Bebişiniz size neler kattı keşke anne olmasaydım diyen var mı

Neler katmadı ki canım yavrum. Onunla ben ağaç oldum, sonunda bir toprağa kök saldım. En güçsüz anlarda bile rüzgarlara direnen bir çınar ağacı gibiyim. Eğilip bükülüyor dallarım ama kırılmıyor, biliyorum ki ben kırılırsam o fidan hayata tutunup ağaç olamaz.
Doğumdan sonra enfeksiyon kaptım. Pıhtılaşma değerim çok yükseldi, kan oturması olduğu için ne uzun süre yatabildim ne oturtabildim. Bir saatten fazla emen on dakika sonra yeniden emmek isteyen kolik, alerjik bir bebekti. Kan oturması canımı çok yaktığı için ağlayarak emzirdim. Toparlanmam iki ayı buldu. Bebeğimin toparlanması dört ayı. İlk dört ay durmadan ağladı. Karnı hep sertti alerjidenmis meğer 🥲 anne olmak böyle bir şey miydi sevemiyordum bile teselli etmeye calısmaktan. Yine de teselli olmuyordu hiçbir şeyle.
Kimseyle görüşemedim, görüşmek istemedim. İki yakın arkadaşım beni dinlemeyerek çıkıp evime geldiler, insanı tanıdım. İnsanları tanıdım.
Oğlum benim öğretmenim, fidanım, yol göstericim. Şimdi sekiz aylık yerinde duramayan bir zıpır. Hala kucak bebeği. Anneliğin şanından olan sırt, bel, boyun ağrılarıyla yaşıyor olsam da kollarıma sığdığı güne kadar kucağımda 😍
Annelikte bunalmakta çok insani ayrıca. Sınırsız istekleri olan bebeğe karşı siz sınırlısınız.
 
Anneliğin ne denli zor olduğunu anne olunca anladım.Benim bebeğim de gazlı bir bebek ilk 3 ayımız çok zorlu geçti.Şuan 4.ay bitti gaz bi nebze azaldı.Gündüzleri hep kollarımda uyuyor hala sürekli emmek istiyor.Bebekten bebeğe değişiyor bunlar tabi.tek başıma baktığım için epey zorlanıyorum.Bi kaç saat görmesem çok özlerim ama biliyorum.Zor günler geçecek bigün kendi kendine uyuyacak hatta bizi bile yanında istemeyeceği günler gelecek
 
Zehirli guatr, panik atak. Fiziksel yorgunluğum geçince belki keyfini daha çok yaşayabilirim.
Annelik iç güdüsel bir şey. Düşünüp, taşınıp karar verilecek bir şey değil.
 
Valla öncelikle bebiş değil bebek doğurdum şahsen 😅 Onun dışında da zaman zaman eski bekar hayatımı ve eşimle başbaşa olduğumuz zamanları özlesem de kızıma sarıldığım an hep iyi ki doğurmuşum diyorum..

Çocuk büyütmek çok zor.
Hele hayat ortağı diye imza attığınız adam evde ikinci bi çocuk gibi davranıyor ve bütün işi size yıkıyorsa daha zor. Uzun uzun düşünülüp yapılması gereken bir şey.
 
zor bir süreç ama sevgili anne giderek kolaylaşacak. gör bak. ben eskiye göre daha iyiyim, eskiden yalan yok pişman oluyordum ara ara. bana göre değilniş diyordum ama geçiyor. Allah sağlık versin. ne olursa olsun birileriyle konuş. ona yansıtmamaya çalış. travmatize olursa iyice işte b.ka sarar. sevgini ver. sonra git o görmeden ağla zırla. geçecek
 
Annelik iç güdüsel bir şey. Düşünüp, taşınıp karar verilecek bir şey değil.
Buna katılmıyorum.
İnsan düşünen bir varlıktır, bütün dürtülerimize dümdüz boyun eğsek hayvanlardan farkımız olmaz. Özellikle dünyaya yeni bir insan getirmek; üzerine çok düşünülmesi ve herşeyi tartarak verilmesi gereken bir karar bence.
 
Bir bana demek ki değişken geliyor bunun cevabı. Kötü bir gün geçirdiysem ne gerek vardı yaptım diye geçiyor içimden yani. Taş değiliz ya duygularımız sinirlerimiz var. Çok zorlandığımda ve bunun yaşadığım sürece devam edeceğini düşününce yalan yok naptım Allahım ben diyorum. Sonra geçiyor, başka bir şey yapıyor oh iyi kş doğurdum diyorum. Stabil bir duygu değiş bana göre 😀
 
Keske erken evlenseydim iki sene arayla olsaydı cocuklarim diye düşünüyorum 28 yaşında evlendim 30da büyük oğlum oldu,38.5 ken ikinci oldu öyle şeyler işte
 
X