olunca bunaldım) geç gelmeleri hiç bitmedi.hadi bunlar neyse,eve gelince sohbet etmez,şöyle bir gözüme bakmaz hiç,hep yapacak birşey bulur...
son 3 aydır da okeye takıldı,nette okey oynuyor ama öyle böyle değil.saatlerce,ben artık dayanamayıp bağrınınca kalkıyor.bazen yatağa bile getiriyor bilgisayarı düşünün yani...
kısaca ilgi sıfır !
şimdi bunları çok kadın yaşıyor diyenlerinizi duyar gibiyim.ama sorunlarım sadece bu değil...
evlenmeden önce çok kıskanan,sahiplenen eşim yokoldu arkadaşlar.
ben akşamları çalışıyorum,solistim.taksiye binmemden rahatsız olan adam yok artık.altında arabası var ve gelip beni almak zor geliyor(gelmiyor diyemem,ama ben gelme ben gelirim desem gelmez)
hatta bir keresinde hiç uygun olmayan saatlerde bir iş teklifi aldım,bana" diğer işini bırakmana gerek yok,ordan çıkar oraya gidersin" dedi... kafamçokkarıştı
kilolarıma çok takıldı,gerek güzellikle söyledi gerek kırdı.kıskanmamasının sebebi kilolarımmış,bunu bile dedi...o takıldıkça ben veremedim,üzüntüden.yediğimden değil,resmen bünyem vermedi,bunu gördüm.ki eskiden 12 kilo vermiş biriyim ben...
çok şeyler var,dedim ya..diğer konumda yazıyor.
4 gündür yine konuşmuyoruz,sebep benim gittiğimiz mekanda eşimi kıskanmam.kadının birine çok defalar baktığını yakalayınca (bilemem ben öyle gördüm) sinir oldum ve belli ettim.15 dak sonra "kusura bakma,bu ortamda yapmamam gerekirdi belki ama tutamadım kendimi ,uzatmayalım"bile dedim,yani gönlünü bile aldım nerdeyse...
efendim o beni zor şartlarda dışarı çıkarmış,ben onun moralini bozmuşum,ben haketmiyormuşum,benimle hayattan zevk alamıyormuş,bizden bir halt olmazmış.boşanacakmış bu sefer kesinmiş... her olayda lafı boşanmaya getiren bir adam. 11 aylık evliyiz,her iki ayda bir duydum bu lafı ben. tek beklediğim ilgisi,sevgisiydi..benim de hatalarım olmuştur ki oldu tabii... fazla anlayış gösteremedim,çok konuştum belki,çok şikayet ettim ..zaman zaman beni çıldırttı hakaret de ettim,el de kaldırdım (ki o bunların fazlasını yaptı,ama hep benim yaptıklarım akılda kaldı onunkiler değil)bilemiyorum.ama arkadaşlar sorarım size,boşanmayı düşündürecek ne hareketim var benim,bir insan neden bu kadar çabuk vazgeçer?
dün eve geldi,4 günün üzerine konuştuk.çok kötüydü,resmen ağladı çocuk gibi... "bu ayrılık beni çok üzecek,nasıl atlatacağım bilemiyorum.ama ayrılmak zorundayız. sen evine bağlı,eşine ilgili ,olgun bir adamı hakediyorsun.ben henüz bu değilim,hırslarım var,açım..(mevkiye,paraya) şuan hedefimde onlar varken sana istediğin zmanı ayıramıyorum.seni haketmiyorum ben... "
artık tak etmişti bana da,hep boşanma sözünü duymak,iyiydim.boşanırsa boşansın diyordum.ama dün öyle yapınca,aylar sonra sanki boşanmışız da kaybetmiş gibi sarılıp koklayınca çok acı çektim çok senağlama ben de oturup ağladım onunla...
dedim ki" senin benden ayrılmak için tek bir sebebin var,anlayışsız olarak görüyorsun benive ayrılmak istiyorsun...benimse senden ayrılmak için 10 larca sebebim varken ayrılmayı hiç ağzıma almadım.neden kendini bir parça olsun değiştirmiyorsun,ya da uğraşmıyorsun.madem bağlısın madem zor gelecek,ağlayarak ayrılmayı tercih ediyorsun da neden uğraşmıyorsun.istediklerim çok zor değil ki...ama sen kararlıysan,ben senden daha kararlıyım,sakın yalvarırım sanma" dedim...
cevap veremiyor,olmayacak,biz seninle mutlu olamayız.temel özelliklerimiz çok farklı diyip duruyor...
bense evimden alışkanlıklarımdan nasıl ayrılacağım onu düşünüyorum artık. ailemin yanına dönmek çok zor,tek başına yaşamak,akşamları geçirmek çok zor...eşyalarımı alsam anılarla yaşamak gibi olacak çok zor,almasam o eşyaları ben aldım ailesi değil,anam babam taşıdı onları, bırakmak da zor...
çok zor çok ... senağlama
diğer 2 konumun linki aşağıda..
http://www.kadinlarkulubu.com/kilitli-konular-sadece/220743-evde-durmak-agirima-gidiyor.html
http://www.kadinlarkulubu.com/kilitli-konular-sadece/265685-evlendik-bitti.html
ALLAH hakkınızda hayırlısını versin,.mafoldumben mafoldumben
