Burada yazan, fikir veren, destek olan herkese çok teşekkür ederim. Forumlarda zaman geçirmeyi pek sevmem. Buraya yazarken de çok ümitli değildim. Beklediğimden çok daha yararlı oldu burası benim için. Hem kendime tanıdığım zaman hem burada size anlattıklarım paylaştıklarım sayesinde bu süreç çok daha kolay bir hâle geldi. İki haftalık analiz etme sürecimi burada sizlerin de yardımıyla noktaladım. Bugün sabahtan beri sağlık raporları ve gerekli evraklarla uğraştık. Pazartesi evleniyorum. Yedi ay sonra da bir aksilik olmazsa bebeğimizi karşılıyor olacağız.
Dediğim gibi hiç asla çocuk istemem diyen biri olmadım ama annelik hayalleri de kurmadım. Böyle bir şey olmasa çok sonra belki bebek planı yapmak aklıma gelirdi. Zaten sürekli birlikteyiz, evlilik de imza ve her gün nerede uyanacağımızın önceden belli olması dışında çok bir fark olmayacak gibi. Bundan sonra hayatımızı paylaşmaya bu şekilde devam edeceğiz.
Bu bebeğin annesi olmak istiyorum. Kime benzeyecek, sesi, gülüşü nasıl olacak, nasıl kokacak, nasıl ağlayacak hepsini merak ediyorum. Aşkından ölüyorum diyemem ama o iş öyle hemen olmuyormuş öğrendim. Bu küçük insanın büyümesine ve dünyayı keşfetmesine tanıklık etmek istiyorum. Sevgilimin babalığını, bizim aile olmamızı izlemek istiyorum. Sorumluluklar arttığı için biraz daha zorlaşsa da kariyer bitmek zorunda değil, buradaki bir arkadaşımın da dediği gibi ülke yöneten anneler var bu dünyada.
Korkularım ve kaygılarım var. Daha önce hiç deneyimlemediğim bir yola giriyorum çünkü. Düşe kalka öğreneceğiz artık. (Böyle demek kolay bebek doğana ve büyüyene kadar kaç kere korku ve kaygıyla evde voltalar atacağım, felaket senaryoları yazacağım kim bilir :) )
Herkese tekrar çok teşekkür ederim. Sağ olun, var olun, çok mutlu hayatlarınız olsun...