Selamlar herkese.
8 aylık bir kızım var. İlk 6 ay ara sıra zorlandığım zamanlar olsa da genel olarak uyumlu kolay bir bebekti. Emmeyi severdi, uykuyu da. Gündüz uykusunda sorun yaşasak bile gece uykusu çok iyiydi. Şöyle diyeyim 1 aylıkken bile 5 saat aralıksız uyuduğu olurdu ben endişelenirdim niye uyanmadı diye. 5 aylıkken gece boyu 1 veya 2 kere kalkardı. Yani sorunsuz bir bebekti. Emerek uyutuyordum.
Ne zaman ki 6 aylık oldu iş çığırından çıktı. Gece uykuları bozulmaya başladı. Emerek uyuyan bebek kucağımda ağlayıp kendini atmaya çalışıyordu öyle ki artık çocuğu tutamayıp düşürücem diye korkardım. Bu yüzden beşiğinde uyutmaya başladım, elimle sırtına vurup ninni söyleyerek uyutuyorum artık. Ama ağlama olayı bitmedi, gece uykusuna geçmeden en azından 10 dk ağlar. 7 aylıkken ilk dişini çıkardı, yakın zamanda da ikincisini. Ona bağladım ben bu gece uykusuna zor geçip gece boyu sık sık uyanmaları ama mesela bu 2.diş için iki haftadır bekliyorum diş bu kadar uzun sürede mi patlar? Bilmiyorum. Tek bildiğim gece ağlaya ağlaya uyuyor (kucağımda uyuyunca da böyle yani nasıl uyutursam uyutayım ağlıyor) ve gece boyu sık sık uyanıyor saat başı veya 2 saatte bir. Dikkatinizi çekerim yeni doğan döneminde bile böyle değildi bebeğim.
Beslenme konusunda da sıkıntımız var. Emmeyi çok seven bir bebek ama ek gıdada hayal kırıklığına uğradım. Bir sürü farklı tarif, çeşit çeşit şey denememe rağmen kahvaltı hemen hemen hiç yemez. Bazen çok az yumurta ve Lor peyniri yer. Bazen de pekmez. Onun dışında sadece çorba ve muhallebi yemek istiyor. Haliyle ben hiç memnun değilim bu durumdan. Tamam yemezse yemesin üzülme diyorum kendime sonra Türk anası genlerimi dizginleyemiyorum :/ zorla yedirmek istemiyorum iyice soğumasın diye. Bu arada öyle ciddi derecede değil ama zayıf bir bebek, o yüzden de takıyorum. Ortalamanın altında yani, eğer kilosu yerinde olsa takmazdım. Biliyorum kilo sağlık demek değil ben zaten tombul löp löp olsun istemiyorum ama sonuçta belli bir sınırın üstünde olmak da sağlıkla ilgili bir işarettir bence.
Biliyorum uzattım ama özetle uyku ve beslenme yüzünden kafayı sıyırıcam artık. Uykusuzluk delirtti beni. Desteksiz uykuya geçmeye çalıştık ama diğer bebekler gibi alışmadı benim bebeğim. İlk günkü gibi ağlamaya devam etti 2 hafta boyunca. Güvenli bağlanmaya zarar vermek istemediğim için devam edemedim daha fazla. Bu arada bebeğimi ağlamaya terk etmedim hiç yine okşadım elini tuttum falan ama dediğim gibi iki hafta geçti yol kat edemedik. Ben de ninniyle uyutuyorum şimdi sırtına vurarak. Uykusuzluk yüzünden iyice negatif bir insan oldum sürekli stresliyim. Ailem başka şehirde, korona yüzünden aylardır görmüyorum. Eskiden tek başıma takılan, evde bile hiç sıkılmayan bir insandım ama şimdi bunalımdan çıkamıyorum.
Bunları yaşayan tek ben olamam değil mi ? Siz nasıl baş ediyorsunuz?
büyüdükçe rahatlarsın demişlerdi nerdee doğru düzgün konuşup kendini ifade edene kadar sanmıyorum düzeleceğini. 1 yaşına kadar nispeten daha kolay bakımı en zor kısım 1-2.5 sanırım
doğduğu gece anneme kafa atmıştı ben karnındayken başıma gelecekleri anlamıştım kimse inanmamıştı
yalnız değilsin inan. Yenidoğan bebekler zaten uyur problem çıkarmaz, ne zaman diş dönemi başlar o zaman kimyaları değişir. Yemek konusunda ben akışına bırakmıştım kahvaltı nedir bilmezdi yemek yemezdi şimdi yeme içmesi çok şükür iyi gidiyor. Ama genel olarak atak haftası dişi gazı zartı zurtu bitmiyor o deliksiz uyku analara uğramıyor maalesef hunileri takmaya devamke 
