Bekarken daha mutluydum

Eskiden erkek eve yemek getirir kadının çocugun geçimini sağlar, kadın da eve çocuga bakar vs bu düzen giderdi.şimdi ünlüler niye boşanıyor anlıyorum.kendi parası olan ve çocugu olmayan bi kadının evlilikte mutlu olması zormuş

Cocugum yok, suan calişiyorum calismadigim zamanlarda da evliligi bitirmek istesem buna engel bir durumum yoktu. 🙄
Alisveris, gezme, seyahat, tatil yapmak evlilige engel ya da evliligin engel olduğu bir şey degil ki.

Neden yapmiyorsunuz esiniz izin vermiyor mu? Anlamadim ya da sizinle bunlari mi yapmiyor? Evlilik degil de adam sıkıntılı belki
 
Merhaba.yaşım 38 .3 yıllık evliyim.çocuk denedik olmadı.eşimle severek evlendik .ikimizde çalışıyoruz maddi veya ailevi bi sıkıntımız yok fakat ben evliliğimde mutlu değilim.ilk yılımızda çok kavga ediyorduk eşim durduk yere kavga çıkarıyordu hiçbir şeyden memnun olmuyordu sonra birbirimize alıştık fakat bu kez de bende mutsuzluk atakları başladı sürekli boşanmayı düşünür oldum.evlilik, bi erkeğin kahrını çekmek, ev işleri vs anlamsız geliyor.takdir edilmediğimi hayatımı boşa harcadıgımı düşünüyorum.gezmek alışveriş yapmsk tatile gitmek seyahat etmrk varken diyorum keşke evlenmeseydim.eşim de beni değersiz hissettiriyor sıfır ilgi asgari sevgi donuk bi yaşantı …şimdi aileme bunu anlatsam bunun için boşanılır mı diyecekler haklılar da…ama hayatımı sevmediğim bi şehirde bana özen göstermeyen bi insan için neden harcayayım?
Çok şey istemiyorsun ki… gezmek eğlenmek olduğun yaşın tadını çıkarmak hayatı dolu dolu yaşamak istiyorsun. Madem maddi açıdan sıkıntınız yok neden tatile gitmiyorsunuz,alış veriş yapmıyorsunuz ? Eşinizle konuştunuz mu bu durumu?
 
Mesela arkadaşlar eşime beni hiçbir yere götürmuyorsun güzel bi söz söylemiyorsun bi hediye almıyorsun mu diyeyim? Böyle konuşmak da hiç tarzın değil bunları kendisinin bilmesi gerekmez mi?

KOnus bence once derdini anlat. Bosanmayi dusunmeden once oturup sorun cozmek adimi olmali diye dusunuyorum. Yok ben senin mutlu olup olmamani dert eidnmiyorum derse o zaman bosanirsin.
 
Merhaba.yaşım 38 .3 yıllık evliyim.çocuk denedik olmadı.eşimle severek evlendik .ikimizde çalışıyoruz maddi veya ailevi bi sıkıntımız yok fakat ben evliliğimde mutlu değilim.ilk yılımızda çok kavga ediyorduk eşim durduk yere kavga çıkarıyordu hiçbir şeyden memnun olmuyordu sonra birbirimize alıştık fakat bu kez de bende mutsuzluk atakları başladı sürekli boşanmayı düşünür oldum.evlilik, bi erkeğin kahrını çekmek, ev işleri vs anlamsız geliyor.takdir edilmediğimi hayatımı boşa harcadıgımı düşünüyorum.gezmek alışveriş yapmsk tatile gitmek seyahat etmrk varken diyorum keşke evlenmeseydim.eşim de beni değersiz hissettiriyor sıfır ilgi asgari sevgi donuk bi yaşantı …şimdi aileme bunu anlatsam bunun için boşanılır mı diyecekler haklılar da…ama hayatımı sevmediğim bi şehirde bana özen göstermeyen bi insan için neden harcayayım?
Tam da bu yüzden boşanılır. İnsanlar boşanmak istiyorum dediğinde işkence dolu bir hayat bekliyor ama karşındaki kişiyle artık mutlu olamamak gayet yeterli bir neden bence. Eşinizle ciddi ciddi konuşun olmazsa boşanıp boşanmamaya kesin karar verirsiniz. Daha 3. Yıldan bu haldeyseniz çekeceğiniz var çünkü
 
Ben çok isteyerek evlendim ve bunun için hayatımı yaşadıgım şehri işimi vs değiştirdim.şimdi sanırım bu fedakarlıklarımı sorguluyorum değer miydi diye düşünüp duruyorum.eşim bunları hiç takdir etmedi çünkü.hevesli gibi gidip koşa koşa evlendim.insan bi güzelliği fark etmiyorsa onu hak etmiyor demektir.siz hemcinslerim size tavsiyem evlilik konusunda hiç acele etmryin kalbiniz mantığınız tam tatmin olmuyorsa da evlenmeyin
Çok iyi anlıyorum sizi. Ben de severek isteyerek evlilik yaptım. Eşim bana karşı ilgili sevgili bir insandı. Ancak zaman içerisinde anladım ki hiç bir zaman o ve annesinin ilişkisindeki gibi bir yerde olmayacağım. Hiç bir zaman önceliği olmadım eşimin - isteklerim olduğunda çok mu acelesi var , şimdi mi konuşmamız lazım … ancak annesi bir telefon uzağındaydi hep… aninda annesine dönüş yapar iki eli kanda bile olsa ona hazır olurdu. Kimse degismiyor, değişmeyecek de. Mutluluğu eşlerde aramamak , kendi içimizdekini çoğaltmaya çalışmak , eş ya da sevgili bizimle mutlu olmaya istekli ise hayatımıza alıp yolumuza devam etmek en güzeli
 
Eskiden erkek eve yemek getirir kadının çocugun geçimini sağlar, kadın da eve çocuga bakar vs bu düzen giderdi.şimdi ünlüler niye boşanıyor anlıyorum.kendi parası olan ve çocugu olmayan bi kadının evlilikte mutlu olması zormuş

Çocuğu olan ve kendi parasını kazanmayan kadınlar mutlu diye mi düşünüyorsunuz yani? Sizin dışarıdan böyle gördüğünüz şeyin gerçeği şöyle;

Çocuk olduktan sonra kadın için boşanmak en son seçenek oluyor. Çünkü bir çocuğa maddi manevi tek başına bakabilmek çok ama çok zor. Bunu tam olarak anlayabilmek için yaşamak lazım ama şöyle birkaç şey yazayım...
Bebeğiniz olduğunu ve o şekilde boşandığınızı düşünün. Öncelikle bebek olduğu için iş hayatınız belli bir dönem olmayacak, olacaksa da bebeğe bakacak biri gerekecek. Anne varsa bir şans ama ona bile bırakıp gitmek, üzecek. Çünkü bakım verenin anne olmasının, iç güdüsel bir yönü de var.
Farklı bir duygu, bilmiyorum. Şuan kendiniz için " mutlu değilim" diyorsunuz ya. Çocuk olunca kendi için pek bir şey düşünemiyor insan. Yani tamamen duygular, ihtiyaçlar bebek üzerine oluyor çoğunlukla. Onun için her şeyin iyisi olsun istiyorsun. Her şeyin iyisini takıntı yaptığından değil, çocuğun daha rahat olsun, daha sağlıklı olsun, daha mutlu olsun diye istiyorsun. Ve bunlar hem maddiyatla hem maneviyat ile ilişkili. Aile desteği olmayan bir kadın boşandığında, bir kere tek başına maddi olarak altından kalkması zor. Pekçok şehrin orta-kenar mahallelerinde kira bedeli 15 bin TL (ortalama). Bakıcı ücretleri de bu kadar desek zaten maaşın 30 bin civarı bakıcı ve kiraya gidiyor. Fatura, alışveriş vs hesaplayın. Arda kalan ile çocuğa ne kadar imkan sunulabilir ? Ki ülkemizde herkes memur da değil ama bir memur maaşı ile de altından kalkmanın güç olduğunu anlatmaya çalışıyorum. Manevi kısmına gelince, insan bebeğini yakın birisine bırakıp giderken bile aklı kalıyor, bakıcı işin içine girince hepten üzülüyor. Anne-baba- çocuk yapısını gördüğünde, kendi çocuğunun sadece annesi olduğunu bilmek ve o anneliği de maddiyattan dolayı yeterli maneviyatı verememek üzüyor. Tüm bu zorluğu göğüslemek için boşanmak için ciddi sebep olması gerekiyor. Aldatma, şiddet vb. gibi... Dolayısıyla çocuklu bir kadın için boşanma raddesine gelmek zor. Siz bunu dışarıdan " çocuklu bir kadının evliliği çok mutlu" diye algılamışsınız. Yanlış düşünce içindesiniz.

Dolayısıyla çocuk fikrine kesinlikle girmeyin derim. Çünkü evliliği yürütmek istemediğiniz belli. Bu evliliğe çocuk doğarsa , evlilik daha kötü bir yöne evrileceğine eminim. Şimdi toplum baskısı nedeniyle cesaret edemiyorum dediğiniz şey, sonrasında " çocuğuma daha iyi bir hayat sunabilir miyim, bilmediğim için cesaret edemiyorum" şekline dönüşecek. Ve bunu yıkmak, toplum baskısını yıkamaktan çok daha zor. Çünkü içsel süreçleri engellemek, insan için hep daha zordur.

Sonu biraz felsefi gibi oldu. Hahaha 🥲
 
Merhaba.yaşım 38 .3 yıllık evliyim.çocuk denedik olmadı.eşimle severek evlendik .ikimizde çalışıyoruz maddi veya ailevi bi sıkıntımız yok fakat ben evliliğimde mutlu değilim.ilk yılımızda çok kavga ediyorduk eşim durduk yere kavga çıkarıyordu hiçbir şeyden memnun olmuyordu sonra birbirimize alıştık fakat bu kez de bende mutsuzluk atakları başladı sürekli boşanmayı düşünür oldum.evlilik, bi erkeğin kahrını çekmek, ev işleri vs anlamsız geliyor.takdir edilmediğimi hayatımı boşa harcadıgımı düşünüyorum.gezmek alışveriş yapmsk tatile gitmek seyahat etmrk varken diyorum keşke evlenmeseydim.eşim de beni değersiz hissettiriyor sıfır ilgi asgari sevgi donuk bi yaşantı …şimdi aileme bunu anlatsam bunun için boşanılır mı diyecekler haklılar da…ama hayatımı sevmediğim bi şehirde bana özen göstermeyen bi insan için neden harcayayım?
Haklı değiller.
 
X