Bekar Anne Olmak

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Şimdilik zor. Belki normali zaten böyledir daha önce hiç hamile olmadığım için bana zor geliyordur, bilmiyorum. Devam etmeye karar verirsem 9 ay böyle nasıl geçer nasıl dayanırım hiç gözüm kesmiyor. Bebeği öğrendiğimden beri sevgilimle ayrı kalmadık. Çok yardımcı oluyor sağolsun. Garip de bir tarafı var ama o sürekli çevremdeyken kürtaj düşünmek bile vicdan azabı yaratıyor. Her gün her şey daha da zorlaşıyor. Keşke bu bir kabus olsa da uyansam.
Konuyu tesadüfen gördüm. Yani görüyoruz duyuyoru istemeyerek bebek sahibi oluyorlar sonra sıkıntıyı çocuk çekiyor. Gercekten sevebilecek misiniz , is hayatinizdan firsat bulup annelik yapabilecek misinix ? 29 yaşındayım evliyim ama anne olamiyorum. Keşke benimde böyle hir surprizle hayatima girse o minik insan. Neler vermezdim. İnsanin basina ne zaman ne gelir bileymiyoruz. Aldiracaksanda eğer, birdaha anne olmak istediginde olabilir misini bunu iyi öğren. Benimde icinde cok anne olma aşkı yoktu. Kaldı ki hep okul ve iş hayatım oldu. Ama olmayacağını bilince öyle bir istiyorki insan. İyi düşün. Sadece duygularinla değil, mantiginla da karar ver. Anladigm kadariyla duygularindan çok mantığı ağır basan birisin.
 
Tabu olan bir konudan bahsedeceğim. Açık açık anlatamayışımın anonim bir platform arayışımın nedeni de bu.

Bekarım ve 8 haftalık hamileyim. İki hafta önce tesadüfen rutin jinekolojik muayenede öğrendim. 30 yaşıma birkaç ay kaldı. Başarılı bir iş kadınıyım. 4 yıllık iyi giden bir ilişkim var. Sevgilimle ayrı evlerde yaşıyoruz ama haftanın bir kısmında o benim evimde bir kısmında ben onun.

Hamilelik uygunsuz bir zamana denk geldi. Tahmin bile edemeyeceğim bir kurumdan harika bir iş teklifi aldım hamilelik haberiyle aynı dönemde. Bana teklif getirmelerinde evli olmamam ve çocuğumun olmaması çok etkiliydi çünkü bu işi kabul edersem çok yoğun çalışmam gerekecek. Anne olmakster miyim şimdiye kadar hiç hayal etmedim. Çocukken evcilik oynarken bile anne olmadım. Çocuk istesem de şimdi isteyeceğimi hiç sanmıyorum. Sevgilim bebeği istiyor. Bir an önce evlenmek istiyor. Zaten evli gibiyiz bebek de olacağına göre evlenelim artık diyor. O çok uzun zamandır evlenmek istiyordu bebek tuz biber oldu. Bana evlilik korkutucu geliyor. Ben büyürken çevremdeki evliler hep bıkkın ve mutsuz oldular. Sevgilim de bunu biliyor, seni bu kadar strese sokacaksa doğumdam sonra evlenelim istersen diyor. Ben anne olabilir miyim buna hazır mıyım bilmiyorum. Bir yandan bu durum iş teklifini tehlikeye sokuyor. Bir daha ne zaman öyle bir teklif alırım bilmiyorum. Öte yandan şartlar da uygun şimdiki işimde de gelirim gayet iyi. Keza sevgiliminki de öyle. Bebeğe bakacak olanak var.

Destek almak için geçen hafta ailemin yaşadığı şehre gittim. Pek muhafazakar bir aile olmamamıza rağmen çok sert tepkiler aldım. Çok duygusal biri olmamama rağmen ağlayarak eve döndüm.

Yani kafam çok karışık. 2 hafta öncesine kadar böyle bir durumu rüyamda göremezdim. Ne yapacağımı bilmiyorum. Aldırayım desem o sadece benim çocuğum değil onu isteyen bir babası var. Anne olmak zor ve korkutucu. Tepkilere bakılırsa ailemden destek alamayacağım. Annelik hissetmiyorum ama bebeğe acıyorum. Evlenmem daha iyi mi olur onu da bilmiyorum. Müthiş bir bitkinlik ve mide bulantısı var. Yataktan çıkasım yok. Muhtemelen hayatımın en zor günleri bunları. Benzer şeyler yaşayanınız var mı? Burada bir sürü anne var, bu durum nasıç yönetilir? Akıl almaya ihtiyacım var.
Kariyeriniz için bi cana kıyma fikrine bile girmeniz çok yanlış bişey bence sevgiliniz evlenmek istiyor Ken asla geri çevirmeyin ne insanlar gördük hamile bırakıp ta yüz üstü bırakan bu durumda en mantıklısı tabi bana göre evlenmeniz çocuk kariyeriniz den daha önemli para dediğiniz neki Allah aşkına bir daha belki bundan daha iyi bi teklif alacaksınız kim bilir bence anne olmak çoooook olağanüstü bi duygu tadınca anlayacak sınız inşallah şimdiden mutlulukkar inşallah 🥰
 
bu topraklar müslüman toprağı değildir bu topraklarda müslümanlardan önce de pek çok inanç medeniyet yaşadı.. toprağın dini olmaz. toprak topraktır.
her alanda örf adet demekten vazgeçmedikçe de burnumuz sıkıntıdan kurtulmaz. erkeklere laf edemeyenler de buralarda kadınlara yüklenir ancak.
zaten bu topraklarda erkeklerden daha erkek kadınlar bu adet bekçiliğine soyunmuş durumda. böyle yaparak erkeklerin kendilerini el üstünde tutacağını sanıyorlar yazık...

sizin müslüman toprağı dediğiniz ülkede her gün kadınlar öldürülüyor, nerde örfümüz adetimiz dediniz mi?
çocuk istismarı almış başını gidiyor, nerde örfümüz adetimiz dediniz mi?
ensest ilişki rezilliği ayyuka çıkmış, nerde örfümüz adetimiz dediniz mi?
dini eğitim verilen yerlerde el kadar çocuklar tacize tecavüze uğruyor, nerde örfümüz adetimiz dediniz mi?
küçücük kızlar babası abisi yaşında heriflerle evlendirilmeye zorlanıyor, nerde örfümüz adetimiz dediniz mi?
ödediğimiz vergiler birilerinin cebine gidiyor, nerde örfümüz adetimiz dediniz mi?

bunca rezillik olurken örfümüze bişey olmadıysa yetişkin bir insanın kendi isteğiyle çocuk yapmasıyla hiçbir şey olmaz merak etmeyin. çocuğun evlilik içi dışı ayrımı olmaz çocuk çocuktur.
Öpecem 😣
 
Tabu olan bir konudan bahsedeceğim. Açık açık anlatamayışımın anonim bir platform arayışımın nedeni de bu.

Bekarım ve 8 haftalık hamileyim. İki hafta önce tesadüfen rutin jinekolojik muayenede öğrendim. 30 yaşıma birkaç ay kaldı. Başarılı bir iş kadınıyım. 4 yıllık iyi giden bir ilişkim var. Sevgilimle ayrı evlerde yaşıyoruz ama haftanın bir kısmında o benim evimde bir kısmında ben onun.

Hamilelik uygunsuz bir zamana denk geldi. Tahmin bile edemeyeceğim bir kurumdan harika bir iş teklifi aldım hamilelik haberiyle aynı dönemde. Bana teklif getirmelerinde evli olmamam ve çocuğumun olmaması çok etkiliydi çünkü bu işi kabul edersem çok yoğun çalışmam gerekecek. Anne olmakster miyim şimdiye kadar hiç hayal etmedim. Çocukken evcilik oynarken bile anne olmadım. Çocuk istesem de şimdi isteyeceğimi hiç sanmıyorum. Sevgilim bebeği istiyor. Bir an önce evlenmek istiyor. Zaten evli gibiyiz bebek de olacağına göre evlenelim artık diyor. O çok uzun zamandır evlenmek istiyordu bebek tuz biber oldu. Bana evlilik korkutucu geliyor. Ben büyürken çevremdeki evliler hep bıkkın ve mutsuz oldular. Sevgilim de bunu biliyor, seni bu kadar strese sokacaksa doğumdam sonra evlenelim istersen diyor. Ben anne olabilir miyim buna hazır mıyım bilmiyorum. Bir yandan bu durum iş teklifini tehlikeye sokuyor. Bir daha ne zaman öyle bir teklif alırım bilmiyorum. Öte yandan şartlar da uygun şimdiki işimde de gelirim gayet iyi. Keza sevgiliminki de öyle. Bebeğe bakacak olanak var.

Destek almak için geçen hafta ailemin yaşadığı şehre gittim. Pek muhafazakar bir aile olmamamıza rağmen çok sert tepkiler aldım. Çok duygusal biri olmamama rağmen ağlayarak eve döndüm.

Yani kafam çok karışık. 2 hafta öncesine kadar böyle bir durumu rüyamda göremezdim. Ne yapacağımı bilmiyorum. Aldırayım desem o sadece benim çocuğum değil onu isteyen bir babası var. Anne olmak zor ve korkutucu. Tepkilere bakılırsa ailemden destek alamayacağım. Annelik hissetmiyorum ama bebeğe acıyorum. Evlenmem daha iyi mi olur onu da bilmiyorum. Müthiş bir bitkinlik ve mide bulantısı var. Yataktan çıkasım yok. Muhtemelen hayatımın en zor günleri bunları. Benzer şeyler yaşayanınız var mı? Burada bir sürü anne var, bu durum nasıç yönetilir? Akıl almaya ihtiyacım var.
Merhaba
Hayatınızın en özel ve muhtemelen en stresli dönemindesiniz. Benzer bir olayı daha önceki hamileliğimde yaşadım ve sonrasında çok pişman oldum. Anne gibi hissetmemeniz de normal hamile kalır kalmaz öyle hissedilmiyor ben şu an çok isteyerek hamile kaldığım halde, ilk 3 ay kendimi hasta gibi hissettim halsizlik, bir şey vücudumu ele geçirmiş hissi, başıma ne gelecek duygusu, bir anda yoğun bir kariyerden sonra pandemi ve evde çocuk bakma fikri dediğim gibi çok istediğim halde kafamda döndü durdu. Ama ne zaman ki bebiş şekilleniyor, minik tekmeler atmaya başlıyor ultrosonda onun aslında ne kadar size ait ve ne kadar mucize olduğunu görüyorsunuz. Çok özel bir duygu.
Hayatınız anladığım kadarıyla hem baba yönünden hem de gelir bakımından müsait ve inanın o uygun zaman çalışan bir kadında asla tam anlamıyla gelmiyor hep daha iyi fırsatlar çıkıyor hep dur şunu da tamamlayayım öyle diyorsunuz. Martta 30 uma giriyorum ve geriye baktığımda evet harika şeyle yapmışım ama doyum hissi geçici inanın. Ayrıca çevredekileri hiç saymıyorum en iyi karar sizin ve partnerinizin. Mesela hiç cocuk istemeyen birine sorun; size çocuğun ne kadar felaket bir şey olduğunu anlatacak. Veya mutsuz evlilik, çocuk için pişman olmuş birisi de öyle. Herkes kendi bakış açısını ve tecrübesini deklare edecek. Benim en büyük pişmanlığım o dönem fikir almaktı. Aile dahil herkes son karara uymak durumunda kalıyor bir süre sonra. Hakkınızda hayırlısı bizi de güncelleyin ☺️
 
Konuyu tesadüfen gördüm. Yani görüyoruz duyuyoru istemeyerek bebek sahibi oluyorlar sonra sıkıntıyı çocuk çekiyor. Gercekten sevebilecek misiniz , is hayatinizdan firsat bulup annelik yapabilecek misinix ? 29 yaşındayım evliyim ama anne olamiyorum. Keşke benimde böyle hir surprizle hayatima girse o minik insan. Neler vermezdim. İnsanin basina ne zaman ne gelir bileymiyoruz. Aldiracaksanda eğer, birdaha anne olmak istediginde olabilir misini bunu iyi öğren. Benimde icinde cok anne olma aşkı yoktu. Kaldı ki hep okul ve iş hayatım oldu. Ama olmayacağını bilince öyle bir istiyorki insan. İyi düşün. Sadece duygularinla değil, mantiginla da karar ver. Anladigm kadariyla duygularindan çok mantığı ağır basan birisin.
Umarım sizde anne olursunuz🥰
Ben düşük yaptıktan sonra %90 çocuğumun olmayacağını söylemişti doktor.. Ama biliyormusun ilk çocuk denememizde hamile kaldım, Rabbim istesin yeterki, sen yürekten İnan, şimdi çiçek kokulu bir kızım var,
senin için dua edeceğim..
 
Hamılelıgın ilk 3 ayı hamilelikte keyif vermiyor ve sonra gecıyor dımı hu duygu
Bence bu kişiden kişiye değişen bir durum. Hatta hamilelikten hamileliğe bile. İlk oğlum da ilk üç ayım da son üç ayımda çok keyifliydi. Ama bu ikinci hamileliğim de ilk üç da çok zordu son üç ay da. :KK43:
Hele o ilk üç ay hayatımdan silip atmak istediğim bir dönem. Kendimi hiç bu kadar kötü hissetmemiştim. Son üç ayımdayım.hala iyi hissetmiyorum kendimi.
 
Konu sahibi Müslümanmı değilmi bilmem ama benim toprağım Müslüman toprağı ve bu topraklarda örf ve adetlerde İslamiyete göre şekillenir. Herkesin günahı kendine bu tür şeyler ulu ortada normalmiş gibi konuşulmaz bu durum normalleştirilemez bu hoş ve normal görülemez çünkü normal bir durum değil aile yapısı diye birşey var. Nerde bizim değerlerimiz örfümüz adetlerimiz?
Suudi misiniz? Bizim topraklar kanunen laik çünkü
 
Çok isteyenler bile hamilelik haberini ilk aldığı zamanlar bir şok yaşıyorlar. Buna çok defalar tanık olmuşumdur. Şu anda içinde bulunduğunuz kabullenme sürecini atlattığınızda, duruma daha sakin bakacaksınız.
Hayat size iki seçenek sunmuş. İş teklifi ve bebek haberinin üst üste gelmesi, sizi birini tercih etmek zorundaymışsınız gibi bir duruma sokmuş.
Sevdiğiniz insanla birlikte yaşlanmayı istermisiniz? Onunla gerçekten bir aile kurmak sizi mutlu eder mi? Ben bunları düşünüp, kararınızı ona göre vermenizi öneririm.
Annelik konusunda kendinizi bu kadar manipüle etmemelisiniz.Ortalıkta kendini anneyim zanneden o kadar çok insan varki. Bu işi ciddiye alıp, eksisini artısını düşünmeniz, sizin kötü bir anne olacağınızı değil, tam tersi bu işe gereken önemi verdiğinizi ve kısmet olursa, bence iyi bir anne olacağınızı gösterir.Karar sizin tabikide. Ben evlenip, bebeğinizi dünyaya getirmenizi ve eşinizle birlikte sevgiyle onu büyütmenizi dilerim.
 
“Kariyer” sahibi olmayan ya da çalışmayan kadınlar da anne olmaktan korkuyor, acaba bakabilir miyim, doğru bir karar mı, şimdi sırası mı, daha önümde şu vardı diyebiliyor. Koskoca bir ömür özgürce ve tek başına yaşamış her birey için evli ya da bekar çocuk doğurmak / hamile olmak korkutucudur. Bazıları dünden hazırdır, bazıları bebeği doğduğunda bile alışamaz hemen. Şimdi size birkaç örnek vereceğim.

Planlı gebelik yaşayan, artık bebeğin zamanı geldi diyen ben hamile olduğumu öğrendikten sonra öne mutluluk, sonra derin bir kaygı yaşadım. Yaklaşık 1,5 ay o berbat psikolojiden çıkamadım. Ben galiba hazır değildim, ben galiba istemiyordum gibi düşünceler biraz da hormonların etkisi ile oluyor. Bedeniniz değişiyor bunu da hesaba katın. Vücut kendine dışardan gelen, yabancı olan bir maddeden kurtulmak için her şeyi yaparken, bir tek bu mucizeyi geliştirebilmek için fazla mesai yapıyor. :) Bu mesaiye bağlı fazladan salgılanan hormonlar, fazladan çalışan sistemler bizde psikolojik ve fizyolojik sıkıntılar yaşatıyor. Bunu şu an yeni rutinine hazırlanmaya çalışan vücut diyerek bir kenara alın.

Ben iyi kötü her kadının içten içe anneliği tatmak istediğine inanırım. Keşke olsa, olsa fena olmazdı demeyen kadın yoktur. Sana söylemese zihninde geçirmeyen yoktur.

Uluslararası bir firmada çok iyi maaş ve şartlar ile uzun yıllardır çalışan bir arkadaşım vardı. Yaşı daha 30 bile değildi. Evlendi ve hemen hamile kaldı. Zorlu bir hamilelik geçirdiği için işten ayrılmak durumunda kaldı, şu an hayatında en değer verdiği şey kızı. Bambaşka bir duygu olduğundan bahsediyor. İyi ki diyor hep, kariyerinin zirvesinde iş hayatına ara verdi ve hiç pişman değil.

eski müdürüm, 38 yaşında bir dönem kendi şirketini bile kurup yönetmiş, iş hayatında çok başarılı bir kadındı. Onun çevresine sahip kadın çok az tanımışımdır. O da hep çocuk sahibi olmanın kariyerine kötü etki edeceğini düşünerek hep ertelemiş; üstelik sağlık sorunlarına rağmen normal şekilde hamile kalamamasına rağmen. Sonuç sırf bebek sahibi olabilmek için, kariyeri uğruna ertelediği onca verimli sayılabilecek zamanı tüp bebek servislerinde her gün iğneler vurulup 5-6 deneme dünya kadar para harcamasından sonra hamile kaldı. Ve bonus hala aktif olarak iş hayatında, halen kariyeri oldukça iyi. Bebek için asla pişman değil.

Ben sİzden istemiyormuşsunuz, hayatınızın sonuymuş gibi bir hava almadım. Daha ziyade evli olmadığınız ve iş teklifiniz yüzünden kafanız karışmış. Hayat biz planlar yaparken başımıza gelenlerden ibarettir diye boşuna denmemiş. Bir dönüm noktasındasınız ve eğer sevgiliniz ile aranızdaki bağa güveniyorsanız, samimiyetine inanıyorsanız, bir iş teklifi uğruna bebeğinizi aldırmayın.

bırakın evli vb olmamayı, yeni evli olduğum için işe alım şartı olarak 1-2 sene çocuk yapmama taahhüdü verdirme küstahlığında şirketler. Yatak odanıza bile karışıyorlar artık. Bu şartlara boyun eğmeyin. Deneyimli ve tecrübeli iseniz zaten her şekilde her türlü işinizi bulur, hatta çoğu anne adayından daha yüksek standartlara sahip olursunuz. Haftasonları bile çalışıp yenidoğanına bakmaya çalışanlarımız var.

son olarak ailenizi tepkisi normal, hatta fazla normal. Benim ailem de dindar ya da muhafazakar değil. Babamın bayram namazına gittiğini görmedim ama sizin gibi karşısına çıksam çok daha sert tepki alırdım. Hiçbişey olmamış gibi davranmalarını beklemeyin. Eğer kararınızın arkasında durursanız, hele bir de bebek doğarsa ilk onlar yaninızda olur emin olun. Bu konuda sorumluluk alacak olan sizsiniz, kendi iç sesinizi dinleyip karar verin.
 
Bence hemen evlenin ve bebeği dünyaya getir ama iş fırsatınıda kaçırma kesinlikle kaçırma. Ailenle de düzelirsin zamanla. Net sonuç bu kesinlikle.
 
Çocuk işkence içinde mi yapılıyodu ki. Bu kıskançlık yer bitirir sizi insanların seks hayatını kıskanmayın bu kadar.
Seks hayatı değil bahsettiğim çok şükür kıskanacak bir hayatım yok 😎 senelerce uğraşıp yine de çocuğa hasret kalan insanları kastettim. Bu arkadaş uğraşmadan bunları düşünmeden çocuk olmuş gitmiş daha ne istiyorsun dedim. Ama anlamak istemeyene yapacak bir şey yok
 
Evlenip bebek dünyaya gelince ailenle aran düzelir tabi şimdi doğal olarak yaparken bize mi sordun da şimdi akıl istiyorsun demişler bir yerde onlar da haklı. Kariyer için bir bebekten vazgeçmek bana doğru gelmiyor. Şuan vücudunuz ve hormonlarınız değiştiği için farklı duygular içinde olduğunuz için kararsızsınız. Evli olup isteyerek bebek yapanlar bile kısa süreli şok yaşıyorlardır. Dünyada sevdiğin insanla beraber yaşamak ve size ait bir canlıyı hayatınıza katmaktan daha değerli ve iyi hissettiren bir duygu olamayacağını düşünüyorum. İş her zaman farklı şirkette farklı şehirde yeniden bulunur ama sahip olacağınız aile bulunmaz. Bence evliliği ve bebeği tekrar düşünün. Bunlara isteyip de sahip olamayan yüzlerce insan var
 
Siz buradakilere bakmayın, zamanında "hamileyim boşanıyorum, mesleğim de yok, ailem destek değil" diye yazan kadına bile aldırma sakın, doğur dediler. Ah bir de bebek kısmetiyle gelir saçmalığını savunanlar var.

Her şeyi bırakın, iş, aile, sevgili, her şeyi bırakın, istiyor musunuz istemiyor musunuz bunu anlamaya çalışın.

Günün sonunda ağlayan, bakıma muhtaç olan bebekle siz baş başa kalacaksınız, buradaki kadınların hiçbiri siz bunalmışken, uykusuzken yanınızda olmayacak, yardımcı olmayacak.

İyi ki doğurmuşum da diyebilirsiniz tam tersi de olabilir. Bu sebeple burada yazılan bütün toz pembe satırları unutun, olumsuzları da unutun ve "ben ne istiyorum" diye sorun.
 
siz hiç kimseye bakmayın, fikirler alın elbette ama kendi iç sesinizi dinleyin. bu bebeği taşıyacak olan da, doğuracak olan da, bakıp büyütecek olan da sizsiniz. kimse sizin duygularınızı, hissettiklerinizi, yaşam koşullarınızı, hedeflerinizi sizden daha iyi bilemez. operasyona tabu derecesinde karşı bir insan değilim. tüm koşullar birlikte değerlendirilerek bir karar verilebilir. empati yaptığımda çocuğum olsun diye ölüp bayılan birisi de değilim. plan dışında böyle bir durum gelişseydi hamilelik hissi tatmadığım için ne yapacağımı bilemedim. belki karına düştükten sonra çok farklı hissedilebilir. belki sizin de planlarınızda bir bebek olmadığı için, bunu yeni öğrendiğiniz için aile de destek olmayacağını belirttiği için bir şaşkınlık, hayal kırıklığı yaşamış olabilirsiniz. hisleriniz değişebilir.
 
evlı veya bekar farketmez dıkkatsız bır bırlıktelık yasandıgı zaman hamıle kalma durumu her zaman var

bazılarının uygundur hemen olur bazılarının daha zor olur ama olma ıhtımalı her zaman var

belkıde tavsan gıbı bırlıktelık yapmamak gerekıyordur ınsan gıbı sevıssınler
Ben de zaten onu dedim arkadaş uğraşmadan sahip olmuş daha ne istiyon bunun için bile doğur dedim 😎 tavşan derken analoji yaptım. Sık ilişki yaşamaya anlatmak istedim. yani senelerce sırf çocuk olsun diye ilişki yaşayan binlerce insan var yok mu.
 
Ailenın dediğine bakma ailemın onayı olmadan evlılık yapmıstım ne hamıleyken ne de dogumda yanımda olmadılar ustelık adamın aılesı gıdıp usulunce tanısmıstı. Aılem onlarla görüşüyor ama benı ıstemıyordu resmen. Annem evdekı kıyafetlerımı eşyalarımı arkadaşlarımı arayıp dagıtmıs dusun. Babam bebek ılk dogunca gelmedı ben goturdum yuzune bakmadı kı aılemle onceden aram cok ıyıydı.
Bır sene sonrada babamın taptıgı tek varlık oldu, annem buyuttu bebegımı cunku ayrılamıyor. Bende ıstemıyordum cocuk gercı evlıyken oldu ama hamıle kaldım ıkıncı ayda. Şimdi lıseye gıden kızım var, ıyı kı dogmus. Babam annem delı oluyor ona bır kere dede desın babam dunyayı yıkar. Cok guzel bır karıyerım vardı hamıle kalmadan şimdi de yetıyor param ama super durumda degıl hayatım. Kızımı mılyonlara degısmem yasama sebebım gun ısıgım. Cocuk ıstemeyen çocuklardan hoslanmayan ben bıle bunu dıyorsam hıc pısman olma dogur
 
"Anne olmak zor ve korkutucu","annelik hissetmiyorum ama bebege acıyorum" kafanız karışık olabilir ama hissettikleriniz pekte iyi şeyler degil,böyle düşünen birinin anne olmasını asla istemem,hamile kalan birininde o canı öldürmesini asla istemem..şahsi fikrimdir..
 
Size sunu soyleyim calisan bir anne olarak 31 yaşında hicbirsey yokken erken menapoza girmis aylarca cocuk beklemiş her menstruasyon( adet dönemi )sonrasi hickira hickira aglamis tup bebek yaptırmış 2.tüp bebege başlayacağı ay normal yolla hamile kalmış ve dünyanın en güzel haberini almış biri olarak söylüyorum.bende calisyorum çok da yorucu bir isim var ve neredeyse tüm yüküzerimde ..annelik ne mal ne mülk ne kariyer mede başka seylerle kıyaslanamaz. annelik evlat sevgisi hepsinden üstün.bir gulusune hiç birşeyi degismem ona dair yaptığım herşey beni inanılmaz mutlu ediyor kendime aldiklarimdan çok ona aldiklarim beni mutlu ediyor. Inanıyorum ki o cocugu doğurup büyütmeye başladığınızda yaşadığınız mutluluk suanki hedefkerinizin size yastacagindan daha fazla olacaktır. ayrica basarili bir kadin cocuk gerekli destegi oldufu takdirde bircok seyi birlikte kolayca yurutebilir.Ve herşeyden önce bir cana nasıl kiyarsiniz. Insanlar ac açıkta iken n bile annlik duygusu ile kac cocuga sahip çıkıp verebileceğinin en iyisini vermeye çalışıyor.eğer hazır değil idiyseniz sizin ve sevgilinizin bunun önlemini cok önceden almanız gerekirdi bunun için tüm imkanlarinizin oldugunu varsayiyorum. O sizin yavrunuz oradan kazilip atılmayı haketmiyor.. sevgoyle sefkatle buyumesi gerekiyor o bir insan o bir canli ve herseyi şimdiden hissediyor.yarin birgun gercekten isteseniz bile olmayabilir veya baska sorunlar olabilir.Rabbim her isteyene hayırlı evlatlar versin
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X