- Konu Sahibi askitotomsu
- #621
Valla sinirden ne yazdığımıda bilmiyorumNiye kusura bakayim, kırk sayfa giydirdik zaten![]()

Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
Valla sinirden ne yazdığımıda bilmiyorumNiye kusura bakayim, kırk sayfa giydirdik zaten![]()
O kadar sinirlendiysen aradaki yorumları okuma sakınValla sinirden ne yazdığımıda bilmiyorumbencede bakma
Yuhhhh ya kocan bişiy demiyor mu bunlaraO kadar sinirlendiysen aradaki yorumları okuma sakın
Adamda şöyle bir sadaka mantığı var: Ben önceleri bunları haftada bir iki kez ziyaret ediyordum, iki otobüs değiştirerek. Karnım burnumda hamileyken de bir gün gitmiştim, eve dönecekken dedi ki istersen sizi ben bırakayım sadakam olsun
Hayır aşkım, az akılları başına geldiğinde herşeyi tane tane anlatacaksın çocuklarına. Onlar seçecek eğriyi doğruyu. Sen yapmasan da o çocukların kafasını dolduracak o eş ailesi zaten, onlar yapmadan sen yapacaksın. Ben boşanmış bir ailenin çocuğu ile evliyim. İnan ki çocuklar aptal değil. Anlayabilirler.Yok bizde dul olmak diye bir düşünce yok. Bu kimsenin umrunda değil. Çocuklar babasız kalmasın da aynı evin içinde ne olursa olsun diye saçma ötesi bir mantık. Ailem on beş yılın ardından hakaretlerle dövüşmeye başladılar evin içinde. Sanırım ikisinin de psikolojisi bozulduğu için sonradan böyle bir tavır geliştirdiler. Benim evliliğimde de kavga dövüş olmasın diye sustum, alttan aldım, hakkımı cignediler itiraz edemedim vs.
Şu anki durumumu ve niyetimi anneme citlattigimda bile kötü oluyor, cocuklar seni suçlar vs diyor. Yengem, komşularım hep aynı cümleleri kullanıyor. Doğru gören, doğru karar alabilen insanlar yoksa etrafınizda, siz de saskinlikta kalıyorsunuz. Karar alabilmeniz de böyle uzun sürüyor
Evet kv m yuzunden gorumum koca evine geri donduOnlar öyle yetişmiş bahanesi, dünyanın en kaypak en boş mazereti bence ...sen öyle yetiştiysen çocuklarını öyle yetiştirmeyeceksin, çekip alacaksın arkasında duracaksın gerekirse,ama çoğu aile kız çocukları için şunu düşünüyor aslında "ben çektim o da çeksin bişey olmaz, ele güne karşı dul kalıp bize yük olmasın" ... Maalesef sizde de durum bu
E gitmeseydin sende canim karnin burnunda yolda ne isin var ben sahsen korkarim yolda dogum yaparim diyeO kadar sinirlendiysen aradaki yorumları okuma sakın
Adamda şöyle bir sadaka mantığı var: Ben önceleri bunları haftada bir iki kez ziyaret ediyordum, iki otobüs değiştirerek. Karnım burnumda hamileyken de bir gün gitmiştim, eve dönecekken dedi ki istersen sizi ben bırakayım sadakam olsun
Yoo, onun babacigi hep iyi niyetlidirYuhhhh ya kocan bişiy demiyor mu bunlara
Salaklik işte... Ama o kadar iyi niyetin karşılığının bu kadar nankörlük olacağı aklimin ucundan gecmezdiE gitmeseydin sende canim karnin burnunda yolda ne isin var ben sahsen korkarim yolda dogum yaparim diye
Hastane haricinde hic bir yere otobus dolmus kullanmadim ben
Kv gile de ozel araba esim oyle derdi yani ben dolmusla gideriz derdim oda yok araba olmadan olmaz derdi 2 hamilelik gecirdim kizim da 2 bayram gittim 1 er hafta da ara ara kaldim
Oglumda sabah gidip aksam geldik sadece 3 defa
Bence siz onunu alabilirdiniz gibime geliyor
Yok bizde dul olmak diye bir düşünce yok. Bu kimsenin umrunda değil. Çocuklar babasız kalmasın da aynı evin içinde ne olursa olsun diye saçma ötesi bir mantık. Ailem on beş yılın ardından hakaretlerle dövüşmeye başladılar evin içinde. Sanırım ikisinin de psikolojisi bozulduğu için sonradan böyle bir tavır geliştirdiler. Benim evliliğimde de kavga dövüş olmasın diye sustum, alttan aldım, hakkımı cignediler itiraz edemedim vs.
Şu anki durumumu ve niyetimi anneme citlattigimda bile kötü oluyor, cocuklar seni suçlar vs diyor. Yengem, komşularım hep aynı cümleleri kullanıyor. Doğru gören, doğru karar alabilen insanlar yoksa etrafınizda, siz de saskinlikta kalıyorsunuz. Karar alabilmeniz de böyle uzun sürüyor
Evet korkakligi bana benziyormus. Ben zaten hayatı tersine ceviren şeyler denemekten hep korkmusumdur. Çocuk olmasaydı mis gibi çantayı alıp çıkmak çok kolay ve güzel olurdu. Şimdi çok düşünüyorum doğru. O zaman daha mutsuz olurlar mı, her şey benim sirtima yüklendiği için öfkemi onlardan çıkarır miyim, bu kadar sorumlulugun altından hakkıyla nasıl kalkarım, maddi olarak şu anki imkanları onlara nasıl sağlarım, onlar için eğitimleri için birikim yapamayacagim, babada kaldıkları günlerde babaları onları koruyabilecek mi yoksa anasına mi bırakacak, orada cocuklar kimlerle iç içe olacak Allah korusun, cocuklari dolduracaklar mi vs. Bunlar Allah korkusu olmayan, kuldan utanmayan insanlar. Korkularım kendim için değil yaniEn yakın arkadaşımın annesi sizin gibiydi. Biz beraber büyüdük, kadının ailesi oldukça nüfuzlu insanlardı ve mesleği maddi durumu yerindeydi. Babası en basit tabirle kötü bir insandı, annesine ve arkadaşıma hep psikolojik ve ekonomik şiddet uyguladı, hemen hemen bütün mal varlığı karısından gelmesine rağmen o varlık içinde karısını beş kuruşa muhtaç ettirdiği günler oluyordu. Arkadaşıma aynı zamanda fiziksel şiddet de uyguluyordu. Annesi çok korktu, hep korktu, hep bahaneleri vardı, hep 'doğru zamanı bekledi' boşanmak için. Arkadaşıma da 'baban aslında seni çok seviyor' diye bir kılıf uydurmuştu. Benim ailem çok uğraştı her türlü destek olacaklarını söylediler, hatta kadının ailesine ilettiler onlar da sizin aileniz gibi 'her evde olur böyle şeyler' diye geçiştirdiler. Kısaca kadın kurtarılmak istemiyordu, arada kızını harcadı, kurtarılmak istemeyen bir insanı kurtaramazsınız. Arkadaşım bir sene bizim evde yaşadı üniversiteye gitmeden önce (evdeki kavga gürültüden ders çalışamıyordu, bizim evimiz müsaitti). Sonra üniversiteye gittik, o kadar varlık içinde kredi aldı, part-time işe girdi bağımsızlığını sağladı ve annesine 'Anne babamdan boşanacak mısın? Beni bu kadar zaman oyaladın ben artık dayanamıyorum. Bir tercih yap ya boşan biz hayatımıza ikimiz devam edelim ya da sen babamla kal ama ben gerçekten dayanamıyorum, ikinizle de görüşmem o zaman.' dedi. Sonuç? Annesi tek bir cümle kurdu 'Yapamam kızım'. 10 senedir ailesiyle görüşmüyor, hiçbir iletişimleri olmamasını sağlıyor çünkü artık tahammülü yok. Annesi hala babasıyla evli, benim aileme kocamı boşayamam, o da babasını görmek istemediği için beni de sildi diye ağlıyormuş. Öyle işte... İnsan beyni şu şekilde çalışıyor: Önce bir işe başlarsınız, motivasyonu o başlama ile gelir. Yıllarca oturup bir olayı gerçekleştirme motivasyonunu beklemek çok gerçekçi değil. Sizi de anlıyorum ama ortamda çocuklar varsa empati hakkımı çocuklardan yana kullanıyorum malesef.
Ben kendine cekiduzen vermesini yoksa bir seneden fazla devam etmek istemediğimi söyledim. Bebeğin biraz buyumesini beklediğimi, yoksa bir gün bile kendisine tahammülüm kalmadığını anlattım. Ayrılınca kesinlikle onun ve ailesinin yüzünü görmeyeceğim için çok mutlu olduğumu da...Şu an evde nasılsınız ? Normal sohbet ediyor musunuz yoksa küs gibi mi yaşıyorsunuz ?
Hep mi böyleydi eşin, duygusal ve cinsel olarak uzak mıydı?Ben kendine cekiduzen vermesini yoksa bir seneden fazla devam etmek istemediğimi söyledim. Bebeğin biraz buyumesini beklediğimi, yoksa bir gün bile kendisine tahammülüm kalmadığını anlattım. Ayrılınca kesinlikle onun ve ailesinin yüzünü görmeyeceğim için çok mutlu olduğumu da...
Şöyle dahice bir fikir üretti: "ayrılırsak cocuklar hayata üç sıfır geriden başlar. Madem benimle konuşmak istemiyorsun aynı evde yaşayıp hiç konuşmayalım, önemli bir şey olursa mesajlasiriz"
ben adamın beni umursamamasindan şikayet ediyorum, onun fikri tüy dikiyor.
Bir gün yanağımi sıkmaya çalıştı kendince barışmak için. İzin vermedim. Yanağımi sıkıp her şeyin üzerini kapatamazsin, şartlarımi yerine getirmezsen olmaz dedim. Neymis şartların dedi, oturup konuşalım dedim. Ama herzamanki gibi oturup konuşmadı. Konuşunca çözüme varamiyormusuz.
Şimdi bir şey sorsam hiçbir sorun yok gibi cevap veriyor. Ama ben artık gerekmedikçe konuşmuyorum. Çünkü her şeyi yapıp yanına kar kaldığını görüyor. Bu sefer alttan almayacağım. Bir eşin yapmasi gereken şeyleri yapmazsa benden yüz bulamayacak. Sarilmaz, opmez, güzel bir şey söylemez. Ha birkaç ay önce bebito, bazen de canım diyordu hakkını yemeyeyim. Duygusal, fiziksel, cinsel bir paylaşımda bulunması çok çok nadirdir. Ailemle problem yaşamadilar ama düşman gibi davranıyor yillardir. Sadece ikimizi ilgilendiren konularda ailesiyle plan yapıyor. Bizim ortak kararımızı babasınin isteği için degistiriyor. İletişim kurmanın bir gereği yok bana göre. Duvara konuşuyorum. Cevap alamayınca laflarım bana çarpıp canımı acitiyor
Düğünden önce böyle değildi, çok heyecanlı istekli görünüyordu. Gerci ilk zamanlar cicim aylarına uygun davrandığı da söylenemez ama bu ailesi ne zaman bir şey söylese giderek soğukluk olduHep mi böyleydi eşin, duygusal ve cinsel olarak uzak mıydı?
Bu şekilde ne kadar sabredebileceksin. Ailemde ailem diye tutturuyorsa niye evlendi, senin de hayatının içine etti. Ailesiyle birlikte yaşasaydı o zaman.Ben kendine cekiduzen vermesini yoksa bir seneden fazla devam etmek istemediğimi söyledim. Bebeğin biraz buyumesini beklediğimi, yoksa bir gün bile kendisine tahammülüm kalmadığını anlattım. Ayrılınca kesinlikle onun ve ailesinin yüzünü görmeyeceğim için çok mutlu olduğumu da...
Şöyle dahice bir fikir üretti: "ayrılırsak cocuklar hayata üç sıfır geriden başlar. Madem benimle konuşmak istemiyorsun aynı evde yaşayıp hiç konuşmayalım, önemli bir şey olursa mesajlasiriz"
ben adamın beni umursamamasindan şikayet ediyorum, onun fikri tüy dikiyor.
Bir gün yanağımi sıkmaya çalıştı kendince barışmak için. İzin vermedim. Yanağımi sıkıp her şeyin üzerini kapatamazsin, şartlarımi yerine getirmezsen olmaz dedim. Neymis şartların dedi, oturup konuşalım dedim. Ama herzamanki gibi oturup konuşmadı. Konuşunca çözüme varamiyormusuz.
Şimdi bir şey sorsam hiçbir sorun yok gibi cevap veriyor. Ama ben artık gerekmedikçe konuşmuyorum. Çünkü her şeyi yapıp yanına kar kaldığını görüyor. Bu sefer alttan almayacağım. Bir eşin yapmasi gereken şeyleri yapmazsa benden yüz bulamayacak. Sarilmaz, opmez, güzel bir şey söylemez. Ha birkaç ay önce bebito, bazen de canım diyordu hakkını yemeyeyim. Duygusal, fiziksel, cinsel bir paylaşımda bulunması çok çok nadirdir. Ailemle problem yaşamadilar ama düşman gibi davranıyor yillardir. Sadece ikimizi ilgilendiren konularda ailesiyle plan yapıyor. Bizim ortak kararımızı babasınin isteği için degistiriyor. İletişim kurmanın bir gereği yok bana göre. Duvara konuşuyorum. Cevap alamayınca laflarım bana çarpıp canımı acitiyor
Sizi bir arada tutacak hiçbir sebep yok ki.Düğünden önce böyle değildi, çok heyecanlı istekli görünüyordu. Gerci ilk zamanlar cicim aylarına uygun davrandığı da söylenemez ama bu ailesi ne zaman bir şey söylese giderek soğukluk oldu
Düşünüyorum düşünüyorum... Bizim okul sabah 7, akşam 7.40. cocuklar ne olacak? Devlet okulu o saatte olmaz, özel okul bile olmaz da... Bakıcı desem evde dursun. O kadar saat çalışmaz. Bu çocukları kim okula götürecek.. mal mal bekliyorum işte. Ben bunları dusunecegime adam olsa aile babası olsa... Yok illa ana babasına, kardeşlerine babalık yapacak. Öyle alıştırmislar cunkuBu şekilde ne kadar sabredebileceksin. Ailemde ailem diye tutturuyorsa niye evlendi, senin de hayatının içine etti. Ailesiyle birlikte yaşasaydı o zaman.
Boşanma olayını çok da fazla uzatmasan daha iyi olur, yoksa bu evlilik sinirlerini iyice yıpratır. Ailece aptal yerine koyuyorlar seni.
Evi de, nafakanı da alıp geçinip gidersin. En azından kafan rahat olur.
Bence deSizi bir arada tutacak hiçbir sebep yok ki.
Bu şekilde evli kaldıkça daha çok sinirlerin yıpranacak. Değer mi? Değmez bence.
Allah hepsinin yardımcısı olsun. Eskiden ayrılık yoktu, yeni çıktı bunlar diyorlar. Eskiden ekonomik özgürlük yok diye mecburen cekiyorlarmis. Kızlar mutlu ya da mutsuz olduklarını ailelerine yazma oyasiyla belli edermiş. Biber şeklinde oyalar acı çekiyorum demekmiş. Kendilerini sözlü ifade etme hakkı bile yokmuş. Erkekler dünyanın her döneminde fiziksel guclerini insani üstünlük olarak görmüş baksanıza. Hep en doğru, en iyi bilen, yöneten, söz geçiren, emreden gibi davranmislar.Ne kadar acı istemediğin bir evliliği sürdürmek kapana kısılmış gibi çok var böyle hayatlar işi olmadığı için ailesi evine almadığı için boşanamayanlar